Spinale problemen bij honden komen vaker voor dan de meeste eigenaren beseffen. Meestal hebben ze tijd nodig om zich te ontwikkelen voordat de symptomen duidelijk worden en het gedrag van de hond verandert, maar het kan de kwaliteit van leven ernstig beïnvloeden.
Hieronder bekijken we de meest voorkomende tekenen van problemen met de wervelkolom bij honden en wat u kunt doen om deze problemen te voorkomen en op te lossen.
Er zijn verschillende soorten spinale problemen bij honden en de symptomen variëren afhankelijk van de oorzaak en de ernst van de aandoening. Enkele van de meest voorkomende symptomen staan hieronder.
De gemakkelijkste manier om een ruggengraatprobleem bij uw hond op te sporen, is door aandacht te schenken aan de houding en bewegingen van uw huisdier, zoals zwakte van de achterste ledematen en een indicatie van pijn, en tekenen van "ruggengraat", die u allemaal kunt opmerken wanneer de hond moeite met traplopen of in een auto stappen.
De hond kan ook beginnen te slepen met zijn achterpoten, vaak gepaard met het laten vallen van de staart en naar achteren gebogen. Andere symptomen zijn onder meer liggen of opstaan, onwil om te bewegen of te springen en mank lopen.
Hoewel sommige problemen met de ruggengraat van de hond pijnloos kunnen zijn voor de hond, gaan ze meestal gepaard met wat pijn of stijfheid in de rug of nek van de hond.
Wanneer de pijn te intens wordt, schreeuwen honden meestal of uiten ze hun pijn op andere manieren.
Neurologische problemen die verband houden met aandoeningen van de wervelkolom bij honden zijn onder meer verlies van evenwicht en coördinatie, verlies van spiermassa en spierspasmen over de rug en nek van de hond, en volledige spieratrofie.
In extremere gevallen kan zelfs het onvermogen om pijn te voelen of verlamming optreden.
Verlies van controle over de darmen of blaas, ook wel incontinentie genoemd, kan een ander duidelijk teken zijn van problemen met de wervelkolom bij honden.
U merkt misschien enkele veranderingen in het gedrag van uw hond, zoals dat de hond angstiger gedrag ontwikkelt en gevoelig wordt voor bewegingen en zelfs geluiden, verminderd activiteitenniveau en verminderde eetlust.
Snelle ademhaling en rillingen kunnen ook wijzen op problemen met de wervelkolom, en stressniveaus bij de hond kunnen ook worden waargenomen.
Er zijn veel mogelijke oorzaken van deze problemen met de wervelkolom bij honden. Sommige zijn neurologisch, andere zijn het gevolg van een ontsteking of worden veroorzaakt door virale, bacteriële en schimmelinfecties.
Hieronder staan de meest voorkomende oorzaken van problemen met de wervelkolom bij honden.
De meest voorkomende oorzaak van spinale problemen bij honden is trauma.
Het trauma kan worden veroorzaakt door een val of een ongeluk, hoewel de meest voorkomende oorzaken alledaagse activiteiten zijn, zoals naar ballen springen en een slechte houding.
Ruggenmergletsels treden voornamelijk op als gevolg van een spinale dislocatie of -fractie.
De blessure hoeft echter niet recent te zijn. De oorsprong van het ruggenmergprobleem kan jaren voordat de symptomen optreden, plaatsvinden.
Symptomen van ruggengraattrauma bij de hond verschijnen meestal plotseling en kunnen ernstig zijn en progressief verergeren.
Er is geen enkele manier om verwondingen bij honden te voorkomen. Bescherm uw pup tegen verkeer en auto's, aangezien auto-ongelukken een van de belangrijkste oorzaken van verwondingen bij honden zijn wanneer u met uw hond speelt of traint, oefen veiligheid en wees voorzichtig.
Zorg er daarnaast voor dat uw pup de juiste houding heeft en hem niet te hard belast tijdens het sporten of spelen.
Soms realiseren honden zich niet wanneer ze overwerkt zijn, en je zult dit giswerk voor ze moeten doen.
Als u merkt dat uw hond mank loopt of andere tekenen van problemen met de wervelkolom vertoont, breng hem dan onmiddellijk naar de dierenarts.
Uw dierenarts zal eventuele breuken of dislocaties op röntgenfoto's of CT-scans opmerken als de problemen van het huisdier worden veroorzaakt door trauma of letsel.
De meest gebruikelijke manier om trauma's bij honden te behandelen is met pijnstillers en voldoende rust. Sommige soorten verwondingen vereisen echter een operatie.
Infectieuze en inflammatoire ziekten van de wervelkolom omvatten virale, protozoaire, schimmel-, bacteriële en parasitaire infecties en ontstekingen veroorzaakt door onbekende redenen.
De meeste van deze ziekten zijn neurologisch, wat betekent dat ze de hersenen van de hond aantasten. Enkele van de meest voorkomende aandoeningen zijn hondenziekte, hondsdolheid, rickettsia en ongedierte myelitis.
Preventie van infectieziekten bij honden zorgt ervoor dat uw puppy altijd toegang heeft tot schoon, zoet water en vermijdt contact met besmette dieren.
Sommige voerbakken voor honden worden sneller vuil en bevatten zelfs bacteriën, dus kies de voerbakken die uw huisdier het minst besmetten (zoals stalen voerbakken voor huisdieren).
Als je zelfgemaakte recepten voor hondenvoer maakt, zorg er dan altijd voor dat de recepten door dierenartsen zijn goedgekeurd en uitgebalanceerd zijn, dat het hondenvoer goed gekookt is.
Laat uw hond nooit door de vuilnisbak gaan of dingen van onbekende oorsprong eten. Vaccinaties zijn de meest effectieve manier om sommige van deze ziekten, zoals hondsdolheid en hondenziekte, te voorkomen.
Hoewel sommige van deze ziekten bij honden niet kunnen worden behandeld of over het algemeen een slecht vooruitzicht hebben, worden de meeste behandeld met antibiotica en andere medicijnen, afhankelijk van de oorzaak.
Schimmelziekte wordt behandeld met antischimmelmedicijnen. Uw dierenarts is de enige persoon om mee te overleggen en een behandelplan op te stellen.
De term degeneratieve myelopathie verwijst naar de ziekte van het ruggenmerg of beenmerg bij honden.
Het is een chronische, pijnloze, degeneratieve ziekte die langzaam begint en zonder specifieke oorzaak.
Sommige hondenrassen hebben er echter meer last van, zoals Duitse herders, Welsh Corgi's en Boxers.
Oudere honden worden vaker getroffen dan volwassen honden of puppy's (meestal ouder dan acht jaar). Aangetaste honden lijden aan degeneratie van zenuwvezels en de omliggende omhulsels.
Aangezien wordt aangenomen dat deze aandoening genetisch en erfelijk is, is er geen manier om deze te voorkomen zonder de bekende oorzaak voor het ontstaan ervan.
Het enige dat u kunt doen, is het DNA van uw hond testen om te bepalen of hij vatbaar is voor deze aandoening en vervolgens een dierenarts raadplegen over de toekomst.
Helaas is ondersteunende zorg op dit moment de enige behandelingsoptie. Lichaamsbeweging kan de atrofie van het ruggenmerg bij honden helpen vertragen, en u moet gewichtstoename vermijden omdat dit de druk op de wervelkolom kan verhogen.
Helaas worden honden met deze aandoening meestal binnen 1-3 jaar geëuthanaseerd.
Tussenwervelschijfziekte (IVDD) is een term voor degeneratie en uitsteeksel van de tussenwervelschijf bij honden, wat leidt tot compressie van het ruggenmerg en de spinale zenuw. Het is een van de meest voorkomende oorzaken van problemen met de wervelkolom bij honden.
Deze ziekte treft voornamelijk kleinere rassen, zoals teckels, pekinees, beagles, basset-honden en shih tzus.
Natuurlijk kunnen ook grote rassen worden aangetast, hoewel het meestal wordt gekenmerkt door een later begin en langzamere progressie in vergelijking met kleine soorten.
Hondenrassen die vatbaar zijn voor deze aandoening, moeten altijd een gezond gewicht behouden om de stress op de nek en ruggengraat te verminderen, waaronder een kwaliteitsdieet en regelmatige lichaamsbeweging. Tijdens het wandelen kan het gebruik van een goed tuigje daarbij helpen, vooral als uw hond vaak aan de lijn trekt.
Behandeling voor IVDD bij honden hangt af van de ernst ervan. Honden met minimale of matige symptomen kunnen bijvoorbeeld herstellen met slechts een paar weken rust.
Ze kunnen hier ook wat ontstekingsremmende of pijnstillers voorschrijven. Homeopathie kan in sommige gevallen nuttig zijn, maar er is op de een of andere manier geen duidelijk wetenschappelijk bewijs.
Huisdieren die aan een ernstigere vorm van deze ziekte lijden, moeten vaak worden geopereerd, vooral als eerder toegediende medicamenteuze therapie niet werkt.
Gelukkig zijn de kansen op volledig herstel na een operatie redelijk goed, vooral in die gevallen waarin de operatie wordt uitgevoerd voordat de hond het vermogen om pijn te voelen verliest.
Deze spinale aandoening tast de wervels in de onderrug aan, die ook de zenuwwortels samendrukken.
Lumbosacrale stenose bij honden wordt voornamelijk gezien bij grotere rassen, vooral Boxers, Duitse herders en Rottweilers. Het komt ook vaker voor bij oudere honden.
Hoewel het in de meeste gevallen genetisch is, kan het soms worden veroorzaakt door degeneratieve vernauwing van de wervelkolom van de hond.
Deze pijnlijke ziekte is vaak moeilijk te diagnosticeren, vooral bij oudere honden, omdat de symptomen lijken op andere, meer voorkomende aandoeningen op oudere leeftijd.
Preventie van lumbosacrale stenose bij honden is moeilijk te bereiken. Een van de belangrijkste dingen is om het gewicht van uw hond op een gezond niveau te houden en te zorgen voor regelmatige lichaamsbeweging.
Honden met milde pijn krijgen vaak pijnstillers voorgeschreven naast een beperkt bewegingsregime. Dit zou de conditie van de hond in ongeveer 4-6 weken moeten verbeteren.
Voor meer ernstige gevallen is een operatie een standaardoptie, meestal gecombineerd met een medicamenteuze behandeling. De prognose na de operatie is goed, hoewel sommige honden problemen kunnen hebben met urine-incontinentie.
Spondylosis deformans, ook wel spondylose bij honden genoemd, is een degeneratieve aandoening die vooral de wervelkolom van oudere huisdieren aantast.
Het wordt gekenmerkt door degeneratieve schijven die ervoor zorgen dat botsporen zich ontwikkelen en bruggen vormen tussen de ene wervel naar de andere. Dit kan de flexibiliteit van een hond en zijn bewegingsbereik aanzienlijk beperken.
Hoewel de exacte oorzaken nog steeds niet bekend zijn, wordt aangenomen dat herhaalde slijtage en stress van de botten en aanzienlijke verwondingen leiden tot hondenspondylose.
In sommige gevallen wordt spondylose veroorzaakt door genetische aanleg. Alle rassen kunnen aan spondylose lijden, hoewel middelgrote tot grote rassen zoals Boxers bijzonder vatbaar zijn.
Aangezien spondylose relatief vaak voorkomt bij oudere honden, zijn er op dit moment geen manieren bekend om dit te voorkomen.
Spondylose kan vaak een pijnloze aandoening zijn en in die gevallen is geen behandeling nodig. In andere gevallen omvatten veel voorkomende behandelingen pijnmedicatie, rust en fysiotherapie.
Gewichtsbeheersing is ook essentieel omdat het de belasting van de gewrichten en de wervelkolom kan verminderen.
Chirurgie is vereist in een klein aantal gevallen waarin botsporen compressie van het ruggenmerg veroorzaken en moeten worden verwijderd.
Wervelkolomtumoren bij honden komen niet vaak voor en meer dan 90 procent daarvan komt voor bij grote rassen.
Sommige tumoren vallen de botten aan die zich op de wervelkolom bevinden, terwijl sommige de neurale weefsels op het ruggenmerg aantasten. Deze tumoren groeien meestal langzaam.
Hoewel de exacte oorzaken van spinale tumoren bij honden vaak onbekend zijn, wordt aangenomen dat u de kans van uw pup om het te krijgen kunt verkleinen door zijn gewicht onder controle te houden en hem een hoogwaardig, gezond dieet te geven.
Afhankelijk van de exacte locatie en het type tumor, omvatten veel voorkomende behandelingen radiotherapie, chemotherapie en chirurgie.
Palliatieve zorg wordt aanbevolen om de kwaliteit van leven in terminale gevallen te verhogen.
Wervelkolomproblemen bij honden komen relatief vaak voor, vooral als huisdieren oud worden. Enkele van de meest voorkomende symptomen van wervelkolomproblemen zijn pijn en stijfheid in de rug en nek, verlies van mobiliteit, slapte en een slechte houding.
Behandelingsopties zijn afhankelijk van de exacte oorzaak van problemen met de ruggengraat van de hond en het specifieke probleem.
Ze variëren meestal van eenvoudig gewichtsbeheer, een beperkt trainingsregime en voldoende rust tot het toedienen van verschillende medicijnen en, in het laatste stadium, een operatie.
Als u nog steeds vragen heeft over problemen met het ruggenmerg bij honden of de specifieke problemen van uw puppy, kunnen de volgende vragen en antwoorden u helpen.
Sommige leggen de informatie die we al hebben besproken duidelijker uit, terwijl andere u volledig nieuwe informatie geven.
Aangezien u geen compressie van het ruggenmerg kunt zien zonder beeldvormende tests, hoe weet u dan of uw hond problemen heeft met het ruggenmerg?
Let op de veelvoorkomende symptomen. Een veel voorkomende indicatie van ruggengraatpijn is als uw pup niet wil opstaan, zelfs niet wil spelen of eten. Of misschien wil hij niet bukken om voedsel of water te halen.
Rillen kan ook een teken zijn van een dwarslaesie, wild als uw hond zich ook vreemd gedraagt.
U moet ook de dierenarts uw hond laten controleren als zijn hoofd naar binnen is getrokken en zijn rug gebogen is. Elke vreemde positie kan een van de klinische symptomen zijn van problemen met de wervelkolom.
Hiervoor moet u natuurlijk uw hond kennen en het soort houdingen waarin hij zich gewoonlijk bevindt, zodat u iets ongewoons kunt herkennen. Wat voor de ene hond een "vreemde" houding is, is dat voor de andere misschien niet.
Uw hond kan ook pijn in de ruggengraat ervaren als hij jankt als u hem aait of probeert op te tillen.
Als u vermoedt dat uw hond problemen heeft met zijn wervelkanaal of ruggengraat in het algemeen, breng hem dan zo snel mogelijk naar de dierenarts. U heeft een definitieve diagnose nodig om met de behandeling te beginnen.
Er zijn verschillende mogelijke oorzaken van schijfrupturen, een hernia, abnormale houding of andere problemen met de wervelkolom.
Een ernstige blessure is een mogelijke oorzaak. Uw hond kan ook een aangeboren handicap of een degeneratieve ziekte hebben.
Hij kan een besmettelijke of inflammatoire ziekte hebben die de problemen veroorzaakt. Andere mogelijke oorzaken zijn onder meer voedingsziekten, tumoren, toxische aandoeningen of vaatziekten.
Verwacht dat uw dierenarts diagnostische beeldvorming zoals röntgenfoto's en computertomografie (CT)-scans gebruikt om de oorzaak van de toestand van uw hond te achterhalen.
Hoe lang uw hond kan leven met degeneratieve schijfziekte, hangt af van hoe ernstig hij is getroffen en hoe u denkt over zijn kwaliteit van leven.
Met de juiste vroege behandeling kan hij een lang en heel leven hebben. U zult echter waarschijnlijk met symptomen te maken krijgen naarmate hij ouder wordt.
De meeste honden die deze ziekte ontwikkelen, zijn ongeveer drie tot zeven jaar oud.
Als uw hond ernstig gewond is geraakt, zoals bij een verkeersongeval, kunt u zich afvragen of hij mogelijk zal herstellen.
Het belangrijkste om te onthouden is dat weefsel in het ruggenmerg niet snel zal regenereren. Dit betekent dat hij mogelijk een uitgebreide chirurgische behandeling nodig heeft om te herstellen. Zelfs na de operatie kan hij problemen hebben.
Deze kunnen gedeeltelijke verlamming of problemen met de spieren van uw hond zijn.
Als uw hond echter slechts gedeeltelijke schade heeft, is de uitkomst veel beter. De onbeschadigde zenuwen in het ruggenmerg kunnen het overnemen. Ze zullen uiteindelijk de functies van de verloren zenuwen aankunnen.
Natuurlijk heeft het zenuwstelsel tijd nodig om deze verandering aan te brengen, en uw hond zal een andere behandeling nodig hebben om te helpen.
Nee, het is volkomen normaal om de ruggengraat van uw hond te voelen. Het moet echter niet erg uitgesproken zijn. Dit kan erop wijzen dat uw hond ondergewicht heeft.
Ja, een hond kan lopen met een hernia. Het kan echter zijn dat hij pijnstillers nodig heeft en uw dierenarts kan nog steeds een operatie aan de wervelkolom aanbevelen. In veel gevallen heeft uw hond misschien niet eens een operatie nodig.
Van de honden met gevoel in de aangedane ledematen kan 80% met verlamde of zwakke achterpoten herstellen zonder operatie. Het belangrijke voorbehoud is dat ze tot 12 weken nodig hebben voordat ze kunnen lopen.
U mag uw hond nooit dwingen te lopen als u een gedeeltelijke of volledige verlamming vermoedt. Als u niet zeker bent van zijn fysieke capaciteiten, raadpleeg dan uw arts voor diergeneeskunde.
Zij kunnen u de prognose vertellen en u tips geven om spierzwakte en andere uitdagingen te overwinnen.
Het is ook essentieel om rekening te houden met de pijnsensatie van uw hond terwijl hij geneest en begint te lopen. Hij heeft misschien medicijnen nodig om te helpen met ernstige pijn voordat hij bereid is te lopen.
Er zijn verschillende mogelijke oorzaken van zwakke achterbenen. Degeneratieve myelopathie is er een van.
Deze aandoening begint de achterbenen te beïnvloeden. Het leidt tot een gebrek aan coördinatie, spierverlies en spierzwakte.
If your dog has weak hind legs, your vet will give him a physical exam and run diagnostic tests to find the cause. Instead of focusing on the hind limbs, he will examine all four legs.
He may also apply gentle pressure on the spinal area to feel for issues or gauge your dog's pain levels. The vet may use magnetic resonance imaging (MRIs). He will likely want to check for disc degeneration, spinal cord dysfunction, disc rupture, disc extrusion, spinal cord compression, or intervertebral disc disease.
He will also check the condition of your dog's spinal nerves and look for any other severe signs of issues.
The cost of surgery and diagnostic imaging will depend on the specific condition being treated. It will also depend on where you live.
Expect to pay between $1,000 and $3,000 for imaging like x-rays and magnetic resonance imaging. You can quickly pay between $1,500 and $4,000 for the surgery itself. Emergency surgery typically costs more than planned surgery.
LEES VOLGENDE: 6 Signs of Back Problems in Dogs and What You Can Do About It
