Een hond voeren lijkt op het eerste gezicht eenvoudig:we kopen voedsel, we doen het voedsel in de kom en de hond eet het op. De volgende dag komt alles wat niet wordt afgebroken, geabsorbeerd of gebruikt door het lichaam aan de andere kant naar buiten. De cyclus herhaalt zich.
We staan echter niet vaak stil bij wat er in het lichaam van een hond gebeurt nadat we hem die voerbak hebben gegeven. Het spijsverteringsstelsel is de collectieve inspanning van vele organen in het lichaam - de mond, slokdarm, maag, dunne darm, pancreas, lever, galblaas en dikke darm. Er is maar één afwijking nodig om alles van de baan te schuiven.
Als het spijsverteringsstelsel van uw hond niet goed functioneert, heeft dit invloed op zijn vermogen om voldoende voeding te krijgen. Laten we eens nader bekijken wat de oorzaak is van spijsverteringsproblemen bij honden, signalen waar u op moet letten en hoe u uw hond kunt helpen.
Als we elke stap van het spijsverteringsproces opsplitsen, kunnen we enkele redenen achterhalen waarom spijsverteringsproblemen bij honden kunnen optreden.
Een algemeen over het hoofd geziene oorzaak van spijsverteringsproblemen komt al vanaf het begin van het spijsverteringsproces - in de mond. Een hond met afwijkingen in zijn bek, zoals een ernstige tandaandoening, kan mogelijk niet zo veel kauwen op zijn voedsel als zou moeten of zal helemaal afzien van eten vanwege zijn tandpijn.
Het zien van voedsel dat uit de bek van uw hond valt, kwijlen, klapperen van de kaken of halitose (slechte adem), samen met roodheid van het tandvlees of losse tanden, kan u een aanwijzing geven dat de bek van uw hond meteen moet worden onderzocht.
Ontsteking, ulceratie (open wonden), littekenweefsel in de slokdarm of verlies van spierspanning in de slokdarm zijn enkele van de mogelijke redenen dat voedsel niet van de mond naar de maag kan komen. Tekenen van slokdarmproblemen bij honden kunnen bestaan uit herhaald slikken of oprispingen, wat op braken kan lijken, maar het voedsel is onverteerd en soms in buisvorm.
Ontsteking, ulceratie, vreemd materiaal, indiscretie in de voeding, kanker of bewegingsstoornissen zijn enkele van de mogelijke oorzaken die kunnen voorkomen dat voedsel goed wordt verteerd of in de dunne darm terechtkomt. Tekenen van maagproblemen bij honden kunnen frequent of herhaaldelijk braken zijn.
Abnormale verdikking van de darmen als gevolg van ontstekings- of immuunziekten (zoals inflammatoire darmaandoeningen) of bepaalde soorten kanker maken het moeilijk voor de darmen om voedingsstoffen uit voedsel op te nemen in het lichaam en de bloedbaan.
Slechte bacteriën en darmwormen kunnen ook aanzienlijke irritatie van de darmen veroorzaken, wat resulteert in verdikking, afscheiding van water in de darmen. Dit leidt tot diarree of zelfs een bloeding in de darmen (u zou koffiedikachtige vlekjes in de ontlasting van uw hond zien). Sommige soorten darmwormen, zoals haakwormen, kunnen ook ondervoeding veroorzaken, omdat ze zich hechten aan de darmwand en leven van het bloed van uw hond.
Als de alvleesklier ontstoken is of normaal gesproken geen pancreasenzymen kan gebruiken om voedsel in de darmen af te breken, zal er minder voedsel van de juiste grootte zijn om de darmgrens in het bloed te passeren.
Als er galblaasontsteking, infectie, stenen, slijmvliezen of kanker zijn die een blokkering van de galstroom in de darmen veroorzaken, zal er opnieuw minder voedsel worden afgebroken tot de grootte die geschikt is voor absorptie.
Klinische symptomen die kunnen worden waargenomen bij spijsverteringsproblemen bij zowel kleine als grote honden zijn:
Als u een van de bovenstaande klinische symptomen ziet, heeft uw hond mogelijk een spijsverteringsprobleem. Houd er rekening mee dat veel van deze klinische symptomen kunnen worden gezien in tal van andere medische aandoeningen, dus een lichamelijk onderzoek en een aantal tests laten uitvoeren is de enige manier om zeker te weten wat er in het lichaam van uw hond gebeurt.
Omdat er zoveel mogelijke oorzaken van spijsverteringsproblemen zijn, is er helaas niet één snelle manier om de oorzaak te achterhalen. Een lichamelijk onderzoek door een dierenarts is van cruciaal belang en moet altijd de eerste stap zijn.
Fecale testen kunnen worden gebruikt om gemakkelijk te behandelen oorzaken te zoeken die niet over het hoofd mogen worden gezien in plaats van duurdere tests. Van daaruit kan verder veterinair onderzoek worden gebruikt om te proberen de onderliggende oorzaak van de spijsverteringsproblemen van uw hond te begrijpen, zoals bloedonderzoek en lichaamsbeeldvorming (bijv. Röntgenfoto, echografie).
Als u alle diagnostische tests heeft geprobeerd die uw dierenarts heeft aanbevolen en u nog steeds geen antwoord kunt vinden, is een andere optie om naar alternatieve geneeswijzen te kijken en een traditionele Chinese dierenarts te bezoeken.
Het kennen van de diagnose is zeer nuttig om te weten hoe u het gediagnosticeerde probleem goed en volledig kunt behandelen. Zodra we de diagnose kennen, kunnen we de juiste medicijnen gebruiken.
Als een fecale test positief is voor wormen, zal uw dierenarts een ontwormingsmedicijn voorschrijven, gevolgd door een maandelijks breed spectrum parasietenbestrijdingsmedicijn om uw hond te beschermen tegen toekomstige infecties. Sommige maandelijkse preventieve medicijnen tegen hartworm, zoals Interceptor® Plus (milbemycin oxime/praziquantel), ontwormen ook maandelijks voor extra parasieten, zoals rondwormen, haakwormen, zweepwormen en lintwormen.
Zie hieronder belangrijke veiligheidsinformatie voor Interceptor® Plus.
Als uw hond al een maandelijkse ontwormingsmiddel gebruikt en de fecale test negatief is, kan aanvullende diagnostiek aanwijzingen bieden voor een diagnose of een passende behandeling. Veel voorkomende medicijnen die kunnen worden gebruikt voor spijsverteringsproblemen zijn maagzuurremmers, therapeutische diëten, prokinetica (medicijnen om voedsel in de juiste richting langs het darmkanaal te verplaatsen), medicijnen tegen diarree, probiotica of antibiotica. De juiste medicatie en de duur van het gebruik hangt af van de medische toestand van uw hond.
Het gebruik van deze medicijnen samen met enkele veranderingen in levensstijl kan enkele van de vermijdbare oorzaken van spijsverteringsproblemen helpen verminderen. Zorg er bijvoorbeeld voor dat de dagelijkse voeding van uw hond gezond en uitgebalanceerd is en minimaliseer tafelvoeding (of vermijd het helemaal).
Als uw volwassen hond overgeeft , laat zijn maag een paar uur rusten en probeer dan een paar eetlepels van een neutraal dieet te geven (bijvoorbeeld gewoon gekookte kip en rijst). Soms kan het helpen om zijn maag een paar uur rust te geven.
Als uw hond spuugt (lijkt op braken, maar zonder inspanning van de buik), pas op voor de mogelijkheid dat uw hond in zijn longen kan uitbraken, waardoor een levensbedreigende medische situatie ontstaat. Het is belangrijk om de oorzaak van regurgitatie vast te stellen met de dierenarts van uw hond en of het tijdelijk is of een chronisch spijsverteringsprobleem zal zijn. Soms worden maagzuurremmers gebruikt en kunnen ze helpen.
Als uw hond diarree heeft , geef hem een paar dagen een neutraal dieet en geef hem dagelijks een huisdierspecifiek probioticum.
Als u merkt dat uw hond afvalt en je niets hebt veranderd in zijn routine of dieet, dan kan een dierenartsbezoek nodig zijn. Als u zijn calorie-inname wilt proberen aan te vullen, kunt u hem dagelijks meer van zijn volwassen hondenvoer geven, of u kunt overschakelen op puppyvoer of voer met het label "voor alle levensfasen", dat een hogere energiedichtheid heeft dan volwassen hondenvoer. Als uw hond nog steeds afvalt, breng hem dan meteen naar een dierenarts om erachter te komen waarom.
Als uw hond minder eet dan hij normaal eet, kun je een paar verschillende dingen proberen. Ten eerste kunt u hem ook een kleine hoeveelheid licht verteerbaar, vetarm dieet aanbieden of wat bottenbouillon in ijsblokjesbakjes invriezen en het aan uw hond aanbieden als traktatie of in zijn normale voedsel. Je kunt een eetlepel natriumarme kippen- of runderbouillon toevoegen aan zijn normale voedsel of zelfs een potje babyvoeding aanbieden (een smaak met vlees). Als het gebrek aan eetlust langer dan een dag of twee aanhoudt, breng uw hond dan meteen naar de dierenarts om de oorzaak te achterhalen en hem wat ondersteunende zorg te geven.
Puppy-opmerking: Als u een puppy (<1 jaar oud) heeft die een van de bovenstaande klinische symptomen gedurende meer dan een paar uur vertoont, kan de situatie kritieker zijn en een bezoek aan de dierenarts veel eerder rechtvaardigen dan een volwassen hond.
Preventie is altijd het beste medicijn. Hoewel sommige oorzaken van spijsverteringsproblemen bij honden kunnen worden voorkomen, kunnen andere dat niet.
Zorg er eerst voor dat uw huisdier eenmaal per jaar een lichamelijk onderzoek ondergaat bij zijn dierenarts om hem te screenen op medische aandoeningen. Bij deze jaarlijkse bezoeken kan hij zijn maandelijkse ontwormingsmedicatie voorgeschreven krijgen, zoals Interceptor® Plus. Uw dierenarts kan ook een maandelijks middel tegen teken en vlooien aanbevelen, zoals Credelio® (lotilaner). Geïnfecteerde vlooien kunnen een veelvoorkomend type lintworm op uw hond overbrengen, wat kan leiden tot onverwacht gewichtsverlies.
Ten tweede, voer uw hond niet van uw bord. Honden kunnen erg gevoelig zijn voor bepaalde voedingsmiddelen die maagklachten, braken, diarree of gebrek aan eetlust kunnen veroorzaken.
Ten derde, probeer uw hond het commando "laat het" te leren. Dit kan honden helpen die graag onbekende dingen van de kant van de weg eten tijdens wandelingen of uitwerpselen van andere honden in het hondenpark. Door mogelijk te voorkomen dat uw hond dubieuze items eet, kunt u de darmklachten die daaruit kunnen voortvloeien, helpen voorkomen.
Credelio doodt volwassen vlooien en is geïndiceerd voor de behandeling en preventie van vlooieninfestaties, behandeling en bestrijding van tekeninfestaties (eenzame sterteek, Amerikaanse hondenteek, zwartbenige teek en bruine hondenteek) gedurende één maand bij honden en puppy's 8 weken en ouder en 4,4 pond of meer.
Lotilaner is een lid van de isoxazoline-klasse van geneesmiddelen. Deze klasse is in verband gebracht met neurologische bijwerkingen, waaronder tremoren, coördinatiestoornissen en toevallen. Er zijn epileptische aanvallen gemeld bij honden die deze klasse geneesmiddelen kregen, zelfs bij honden zonder een voorgeschiedenis van epileptische aanvallen. Wees voorzichtig bij honden met een voorgeschiedenis van epileptische aanvallen of neurologische aandoeningen. Het veilige gebruik van Credelio bij fok-, drachtige of lacterende honden is niet geëvalueerd. De meest gemelde bijwerkingen zijn gewichtsverlies, verhoogde bloedureumstikstof, vaker plassen en diarree. Raadpleeg voor volledige veiligheidsinformatie het productlabel van Credelio of vraag uw dierenarts om advies.
Interceptor Plus voorkomt hartwormziekte en behandelt en controleert volwassen rondworm-, haakworm-, zweepworm- en lintworminfecties bij honden en puppy's van 6 weken of ouder en 2 pond of meer.
Behandeling met minder dan 6 maandelijkse doses na de laatste blootstelling aan muggen biedt mogelijk geen volledige preventie van hartworm. Voorafgaand aan de toediening van Interceptor Plus moeten honden worden getest op bestaande hartworminfecties. De veiligheid van Interceptor Plus is niet onderzocht bij fokhonden of bij zogende teven. De volgende bijwerkingen zijn gemeld bij honden na toediening van milbemycine oxime of praziquantel:braken, diarree, verminderde activiteit, coördinatiestoornissen, gewichtsverlies, convulsies, zwakte en speekselvloed. Raadpleeg voor volledige veiligheidsinformatie het productetiket van Interceptor Plus of vraag uw dierenarts om advies.
Disclaimer: De auteur ontving een vergoeding van Elanco US Inc., de maker van Interceptor Plus en Credelio, voor haar diensten bij het schrijven van dit artikel.
Credelio en Interceptor zijn handelsmerken van Elanco of haar dochterondernemingen.
© 2020 Elanco. PM-US-20-0721
