Wanneer u uw hond naar de dierenkliniek brengt voor zijn jaarlijkse wellnessbezoek, kan u worden gevraagd of uw hond is ingeënt tegen een ziekte die leptospirose wordt genoemd.
Deze zeer besmettelijke bacteriële ziekte komt wereldwijd veel voor en kan zowel u als uw hond ernstig ziek maken. Gelukkig zijn er stappen die u kunt nemen om het risico van uw hond om deze ziekte te krijgen, te verkleinen.
Leptospirose is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door bacteriële spirocheten, een verwrongen type bacterie. Leptospiren vallen voornamelijk de nieren en lever van een hond aan, hoewel sommige honden ook ademhalingssymptomen of bloedingsafwijkingen kunnen krijgen.
Leptospirose is een vrij veel voorkomende ziekte, vooral in de late zomer en vroege herfst. In de Verenigde Staten komt het het meest voor in de oostelijke, zuidoostelijke en midwestelijke staten. In andere delen van de wereld is de prevalentie en seizoensgebondenheid van de ziekte variabel. De meeste leptospirose-infecties treden op na perioden van hevige regenval of overstromingen.
Hoewel elk hondenras leptospirose kan krijgen, worden herdershonden, jachthonden en werkhonden het vaakst getroffen. Dit komt waarschijnlijk omdat ze door hun levensstijl een groter risico lopen op blootstelling aan de ziekte.
Leptospirose is vooral zorgwekkend omdat het een zoönotische ziekte is, wat betekent dat het van dieren op mensen kan worden overgedragen. Mensen raken meestal besmet door contact met de urine van een besmet dier. Dit kunnen knaagdieren, boerderijdieren of zelfs huisdieren zijn.
Minder vaak kunnen mensen worden blootgesteld aan leptospirose tijdens recreatieve activiteiten zoals wandelen of zwemmen in zoet water. Bij de meeste mensen veroorzaakt leptospirose een milde ziekte, maar sommige mensen kunnen ernstige of zelfs dodelijke infecties krijgen. Kinderen, ouderen en immuungecompromitteerden lopen een bijzonder hoog risico op infectie.
Honden krijgen leptospirose door blootstelling aan geïnfecteerde urine, bijtwonden, inname van geïnfecteerde dieren of blootstelling aan verontreinigde grond, water, voedsel of beddengoed. Contact met vee of dieren in het wild kan het risico van uw hond op het ontwikkelen van leptospirose vergroten. Honden die in stedelijke gebieden leven, lopen ook risico door contact met besmette knaagdieren en hun urine.
Leptospirale organismen kunnen maandenlang in vochtige omgevingen leven. Gebieden met vochtige grond of stilstaand water kunnen een bron van infectie zijn voor uw hond. De spirocheten komen het lichaam van uw hond binnen via slijmvliezen, zoals de mond of neusholte, of via een beschadigde huid. Zodra de organismen in de bloedbaan komen, vermenigvuldigen ze zich en verspreiden ze zich snel.
Directe overdracht van hond op hond is zeldzaam, maar uw hond kan besmet raken door contact met de urine van een besmette hond.
Nadat een hond is geïnfecteerd met leptospirose, duurt het ongeveer zeven dagen voordat de symptomen zich ontwikkelen. Bij sommige honden, vooral bij honden jonger dan 6 maanden, kunnen de symptomen snel en ernstig zijn. Bij andere kunnen de symptomen geleidelijk optreden en na verloop van tijd verergeren.
Symptomen van leptospirose bij honden kunnen zijn:
Als uw hond tekenen van leptospirose vertoont, is het belangrijk om meteen naar uw dierenarts te gaan. Niet alleen kunnen infecties ernstig zijn voor uw hond, maar er bestaat ook een risico dat de ziekte op u of andere leden van uw huishouden wordt overgedragen. Het snel identificeren en aanpakken van de ziekte is noodzakelijk om het risico van overdracht op andere dieren en mensen te helpen verminderen.
Het diagnosticeren van een hond met leptospirose begint wanneer uw dierenarts een grondige anamnese aflegt. Uw dierenarts zal u waarschijnlijk vragen stellen over de symptomen, levensstijl, vaccinatiegeschiedenis en recente reizen van uw hond.
Uw dierenarts zal ook een volledig lichamelijk onderzoek uitvoeren en kan de volgende diagnostische tests aanbevelen:
Bloedwerk. Een compleet bloedbeeld en biochemisch panel zal worden gebruikt om het immuunsysteem en de orgaanfunctie van uw hond te evalueren. Leptospirose tast vaak de nieren en lever aan, dus bloedonderzoek is een belangrijk hulpmiddel om deze systemen te evalueren.
Urinalyse. Leptospirose beïnvloedt vaak het urinewegstelsel bij honden, dus uw dierenarts kan aanbevelen om een urinemonster te evalueren. Dit kan veranderingen zoals eiwit, bloed of cellulaire afgietsels (buisvormige, kleine deeltjes gemaakt van cellen) in de urine vertonen. Uw dierenarts zal ook het soortelijk gewicht van de urine evalueren, wat een indicator is voor de nierfunctie.
Antilichaamtesten. Antilichaamtesten kunnen worden uitgevoerd in de dierenkliniek om uw dierenarts te helpen bepalen of uw hond is blootgesteld aan leptospirose. Antistoffen zijn echter slechts een teken van blootstelling en een positief resultaat bevestigt niet noodzakelijk een actieve infectie. Uw dierenarts kan aanbevelen het resultaat te bevestigen door extra monsters naar een diagnostisch laboratorium te sturen.
Microscopische agglutinatietest (MAT) en polymerasekettingreactie (PCR). Deze gespecialiseerde tests worden meestal uitgevoerd in een diagnostisch laboratorium. Ze worden vaak gebruikt om de diagnose leptospirose te bevestigen. Het kan enkele dagen duren voordat u de resultaten van deze tests ontvangt, dus uw dierenarts kan u aanraden de behandeling te starten terwijl u op de resultaten wacht.
De behandeling van leptospirose is gericht op antimicrobiële geneesmiddelen om de bacteriën te elimineren en ondersteunende zorg om uw hond te helpen de infectie te bestrijden.
Veel honden met leptospirose moeten in het ziekenhuis worden opgenomen, vooral tijdens de eerste paar dagen van de behandeling. Gelukkig herstellen honden die een snelle en agressieve behandeling krijgen meestal van de ziekte.
Antibiotica . Antibiotica zoals doxycycline zijn de steunpilaar van de behandeling van leptospirose. Uw hond kan dit medicijn krijgen via een intraveneuze (IV) injectie, vooral als hij niet goed eet. Als uw hond begint te herstellen, kan uw dierenarts hem overzetten op een orale pil of tablet die u thuis kunt toedienen.
Vloeistoffen . Agressieve intraveneuze vloeistoftherapie is essentieel om uitdroging te corrigeren en schade aan de nieren te verminderen. Uw hond krijgt waarschijnlijk IV-vloeistoffen tijdens de eerste 24-48 uur van ziekenhuisopname voor leptospirose.
Anti-emetica . Veel honden voelen zich misselijk als gevolg van de leptospirose-infectie. Anti-emetica en maagzuurremmers kunnen oraal of intraveneus worden toegediend om uw hond te helpen zich beter te voelen en zijn eetlust te verbeteren.
Analgetica . Veel honden met leptospirose-infecties ervaren buikpijn en spierpijn. Een juiste pijnbestrijding kan uw hond helpen zich beter te voelen, de eetlust te verbeteren en de genezing te versnellen.
De kosten voor de behandeling van leptospirose-infecties bij honden variëren afhankelijk van de ernst van de ziekte. Veel honden moeten in het ziekenhuis worden opgenomen en sommige hebben mogelijk meerdere dagen intensieve zorg nodig. Hoewel een mild geval van leptospirose mogelijk al voor $ 500 kan worden behandeld, kan de behandeling van een ernstig geval waarvoor ziekenhuisopname vereist is $ 2.000- $ 4.000 of meer kosten.
Honden krijgen meestal leptospirose door contact met de urine van knaagdieren of dieren in het wild, of door toegang te krijgen tot natte grond en stilstaande waterbronnen. Door knaagdierpopulaties onder controle te houden en de toegang van uw hond tot gebieden met een hoog risico te verminderen, kunt u de kans verkleinen dat uw hond besmet raakt.
Vaccinaties voor leptospirose bij honden zijn beschikbaar. Deze vaccins worden typisch toegediend als een reeks van twee injecties met tussenpozen van 2-4 weken. Een boostervaccin moet jaarlijks worden gegeven om de immuniteit te behouden. Uw dierenarts kan u helpen bepalen of uw hond een goede kandidaat is voor dit vaccin op basis van uw geografische locatie en de levensstijl van uw hond.
