Dit, het laatste deel in een driedelige serie, gaat in op enkele van de conventionele en holistische therapieën die vaak worden voorgeschreven bij de bestrijding van immuunproblemen bij honden.
Het eerste deel van onze serie ("Looking for Immunity", WDJ december 1999) beschreef de lichaamsorganen en moleculaire reacties die in feite het onmetelijk complexe "systeem" van immuniteit vormen dat honden beschermt tegen invasie door virussen, bacteriën, schimmels en parasieten. Veel van de meest voorkomende aandoeningen van het immuunsysteem - waaronder immuundeficiënte ziekten, auto-immuunziekten en ongepaste immuunreacties - werden beschreven in de laatste aflevering van deze serie ("When They Are Not Immune", WDJ, januari 2000).
Aandoeningen van het immuunsysteem bij honden variëren van zeer vaak (zoals seizoensgebonden allergieën) tot uiterst zeldzame aandoeningen die bepaalde rassen (en zelfs, in sommige gevallen, bepaalde takken van individuele rassen) treffen. Op een dag kan het Canine Genome Project levensreddende verlichting brengen in het proces waarbij specifieke genen specifieke ziekten veroorzaken. Op dit moment blijft de overerving van effectieve immuniteit echter een mysterieus, zo niet door sterren gekruist, goed. Sommige honden, zoals sommige mensen, hebben pech. De immuniteit waarmee elke individuele hond wordt geboren, kan echter vaak worden verbeterd met verlichte hondenhouderijpraktijken, traditionele medische zorg en aanvullende zorg vanuit holistische gezondheidsmodaliteiten. Slecht immuunsysteemgeluk kan voor veel honden worden omgezet in een betere gezondheid.
Zoals altijd moet elke immuunversterkende tactiek echter beginnen met een grondig diergeneeskundig onderzoek en overleg. Welke therapieën voor de ene hond werken, werken mogelijk niet voor de andere en kunnen in het slechtste geval onmiddellijke levensbedreigende reacties veroorzaken. Het manipuleren van het immuunsysteem is een onzekere wetenschap en kunst. Hoe meer een dierenarts weet over de medische geschiedenis, genetische erfenis en levensstijl van uw hond, hoe groter zijn of haar kans op een gunstig resultaat.
Het doel:zelfgenezing
We hebben de afgelopen 20 jaar veel geleerd over het immuunsysteem, het belangrijkste is dat het lichaam vol cellen en chemicaliën zit die, wanneer het hele systeem naar behoren werkt, wonderen van regulatie verrichten. En, zoals zo vaak het geval is in medisch onderzoek, zijn onze vroegste successen voortgekomen uit onze pogingen om sommige van die wonderen na te bootsen. Deze inspanningen hebben geleid tot de ontwikkeling en het wijdverbreide gebruik van een aantal geneesmiddelen die immuunresponsen kunnen onderdrukken, wat nuttig (en zelfs levensreddend) is in gevallen van auto-immuunziekte of hyperactieve immuunresponsen zoals allergieën. Meer recent zijn we begonnen met het ontwikkelen van medicijnen die een verhoogde immuunrespons kunnen stimuleren in het geval van immuundeficiënte aandoeningen.
Deze inspanningen zijn prijzenswaardig - op zich zelfs wonderbaarlijk. Maar het is algemeen bekend dat onze kunstmatige methoden om het complexe, mysterieuze immuunsysteem te beïnvloeden inferieur en onhandig zijn in vergelijking met de effecten van wat het lichaam kan doen als het werkt zoals het zou moeten. Alle medicijnen veroorzaken bijwerkingen in het lichaam, en vaak, hoe krachtiger ze de taak uitvoeren waarvoor ze zijn ontwikkeld, hoe ongunstiger deze ongewenste effecten zijn. Meestal gaan we echter door en nemen we die bijwerkingen weg ten gunste van helemaal geen verbetering!
Het doel van de holistische geneeskunde is sterk vereenvoudigd, om het lichaam op de een of andere manier te vleien of te inspireren om zichzelf te genezen. Ook in de westerse geneeskunde is dit steeds meer de focus van nieuwe ontwikkelingen. De toonaangevende technologie van gisteren was gericht op het maken van medicijnen die virussen en bacteriën 'bestrijden'; de revolutie van vandaag is de ontwikkeling van medicijnen die het lichaam stimuleren om zijn eigen chemische "medicijnen" te maken en/of vrij te geven die indringers bestrijden.
Maar aangezien de westerse geneeskunde zich richt op de zoektocht naar wonderbaarlijk effectieve (en winstgevende) medicijnen, heeft de oosterse en holistische geneeskunde een minder sexy benadering:proberen het lichaam op alle mogelijke manieren te 'finetunen' om zijn almachtige immuunsysteem te versterken. Dit kan het gebruik van allerlei waardige, zij het gekke, methoden van positieve invloed inhouden. Chiropractie wordt vaak gebruikt om de functie van het zenuwstelsel te optimaliseren. Nutriëntenniveaus worden op talloze manieren gemanipuleerd in een poging om het meest comfortabele chemische medium te creëren voor de cellulaire middelen van immuniteit. Massage, TTouch en acupressuur worden gebruikt om de circulatie van immuuncellen te verbeteren en hun voortdurende en geschikte productie aan te moedigen. Bachbloesems, kleuren of geurige etherische olie worden gebruikt om stress en al zijn schadelijke chemische cohorten uit het lichaam te verminderen.
De lijst is eindeloos, maar het doel is altijd hetzelfde:het lichaam ertoe brengen om "niet-zelf"-cellen te bestrijden en zijn eigen cellen te genezen.
Principes in praktijk brengen
Ons uitgangspunt is dat het verbeteren van de gezondheid van het immuunsysteem waarschijnlijk het allerbelangrijkste is dat u voor uw hond kunt doen. Hier is een veelvoorkomende aandoening die dit punt illustreert:
Vlooienallergiedermatitis (FAD) is een perfect voorbeeld van hoe een slecht functionerend immuunsysteem het vermogen van een hond om om te gaan met wat een kleine ergernis zou moeten zijn, vermindert. Weinig hondenbezitters beschouwen dit syndroom als een "immuunprobleem", en toch, door de reacties van het immuunsysteem van de aangetaste honden te verbeteren, kan men deze aandoening op zijn spoor stoppen. Dit is hoe:
Ten eerste is algemeen waargenomen dat gezonde honden veel minder last hebben van vlooien dan ongezonde honden. Over het algemeen denkt men hier andersom over - dat het de vlooien zijn die de hond ongezond maken - maar er is veel bewijs dat het tegenovergestelde suggereert. In feite is een aanhoudende vlooienplaag vaak een aanwijzing dat een hond lijdt aan bijkomende, onderliggende gezondheidsproblemen. Gezonde honden lijken een aangeboren immuunsysteem te hebben dat de vlooienpopulaties onder controle houdt, maar vlooienpopulaties gedijen en vermenigvuldigen zich bij ongezonde honden. Zodra een hond een allergische gevoeligheid ontwikkelt, kan deze nooit volledig worden overwonnen, en met reactieve in plaats van proactieve behandelingen neemt de gevoeligheid toe.
Conventionele behandeling draait in het algemeen om de toediening van corticosteroïden, die worden gebruikt vanwege hun ontstekingsremmende effecten; ze stoppen zeer effectief de jeuk. Helaas zijn deze medicijnen ook immunosuppressief. Ze brengen het vermogen van de hond om zich te verdedigen tegen virale, bacteriële, parasitaire en andere indringers in gevaar en onderdrukken de weerstand van het lichaam tegen infecties. Holistische dierenartsen daarentegen benadrukken een evenwichtige langetermijnstrategie. Dit zorgt er misschien niet voor dat de hond 's nachts stopt met krabben of kauwen, maar het kan het lichaam van de hond aanmoedigen om op een minder overactieve manier op de allergenen in het vlooienspeeksel te reageren, terwijl de natuurlijke afweer van de hond tegen de vlooien wordt versterkt.
Onnodig te zeggen dat zowel conventionele als holistische behandelingen voor FAD strategieën omvatten om vlooien weg te houden van zowel de vlooienallergische hond als zijn omgeving. Hoe de eigenaar van de hond deze taak op zich neemt, kan ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid van de hond. Er zijn veel commerciële vlooienproducten die volwassen vlooien volledig doden, of een bepaalde fase van hun levenscyclus chemisch onderbreken, waardoor bijvoorbeeld jonge vlooien zich niet kunnen ontwikkelen tot volwassen vlooien die in staat zijn zich voort te planten.
Hoewel deze producten meestal werken zoals bedoeld - het elimineren van de huidige vlooienpopulatie van een hond - kunnen ze onvoorspelbare en ernstige bijwerkingen veroorzaken bij gevoelige of kwetsbare honden. Het is een raadsel:de hond heeft immuunproblemen, waardoor hij vatbaar is voor reacties van vlooien en door vlooien overgedragen ziekten, maar de meest effectieve vlooienverdelgers kunnen immuunproblemen verergeren. De taak die voor ons ligt is dus tweeledig:je probeert een zachte oorlog tegen de vlooien te voeren, waarbij je hun populaties ontmoedigt om zich in je huis te vestigen (zoals besproken in "Vlucht, boze vlooien", juni 1998) zonder enige verstoring of vernietiging van de vlooien van je hond te veroorzaken. Gezondheid. (U kunt bijvoorbeeld oliën en extracten van lavendel, eucalyptus, tea tree of ceder in huis gebruiken om vlooien af te weren zonder de gezondheid van uw hond op enigerlei wijze te belasten.)
Tegelijkertijd werk je aan het opbouwen van de fundamentele constitutionele gezondheid van de hond, die hem op zijn beurt in staat zal stellen zijn eigen verdediging tegen hen te mobiliseren. Holistische dierenartsen beginnen en eindigen alle therapieën meestal met verbeterde basisvoeding. Natuurlijke immuunversterkers kunnen worden voorgeschreven:vitamine A, E en C; vis- en sleutelbloemolie, echinacea en andere. Massage of andere fysieke therapieën bevorderen een gunstige bloedsomloop.
Daarnaast controleer je of je geen obstakels opwerpt voor het zelfgenezend vermogen van de hond:blootstelling aan gifstoffen (inclusief voedsel van slechte kwaliteit) of te veel stress. Alle gezondheidsproblemen die de hond kan vertonen - zoals jeukende, geïrriteerde huid - worden behandeld met stoffen die zijn immuunrespons zo min mogelijk verstoren; met andere woorden, het gebruik van weinig of geen cortisonecrèmes of -sprays, of immuunonderdrukkende orale of injecteerbare steroïden. In plaats daarvan kan een geïrriteerde huid worden gekalmeerd met calendulazalf of een havermoutbad.
In theorie, en gelukkig kunnen onze lezers getuigen dat in feite ook, naarmate de algemene gezondheid verbetert, de tekenen van FAD vanzelf verdwijnen.
Aanvallen op 'zelf' stoppen
Bij auto-immuunziekten, waarbij de immuunafweer van een hond het lichaam zelf op ongepaste wijze aanvalt, waarbij "zelf" wordt aangezien voor "niet-zelf" indringers, is de gewenste strategie om het zelfdestructieve cellulaire patroon te veranderen. Een goed voorbeeld is auto-immuun hemolytische anemie (AIHA). In eenvoudige bewoordingen zorgt AIHA ervoor dat het lichaam een "verdediging" opbouwt tegen zijn eigen rode bloedcellen, waarbij de cellen worden vernietigd die de zuurstof vervoeren die essentieel is voor het leven. Conventionele geneeskunde gebruikt immunosuppressieve corticosteroïden en andere krachtigere medicijnen om de aanvallen te verstoren, in de hoop genoeg rode bloedcellen te sparen om een remissie teweeg te brengen. Helaas wordt het hele immuunsysteem onderdrukt, niet alleen de antistoffen die niet goed werken, waardoor een hond kwetsbaar wordt voor andere opportunistische infecties. In levensbedreigende situaties worden soms bloedtransfusies aanbevolen, of zelfs een nieuw kunstbloedproduct genaamd Oxyglobin, dat sneller zuurstof aan de cellen levert dan echt bloed en waarvoor geen bloedtypering nodig is.
In elke niet-spoedeisende context zouden holistische dierenartsen waarschijnlijk beginnen met voedingstherapieën die de groei van rode bloedcellen bevorderen:vers vlees, leverextracten en andere B-vitaminebronnen; Vitaminen C en E; en ijzerrijke kruiden zoals klis, brandnetel of rode klaver.
Hoewel de meest voorkomende vormen van AIHA (goed voor 80 tot 90 procent van alle gevallen) minder ernstig zijn en vaak kunnen worden behandeld als een chronische, gecontroleerde ziekte (zoals de meeste immuunstoornissen zijn), is tijd in de peracute vorm van essentieel belang, waardoor de meeste mensen eerst conventionele behandeling zoeken en alternatieve therapieën als laatste redmiddel. Maar in feite noemen alternatieve dierenartsen succesvolle therapieën waarbij, bijvoorbeeld, vitamine B-injecties in bepaalde acupunctuurpunten de onmiddellijke productie van rode bloedcellen in het beenmerg van een hond induceerden, waardoor tijd werd gewonnen voor andere immuunversterkende therapieën.
Conclusie
Wanneer uw hond een levensbedreigende immuunziekte heeft, is er misschien geen dierenarts op aarde die wonderen kan verrichten voor die specifieke hond; immuunproblemen hebben de neiging om in de loop van de tijd in een stroomversnelling te komen, waardoor steeds meer systemen in gevaar komen. En veel immuunziekten zijn gekoppeld aan factoren die buiten de controle van een hondenbezitter liggen, in elke redelijke zin van het woord. Maar door het optimaliseren van die immuunvariabelen die ze kunnen beheersen - voedsel en blootstelling aan medicijnen, vaccins, toxines en stress - kunnen hondenbezitters het immuunspeelveld gelijk maken met de beste thuiszorg en het beste professionele advies dat ze kunnen vinden.
Roger Govier is een freelance schrijver uit San Francisco. Govier heeft artikelen opgesteld over veel van de moeilijkste onderwerpen van WDJ, van kanker tot vaccinaties.
