Hier zijn enkele van de waarden die u op het scheikundepaneel van uw hond kunt vinden, of 'chemisch scherm', en wat ze kunnen aangeven.
Albumin (ALB)
Lage niveaus van dit door de lever geproduceerde eiwit kunnen wijzen op chronische lever- of nieraandoeningen, gastro-intestinale problemen zoals inflammatoire darmaandoeningen of parasitaire infectie. Verhoogde waarden kunnen uitdroging betekenen.
Alanine-aminotransferase (ALT)
Het niveau van dit enzym stijgt vaak wanneer de hond lever- en galwegaandoeningen heeft.
Alkalische fosfatase (ALKP)
Dit enzym wordt geproduceerd door de lever en kan verhoogd zijn als gevolg van een leverziekte, het syndroom van Cushing of therapie met steroïden. Licht verhoogde niveaus kunnen normaal zijn bij puppy's.
Amylase (AMYL)
De alvleesklier produceert dit enzym om te helpen bij de spijsvertering. Hoge niveaus kunnen wijzen op pancreatitis of ontsteking van de alvleesklier.
Bloedureumstikstof (BUN)
Ureumstikstof is een afvalproduct dat door de lever wordt aangemaakt en door de nieren wordt uitgescheiden. Hoge niveaus kunnen wijzen op nierafwijkingen of uitdroging, terwijl lage niveaus op leverziekte kunnen wijzen. Vaak vergeleken met creatininewaarden (zie hieronder).
Calcium (Ca+2)
Verhoogde niveaus van dit mineraal kunnen wijzen op een ziekte van de bijschildklier of nier, of bepaalde soorten tumoren.
Cholesterol (CHOL)
Verhoogde cholesterolwaarden kunnen symptomatisch zijn voor een aantal aandoeningen, waaronder hypothyreoïdie en lever- en nieraandoeningen.
Creatinine (CREA)
Net als BUN, waarmee het vaak wordt beoordeeld, wordt creatinine uitgescheiden door de nieren. Hoge niveaus kunnen wijzen op uitdroging, nierziekte of obstructie van de urinewegen.
Bloedglucose (GLU)
Hoge niveaus kunnen betekenen dat een hond gewoon gestrest is, maar ze kunnen ook een symptoom zijn van diabetes. Lage niveaus kunnen een indicator zijn van hypoglykemie, leverziekte en sommige soorten tumoren.
Lipase (LIP)
Dit enzym wordt door de alvleesklier afgegeven aan de dunne darm en helpt het lichaam om vet te absorberen. Verhoogde niveaus kunnen wijzen op problemen met de pancreas, lever of nieren, evenals op obstructies van het spijsverteringskanaal.
Fosfor (PHOS)
De meeste fosforvoorraden van een hond bevinden zich in haar botten, maar een kleine hoeveelheid circuleert in het bloed. Hoge niveaus kunnen wijzen op nierfalen of de inname van een toxine zoals antivries.
Totaal bilirubine (TBIL)
Door de lever uitgescheiden in het darmkanaal, is bilirubine verantwoordelijk voor de gele kleur die wordt aangetroffen in kneuzingen, urine en, zoals de naam al doet vermoeden, gal. Abnormaal hoge niveaus kunnen een leveraandoening of galwegproblemen betekenen en helpen bij het diagnosticeren van bloedarmoede.
Totaal eiwit (TP)
Een andere waarde die kan wijzen op verschillende problemen indien verhoogd, waaronder uitdroging of ziekten van de lever, nieren of darmen.
Elektrolyten (natrium, kalium, chloride)
Deze elektrisch geladen mineralen in uw lichaam zijn betrokken bij het reguleren van veel belangrijke processen, waaronder de zuurgraad van het bloed (pH), spierfunctie en lichaamshydratatie. Omdat elektrolyten zo essentieel zijn voor de celfunctie, kunnen onevenwichtigheden levensbedreigend zijn.
Elektrolyttests zijn belangrijk bij het evalueren van braken, diarree, uitdroging en hartsymptomen, en ze kunnen een dierenarts vertellen welke soorten vloeistoffen hij moet gebruiken bij een zieke patiënt en of er enige vorm van elektrolytsuppletie nodig is. Ze kunnen ook belangrijke diagnostische aanwijzingen voor sommige chronische ziekten toevoegen:honden met het syndroom van Addison (hypoadrenocortisme) hebben bijvoorbeeld vaak een laag natriumgehalte (hyponatriëmie).
Gamma Globuline
Immuun-gammaglobulinen, ook wel immunoglobines genoemd, zijn antilichamen die helpen bij het bestrijden van bacteriële en virale infecties, kanker of parasieten. Verhoogde niveaus kunnen erop wijzen dat het lichaam een dergelijke verdediging opbouwt, terwijl lage niveaus een gecompromitteerd immuunsysteem kunnen weerspiegelen.
T4, FT4 en TgAA
De T4-test meet de niveaus van circulerend schildklierhormoon in het lichaam. Voor een getrouw beeld van de schildklierfunctie moeten echter FreeT4 (dat de hoeveelheid T4 meet die beschikbaar is voor cellen en weefsels) en TgAA (auto-antilichamen tegen thyroglobuline, waarvan hoge niveaus kunnen duiden op een immuungemedieerde schildklieraandoening) worden uitgevoerd. Dr. Dodds noemt T4 op zichzelf "in principe nutteloos".
