Vijf magische woorden:"Wil je een ritje maken?" Deze zes eenvoudige lettergrepen zijn genoeg om sommige honden te lanceren in een duizelingwekkende weergave van kwispelende sprongen en spins in gretige afwachting van het plezier dat te vinden is in een auto die langs de open weg zoemt. Daarentegen zijn de honden die autoritten net zo leuk vinden als de meeste mensen wortelkanaalbehandelingen. Voor sommige honden is de afkeer fysiek; ze ervaren bewegingsziekte en vechten tegen misselijkheid, kwijlen en braken. Voor anderen is het emotioneel, en de hond lijdt aan angst die gepaard gaat met het rijden in de auto. Helaas kunnen de twee oorzaken elkaar overlappen, waarbij een hond aanvankelijk fysieke bewegingsziekte ervaart en de onaangename gevoelens gaat associëren met de auto, wat leidt tot angst in verband met het rijden in de auto.
Er zijn een aantal factoren die kunnen bijdragen aan bewegingsziekte bij honden.
Het is niet ongebruikelijk dat jonge puppy's fysieke bewegingsziekte ervaren die verband houdt met problemen met het vestibulaire apparaat - het deel van het lichaam van een zoogdier dat zich bezighoudt met balans en ruimtelijke oriëntatie, legt Jennifer Jones Shults, DVM, CCRT, van Veterinary Rehabilitation and Pain Management Hospital in Cary, Noord-Carolina. Het vestibulaire apparaat bevindt zich in het binnenoor en bestaat uit drie met vloeistof gevulde halfcirkelvormige kanalen. Wanneer het hoofd beweegt, verschuift de vloeistof in de kanalen, waardoor de kleine haartjes langs het kanaal worden gestimuleerd om informatie naar de hersenen door te geven.
Het lichaam van een jonge puppy heeft tijd nodig om te rijpen. Voor sommige honden is reisziekte het resultaat van een vestibulair systeem dat nog niet volledig is ontwikkeld - daarom lijken veel puppy's de bewegingsziekte veroorzaakt door autoritten te ontgroeien naarmate ze ouder worden.
"Jonge honden met vestibulaire problemen ontgroeien het meestal met een leeftijd van 5-6 maanden", zegt Dr. Shults. "Maar grotere honden kunnen langer duren. Een Duitse dog wordt bijvoorbeeld pas als hij 2 jaar oud is als volledig volgroeid beschouwd, dus zijn gehoorgangen kunnen er langer over doen om zich volledig te ontwikkelen dan die van een Toy Poodle, die meestal ergens tussen de 9 en 12 maanden oud is.”
Hoewel het tijd kost voordat de gehoorgangen en verwerkingscentra van de hersenen zich volledig hebben ontwikkeld, ervaren niet alle puppy's bewegingsziekte. Waarom puppy A vroege autoritten als een kampioen afhandelt terwijl puppy B consequent wagenziek is, is nog niet helemaal begrepen.
"Het kan zo simpel zijn als de gehoorgangen van een puppy of halfcirkelvormige kanalen die nog steeds te klein zijn om de snelle richtingsveranderingen of de versnelling van de auto aan te kunnen, of het kan te maken hebben met waar de puppy in zijn eerste acht weken aan werd blootgesteld - zoals rollend spelen met nestgenoten of ondersteboven worden behandeld, wat de zich nog ontwikkelende vestibulaire centra in de hersenen cultiveert. Of het kan een combinatie van de twee zijn,” zegt Dr. Shults.
Sommige mensen geloven dat vroege blootstelling aan specifieke bewegingen die het vestibulaire apparaat uitdagen, nuttig kan zijn om een puppy te beschermen tegen bewegingsziekte zodra hij het nest verlaat.
Heidi Mobley uit Sanger, Texas, fokt al meer dan 25 jaar Australian Shepherds. Ze gebruikt het Early Neurological Stimulation (ENS) of "Bio Sensor" -protocol, oorspronkelijk ontworpen door het Amerikaanse leger als een manier om zijn werkhonden te helpen opgroeien om hun maximale potentieel te bereiken. Mobley zegt dat maar heel weinig van haar puppy's bewegingsziekte hebben ontwikkeld.
"Ik denk dat het helpt om hartelijkere puppy's te krijgen door ze op zeer jonge leeftijd te laten wennen aan verschillende bewegingen", zegt ze.
Het programma bestaat uit een serie van vijf oefeningen die één keer per dag worden gedaan tussen dag 3 en 16. De lichte stress, zowel als gevolg van het korte tijd individueel uit het nest verwijderen, als van de oefeningen zelf, stimuleert de bijnieren . Men denkt dat deze strategische blootstelling aan korte hoeveelheden stress puppy's helpt om later in hun leven beter op stress te reageren.
Van de vijf oefeningen hebben er drie betrekking op specifieke bewegingen die het vestibulaire apparaat uitdagen:de puppy zo vasthouden dat haar hoofd omhoog en de staart omlaag is; het omgekeerde, waar haar staart omhoog is en het hoofd naar beneden; en houdt de puppy op haar rug met haar pootjes omhoog.
"Er is veel onderzoek met baby's dat laat zien hoe vroege rolbewegingen het vestibulaire apparaat kunnen helpen zich op de juiste manier te ontwikkelen", zegt Dr. Shults. "Er zijn geen gepubliceerde onderzoeken die aantonen dat vroege neurologische stimulatie vestibulaire ziekte bij honden zal verminderen, maar het gedrag is vergelijkbaar met wat ze aanbevelen bij kinderen, en dat is tot in detail bestudeerd. Elke keer dat je ondersteboven of op je rug ligt, moet de vloeistof in het halfcirkelvormige kanaal verschuiven, dus het is in wezen als oefenen, en ik denk dat dat logisch is. "
De kwestie van natuur versus natuur speelt vaak een rol bij het kijken naar het gedrag van dieren, en problemen rond hondengerelateerde autopech zijn niet anders. Terwijl sommige honden bewegingsziekte ervaren als gevolg van een fysiek probleem - het vestibulaire apparaat - voor andere honden, is het probleem emotioneel; het zit letterlijk allemaal in hun hoofd.
Met dat in gedachten is het uiterst belangrijk dat de vroege blootstelling van een puppy aan de auto een positieve ervaring is. Als fokker zorgt Mobley ervoor dat zij de eerste is die haar puppy's laat kennismaken met autorijden. Ze plant de eerste reis ergens tussen de 6 en 7 weken oud, en laat de puppy's samen met hun moeder reizen om ze ontspannen en comfortabel te houden. Daarna vermijdt ze specifiek autoritten totdat de puppy's 10 weken oud zijn - wat betekent dat haar puppy's meestal pas op die leeftijd naar hun nieuwe huis vertrekken.
"Dat is de clincher", zegt ze. “De pups die ik tussen de 8 en 9 weken naar huis zie gaan, vertrekken tijdens de afdrukfase; als ze in die tijd ziek worden, krijgen we honden die de komende twee jaar wagenziek worden. Ik heb het keer op keer zien gebeuren', voegt ze eraan toe en wijst op het bijzonder sterke potentieel voor de blijvende impact van negatieve ervaringen tijdens die kritieke leeftijd.
Vroege, effectieve socialisatie speelt een sleutelrol bij het helpen van puppy's en jonge honden bij het ontwikkelen van een positieve associatie met autorijden. Als de enige keer dat een hond in de auto rijdt, is wanneer hij naar de dierenarts, de trimmer of het pension wordt gereden, is de kans groot dat hij besluit dat autoritten iets zijn om je zorgen over te maken. Wanneer mensen een nieuwe hond krijgen, is een van de eerste autoritten meestal naar de dierenarts voor het eerste gezondheidsonderzoek, wat vaak stressvol is.
Het is belangrijk dat puppy's en honden voldoende kansen krijgen om de auto te ervaren als een poort naar plezier. Als trainer daag ik mijn studenten uit om "koekjesbezoeken" te plannen bij het kantoor van hun dierenarts, waar ze het kantoor bezoeken tijdens een langzame periode, gewoon om rond te hangen in de wachtkamer, koekjes te eten, met een speeltje te spelen als ze dat willen, te schmoozen met wie dan ook. beschikbaar personeel, en ga dan naar huis.
Evenzo kan het plannen van verschillende korte ritten naar leuke plaatsen een hond helpen te leren dat rijden in de auto een goede zaak is. Rijd naar het park voor een leuke wandeling. Rijd naar het huis van een vriend voor een speelafspraakje. Of rijd zelfs naar je favoriete fastfoodrestaurant waar je hond een klein hapje krijgt van de drive-through.
Om de kans te verkleinen dat uw hond bewegingsziekte krijgt, of om de effecten ervan te minimaliseren, raden zowel Dr. Shults als Mobley aan om de puppy of hond zo in de auto te plaatsen dat hij in de rijrichting staat.
"Het oogcentrum in de hersenen van een puppy is niet echt genoeg ontwikkeld om te begrijpen dat hij achteruit gaat; ze begrijpen de toekomst', zegt Shults. Of het nu gaat om vastgebonden rijden met een veiligheidsgordel of in een bagagedrager, naar voren kijken helpt de hersenen om te begrijpen wat er aan de hand is, wat de kans op bewegingsziekte kan verkleinen. "Kortom, we geven input via de ogen die de hond helpen te weten welke kant op is", zegt Dr. Shults.
Veel honden die last hebben van bewegingsziekte doen het beter als de ramen ongeveer vijf centimeter open staan, om de luchtdruk in de auto gelijk te maken. Reizen op een lege maag kan helpen de effecten van reisziekte te minimaliseren, en honden die strijden tegen reisziekte doen het vaak beter als ze een paar uur voor de reis goed getraind zijn, om te helpen bij hun algehele ontspanning.
Bij het rijden met een hond die wagenziek wordt, is het belangrijk dat de eigenaar kalm blijft. Een negatieve of hysterische reactie op een hond die overgeeft in de auto kan de angst van een hond gemakkelijk vergroten.
Er zijn ook verschillende natuurlijke en farmaceutische benaderingen voor de behandeling van reisziekte en de bijbehorende angst:
Homeopathische Cocculus 30c – Donna Kelleher, DVM, auteur van The Last Chance Dog:True Stories of Holistic Animal Healing enHet bewijs zit in de poedel , runt een holistische dierenartspraktijk in Seattle, Washington, en biedt een op lidmaatschap gebaseerde website die is ontworpen om mensen te leren over natuurlijke behandelingen voor een verscheidenheid aan chronische problemen waarmee huisdieren worden geplaagd.
Ze raadt een homeopathische behandeling aan:één korrel Cocculus, kort voor vertrek gegeven. Bij het doseren van homeopathische middelen is techniek van belang. De korrels mogen niet worden aangeraakt en ook niet worden gegeven door ze in voedsel te verstoppen. Breng de korrels van de dop van de fles rechtstreeks in de bek van de hond, of plet ze met de achterkant van een metalen lepel, voeg een beetje water toe en lepel het mengsel in de mond. Het is belangrijk om de korrels niet aan te raken, omdat dit de trillingskracht van het middel kan verstoren.
Homeopathische middelen zoals Cocculus en bloemenessences (hieronder besproken) zijn twee van verschillende therapieën die zijn geclassificeerd als 'vibrationele geneeskunde'. Levende organismen zijn multidimensionale energiesystemen. Wanneer onbalans optreedt, is de energie op een minder harmonieuze frequentie, wat leidt tot fysieke en emotionele symptomen. Natuurgerichte beoefenaars selecteren bepaalde remedies voor hun specifieke energieën, met als doel het evenwicht te herstellen.
– Gember – Gember wordt algemeen beschouwd als een middel tegen misselijkheid. Dr. Kelleher raadt aan om gemberthee te maken door twee eetlepels verse geraspte gember in een kopje water te laten trekken en, eenmaal afgekoeld, een eetlepel per 20 kilo lichaamsgewicht van de hond de avond voor vertrek in de hond te scheppen, en opnieuw een uur ervoor tot vertrek.
Gember is ook te vinden in capsulevorm en sommige mensen hebben succes gemeld door een kleine hoeveelheid in het voer van de hond te strooien. Dr. Kelleher's voorkeur gaat uit naar verse gember, en als ze de thee niet gebruikt, verstopt ze liever een klein stukje verse gember in het voer van de hond dan in capsulevorm.
Veel mensen die hebben gehoord over de anti-misselijkheid eigenschappen van gember zullen grijpen naar het gemberkoekje; Mobley meldt succes met het helpen van veel honden van cliënten om bewegingsziekte te overwinnen door een combinatie van gemberkoekjes en gedragsverandering.
Als je koekjes probeert, zorg er dan voor dat je op zoek bent naar een gemberknip van hoge kwaliteit. Het "gemberkoekje" in het koekjeseiland van de typische reguliere supermarkt is waarschijnlijk van mindere kwaliteit in vergelijking met de gemberkoek die in een duurdere markt wordt gevonden. Gember is bijvoorbeeld het zevende ingrediënt in een Nabisco Ginger Snap, tegenover het vierde ingrediënt in een Trader Joe's Triple Ginger Snap. Beide versies bevatten echter suiker en meel, die veel holistische beoefenaars, waaronder Dr. Kelleher, aanbevelen te vermijden.
– Scullcap – Scutellaria Lateriflora is een kruid dat al honderden jaren wordt gebruikt als milde relaxant en als therapie voor angst en nervositeit. Dr. Kelleher zegt dat het veilig is om met andere medicijnen te gebruiken en dat het kan worden gedoseerd met een halve capsule per 15 pond lichaamsgewicht, een uur voor vertrek. Dit lost misselijkheid niet op, maar kan wel helpen bij het verlichten van de angst (hijgen, beven, enz.) die vaak wordt ervaren door honden met bewegingsziekte.
– Bloemenessences – Van bloesemremedies wordt gezegd dat ze katalysatoren zijn voor emotionele verandering. Men denkt dat ze een evenwichtsreactie in het lichaam veroorzaken en zijn het meest effectief wanneer ze gedurende de dag in 3 tot 6 doses worden gegeven. In acute gevallen kan om de vijf minuten een dosis worden gegeven. Bloesemremedies worden meestal in vloeibare vorm gevonden en kunnen oraal worden gegeven, in voetzolen, oorkleppen en op de buik worden gewreven, in de omgeving of op het beddengoed van de hond worden gespoten, aan water worden toegevoegd of zelfs worden toegevoegd aan voedsel en lekkernijen.
De volgende melanges van bloemenessentie zijn in de handel verkrijgbaar en worden als nuttig beschouwd als onderdeel van een protocol voor desensibilisatie en tegenconditionering om wagenziekte en auto-gerelateerde angst aan te pakken:
– Zielondersteuning – Bevat Cattail Pollen, Chalice Well, Cotton Grass, Fireweed, Labrador Tea, Malachiet, River Beauty, Ruby en White Fireweed.
– Reddingsmiddel – Bevat Impatiens, Star of Bethlehem, Cherry Plum, Rock Rose en Clematis.
– Dramatrauma – Vergelijkbaar met Rescue Remedy, maar met dubbele hoeveelheid Star of Bethlehem en de toevoeging van Star Tulip om te helpen bij emotionele aarding.
– Chiropractische aanpassing – Misalignment of vertebrae can create a variety of health and wellness issues in both people and pets, ranging from low energy and slow healing to headaches, irritability, balance issues and all levels of pain. Danielle Shelbourne of Urban Dog Training in Brisbane, Australia, has helped numerous animal clients find relief from motion sickness by working with a qualified animal chiropractor.
“We’ve found that subluxations of the atlas (C1, the topmost vertebrae, which connects to the occipital bone at the top of the head) can cause pressure around the inner ear and cause motion sickness,” says Shelbourne. “In a dog, the atlas is a large butterfly-shaped bone that can misalign easily during normal activity. Some dogs are born with vertebral subluxations, or they can develop from such activities as pulling on the leash.”
Shelbourne says that dogs with a C1 subluxation often experience not only motion sickness, but also display thunderstorm phobia, are sensitive to handling, especially around the head and heck, and can be reactive and aggressive in a variety of settings.
“In our experience, if a dog has three of these issues, we would definitely recommend chiropractic treatment, and we’d be fairly confident that the dog’s outcome would be positive,” Shelbourne says, noting that, while an adjustment might resolve the physical issue, behavior modification might still be necessary to counter a learned negative association with car travel.
William Strickland, DC, of Rose City Veterinary Hospital in Pasadena, California, has been working with animals for nearly 17 years. Cervical subluxations and soft tissue abnormalities, he says, likely contribute to motion sickness indirectly by creating imbalance. While he’s not had a client visit him with the sole complaint of motion sickness, he has seen dogs with handling sensitivities and aggression issues who also suffer from motion sickness.
Subluxations are subtle but powerful. It’s not uncommon for animals (human or canine) to experience subluxations that don’t cause symptoms that are obvious to the untrained eye, yet still create imbalance in the body. Not only does the imbalance create its own issues, but it leads to compensatory problems as the dog navigates through life in a poorly aligned state.
“One of the biggest benefits of chiropractic is as a modality for restoring balance to the entire body – the soft tissue, bones, and joints,” says Dr. Strickland. In the case of a dog with motion sickness, he says the improvement is likely the result of the animal being in overall better balance. A body out of physiologic balance can also have a harder time literally balancing while in the car, which can contribute to motion sickness.
While some people mistakenly view animal chiropractic as a heavy-handed, bone-crunching technique, Dr. Strickland notes that qualified, experienced animal chiropractors follow a “less is more” mentality, and frequently use an activator adjusting instrument, a small, hand-held tool, to painlessly deliver a gentle impulse force to the spine.
“It’s effective on babies and the elderly,” he says. “If we can safely use it on a baby or a 97-year-old grandpa, it’s certainly safe for animals of all sizes.”
Dr. Strickland notes, however, that it is important to look for a practitioner who has advanced training and experience in animal chiropractic as a specialty and to always consult with your veterinarian first to rule out a more serious cause of dysfunction or disease.
– Tactile techniques – Some dogs are also comforted by tactile techniques, such as Tellington TTouch Training , or by wearing a compression garment such as a ThunderShirt .
Conventional veterinarians have a number of prescription medications available to prescribe for dogs with serious motion sickness.
– Meclizine – The drug is sold over the counter under the brand names Antivert, Bonine, and Dramamine Less Drowsy. Dr. Shults says the generally accepted dose is one tablet for big dogs and half of a tablet for small dogs. However, it’s always wise to consult with your veterinarian before administering medications designed for human use.
– Maropitant Citrate – Sold as Cerenia®, this is the first, and currently only, FDA-approved veterinary medication designed to prevent vomiting in dogs due to motion sickness, and based on how it works, can often be more effective than meclizine.
“Meclizine works on the chemo-receptor trigger zone and on the histamine receptors in the brain,” Dr. Shults explains. “Research is showing those parts of the brain aren’t as involved in motion sickness as the substance-P receptors and the NK1 receptors, which is what Cerenia works on. That’s why the meclizine products might work on some dogs, but might not be strong enough for all dogs.”
Anxitane® (L-Theanine) – Manufactured by Virbac Animal Health, this prescription product made with L-Theanine, an amino acid found in green tea leaves, can help reduce environmental stress in both dogs and cats, and is said to help dogs with mild-moderate anxiety related to fireworks, thunderstorms, car rides, social settings and geriatric issues. Like scullcap, Anxitane doesn’t address the physical symptoms of motion sickness, but, when paired with a behavior modification plan, can help lessen the dog’s resulting anxiety.
It’s important to note that all of the approaches discussed thus far should complement, but not replace, a thoughtful behavior modification program. Helping your dog to consciously and unconsciously feel happier and more confident near and in the car will increase the odds that any other approach will be successful in improving or eliminating his motion sickness.
The goal of a solid anxiety-reduction training plan is to alter a dog’s behavior patterns by changing the way he feels about a specific situation. This is more than just getting used to riding in the car – it’s about creating a situation where the dog can associate car travel with something good.
In developing a training plan, we must first evaluate where the desired behavior has broken down. Dogs who fear riding in the car might have already learned that when the owner holds the leash and stands by the door leading to the garage, that a car ride is imminent, and, as a result, the dog resists coming to the owner in that setting.
Think of the finished behavior (calmly riding in the car) as a series of behavioral puzzle pieces that must each be tackled individually. The owner’s job, often with the help of a qualified trainer, is to help the dog become comfortable with one puzzle piece before progressing to the next. Trying to skip steps can easily backfire, as it’s not only likely that some of the previous progress will be destroyed, but the dog can be left feeling distrustful of the owner.
Remember, the goal is not just for the dog to “appear fine,” but to take the time to build a positive association with each puzzle piece. If the dog is only ever just barely “fine” with a situation under normal circumstances (for any behavior) it’s far more likely that he will actively resist the same situation under times of stress. Taking the time to build positive associations is like creating emotional padding. He might not be as relaxed and happy about the situation in times of stress (for example, in the car along a windy road or in stop-and-go traffic) as he was during training. But with some “padding,” if his behavior degrades, it’s more likely that he’ll tolerate the situation and still be fine, rather than experience an emotional meltdown. Reducing an animal’s stress makes life more pleasant for him and you. And, it’s healthier! Repeated exposure to high amounts of stress has been proven to be unhealthy for both people and pets.
Think about your dog; when does he start to show signs of anxiety? Identifying the activities or locations that trigger his anxiety is critical for mapping out his behavior modification plan. Your desensitization and counter-conditioning plan should start in a place where the dog is “under threshold” – that is, has no apprehension and shows no sign of stress.
Let’s say your dog’s apprehension about being in a car starts with him balking at the sight of you holding his leash by the door. Start by picking up his leash somewhere else in the house, not anywhere near the “door of danger,” and then giving the dog some treats. When he willingly approaches (which he should do as long as you are far enough away from the place where he might otherwise feel concerned), ask him to sit, attach his leash, offer a treat or two, praise lavishly, and remove the leash.
Repeat 3 to 5 more times, then release your dog to return to his day. Repeat this simple training session randomly throughout the day, but never follow the training session with a scary car ride.
When your dog happily approaches at the sight of you holding the leash away from the “door of danger,” repeat the process a little closer to the door. The goal is to work at a level where the dog remains confident. If he looks at all concerned, you’ve progressed too quickly. Only begin the next piece of your puzzle once your dog can confidently handle the previous piece.
Throughout this process, do not try to trick the dog! The point is not to stand farther from the door in order to more easily “catch” the dog before you need to take him somewhere. In extreme cases, it’s best to avoid car rides altogether until some significant progress in these small steps been made. This can be frustrating for the owner, especially when the dog is our best hiking buddy or ribbon-winning agility partner, but it’s important to weigh the long-term benefits (years of lower-or no-stress travel) against a few weeks or months of leaving the dog at home while you work on this process.
The goal is to very gradually get closer to taking the dog for normal car rides. But the steps taken toward that goal should be very small; you’ll have the best chance of success if you refrain from moving to the next step until the dog is consistently confident at the preceding steps.
For the dog who became apprehensive when the owner picked up his leash by the door, but was confident and happy when the owner picked up the leash elsewhere in the house, the next steps might be:
How quickly you progress through the steps will depend on the dog.
Remember, throughout this process, it’s critical that you remain calm. Avoid getting frustrated or angry at a dog who isn’t progressing as quickly as you’d like. This holds true for a dog who is getting physically sick, too; even the owner’s panicked exclamation of “Oh no! Gross!” can compound the dog’s emotional reaction.
While it can be frustrating to deal with a dog who has “car trouble,” understanding what’s behind the issue is an important first step in seeking relief. Developing a thoughtful plan of action – coupled with time and patience – will help put your dog on the road to recovery.
Stephanie Colman is een schrijver en hondentrainer in Los Angeles. She shares her life with a career-change search-and-rescue dog whom she is teaching to play in agility.
