Ontwormingsmiddelen zijn aanwezig in een willekeurig aantal voorgeschreven en vrij verkrijgbare behandelingen voor honden en puppy's. Als uw hond tekenen vertoont van een gastro-intestinale worminfectie, zijn er allerlei producten beschikbaar die exclusief zijn gemaakt om honden van verschillende soorten wormen te verlossen. Maar er zijn ook ontwormingsmiddelen - of ze nu nodig zijn of niet - in veel vlooien- en tekenbehandelingen en in de meeste hartwormpreventieve medicijnen; in feite is het soms moeilijk om een minimalistische vlooienbehandeling of hartwormpreventief medicijn te vinden dat geen ontwormingsmiddelen bevat. De vraag is:is dit echt nodig? Zijn darmparasieten zo'n voortdurende bedreiging voor de meeste honden - en hun baasjes?
Ja, veel van de wormen die honden kunnen infecteren, zijn zoönotisch, dat wil zeggen dat ze ook mensen kunnen infecteren. (Zie "Welke wormen kunnen u of uw menselijke familie infecteren?" op pagina 10.) Nu we uw volledige aandacht hebben, beginnen we met een beschrijving van de meest voorkomende gastro-intestinale parasieten die honden kunnen infecteren.
Ascariden, beter bekend als rondwormen, zijn de meest voorkomende parasiet bij honden. De meest voorkomende soort is Toxocara canis, waarschijnlijk omdat het de meeste strategieën heeft voor het infecteren van honden van alle interne parasieten, en omdat de vrouwtjes zulke vruchtbare eierlagen zijn (een enkele worm kan 100.000 tot 200.000 eieren per dag leggen). Toxascaris leonina, een andere ascaridesoort, wordt minder vaak gevonden.
Doorgaans leven rondwormen in de dunne darm, hoewel hun larven kunnen migreren en "cysten" - worden ommuurd en inactief, soms maanden of zelfs jaren! Volwassen wormen zijn meestal 3 tot 4 inch lang, hoewel sommige T. canis rondwormen tot 7 inch kunnen worden. In dwarsdoorsnede gezien zijn ze inderdaad rond en lijken ze op dunne spaghettinoedels. Af en toe worden volwassen wormen uitgestoten in de ontlasting (en meer zelden in braaksel), maar het zijn over het algemeen de eieren en larven die worden verdreven en vormen een infectiegevaar voor andere hondengastheren.
Rondwormeieren kunnen jarenlang in de bodem voorkomen, waardoor ze een aanhoudende bedreiging vormen. De parasiet komt in elk deel van Noord-Amerika voor.
Rondwormen kunnen veel van de heilzame inhoud stelen van wat u aan uw hond voert, voedingsstoffen opnemen in de dunne darm van de hond en de spijsvertering verstoren. Honden die slechts een paar rondwormen hebben, kunnen helemaal geen symptomen vertonen, maar honden (en vooral puppy's) die zwaarder zijn besmet, kunnen dun zijn, met prominente schouder-, ruggengraat- en heupbeenderen die hun gevonden, gezwollen buik omlijsten. Hun jassen zijn meestal vrij dof en hun energieniveau is laag en lusteloos. Ze kunnen last hebben van diarree of constipatie, winderigheid en/of braken. Zeer ernstige plagen kunnen de darmen blokkeren en de dood van hun gastheer veroorzaken.
Bijna alle anthelmintische (wormdodende) middelen die rondwormen behandelen, zijn alleen effectief tegen de volwassen wormen die in het spijsverteringskanaal van de hond leven; ingekapselde of migrerende larven worden niet geschaad door ontwormingsmiddelen. Dit is een goed argument voor een occasionele behandeling met een geschikt ontwormingsmiddel.
Er zijn eigenlijk drie soorten van deze vervelende parasiet die honden in Noord-Amerika vaak infecteren:Ancylostoma caninum (hondenhaakworm), Ancylostoma braziliense (honden- en kattenhaakworm) en Uncinaria stenocephala (Noordelijke hondenhaakworm). Ze hebben echter opmerkelijk verschillende geografische concentraties; A. braziliense wordt in het zuidoostelijke deel van de V.S. tweemaal zo vaak aangetroffen als elders, en U. stenocephala komt vaker voor in noordelijke klimaten.
Ondanks hun kleine formaat (volwassenen zijn slechts 1/2 tot 3/4 inch lang), zijn haakwormen zeer destructieve parasieten. Hun naam komt van een beschrijving van de monddelen die ze gebruiken om zich aan de wand van de dunne darm van de hond te hechten en zich te voeden met zijn bloed. Hun agressieve voedingsgewoonten kunnen in vrij korte tijd duidelijke tekenen van ziekte veroorzaken, waaronder bloedarmoede en ernstige diarree.
Haakwormen produceren een antistollingsmiddel dat voorkomt dat hun voedingsplaatsen stollen en genezen, zodat hun gastheren meer en meer bloed verliezen naarmate de infectie vordert. De chronische bloeding zorgt ervoor dat de ernstig besmette hond zwarte, teerachtige ontlasting produceert en zwak wordt. Zijn vacht wordt ruw. De groei van puppy's zal worden belemmerd. Zonder behandeling kunnen honden met zware plagen vermagerd raken en sterven.
Mijnwormeieren worden uitgestoten in de uitwerpselen van de hond en ontwikkelen zich in twee tot tien dagen tot infectieuze larven. Mijnwormlarven zijn extreem agressieve overlevenden; ze kunnen in elke vochtige omgeving reizen (regenachtige of bedauwde vegetatie) en in water zwemmen.
Deze parasiet gebruikt ook verschillende methoden om zijn gastheer binnen te komen. Honden kunnen besmet raken door het eten van met larven besmet voedsel, water, vegetatie, insecten (inclusief kakkerlakken!) of knaagdieren; of door in huidcontact te komen met larven (de larven kunnen door de huid graven en migreren door de weefsels van de hond). Puppy's kunnen in utero besmet raken (omdat larven door de weefsels van de moeder migreren naar de zich ontwikkelende foetussen) of via een geïnfecteerde moedermelk. Larven die door het lichaam van de hond migreren, worden soms ingekapseld in spieren, vet of andere weefsels en dit kan pijn en ongemak veroorzaken.
Hookworms vormen een speciaal diagnostisch probleem; infecties worden over het algemeen gedetecteerd door onderzoek van een fecaal monster van de hond op de aanwezigheid van wormeieren. Maar haakwormen kunnen bij puppy's ernstige ziekten veroorzaken voordat de wormen oud genoeg zijn om eieren te produceren. Een diagnose van mijnwormbesmetting moet mogelijk worden gesteld op basis van de waarneming van een ziekte, in plaats van een fecaal onderzoek.
Hondenzweepwormen (Trichuris vulpis) komen over de hele wereld voor, en hoewel hun infecties veel minder snel waarneembare symptomen van een slechte gezondheid veroorzaken bij een hond, kan een echt ernstige besmetting bloederige diarree en gewichtsverlies veroorzaken. Ze zijn lang niet zo productieve reproductieve wormen als rondwormen, waarbij de volwassen vrouwtjes een veel kleiner aantal eieren produceren en veel meer met tussenpozen. Deze eieren zijn echter extreem goed bestand tegen uitdroging (uitdroging), extreme temperaturen en ultraviolette straling; ze kunnen jarenlang levensvatbaar blijven in de bodem.
Honden worden besmet door het eten van zweepwormeieren die aanwezig zijn in uitwerpselen of in de grond, of op planten die in contact zijn gekomen met besmette uitwerpselen. Larven komen uit eieren in de dunne darm en gaan naar de blindedarm (het eerste deel van de dikke darm van de hond) terwijl ze volwassen worden tot volwassen wormen. De volwassenen worden zelden in de ontlasting van de hond verdreven, dus de wormen worden zelden gezien, waardoor het moeilijker is om een zweepwormplaag te diagnosticeren.
Volwassen zweepwormen zijn veel kleiner dan rondwormen, slechts ongeveer 11/2 tot 3 inch lang. Het "kop" -uiteinde van de worm is draadachtig en dun en het staartuiteinde is dikker; dus het totale effect is dat van een zweep met lange wimpers en een stevig handvat.
De volwassenen consumeren bloed, weefselvloeistoffen en weefsel van het slijmvliesepitheel van de blindedarm; hun voedingsgewoonten kunnen ontstekingen in de blindedarm veroorzaken, wat resulteert in de overproductie van darmslijm, wat kan worden waargenomen in de ontlasting van hun gastheer.
Er zijn twee hoofdtypen en minstens 10 soorten lintwormen die honden in Noord-Amerika infecteren - zo veel dat we u niet zullen vervelen met alle namen ervan. Ze worden als alomtegenwoordig beschouwd overal waar honden besmet zijn met vlooien, maar hun prevalentie wordt niet berekend zoals de andere darmparasieten, omdat ze niet betrouwbaar kunnen worden gedetecteerd (en hun incidentie gekwantificeerd) door middel van fecaal onderzoek of fecale drijftesten.
Volwassen lintwormen leven in de dunne darm van de hond, waar ze aan de darmwand haken. In tegenstelling tot haakwormen voeden ze zich echter niet met het bloed van de hond; ze absorberen voedingsstoffen via hun huid (beroven de hond van voedingsstoffen in zijn dieet) zoals rondwormen. Ze kunnen 6 inch of langer zijn, maar weinigen zien ze ooit in deze lange vorm, omdat ze groeien in "segmenten" die uit het "nek"-gebied van de worm komen, waarbij oudere en oudere segmenten naar de staart van de worm worden geduwd. Elk segment is ongeveer zo groot als een rijstkorrel en bevat een complete set organen, maar naarmate de segmenten rijpen, gaan alle behalve de voortplantingsorganen achteruit. Deze oudere segmenten aan het einde van de worm veranderen uiteindelijk in een zak met eieren en scheiden zich vervolgens van het lichaam van de worm; ze worden dan uit de hond verdreven in zijn uitwerpselen.
Hoewel deze wormen de hond de minste schade berokkenen van een van de hier genoemde parasieten, alarmeren ze hondenbezitters vaak het meest, vanwege één simpel feit:de meeste eigenaren zullen in staat zijn om lintwormsegmenten te zien (en geschokt te zijn door) die tevoorschijn zijn gekomen van hun besmette hond. De segmenten plakken vaak aan het haar en de huid rond de anus van de hond, en bij nauwkeurig onderzoek kunnen ze worden waargenomen te bewegen! Menig geschrokken baasje heeft haar dierenarts gebeld om te melden dat haar hond "maden" op zijn billen heeft, alleen om te horen dat dit lintwormsegmenten zijn.
Lintwormen kunnen de hond maar op één (rare) manier besmetten:ze hebben een tussengastheer nodig. Vlooien zijn de gebruikelijke tussenpersoon, maar luizen kunnen dat ook zijn. Larvale vlooien (of larvale luizen) consumeren de eieren die uit lintwormsegmenten komen (onthoud dat ze niets anders zijn dan eierzakken tegen de tijd dat ze uit de hond worden verdreven), en de eieren beginnen zich te ontwikkelen tot lintwormlarven in de zich ontwikkelende vlo of luis .
De lintwormlarven gebruiken de vlo als een Trojaans paard; het komt in de hond binnen in een vlo! Honden consumeren per ongeluk (of incidenteel) vlooien wanneer ze zichzelf verzorgen (of zichzelf kauwen om een jeukende vlooienbeet te verlichten). Om een lang verhaal kort te maken:uw hond kan niet besmet raken met lintwormen tenzij hij wordt blootgesteld aan geïnfecteerde vlooien.
Lintwormeieren komen niet vaak voor bij een fecale flotatietest, zelfs als een hond zwaar besmet is met volwassen lintwormen, omdat de eieren over het algemeen in de segmenten blijven totdat die eierzakken openbreken, wat dagen kan duren nadat de segmenten zijn flauwgevallen van de hond en zijn ontlasting. Maar de aanwezigheid van een lintwormsegment op of rond de anus van een hond is een duidelijk teken dat hij een anthelmintische behandeling nodig heeft.
Nu je de spelers kent, hoe stop je het spel?
Dertig jaar geleden was de prevalentie van deze darmparasieten twee tot drie keer zo hoog als nu. In de afgelopen decennia werden honden routinematig alleen ontwormd als puppy's, of als ze duidelijke tekenen van een besmetting ontwikkelden en hun eigenaren veterinaire aandacht zochten. Tegenwoordig, met anthelmintica die zijn opgenomen in zoveel producten die worden toegediend voor de bestrijding van andere parasieten (zoals vlooien-, teken- en hartwormpreventie), is de algehele incidentie van darmwormen veel lager in de totale populatie van Noord-Amerikaanse honden.
Dat gezegd hebbende, veel honden zijn afkomstig uit of worden opgevoed in omstandigheden waar weinig veterinaire zorg wordt gegeven. Honden die worden gered of gekocht uit overvolle en/of verwaarloosde huizen, asielen, hamsteraars of puppymolens, zullen vrijwel zeker besmet zijn met elke bekende variëteit van darmparasieten. Puppy's die zijn geboren uit honden uit die omstandigheden, zullen ook besmet zijn en hebben verschillende behandelingen nodig om van wormen af te komen.
Er zijn veel anthelmintische producten beschikbaar voor hondenbezitters; er zijn producten die u zonder recept kunt kopen en medicijnen waarvoor een veterinair recept nodig is. Er zijn producten die alleen bedoeld zijn om darmwormen te behandelen, en combinatieproducten die ook uitwendige parasieten bestrijden en/of hartworm voorkomen. (Voor meer informatie over het voorkomen van hartworm, zie "Sick at Heart", WDJ juli 2011.)
Wat voor soort behandeling u gebruikt, moet afhangen van de leeftijd en gezondheid van uw hond. Afhankelijk van de parasiet moet de behandeling met bepaalde tussenpozen worden herhaald. De meeste anthelmintica beïnvloeden alleen het volwassen stadium van wormen; herhaalde doses (meestal binnen ongeveer drie weken en opnieuw binnen twee tot drie maanden) zijn nodig om eventuele wormen te elimineren die in de larvale stadia bij de hond aanwezig waren en niet werden aangetast door eerdere behandelingen.
Als bij uw hond specifieke darmparasieten zijn vastgesteld, is het verstandig om middelen te gebruiken die specifiek voor die wormen zijn geïndiceerd, in plaats van te vertrouwen op breedspectrumbehandelingen.
Om maar een paar voorbeelden te noemen:milbemycine-oxime en moxidectine zijn opgenomen in een aantal hartwormpreventieve geneesmiddelen en worden ook gecrediteerd voor effectiviteit tegen rondwormen, haakwormen en zweepwormen; pyrantel pamoaat (de "plus" in Heartgard Plus) is alleen effectief tegen rondwormen en haakwormen. Maar we hebben gehoord van honden die routinematig deze hartwormpreventieve medicijnen hebben gekregen en nog steeds werden gediagnosticeerd met ernstige intestinale parasitaire infecties.
Er is ook het probleem dat de hond opnieuw wordt geïnfecteerd, vooral als uw hond uitwerpselen eet, gebieden bezoekt waar de grond zwaar is verontreinigd (zoals hondenparken) en/of als uw tuin eerder is besmet door verwaarloosde honden. Decontaminatie van het milieu kan moeilijk zijn en de eieren van sommige van deze parasieten kunnen maanden of zelfs jaren in de grond blijven. Regelmatige fecale onderzoeken (en behandeling) voor honden in deze situaties worden aanbevolen.
Mensen die zich strikt houden aan "natuurlijke" hondenopfokpraktijken schuwen vaak veterinaire ontwormingsmiddelen ten gunste van traditionele remedies zoals alsem (artemisia), zwarte walnootschillen, gemalen pompoenpitten, diatomeeënaarde van voedingskwaliteit en andere. Volgens veel ervaren holistische dierenartsen blijken sommige van deze remedies echter giftiger - gevaarlijker voor honden! – dan conventionele diergeneeskundige behandelingen. Ze kunnen ook ineffectief zijn, vooral als niet-toxische doses worden gebruikt.
En hoewel het waar is dat een gezonde hond, die een superieur dieet krijgt en in een schone, gezonde omgeving leeft, het voordeel moet hebben van een robuuste reactie van het immuunsysteem om parasitaire indringers te helpen bestrijden, kunnen ook parasieten behoorlijk robuust zijn. Naar onze mening (en die van veel holistische beoefenaars) is rekenen op de oncontroleerbare "kracht" van het immuunsysteem van uw hond om darmparasieten te voorkomen vragen om problemen.
De natuurlijke aanpak lijkt misschien worminfecties te voorkomen bij gezonde, goed verzorgde volwassen honden die zijn geproduceerd door goed verzorgde moeders, maar de waarheid is dat de incidentie van wormen in die gelukkige (en minderheids)populatie onvermijdelijk is laag zijn, wat er ook gebeurt. Behandeling van bestaande infecties en preventie van herinfecties bij kwetsbare honden en puppy's moeten worden uitgevoerd door betrouwbaardere, conventionele anthelmintica.
De meeste besmettingen met darmparasieten worden gediagnosticeerd door een fecaal monster van de hond te onderzoeken. Soms kunnen volwassen wormen (of in het geval van lintwormen, wormsegmenten) gemakkelijk worden geïdentificeerd in de poep zelf. Vaker echter voeren dierenartsen een zogenaamde "fecale flotatie" -test uit. De ontlasting wordt gemengd met een oplossing die ervoor zorgt dat eventuele wormeitjes in het monster naar boven drijven; soms wordt het mengsel ook in een centrifuge gecentrifugeerd, om de aanwezige eieren te concentreren. Een monster van het drijvende materiaal wordt vervolgens onder een microscoop onderzocht.
Als er eieren van darmparasieten in het monster aanwezig zijn, zijn ze gemakkelijk te identificeren in een microscopisch beeld. Een hond kan echter zwaar besmet zijn met wormen die nog niet oud genoeg zijn om eieren te leggen (dit is vooral het geval bij jonge puppy's), of het monster kan zijn genomen op een dag waarop de wormen geen eieren hebben geproduceerd. Sommige wormen produceren slechts kleine aantallen eieren en slechts zelden. Om deze redenen bevelen veel dierenartsen periodieke "fecal float" -tests aan - vaker wanneer een hond jong is, en vooral als de hond tekenen vertoont van een zware wormbelasting bij lichamelijk onderzoek (inclusief een dunne, dikbuikige lichaamsconditie; slechte vacht; of aanhoudende lethargie).
Rijnwormen: Mensen kunnen besmet raken door onbewust besmettelijke eieren binnen te krijgen. Rondwormeieren kunnen zich ophopen in de grond waar geïnfecteerde honden worden geëlimineerd. Er kan een infectie optreden als u deze microscopisch kleine eitjes op uw handen krijgt (bijvoorbeeld door vuil op uw handen te krijgen tijdens het tuinwerk) en dan iets met uw handen te eten.
Als u besmet raakt met rondwormlarven, kunt u een aandoening ontwikkelen die "viscerale larva migrans" wordt genoemd - een ernstige ontsteking veroorzaakt door de migratie van de larven door uw weefsels. Tekenen van deze ziekte zijn onder meer een vergrote lever, intermitterende koorts, gewichtsverlies en eetlust en een aanhoudende hoest. Astma of longontsteking kunnen zich ook ontwikkelen. "Oculaire larva migrans" is een aandoening die wordt veroorzaakt door rondwormlarven die door het menselijk oog migreren en gedeeltelijk of volledig verlies van gezichtsvermogen veroorzaken.
Hookwormen: Mensen kunnen veel gemakkelijker besmet raken met haakwormen dan met rondwormen, vanwege het vermogen van de haakwormlarven om door de huid (zoals blote voeten of handen) naar weefsels te migreren. Net als bij rondwormen kan de migratie van mijnwormlarven door menselijk weefsel een ernstige ontstekingsaandoening veroorzaken die bekend staat als cutane larva migrans.
Lintwormen: Mensen kunnen besmet raken door lintwormen, maar daar is wat voor nodig; net als bij honden moet een mens een met lintwormlarven besmette vlo binnenkrijgen om zelf besmet te raken.
Het voorkomen van deze infecties is relatief eenvoudig:
Behandel uw hond regelmatig tegen darmparasieten. Als uw hond honden- en/of kattenpoep eet, behandel hem dan regelmatig tegen parasieten.
Raap regelmatig hondenpoep op in uw tuin. Het zou ideaal zijn als u de poep van uw hond direct na het verwijderen zou kunnen opruimen en weggooien; dit verkleint de kans dat er wormeieren of larven in uw tuin op de loer liggen.
Was je handen. Veel! En vooral nadat je in een omgeving bent geweest waar veel vreemde honden zijn geëlimineerd. En voordat je gaat eten, elke keer dat je in de buurt bent geweest waar honden zijn geweest. Eet bijvoorbeeld nooit voedsel met je ongewassen handen in een hondenpark.
Vermijd contact met de blote huid met de grond waar honden elimineren. We zijn in veel hondenparken en losloopgebieden geweest en hebben mensen (erger nog, kleine kinderen) op blote voeten zien lopen - yikes! Onthoud dat mijnwormlarven alleen huidcontact nodig hebben om in je lichaam te migreren.
Bescherm uw hond tegen vlooien. En behandel hem onmiddellijk tegen lintwormen (en vlooien) als je lintwormsegmenten op hem of in zijn ontlasting ziet.
