Mercury, mijn Chihuahua-mix, is dit jaar 17 jaar geworden, waarmee hij (verreweg) de oudste hond is van alle honden van mijn vriend. Als mensen hem zien, ben ik altijd trots dat ze nauwelijks kunnen geloven dat hij zo oud is als hij. Ondanks zijn leeftijd verkeert Mercurius nog steeds in een uitstekende fysieke conditie en leidt hij een actief leven.
Hoewel Mercurius nog steeds erg actief is, kan ik zien dat hij langzamer gaat werken en er zijn dagen dat hij, heel even, een beetje verward lijkt. Onze dierenartsen geven aan dat dit een normaal onderdeel is van het ouder worden, maar ik maak me er wel zorgen over.
Naar schatting vertoont meer dan 14% van de honden ouder dan 8 jaar enige symptomen van leeftijdsgebonden cognitieve stoornissen - en maar liefst 68% van de honden van 15 tot 16 jaar heeft symptomen van cognitieve stoornissen.
Sommige eigenaren van gezelschapsdieren maken misschien grapjes over 'doggie Alzheimer's', maar het is echt. De degeneratieve hersenziekte die sterk lijkt op de ziekte van Alzheimer bij mensen, wordt terecht Canine Cognitive Dysfunction (CCD) genoemd.
Gaemia Tracy, DVM, is een neuroloog bij NorthStar Vets in Washington Township, New Jersey. Hij zegt dat honden met CCD over het algemeen gedragsveranderingen vertonen, variërend van verlies van zindelijkheidstraining tot agressie, en vaak verward of gedesoriënteerd lijken. Alle honden lopen een gelijk risico; er zijn geen associaties bekend tussen ras of grootte en het risico op het ontwikkelen van CCD. Dr. Tracy merkt op dat hij over het algemeen tekenen van CCD ziet ontwikkelen bij aangetaste honden na de leeftijd van 8 tot 10.
SYMPTOMEN
Hondenbezitters zijn meestal de eersten die merken dat er iets mis of anders is met hun honden. Veelvoorkomende symptomen om op te letten zijn onder meer ijsberen, in cirkels draaien, in de ruimte staren of verloren en verward lijken. In veel gevallen verandert het temperament van de hond. Honden die over het algemeen vriendelijk zijn geweest, kunnen agressie gaan vertonen - en typisch agressieve honden kunnen ongewoon vriendelijk worden!
Honden die een begin van CCD ervaren, kunnen ook moeite krijgen met het navigeren door trappen of verward lijken over hoe ze om meubels heen moeten. CCD kan er ook toe leiden dat honden zich isoleren en minder aandacht zoeken, of in het algemeen angstiger of angstiger worden.
Dierenartsen gebruiken het acroniem DISHAA om typische symptomen van CCD te beschrijven. Dit staat voor:
Onlangs is de letter "L" toegevoegd aan het einde van het acroniem:
Dylan Fry, DVM, Diplomate American College of Veterinary Internal Medicine (DACVIM), een neuroloog bij NorthStar VETS, merkt ook op dat het belangrijk is om te letten op nieuw dwangmatig gedrag (zoals pacing) van uw oudere hond, aangezien deze ook symptomen van CCD. Als uw hond een van de bovenstaande symptomen vertoont of een gedrags- of persoonlijkheidsverandering heeft ontwikkeld, is het een goed idee om uw hond door een dierenarts te laten zien, zodat u uw zorgen over CCD kunt bespreken en andere aandoeningen zoals artritis of andere aandoeningen kunt uitsluiten. pijn, gezichtsvermogen of gehoorveranderingen die soortgelijke symptomen kunnen veroorzaken.
HOE WORDT CCD gediagnosticeerd
Voordat uw dierenarts CCD kan diagnosticeren, zal hij of zij de symptomen bespreken die u thuis ziet en mogelijke alternatieve oorzaken. Uw dierenarts zal waarschijnlijk een grondig onderzoek en bloedonderzoek doen om andere oorzaken uit te sluiten.
"CCD is een diagnose van uitsluiting", zegt Laurie Bergman, VMD, Diplomate American College of Veterinary Behaviorists (DACVB), een veterinaire gedragsdeskundige bij NorthStar VETS in New Jersey. "Eerst moeten we mogelijke medische oorzaken van deze veranderingen uitsluiten, waaronder endocrinopathieën (schildklieraandoeningen), pijn en veranderingen in de sensorische functie."
Dr. Bergman merkt op dat de tijd die nodig is om een juiste diagnose te krijgen frustrerend kan zijn voor hondenbezitters, maar waarschuwt dat zelfs als uw hond duidelijke symptomen van CCD vertoont, de symptomen aan een andere aandoening kunnen worden gekoppeld. Tumoren, ontstekingen en infecties in de hersenen kunnen de symptomen van CCD nabootsen; als een hond symptomen van CCD vertoont die niet met andere aandoeningen te maken hebben, kunnen dierenartsen aanbevelen om een MRI-scan (magnetic resonance imaging) te gebruiken om de diagnose te bevestigen. MRI's kunnen specifieke veranderingen in de hersenen van een hond laten zien, zoals atrofie of krimpen, wat kan helpen bij de diagnose.
PROGNOSE
Net als de ziekte van Alzheimer bij mensen, is CCD een progressieve ziekte. Honden met CCD worden niet beter, maar de aandoening kan worden beheerd. Hoewel de toestand in de loop van de tijd zal verslechteren, zegt Dr. Fry, "is de snelheid waarmee dit gebeurt variabel." Veel honden met CCD kunnen een comfortabel en verrijkt leven blijven leiden.
Dat gezegd hebbende, honden met CCD hebben zorgvuldig toezicht en specifiek beheer nodig om ervoor te zorgen dat ze veilig worden gehouden. Dr. Loenser merkt op dat honden met CCD bijzonder vatbaar zijn voor ongelukken, zoals van een trap vallen, afdwalen of aangereden worden door een auto. "Zolang de honden veilig worden gehouden", zegt ze, "is hun prognose redelijk."
BEHANDELING
Er is één medicijn dat veel wordt voorgeschreven aan honden met CCD:Anipryl (selegilinehydrochloride). Het is aangetoond dat het de progressie van CCD vertraagt en de hersenfunctie van een aangetaste hond kan verbeteren.
Uw dierenarts kan ook aanvullende medicijnen bespreken om de kwaliteit van leven van uw hond te verbeteren. Voor honden die moeite hebben om een normale slaapcyclus te behouden, moedigt Dr. Fry eigenaren aan om hun honden melatonine te geven, een hormoon dat zonder recept verkrijgbaar is in de meeste supermarkten of reformwinkels. Dit kan honden soms helpen hun interne klok aan te passen en beter te slapen.
Bovendien is aangetoond dat anti-angst medicijnen ook nuttig zijn voor sommige honden met CCD. Zoals met alle supplementen en medicijnen, vraag uw dierenarts of een van deze nuttig kan zijn voor uw hond.
WAT TE HUIS TE DOEN
Er zijn een aantal dingen die u thuis kunt doen om uw hond te ondersteunen naarmate haar toestand vordert. De belangrijkste taak is het beheren van de persoonlijke en huishoudelijke routines van uw hond om haar comfortabel en veilig te houden.
SIDEBAR:Voedingshulp voor CCD
Dr. Loenser adviseert specifiek dat voogden moeten proberen de hoeveelheid verandering in het leven van een CCD-hond te beperken. Het is erg handig om je aan bekende routines te houden en traag te zijn met het maken van veranderingen in die routines - inclusief alles van wie er in huis is tot plaatsing van meubels, maaltijden, enz.
In het bijzonder, als uw hond CCD heeft, moet u haar beschermen tegen dingen in uw omgeving die gevaarlijk kunnen zijn, met name trappen, dekken zonder leuningen en andere gevaren in uw tuin, omdat ze mogelijk het oordeel over hoogtes heeft verloren. Je moet ook extra oplettend zijn voor je hond tijdens wandelingen om haar te beschermen; ze kan te diep in snel water waden, of in het pad van een tegemoetkomende fietser stappen. Zelfs als haar gedrag en training in het verleden lang zo goed zijn geweest dat ze in het verleden met je heeft kunnen lopen, heeft ze misschien niet langer het cognitieve vermogen om dit veilig te doen.
Een storing in zindelijkheidstraining is een veel voorkomend symptoom van CCD bij honden. Bij het omgaan met deze aandoening, "gaat begrip een lange weg", zegt Dr. Bergman. Het is belangrijk om te onthouden dat uw hond niet lui, hatelijk of slecht probeert te zijn, hij weet gewoon niet beter meer. Buikbanden (voor reuen) en hondenluiers (voor teven) kunnen nodig zijn om huisvuil te voorkomen door een hond die gewoon niet beseft dat ze "gaat".
SIDEBAR:Ze schreef het boek over CCD
VERRIJKING
Het is verleidelijk om oudere honden te verwennen, maar dit moet onder meer om ze actief te houden. Dr. Bergman maakt de vergelijking met hoe algemeen wordt aangenomen dat "hersenspelletjes" zoals kruiswoordpuzzels het begin van dementie bij mensen kunnen vertragen, en adviseert Dr. Bergman dat regelmatige mentale verrijking de progressie van CCD bij honden kan vertragen. Elke vorm van training, oefening en sociale betrokkenheid kan de mentale fitheid van ouder wordende honden ondersteunen.
Natuurlijk moet u ook letten op de fysieke conditie van uw oudere honden; dwing ze niet om iets te inspannends te doen. Low-impact sporten zoals geurwerk en trick-training kunnen geweldige manieren zijn om de geest van uw oudere hond actief te houden.
Speelgoed en puzzels voor het verstrekken van voedsel zijn vooral goed voor oudere honden, die misschien niet zo veel interesse meer hebben om te spelen, maar toch van hun eten genieten! Voor oudere honden die risico lopen op CCD, stelt Dr. Dylan voor om ze, indien mogelijk, overdag wakker te houden om een gezonde slaap/waakcyclus op te zetten en te behouden.
Dat klinkt uitdagend - en met meerdere oudere honden in mijn huis weet ik precies hoe een uitdaging kan zijn om ze gezond en veilig te houden. CCD is zorgwekkend, maar het is geruststellend om te weten dat er behandelingsopties beschikbaar zijn om de progressie van de ziekte te vertragen.
