Afschuwelijk onder de microscoop, doemen ze groot op; en ze zijn op oorlogspad! Darmparasieten, Cyclospora cayetanensis, zien eruit als kolossale, bloedrode cysten die zwemmen in een kolkende, bolvormige zee van blauwgroene algen. Het zijn niet alleen monsters in een microscopisch universum, maar ze zijn ook de aartsvijand van globetrotters en een van de boosdoeners in wat bekend staat als 'Traveler's Diarree', langdurige, terugkerende gastro-enteritis die is opgelopen door het eten van besmet voedsel of water. De opportunistische parasiet cyclospora wordt erkend als een opkomende ziekteverwekker en treft niet alleen mensen over de hele wereld met een ziekte die bekend staat als cyclosporiasis - het is ook vastgesteld bij honden.
Met een korte geregistreerde geschiedenis kreeg cyclospora medische aandacht met de eerste drie menselijke gevallen van cyclosporiasis in 1977 en 1978, maar het werd pas in 1994 formeel gekarakteriseerd of genoemd. In verband met reizen trof het vooral mensen die ontwikkelingslanden bezochten in de jaren zeventig en jaren 80. Maar sinds de jaren negentig worden uitbraken in Noord-Amerika ook in verband gebracht met geïmporteerde besmette frambozen, aardbeien, sla en kruiden. In 2017 was er een grote piek in de infectie bij mensen in de VS en Canada. Toch kan er geen definitieve bron worden vastgesteld. Dus hoe ter wereld raken honden besmet met cyclospora? En waarom is er zo weinig informatie over de hondenversie van de infectie beschikbaar?
Het levendige São Paulo, Brazilië, rijk aan architecturale en culturele tradities, onderscheidt zich als de dichtstbevolkte stad van het zuidelijk halfrond - en de plaats waar de eerste twee gevallen van cyclospora bij honden werden ontdekt; de eerste in 1995, de tweede in 1996. Rond dezelfde tijd eiste een uitbraak van cyclosporiasis in de VS zijn tol van mensen die niet eens de deur uit hoefden om het te krijgen. Hoewel er verschillende soorten cyclospora zijn, was de stam die verantwoordelijk was voor de infecties van de Zuid-Amerikaanse honden cayetanensis , hetzelfde als in menselijke gevallen van de ziekte. Destijds, in de begindagen van de ziekte, werden de zaden van verdenking geplant - was cyclospora zoönotisch, dat wil zeggen, in staat om van honden op mensen over te gaan? Decennia later is er hoe dan ook nog steeds weinig bewijs, en onderzoek levert weinig statistische gegevens op over de infectie bij honden.
Dus, terwijl cyclospora opduikt, aan de horizon van parasitaire gruwelen, en snel mainstream wordt, worstelt het met een identiteitscrisis sinds het voor het eerst aan het licht kwam. En hoewel het uitgebreide studies bij mensen heeft ondergaan, wordt de protozoa nog steeds door de medische gemeenschap beschreven als obscuur, verwarrend en raadselachtig. Vaak aangezien voor andere parasieten zoals cryptosporidium, vooral in het begin, is dit parasitaire organisme verwarrend omdat het in de wereld van pathogene ziekten zo nieuw is. In de loop der jaren zijn tijdrovende en arbeidsintensieve tests vervangen door polymerasekettingreactie (PCR) in de jaren tachtig die de DNA-sequentie van organismen detecteert, en andere, meer recente technologisch geavanceerde diagnostiek kan vrijwel bepalen wanneer het cyclospora is. In dit stadium lijkt het erop dat mensen de belangrijkste reservoirs van de parasiet zijn, met beperkt bewijs bij andere dieren, waaronder honden.
Wat betreft de incidentie van de infectie bij honden, het lijkt vrijwel verloren in de ruimte zonder definitieve verzameling van gegevens. Maar net als andere coccidia is het alleen besmettelijk in zijn gesporuleerde vorm die optreedt onder specifieke omgevingsomstandigheden buiten het lichaam nadat het in de ontlasting is uitgescheiden. Het duurt zeven tot twintig dagen om te sijpelen en besmettelijk te worden. En net als andere talrijke geslachten van coccidia die honden infecteren, brengen deze microscopisch kleine protozoën een deel van hun levenscyclus door in de bekledingscellen van het bovenste dunne darmkanaal.
Je kunt ze niet met het blote oog zien, maar kleine cyclospora lijken cysten, bolvormig en onheilspellend onder de magische lens van een microscoop. Eencellige of eencellige cyclospora zijn leden van een vervelende familie van organismen die moeten leven en zich voortplanten in de cellen van een ander dier om te overleven, en veroorzaken niet alleen cyclosporiasis, maar ook andere op coccidia gebaseerde ziekten zoals coccidiose, cryptosporidiose en toxoplasmose.
Terwijl dit specifieke geslacht, Cyclospora cayetanensis, heeft onvoldoende achtergrond bij hondeninfecties, het is een coccidia en wordt als zodanig via de ontlasting verspreid. Bovendien deelt het dezelfde werkwijze als andere coccidia's, bijvoorbeeld Isospora, de meest voorkomende bij honden_,_ die aangeeft dat dezelfde of vergelijkbare symptomen kunnen worden verwacht. De volgende symptomen kunnen namelijk vaak worden waargenomen bij puppy's - vatbaar vanwege hun onvolgroeide immuunsysteem - en oude, verzwakte of immuunonderdrukte volwassen honden:
Terugkomend op de goed gedocumenteerde gevallen van de eerste twee honden die ooit gediagnosticeerd werden met een cyclospora-infectie in de jaren negentig, was de eerste een 4 maanden oude husky-pup die gedurende een periode van 20 dagen waterige diarree kreeg, samen met braken, verlies van gewicht en lethargie. In het tweede geval had een 1-jarige Rottweiler een geschiedenis van vijf dagen van waterige diarree, uitdroging, anorexia en abdominale gevoeligheid. Beide jonge honden werden vervolgens behandeld met antibiotica zoals tinidazol en herstelden volledig van de infecties.
Houd er rekening mee dat de meeste door coccidia veroorzaakte infecties subklinisch zijn en geen waarneembare symptomen hebben bij gezonde honden.
Uw dierenarts zal de medische geschiedenis van uw hond beoordelen, u vragen stellen over de symptomen die u mogelijk heeft waargenomen en waar u denkt dat de infectie is opgelopen, en hij zal een grondig lichamelijk onderzoek uitvoeren. Vergeet niet om een ontlastingsmonster mee te nemen naar de dierenarts.
Een coccidia-infectie zal uiteindelijk worden gediagnosticeerd via een microscopisch onderzoek van een ontlastingsmonster. Oocysten van coccidia zijn veel kleiner dan de eitjes van darmwormen, dus fecale zinksulfaatoplossing helpt bij fecale evaluaties. Infectie met enkele van de minder voorkomende coccidiose-parasieten zoals cyclospora kan ook worden gediagnosticeerd met een bloedtest.
Gelukkig zijn coccidiose-infecties zoals die van cyclospora zelfbeperkend en vereisen ze bij gezonde honden weinig medische tussenkomst. Sulfa-type antibiotica, zoals sulfadimethoxine, worden doorgaans gedurende vijf tot twintig dagen toegediend. Bij ernstige infecties kan herhaalde of langdurige behandeling nodig zijn. Herinfectie kan echter een probleem zijn, vooral bij een hond met coprofagie die zijn ontlasting consumeert.
Neem altijd contact op met uw dierenarts voordat u het dieet, de medicatie of de lichaamsbeweging van uw huisdier verandert. Deze informatie is geen vervanging voor de mening van een dierenarts.
U kunt de kans verkleinen dat uw hond cyclospora of een andere coccidiale parasiet oppikt door uitwerpselen zo snel mogelijk uit uw tuin te verwijderen om herinfectie te voorkomen. Binnenin zullen stoomreinigende tapijten oöcysten vernietigen. Voor vloeroppervlakken en andere oppervlakken kunt u verdund chloor gebruiken om de parasieten te verwijderen - één kopje bleekmiddel in één gallon water zal werken, maar zorg ervoor dat u de oplossing eerst in een klein gebied test, aangezien bleekmiddel ook oppervlakken kan beschadigen.
U vraagt zich misschien af of u cyclosporiasis van uw hond kunt oppikken. Het antwoord is - er is geen definitief bewijs, vanaf 2018, dat cyclosporiasis een zoönotische ziekte is (overdraagbaar van dieren op mensen). Een van de neven van de parasiet, cryptosporidium, is echter zoönotisch. Aan de andere kant, isospora, de meest voorkomende coccidia bij honden is niet overdraagbaar op mensen. Uit alle verhalen blijkt dat honden geen overdragers van de ziekte zijn.
Kortom, de meest voorkomende coccidia zijn niet besmettelijk voor mensen, maar excentrieke parasieten zoals cryptosporidium zijn dat wel. En cyclosporiasis, een opkomende pathogene ziekte, heeft nog een lange weg te gaan voordat het volledig wordt begrepen. Het is logisch om wat voorzichtiger te zijn als uw hond herstellende is van een darmparasietinfectie als u:
