Nadat ik onlangs "Waarom vinyl stinkt" (Whole Dog Journal, april 2008) heb gelezen, vraag ik me af of speelgoed van polyethyleenrubber (d.w.z. Jolly Balls) veilige producten voor honden zijn. De fabrikanten zeggen dat ze volkomen veilig zijn, maar ik zou verwachten dat dat hoe dan ook hun standpunt zou zijn. Ik hoop dat u dit voor mij kunt verduidelijken. Mijn puppy Rufous bedankt je bij voorbaat.
Jeanette Robertson,
Via e-mail
Bedankt voor het uitstekende artikel "Waarom vinyl stinkt", dat consumenten waarschuwt voor de gevaren van vinylspeelgoed en -producten voor honden. Als hoogleraar interieurontwerp ben ik me zeer bewust van de problemen die gepaard gaan met PVC en veel van de producten die van dit plastic worden gemaakt. PVC is een veelvoorkomend materiaal in onze wereld en het wordt gebruikt voor een groot aantal dingen die we elke dag gebruiken, met veel van deze dingen waar we mogelijk direct contact mee hebben. Zoals de auteur aangeeft, is het meeste PVC redelijk stabiel en kan het al dan niet een gevaar vormen voor de gebruiker. Primaire gevaren voor eindgebruikers zijn de weekmakers die eraan worden toegevoegd of als het wordt verbrand.
Een grote zorg die ik heb is voor de fabrieksgebruikers die rechtstreeks met PVC werken. De Agency for Toxic Substances and Disease Registry (atsdr.cdc.gov) stelt:“Het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services heeft vastgesteld dat vinylchloride een bekend carcinogeen is. Studies bij werknemers die jarenlang vinylchloride hebben ingeademd, toonden een verhoogd risico op leverkanker, hersenkanker en longkanker. Sommige vormen van bloedkanker zijn ook waargenomen bij werknemers.” Er zijn goed gedocumenteerde gevallen van botreabsorptie bij werknemers die deze chemische stof voortdurend aanraken en gevallen van chemisch geïnduceerde sclerodermie.
Ik raad ten zeerste twee documentaires aan die over dit onderwerp en de bijbehorende problemen gaan. "Blue Vinyl" beslaat de PVC-industrie in deze provincie en Italië, en de documentaire "Trade Secrets" van PBS Bill Moyer richt zich op een chemische industrie die de gevaren van PVC verdoezelt.
In uw artikel wordt ook gesproken over het "uitgassen" (of ontgassen) van PVC. Dit kan bij veel soorten producten en verschillende chemicaliën voorkomen wanneer die chemicaliën uit het product verdampen. Binnenluchtkwaliteit is tegenwoordig een grote zorg geworden voor zowel mensen als huisdieren. Voor iedereen die geïnteresseerd is, zou ik aerias.org aanbevelen als een uitstekende bron over de luchtkwaliteit binnenshuis en de gevaren van chemicaliën in onze wereld.
Nancy Chwiecko,
Universitair hoofddocent, interieurontwerp
Rochester Institute of Technology
Rochester, NY
Het artikel over vestibulaire ziekte ("Tales of the Lost Balance", Whole Dog Journal, mei 2008) had niet actueler kunnen zijn. Mijn 14-jarige zeer gezonde Dwergschnauzer maakte me onlangs om 1 uur 's nachts wakker en duizelig. Beide ogen bewogen snel heen en weer! Het was een vreselijke, beangstigende eerste ervaring voor mij.
Natuurlijk nam ik haar meteen mee naar de dierenarts die op het eerste gezicht zei:"Ze heeft een oude hondenziekte" - vestibulaire ziekte! Ze heeft nog een, maar gelukkig mildere, aanval gehad sinds de eerste aanval een maand geleden. Mijn dierenarts schreef voor de tweede keer antibiotica voor voor binnenoorontsteking, wat enorm leek te helpen. Ze krijgt ook een kruid voorgeschreven door mijn holistische dierenarts.
Bedankt voor het uitstekende artikel, dat heeft geholpen om al mijn verwarring over deze mysterieuze, zeer angstaanjagende ziekte op te helderen. Ik zal niet in paniek raken als mijn kleine meid nog een aanval krijgt.
Betty Whiteaker,
Fredericksburg, Virginia
Ik ben een gediplomeerd fysiotherapeut die ook gecertificeerd is in hondenrevalidatie.
Met belangstelling las ik het artikel in dit meest recente nummer over vestibulaire aandoeningen. Ik weet dat in de veterinaire opleiding de overtuiging bestaat dat perifere vestibulaire ziekte idiopathisch is. In de menselijke geneeskunde is er een identieke aandoening die goedaardige paroxismale positieduizeligheid wordt genoemd. De tekenen en symptomen zijn hetzelfde als wat we zien bij de hondenpatiënt.
Het is bekend dat deze aandoening wordt veroorzaakt door de beweging van de kristallen in de halfcirkelvormige kanalen in de oren. Er is een behandelprotocol dat zeer succesvol bij mensen wordt toegepast. Verschillende fysiotherapeuten en dierenartsen die gecertificeerd zijn in hondenrevalidatie gebruiken nu een vergelijkbare techniek om de symptomen bij onze hondenpatiënten te verlichten. Naast de positioneringstechnieken om de beweging van de kristallen aan te pakken, gebruiken we ook specifieke manuele therapietechnieken om de resterende kanteling van het hoofd aan te pakken. Ik schreef een artikel over dit onderwerp, met verschillende referenties, dat onlangs werd gepubliceerd in een Canadees fysiotherapietijdschrift.
Margaret Kraeling PT, CCRT
Fysiotherapeut, gecertificeerd in hondenrevalidatietherapie
Alberta, Canada
