Hondenziekte is een ziekte die gevoelige honden kunnen ontwikkelen na blootstelling aan het hondenziektevirus (CDV). Deze virale ziekte wordt veroorzaakt door een paramyxovirus en veroorzaakt een breed scala aan symptomen bij aangetaste honden. Het is extreem besmettelijk, maar het is in hoge mate te voorkomen.
Hondenziekte wordt meestal overgedragen via ademhalingsdruppels en speeksel van geïnfecteerde honden en bepaalde dieren in het wild. Urine en ontlasting kunnen ook besmettelijk zijn. Vossen, coyotes, wasberen en stinkdieren zijn enkele voorbeelden van dieren in het wild die het virus kunnen verspreiden. Honden in nauw contact, zoals die in pensions of binnen hetzelfde huishouden, zijn ook een punt van zorg. Aangetaste dieren kunnen het virus gedurende een langere periode blijven dragen, wat de ziektebestrijding moeilijk kan maken.
Niet-gevaccineerde puppy's en volwassen honden hebben meer kans om deze ziekte op te lopen omdat ze niet over de essentiële beschermingsvaccins beschikken. Bovendien lopen buitenhonden een verhoogd risico vanwege hun grotere kans om in contact te komen met dieren in het wild.
Hondenziekte tast het maag-darmstelsel, de luchtwegen en het zenuwstelsel aan. Tekenen van hondenziekte kunnen sterk variëren en niet alle geïnfecteerde honden ervaren dezelfde symptomen. Symptomen kunnen ook sterk variëren in ernst, afhankelijk van hoe lang de hond tegen het virus vecht en hoe ernstig de infectie is. Acute infectie treft meestal de luchtwegen en het maagdarmkanaal, terwijl chronische infectie leidt tot meer neurologische afwijkingen.
Algemene symptomen kunnen de volgende zijn:
Twee zeer karakteristieke tekenen van hondenziekte zijn ook verdikking van de neus en voetzolen en verminderd glazuur op de tanden.
Honden met tekenen van ziekte moeten onmiddellijk naar een dierenarts worden gebracht voor evaluatie. Na een grondig lichamelijk onderzoek zal uw dierenarts bloedonderzoek doen om te controleren op afwijkingen. Honden met hondenziekte hebben meestal een laag aantal witte bloedcellen. Als uw dierenarts deze ziekte vermoedt, kunnen aanvullende monsters worden verzameld om naar een laboratorium te sturen dat tests aanbiedt die specifiek zijn voor CDV.
Omdat er op dit moment geen antiviraal middel voor deze ziekte bestaat, bestaat de behandeling voor een groot deel uit ondersteunende zorg. Dit betekent dat de behandeling is gericht op het helpen van getroffen honden om zich beter te voelen. Honden die bijvoorbeeld last hebben van braken en diarree, zouden veel baat hebben bij vocht, rust en een neutraal dieet. Honden met luchtwegklachten kunnen baat hebben bij hoestonderdrukkers of zuurstofondersteuning. Soms wordt een ziekenhuisopname aanbevolen. Medicijnen die aanvallen voorkomen, kunnen bij sommige patiënten ook nuttig zijn, terwijl de meeste honden een antibioticum krijgen om secundaire bacteriële infecties te voorkomen.
Terwijl ze thuis herstellen, moeten honden een rustige, privéruimte krijgen om te rusten en te herstellen. Er moet altijd voldoende schoon water beschikbaar zijn. Het is essentieel om geïnfecteerde honden weg te houden van gezonde honden in het huishouden, omdat deze ziekte zeer besmettelijk is. Dit is inclusief het verstrekken van aparte voer- en waterschalen. Bovendien mogen aangetaste honden geen hondenparken of andere openbare ruimtes bezoeken totdat ze volledig zijn hersteld. Het is belangrijk om altijd je handen te wassen na interactie met een geïnfecteerde hond om te voorkomen dat het virus wordt overgedragen op oppervlakken of voorwerpen in huis, die het virus kunnen verspreiden.
De kosten van behandelingen kunnen sterk variëren. Honden die slechts milde symptomen ervaren, hebben mogelijk een minder uitgebreide behandeling nodig in vergelijking met honden die ernstig ziek zijn. De behandelingskosten kunnen variëren van $ 200 tot $ 2000 of meer, vooral als een hond langere ziekenhuisopname nodig heeft. Het hebben van een huisdierenverzekering kan de last van deze kosten helpen verminderen en ouders helpen zich voorbereid te voelen op eventuele onverwachte kosten die zich tijdens het leven van hun hond kunnen voordoen.
Als ze vroeg worden gevangen, kunnen aangetaste honden herstellen en een lang leven leiden. Sommige symptomen, met name neurologische symptomen, kunnen echter nog vele maanden of jaren aanhouden na de eerste infectie. Helaas is hondenziekte meestal dodelijk als ze te laat in de loop van de ziekte wordt ontdekt. Naar verluidt zal 50% van de volwassen honden en 80% van de puppy's aan deze ziekte overlijden [1].
Op de hoogte blijven van vaccinaties is de belangrijkste manier om hondenziekte te voorkomen. Het DAPP-vaccin, dat staat voor Distemper, Adenovirus, Parainfluenza en Parvovirus, maakt deel uit van de routinematige preventieve zorg voor alle honden. Puppy's moeten de eerste vaccinaties krijgen vanaf de leeftijd van ongeveer 6 weken, gevolgd door boosters om de 3 weken tot ze 16 weken oud zijn. Daarna wordt een jaar later en daarna om de drie jaar een herhalingsvaccinatie gegeven. Dit is een zeer effectief vaccin en biedt uitstekende bescherming aan honden.
Gelukkig is hondenziekte geen zoönose, wat betekent dat het niet van dier op mens kan worden overgedragen.
