Als je op ons lijkt, is Thanksgiving je favoriete feestdag. Niet omdat je familie ziet of je volproppen met kalkoen, maar omdat je weet dat de Nationale Hondenshow dan op tv is.
Hondenshows zorgen voor geweldige televisie. Je leert over de dieren, ziet hoe hun mensen veel geven om iets dat je niet echt begrijpt, en natuurlijk kijk je naar schattige honden. Wat is er niet om van te houden?
Hoewel veel mensen elk jaar naar de show kijken, weten de meesten niets van de rare, wilde, fantastische wereld van hondenshows. Gelukkig voor jou gaat dat veranderen, dankzij de informatie op deze lijst.
In 1859 werd een veeshow gehouden in het Engelse stadje Newcastle-upon-Tyne. Dit was niet ongebruikelijk omdat veeshows heel gewoon waren, maar deze had een wending:na de show werden groepen jachthonden (voornamelijk pointers en setters) getoond, waarbij de eigenaar van de mooiste honden geweren als prijs ontving.
Het idee was zo'n doorslaand succes dat ze later dat jaar op een andere veeshow in Birmingham de hondenshow volledig los van de veeshow organiseerden. Er waren meer dan 260 honden ingeschreven, die 30 verschillende rassen vertegenwoordigden, en de moderne hondenshow was geboren. In minder dan een decennium zou die hondenshow in Birmingham elk jaar 20.000 betalende bezoekers trekken.
Er wordt aangenomen dat de eerste hondenshow op Amerikaanse bodem ergens in de jaren 1870 in New York City werd gehouden. Zoals de meeste dingen die door de geschiedenis heen zijn gemaakt, is het ontworpen om te voorkomen dat een groep mannen met elkaar in discussie gaat.
Voordat er shows werden georganiseerd, kwamen eigenaren van sportieve honden bijeen om verhalen te vertellen over de bekwaamheid van hun honden. Deze gebeurtenissen zouden behoorlijk verhit raken omdat elke eigenaar zou volhouden dat hun hond de beste jongen van allemaal was. Uiteindelijk moest het debat voor eens en altijd worden beslecht en was de eerste hondenshow geboren.
Die categorieën zijn hoeden, sporten, niet-sporten, honden, speelgoed, terriër en werken. Elke groep zit vol met verschillende rassen die bij de categorietitel passen. Deze honden hebben allemaal "Best in Breed" gewonnen op andere hondenshows en zijn doorgegaan naar de nationale competitie, waar ze zullen strijden voor "Best in Group" en (als ze "Best in Group" winnen) uiteindelijk "Best in Show".
Niet elk ras wordt echter toegelaten tot deze shows, zelfs als ze in een van de zeven categorieën passen. De lijst met geaccepteerde rassen varieert van jaar tot jaar, en er worden voortdurend nieuwe toegevoegd.
Elk dier wordt beoordeeld volgens de rasstandaard, de theoretische beschrijving van de ideale representatie van het ras. De norm is ook niet aan het oordeel van de rechter, aangezien de criteria vooraf duidelijk zijn opgeschreven.
Dus als een Schnauzer een Rottweiler verslaat voor "Best in Show", betekent dit niet noodzakelijk dat de Schnauzer een betere hond is. Het betekent gewoon dat de Schnauzer dichter bij alle kenmerken komt die deel uitmaken van de rasstandaard (en dat zijn er veel) dan de Rottie.
Waaruit bestaat een rasstandaard? Er zijn 14 verschillende kwaliteiten waar juryleden op worden getraind. Deze omvatten de grootte en vorm van het hoofd van de hond, de algemene structuur van hun staart en de textuur en lengte van hun vacht. Zelfs de lengte en dikte van hun snorharen wordt beoordeeld!
Heb je je ook ooit afgevraagd waarom de mensen die de honden laten zien ze door de ring moeten rennen? Het is zodat de keurmeester het looppatroon van de hond kan inspecteren, een van de 14 kenmerken waarop honden worden gerangschikt. Van honden wordt verwacht dat ze rennen in overeenstemming met hun ras, dus Poedels moeten trots rennen, Dobermans moeten er woest en intimiderend uitzien, enz.
Zelfs de eigen website van de Westminster Kennel Club geeft toe dat oordelen uiteindelijk een kwestie van mening is. Hoewel de keurmeesters duidelijke regels hebben over waar ze op keuren, is het aan hen om te bepalen welke honden die waarden het beste vertegenwoordigen.
Hondenshows zijn ook niet zonder controverse geweest. De problemen begonnen zodra de hondenshows begonnen, aangezien de winnaars van de Westminster Dog Show in 1859 toevallig tot de mannen behoorden die de wedstrijd jureerden. Hoe handig!
Je zou verwachten dat jongere pups beter presteren dan oudere honden in deze wedstrijden, en hoewel dat vaak gebeurt, is het verre van zeker. Je kunt op de meeste shows honden van elke leeftijd inschrijven, en als ze het beste voorbeeld zijn van de rasstandaard, zal je oudere pup de kroon op alle jonge whippersnappers (en jonge Whippets) mee naar huis nemen.
In feite was de winnaar van de "Best in Show" op de Westminster Dog Show 2009 een 10-jarige Sussex Spaniel. Hij was geen lentekip, maar hij was in staat om alle jongere concurrenten te overtreffen op weg naar de overwinning.
In een ongebankte show hoeven honden alleen aanwezig te zijn voor de groep waarin ze deelnemen. Als die groep eenmaal klaar is (ervan uitgaande dat de hond niet heeft gewonnen), zijn het dier en hun geleider allebei vrij om te gaan.
Bij benched shows moeten echter zowel de hond als hun trouwe mens in het gebouw blijven totdat alle wedstrijden zijn afgelopen. Elk dier heeft een toegewezen bank en hoewel ze niet op die bank hoeven te blijven, kunnen ze pas naar huis gaan als alle anderen dat doen. Er zijn niet veel benched-shows, maar de grootste is de Westminster Kennel Club Show.
Er zijn tal van rassen die nog nooit "Best in Show" mee naar huis hebben genomen op de beroemde Westminster Dog Show. Deze omvatten fan-favoriete rassen zoals de Duitse Dog, Golden Retriever, Labrador Retriever, Rottweiler en Chihuahua.
Wil je weten op welke je kunt wedden? Terriers zijn altijd slimme keuzes, die maar liefst 34 keer de eerste plaats in de geschiedenis van de show hebben ingenomen. Wire Fox Terriers zijn het beste individuele ras om je geld op te zetten, aangezien ze 14 keer "Best in Show" hebben gewonnen, meer dan enig ander ras.
De meeste mensen die honden showen, doen dit als een hobby, maar toch is het grotendeels beperkt tot degenen die het kunnen betalen. Het kopen van een showwaardige hond kost al snel $ 5.000 of meer, en dan is er nog de zorg die nodig is om een kampioen te worden:training, verzorging en een hoogwaardig dieet.
Meedoen aan wedstrijden is redelijk goedkoop, aangezien de meeste minder dan $ 100 zijn, maar er zijn er zoveel dat die kosten kunnen oplopen. Sommige honden doen maar liefst 15 shows per maand mee, en veel eigenaren stoppen daar niet. Sommigen maken reclame voor hun honden in vakbladen, in de hoop dat dit hen een voorsprong geeft tijdens de wedstrijd, aangezien de meeste juryleden het vak lezen.
De meeste mensen die je de honden ziet showen zijn professionele geleiders. Ze worden ingehuurd door de eigenaren om hun honden in het beste licht te presenteren (dat is nog een uitgave die u moet betalen - professionele handlers kunnen meer dan $ 700 per show kosten).
Er zijn amateur-handlers, maar die zijn lang niet zo succesvol. Een van de weinige niet-professionals die een hond naar "Best in Show" leidde, was Trish Kanzler, die in 1980 won met haar Siberische Husky, Ch. Innisfree's Sierra Cinnar. Wat de overwinning des te onwaarschijnlijker maakte, was dat de hond een deel van zijn oor miste - praat over een underdog-verhaal!
Showwaardige honden kunnen behoorlijk wat geld waard zijn, en fokkers geven de controle niet gemakkelijk op. Om zo'n dier te kopen, moet u mogelijk een contract ondertekenen waarin de fokker mede-eigendom wordt verleend.
Hier kunnen verschillende redenen voor zijn. Sommige fokkers beschermen hun honden en willen dat sommigen zeggen wat de honden te eten krijgen en hoe ze worden opgeleid, terwijl anderen fokrechten op het dier willen zodra hun showcarrière voorbij is. Een hond met een prijswinnende stamboom is immers waardevol.
Veel mensen verwerpen hondenshows als het equivalent van de Miss America-verkiezing, maar de meeste mensen verdienen niet veel geld door eraan deel te nemen. De prijzenpotten zijn niet zo groot en de shows doneren meestal behoorlijk wat geld aan goede doelen, zoals de ASPCA.
De meeste hondenshows hebben gezelschapsevenementen die tegelijkertijd plaatsvinden, zoals behendigheidswedstrijden of gehoorzaamheidsproeven. Deze zijn ontworpen om alle honden te belonen voor hun harde werk en atletisch vermogen, niet alleen honden die voldoen aan de beperkende rasstandaarden.
Traditiegetrouw mag de winnaar van de Westminster Dog Show een maaltijd eten bij Sardi's, een wereldberoemd gastronomisch restaurant in Manhattan. De honden mogen bestellen wat ze willen, en ze hebben zelden een doggybag nodig.
Aangezien Sardi's dicht bij Broadway ligt, is het niet ongehoord voor de "Best in Show" -kampioen om na hun maaltijd in een theater te verschijnen. Hun favoriete programma is natuurlijk 'Cats'.
Als je erover hebt nagedacht om een kans te wagen op de hondenshowtour met je pup, denk er dan goed over na voordat je begint. Het showen van honden is moeilijk, duur, ondankbaar werk en het is uiterst onwaarschijnlijk dat je hond ooit groot zal worden.
Aan de andere kant geeft het showen van je hond je voldoende gelegenheid om tijd met hem door te brengen, en dat is waarschijnlijk de grootste prijs van allemaal.
