Zes jaar geleden begon ik mijn zoektocht naar een Collie. Ik wist op dat moment niet veel over het ras, maar ik had mijn zinnen gezet op een "Lassie"-hond uit mijn jeugdherinneringen. Je weet wel, de boerderij Collie die kittens redde uit een brandende schuur, Timmy uit gevaarlijke situaties redde, roofdieren bestreed en gewonde dieren weer gezond maakte. Velen van ons herinneren zich nog de geweldige Sunnybank Collies zoals Lad, Wolf en Bruce die dezelfde eigenschappen vertoonden.
Toen ik aan mijn zoektocht begon, was ik in de war door de vele Collies die ik op fokkerspagina's zag. Ze leken niet op de Lassie uit mijn jeugdherinneringen of de boerderij van mijn oom. Het waren collies; maar niet zoals ik me de Collie herinnerde. Ik ging terug en keek naar foto's uit de jaren 40 toen Lassie voor het eerst op het Hollywood-scherm debuteerde en vergeleek de Collies waar ik naar aan het kijken was. En ja hoor, ze waren verschillend van uiterlijk. Dit was de aanleiding voor mijn zoektocht naar de klassieke boerderij Collie - de Schotse Collie.
Na een aantal maanden speuren op internet, vond ik het type Collie waar ik naar op zoek was in Canada. De vader kwam uit Spanje en de moeder was een boerderij Collie uit het noordwesten van de VS. Daar op mijn computerscherm was een nest ongelooflijk mooie Collie-pups met de meest expressieve ogen en intelligente gezichten die ik ooit bij honden had gezien.
Ik was echt gezegend dat de fokker met me werkte en ik ontving mijn prachtige pup die ik "Titus" noemde. Hij was precies wat ik me had herinnerd als Lassie of Lad. Hij hechtte onmiddellijk aan mij, leerde onze routine snel, is slim, zelfverzekerd en toch verzorgend, enthousiast om te behagen en houdt van spelen. Hij is in alle opzichten een klassiek type Collie. Hij heeft een volle witte kraag, grote expressieve ogen en een rijke koperen sabelmartervacht die van gemiddelde lengte is en minimaal onderhoud vereist. Ik had Labs gehad, een Sheltie, een Border Collie / Heeler-kruis en een paar reddingen onderweg; maar in de korte tijd dat ik een Collie had, wist ik dat ik mijn ras had gevonden.
Toen ik vanwege een blessure weken op bed moest rusten, lag Titus naast me en weigerde zijn geliefde wandelingen of trektochten met mijn man te maken. Hij verzorgde ooit een nest babykonijntjes, helpt me vaak om de paarden in een rustige draf van de wei te brengen, maakt kilometerslange wandelingen door de Black Hills, beschermt ons eigendom tegen indringers, maar verwelkomt gasten die bij ons thuis worden uitgenodigd, waarschuwt ons om haviken cirkelen rond ons terrein, en heeft zelfs stand gehouden met coyotes die vanuit de boomgrenzen naderden. Hij heeft deelgenomen en titels behaald in Agility, Trick Training en Barn Hunt; en hij is bij speciale gelegenheden naar het plaatselijke kindercentrum gegaan om trucjes voor de jeugd uit te voeren. Hij is gewoon een geweldige hond. Wat nog belangrijker is, hij heeft zijn geweldige eigenschappen doorgegeven aan zijn puppy's.
Als ik Titus in het openbaar mee naar buiten neem, stoppen mensen vaak om te vragen of hij een Collie is en noemen ze gretig dat hij hen doet denken aan de boerderij Collies die hun ouders, grootouders en andere familieleden op hun boerderij hadden toen ze jong waren en hoe ze dat niet hadden gedaan een boerderij Collie in jaren gezien. Ze halen herinneringen op aan hoe slim die boerderij-collies waren en de vele avonturen die ze met hen hebben beleefd. Soms vragen ze waar ze een Collie als de mijne kunnen vinden. Ik verwijs ze graag naar de "Scottish Collie Preservation Society" die de klassieke collies bewaart die in het begin en midden van de twintigste eeuw vaak op boerderijen werden gevonden.
Onlangs ontmoette ik een heer genaamd John West die een foto had van een geweldige familieboerderij Collie uit een krantenknipsel. Die Collie genaamd "Shep" woonde in de jaren zestig in een kleine boerengemeenschap in South Dakota. Hij werd als pup opgevoed door William Serbousek en de twee waren diep verbonden. William stierf in 1979, en Shep rouwde om William en weigerde de veranda van zijn geliefde meester te verlaten - wachtend op zijn terugkeer. Shep verbleef in de verlaten boerderij en weigerde in te trekken bij andere familieleden die probeerden hem in huis te nemen. Ze lieten hem uiteindelijk daar blijven, brachten hem eten en water en controleerden hem tot hij op 22-jarige leeftijd stierf. Ja dat is correct. Hij werd 22 jaar oud!
Ik bezocht nogal wat met John West over de boerderij Collies waarmee hij opgroeide. Hij vertelde verhalen over een Collie-hond die ze "Pup" hadden genoemd en die ervan hield om vee te werken. Als hij zich verveelde, greep hij de staart van een koe en slingerde achter hen aan, vliegend in de lucht. John vertelde dat een van de Collies een hekel had aan ratelslangen en dat hij iedereen die hij zag zou doden. Hij werd zo vaak gebeten dat hij uiteindelijk geen zwelling meer had van de beten. John zei dat hij zich niet kon herinneren dat een van hun honden stierf door ratelslangenbeten.
Hun Collies waren stoere honden. Ze overleefden op tafelresten en wilde konijnen. Af en toe stopte Johns vader bij de slagerij als hij in de stad was om vetresten en botten mee te brengen voor de honden om van te smullen, want hij kreeg ze gratis. John zei dat hij zich altijd afvroeg waarom hun honden zo loyaal waren, en zei toen dat het misschien kwam omdat de familie altijd een paar melkkoe's op de boerderij had. De Collies waren zo opgewonden om hun mensen te begroeten toen ze terugkwamen van de schuur en volgden hen op de hielen toen ze de melkemmers droegen, wetende dat er warme melk was die zeker met hen zou worden gedeeld als ze smeekten. John zei dat ze bijna glimlachten toen die warme melk in hun kommen werd gegoten. Hij had zoveel goede herinneringen aan die Collies.
In die tijd had elke hond een baan, en als een hond nergens goed voor was, werd hij niet gehouden door de mensen die op boerderijen woonden. Ze vertrouwden sterk op die honden voor gezelschap en om te helpen hoeden, pluimvee te beschermen en alert te zijn op gevaar. In ruil daarvoor zorgden ze zo goed mogelijk voor hun honden. Ze hebben hun honden niet gevaccineerd zoals we dat tegenwoordig doen, behalve voor hondsdolheid. Hondsdolheid was een reële bedreiging omdat de Collies vaak interactie hadden met wasberen, vossen, stinkdieren en coyotes. Ze wilden ook niet omgaan met een onderhoudsvriendelijke vacht of neigen naar ongezonde honden met allergieën, gevoelige magen of een slecht temperament. Ze fokten voor gezonde, zeer intelligente honden, gebouwd om te functioneren - honden die wrede weersomstandigheden konden doorstaan, net zoals herders in de Schotse Hooglanden en Britse eilanden meer dan 100 jaar geleden deden waar de Scottish Collie vandaan kwam. Ze maakten zich minder zorgen over de vachttekening van de hond of als de oren kantelden of rechtop stonden. Ze concentreerden zich op het vermogen van de hond om te presteren als een werkende boerderij-collie. Aan het eind van de twintigste eeuw werden deze Collies wat schaarser omdat mensen het boerenleven verlieten voor de steden en grotere boerderijen kozen voor moderne managementpraktijken.
Gelukkig begint de Scottish Collie (Farm Collie) een comeback te maken, aangezien hobbyboerderijen steeds populairder worden en mensen een allround boerderijhond willen die gemakkelijk te trainen is en een verscheidenheid aan taken kan uitvoeren, maar ook een "uit" " knop. Mensen die graag meedoen aan sportevenementen beginnen de Scottish Collie ook te herkennen als een alternatief voor de buitengewoon high-drive Border Collie. Degenen die een actieve levensstijl leiden en een wandelhond of gezinshond met een verzorgende aard willen die een band met hun kinderen zal hebben, vinden de Scottish Collie een perfecte match.
De Scottish Collie Preservation Society werd opgericht in 2016 en heeft nu ongeveer 700 honden in haar register. Deze honden worden teruggefokt naar de originele werkende Collie-rasstandaarden uit de late jaren 1800/begin 1900, met een focus op gezondheid en een lang leven.
Als je meer wilt weten over de Scottish Collie, bezoek dan onze website op scottishcolliepreservationsociety.com of bezoek onze Facebook-pagina.
Denise Maher, voorzitter Scottish Collie Preservation Society
Wilt u Collie Chatter steunen? Laat een fooi van $ 1 of meer achter op vocal.media of koop een van onze aanbevolen hondenproducten bij Amazon, zodat we zelf meer hondenbenodigdheden kunnen kopen! Ontvang nieuwe blogpostupdates via onze maandelijkse e-mailnieuwsbrief.
