Opgesloten in een raamloos gebouw, werd Luna in wezen in eenzame opsluiting gehouden en slechts af en toe voedsel en water gegeven. Dat zou genoeg zijn om veel mensen mentaal te breken (waarschijnlijk ikzelf), maar honden zijn over het algemeen veerkrachtige wezens. En Luna liet haar innerlijke licht niet doven door haar donkere ervaring.
Ik zag Luna's heldere, blije gezicht voor het eerst op Rescue Me, een website waarop eigenaren van gezelschapsdieren en redders dieren kunnen posten en vinden die moeten worden herplaatst. (Ik heb al eerder vermeld dat er waarschuwingen zijn ingesteld op Craigslist, zodat ik een e-mailmelding ontvang wanneer een Collie wordt gepost. Ik moet bekennen dat dit niet de enige site is die me informeert over Collies in nood.)
“Dit mooie meisje is Luna. Ze is niet alleen een blikvanger; ze heeft het liefste karakter. Luna kwam een paar maanden geleden uit een slechte situatie... Maar het enige dat achter haar ligt en nu weet ze alleen maar geluk - met veel liefde en aandacht."
Met één oog dat gedeeltelijk blauw is, werd Luna oorspronkelijk vermeld als een Collie / Australian Shepherd-mix. De verwarring is begrijpelijk, omdat zelfs niet veel Collie-mensen weten dat sable merles bestaan. In tegenstelling tot blauwe merles zijn sable merles de meer "subtiele" merles.
In de veronderstelling dat Luna gemakkelijker een nieuw huis zou vinden als ze als een raszuivere hond zou worden geplaatst, stuurde ik Tracy van Northwest Georgia K9 Rescue een e-mail en legde uit dat Luna er voor mij uitzag als een sable merle Rough Collie. Tracy had gemakkelijk geïrriteerd door me kunnen zijn, maar in plaats daarvan veranderde ze Luna's advertentie om 'Collie' te lezen en reageerde heel geduldig terwijl ik haar lastig viel om updates over Luna's voortgang.
Op de een of andere manier was het voor mij noodzakelijk geworden om te weten te komen hoe het verhaal van Luna eindigde.
Terwijl Luna in beslag was genomen vanwege een slechte hamstersituatie, zonder regelmatige toegang tot water, waren sommige van de individuele gevallen van verwaarlozing veel erger dan die van haar. Een van de andere 'gevangenen', Nala, had 7 puppy's gezoogd en was in wezen een wandelend skelet voordat de ASPCA naar binnen dook om haar te redden.
Nala verdient een soort van mama-medaille omdat ze alles heeft gedaan om haar baby's in leven te houden terwijl ze lijdt aan ernstige ondervoeding en mastitis. Ze had alles gegeten wat binnen handbereik was, inclusief een riem, halsband en plastic, in een riskante poging om wat voedingsstoffen binnen te krijgen en te voorkomen dat haar melkvoorraad opdroogde. Tracy stuurde deze foto van Nala en zei:"Het geeft je een idee van waar Luna naartoe ging."
Omdat ze jong is, in een veel betere conditie dan Nala (hoewel nog steeds ondergewicht), en redelijk goede manieren bezit, is het redelijk om aan te nemen dat Luna eerder toebehoorde aan iemand die voor haar had gezorgd. De kans is groot dat ze niet lang in dat donkere gebouw heeft gezeten, hoewel ze lang genoeg zonder adequate zorg was geweest om hartwormen op te lopen.
Ook gered uit dezelfde verzamelkoffer was een 8 pond (3,63 kg) Chihuahua/Terrier-mix genaamd Alex, wiens hele bestaan had bestaan uit het leven buiten in een krat - onbeschermd en onbeschermd - verborgen achter een stapel rommel. Hij was ook hartworm positief. Hoewel Alex en Luna op hetzelfde terrein hadden gewoond, hebben ze, gezien hun aparte opsluiting, elkaar misschien nooit ontmoet voordat ze werden opgehaald en overgedragen aan Tracy's hoede.
Maar bij NWGA K9 Rescue ontmoetten Alex en Luna elkaar en waren "onmiddellijk verbonden", aldus Tracy. Ze zei ook dat Luna "zo'n gelukkig meisje was om in een huis te zijn met andere honden ... Ze heeft het goed gedaan met iedereen die ze ontmoet." Naast de kleine Alex raakte ze bevriend met Freddy, een gevaarlijk zwaarlijvige Beagle - met een gewicht van 40 pond! – die Tracy van elders te hulp was gekomen.
Tracy doet haar best om elke hond gezond te krijgen voordat ze het perfecte huis vindt. Luna kreeg vaccinaties, werd gesteriliseerd en behandeld voor hartwormen, waardoor ze een maand lang weinig actief was en niet kon slapen. Tracy vertelde me dat ze contact had gehad met een vrouw genaamd Lisa, een potentiële adoptant van Luna, die eerder Collies en Shelties had gered. Tracy regelde een ontmoeting met Lisa en stemde ermee in me op de hoogte te houden.
Alex, die slechts 7 maanden oud was, had niet voldoende voeding of beweging gekregen om zijn kleine lichaam goed te laten ontwikkelen. Tracy zei dat hij, na een paar maanden met haar bij de redding, "zijn groei inhaalde, zo goed als nieuw en vol van zichzelf." Kleine Alex is nog niet geadopteerd, wellicht mede doordat zijn tanden letterlijk te groot zijn voor zijn kleine mondje. Sommige mensen vinden het misschien onaangenaam, maar voor Tracy pronkt hij gewoon met zijn parelwitte kleding en glimlacht.
"Fat Freddy" vereiste speciale, voortdurende veterinaire zorg voor ontstekingen in zijn hart en longen door de hartwormschade. Tracy zei dat hij gestaag vooruitgaat en gewicht verliest, maar helaas zijn zijn leeftijd (misschien 7 jaar jong) en grootte niet erg aantrekkelijk voor de gemiddelde persoon. Desondanks is hij eigenlijk een actieve jongen die van wandelen en autorijden houdt.
Omdat Nala in zo'n slechte conditie verkeerde, kozen Tracy en haar dierenarts ervoor om haar drie weken oude puppy's van haar te scheiden en ze flesvoeding te geven omwille van haar gezondheid. Na 10 weken gezond te zijn geworden, werden ze overgebracht naar een andere reddingsdienst die fantastische huizen vond voor alle 7 van hen.
Nala werd opgenomen door een vrijwilliger voor revalidatie, en Tracy kreeg haar weer te zien toen haar pleegmoeder haar bracht om te steriliseren in de dierenkliniek waar ze werkt. Tracy zei dat Nala prachtig gevuld was met 75 pond, en "het beste van alles is dat de pleegmoeder haar houdt!"
Toen ik Tracy vroeg naar haar adoptieproces, zei ze:"Ik ben niet je typische redder, voor zover ik mijn honden adopteer aan wie ze maar wil. Ik zoek naar de perfecte, ideale situatie. Het draait tenslotte allemaal om DE HOND.”
Tracy zei dat Luna naar haar toe zou komen en 'aandrong op het krijgen van haar ochtendliefde', en ze wilde er zeker van zijn dat ze ergens heen zou gaan waar ze een soortgelijke behandeling zou krijgen.
Lisa was, net als vele anderen die waardering kregen voor Collies, verliefd op hen geworden sinds ze opgroeide met het kijken naar Lassie op tv.
Maar als kind had Lisa straathonden en een zeer gedenkwaardige Siamese kat genaamd Natasha die nooit een kattenbak gebruikte, terwijl ze in en uit ging met de honden. Net als mijn Siamees-achtige kat, Bobcat, was Natasha zich er misschien niet helemaal van bewust dat ze was helemaal geen kat. Natasha zou haar laatste moord naar het huis slepen en het pas verwijderen als haar bekwaamheid als jageres werd geprezen. Lisa had haar ongeveer 18 jaar.
Pas toen Lisa volwassen was, kreeg ze een eigen Collie. Ze begon met "gateway" Shetland Sheepdogs, wat volgens veel mensen de miniatuurversies van Rough Collies zijn. Hoewel Shelties in feite een geheel apart ras zijn (met waarschijnlijke voorouders van het Spitz-type) dat is ontstaan op de Shetland-eilanden, werden ze later gekruist met standaardcollies en delen ze veel kenmerken met hun grotere Collie-"neven".
Sassy, Lisa's eerste Sheltie, kwam van een plaatselijke fokker, maar Lisa's vriendschap met Lynda, die samenwerkte met Sheltie Rescue of Georgia, leidde ertoe dat ze werd gevraagd om een Rough Collie-puppy genaamd Bailey te adopteren. Lisa beschreef haar eerste Collie als "een handvol" die wat bitterheid leek vast te houden over zijn vorige behandeling.
Bailey was echter gemakkelijk in die zin dat hij alleen at als hij honger had en geen ambities had om dik te worden, in tegenstelling tot Sassy. Zoals je zou verwachten, was Bailey een complete en volslagen "pleegmislukking" in die zin dat Lisa hem uiteindelijk hield. 'Sassy heeft me nooit vergeven dat ik hem mee naar huis had genomen,' beweerde Lisa. (Ik kan bevestigen dat mijn Sir Gustav nu dol is op Yoshi en Freckles, maar dat hij soms een hekel lijkt te hebben aan het verlies van zijn verwende levensstijl als enige hond.)
Piper, een driejarige Sheltie, kwam daarna voor Lisa – ook complimenten van haar vriendin Lynda en Sheltie Rescue of Georgia. Piper leek in veel opzichten op Sassy, ook als voedselverkoper. Haar assertieve persoonlijkheid en energie zorgden voor een positieve invloed op Lisa's volgende Collie, Kali, een mooie maar geschrokken blue merle.
Kali werd zogenaamd verlaten gevonden aan de kant van een weg in Georgië. Ze had een tatoeage van een fokker helemaal in Canada, maar pogingen om contact op te nemen met de fokker of haar te herenigen met haar eigenaar hadden geen succes. Hoewel ze nog geen 3 jaar oud was, gaf haar slappe buik aan dat ze waarschijnlijk al meerdere nesten had voortgebracht.
Oorspronkelijk opgepikt door de ASPCA, vond Kali ook haar weg naar dezelfde Sheltie-reddingsdienst waar Bailey vandaan kwam. (Hoewel er geen Collie-redding in Georgia is, bedient de in Florida gevestigde redding Friends of Collies and Shelties ook Georgia.) Toen Lisa Kali bij Lynda's huis ging ontmoeten, verstopte ze zich in een kast en kwam alleen naar buiten met Lynda's overhalen. Lisa zei dat ze naar Kali keek en "wist meteen dat ik haar mee naar huis wilde nemen en haar gelukkig wilde maken."
Met de hulp van Piper is Lisa daarin geslaagd. Kali keek naar Lisa voor liefde en naar Piper voor leiderschap. Ze had geen idee hoe ze met speelgoed moest spelen, maar ze vond het heerlijk om met andere honden te spelen. Nu, na 4 jaar bij Lisa te hebben gewoond, is Kali "de meest liefhebbende Collie" en veel minder angstig; maar ze houdt nog steeds niet van mannen - wat Lisa doet geloven dat ze op een gegeven moment door een man moet zijn misbruikt.
Toen Lisa in juni 2018 een hoofdwond opliep, vergoedden Kali en Piper haar voor het redden van hen door de constante, legendarische toewijding van honden over de hele wereld aan te bieden. Lisa kon meer dan 4 maanden niet naar haar werk. In plaats daarvan had ze wekelijkse therapiesessies. "Ik was zo blij om thuis te komen met mijn liefdesbeestjes, vertelde ze me. "Ze zijn nooit van mijn zijde geweken."
Lisa weet absoluut dat haar honden een belangrijke rol hebben gespeeld bij haar genezing. (Veel andere hondenliefhebbers, waaronder ikzelf, kunnen bevestigen dat een dagelijkse dosis hondentherapie inderdaad heel gezond is.)
In juni 2019 kreeg Piper een beroerte waarvan ze niet herstelde. Na een dierenartsbezoek nam Lisa haar mee naar huis en hield haar zo comfortabel mogelijk, waarna ze de harde maar onbaatzuchtige beslissing nam om haar te laten inslapen. Lisa koos er moedig voor om tijdens het proces bij haar te blijven, en ze hield Piper in haar armen terwijl ze vredig overging.
Zowel Lisa als Kali waren diepbedroefd over hun gedeelde verlies. Zonder Piper om hem te volgen en aanwijzingen op te volgen, rommelde Kali, maar hij moest leren onafhankelijker te zijn. Terwijl Lisa nog steeds rouwde om Piper, stierf haar moeder in augustus 2019. "Het is een moeilijk jaar geweest", zei ze eenvoudig.
Toen Lisa voelde dat ze er klaar voor waren, ging ze weer op zoek naar een andere hond. Ze had contact opgenomen met Lynda in de hoop een vierde hond te redden van Sheltie Rescue of Georgia, maar ze hadden geen adoptiehonden beschikbaar. Lisa veronderstelde dat dat in zekere zin een goede zaak was, maar dat maakte haar zoektocht wel moeilijker.
Ze keek maandenlang online en zag foto's van honderden honden voordat ze Luna eindelijk vond op Rescue Me. "Toen ik Luna's lieve gezicht zag," zei Lisa, "wist ik dat zij de ware was."
Toen Lisa contact opnam met de NWGA K9 Rescue, had ze verschillende positieve punten voor haar, in de ogen van Tracy:eerdere ervaring met het redden van Shelties en Collies, een andere Collie die nog steeds graag rent en speelt op 7-jarige leeftijd, en alleen parttime een externe baan heeft . (Op bevel van haar neuroloog, hoewel Lisa vandaag 90% beter is, werkt ze een werkdag van 6 uur op haar kantoor en komt dan terug naar huis om haar 8-urige dienst af te maken. Ze vermijdt ook felle lichten en harde geluiden.)
Kali ging met Lisa mee naar de meet and greet. "Het was een perfecte klik vanaf het moment dat iedereen elkaar ontmoette," zei Tracy. "Ik liep even terug naar mijn auto en toen ik terugkwam zaten de meisjes naast elkaar op de achterbank."
Lisa vertelde ook hoe Luna recht op de achterbank naast Kali sprong, zonder te vechten om de ruimte. "Het was alsof er een onmiddellijke verbinding was," zei ze.
In mijn laatste e-mailuitwisseling met Tracy bedankte ze me voor het inchecken bij Luna en zei:"Ik ben er 100% zeker van dat ze haar voor altijd heeft gevonden, het laatste thuis !!" Dankzij Tracy kon ik in contact komen met Lisa en de rest van Luna's verhaal leren.
Toen ik Lisa vroeg of het aanpassingsproces tot nu toe moeilijk of gemakkelijk was, antwoordde ze dat Luna zich meteen thuis voelde nadat ze door de deur waren gelopen. "Kali en ik zijn allebei verdrietig sinds Piper is overleden," vertelde Lisa me, maar ze voegde eraan toe dat Kali "altijd een glimlach op haar gezicht heeft sinds Luna in ons leven is gekomen."
En Lisa lacht ook meer. Ze zegt dat Luna en Kali de hele tijd samen spelen, en Luna is zo vermakelijk met haar puppy-persoonlijkheid. (Op 2-jarige leeftijd zijn de meeste honden nog steeds erg puppy's, mentaal.) Lisa houdt van de manier waarop ze van aangezicht tot aangezicht op de grond liggen en "een beetje aan elkaar knagen" als ze moe zijn maar nog niet klaar om te spelen nog. Dergelijke sessies gaan meestal gepaard met verschillende beren- en "wookie"-geluiden.
Kali is zo'n braaf meisje en is nooit bezitterig geweest van haar ruimte of dingen:maar net als een goede moeder geeft ze Luna lessen in correct, sociaal hondengedrag en zal ze haar tanden laten zien om Luna te laten weten wanneer ze genoeg heeft van haar puppy-onzin .
Zo jong als ze is, is Luna al toegewijd aan Lisa en Kali. Ze houdt haar ogen van geen van beiden af en begeleidt Lisa op de trappen van haar flat, elke keer dat ze naar boven of naar beneden gaat. "Luna is hier een absolute verademing geweest," zei Lisa. Ze vindt het heerlijk om ze allebei aan haar zijde te hebben in huis.
Kali eet alleen als ze honger heeft, wat een goede balans is voor Luna, die altijd aan eten denkt. Gezien hoe weinig voedsel ze kreeg toen ze bij de verzamelaar woonde, is dat misschien niet verrassend. Ze heeft misschien een aanhoudende angst dat de voedselvoorraad op zal raken, maar Lisa merkte met voldoening op dat Luna nu meer begint aan te komen.
Bij Lisa worden Luna en Kali uitstekend verzorgd. Lisa is zich bewust van de gevoelige magen van Collies en ze zijn niet geneigd om veel te kauwen, dus omwille van hun gebitsgezondheid kookt ze rauwe botten in water met een beetje knoflook, en lepelt dan veel van het rijke merg eruit om diarree/braken door maagklachten te voorkomen.
En aangezien veel Collies kieskeurig kunnen zijn over het betreden van gladde vloeren, heeft Lisa tapijten en lopers door haar huis geplaatst voor grip in gebieden waar geen tapijt is. Kortom, Luna is op een heel goede plek geland. En wat Lisa betreft:"Deze wedstrijd is een geschenk uit de hemel."
Ik vroeg Lisa ook welk advies ze zou geven aan iemand die overweegt een collie te redden, of welke hond dan ook. Ze zei:"Doe eerst je onderzoek" en stelde voor rekening te houden met de grootte, het geslacht en het ras, evenals hoe een nieuwe hond zou omgaan met kinderen of andere dieren. Ook belangrijk is of je een omheinde tuin hebt en, zo niet, of je twee keer per dag een hond mag uitlaten.
"Ik denk dat het een eer zou zijn om Luna's verhaal met anderen te delen," vertelde Tracy me, maar de waarheid is dat de eer helemaal aan mij is toebedeeld. Lisa zei dat ze erg blij was om met Tracy samen te werken en zou NWGA K9 Rescue ten zeerste aanbevelen aan iedereen die op zoek is naar een hond. (Dat geldt natuurlijk ook voor Sheltie Rescue of Georgia, als je specifiek geïnteresseerd bent in een Sheltie of misschien een Collie.) Tracy adopteert buiten Georgië, dus als je boven de staatsgrens woont, ben je niet weg veel geluk als je op zoek bent naar een hond metgezel.
Zoals een van mijn vrienden graag zegt:"Honden zijn zo goed. We verdienen ze niet." En de honden hebben zeker meer mensen nodig zoals Tracy en Lisa die hen willen helpen en nog een kans op een goed leven willen geven. Tracy werkt al een tijdje als dierenarts-techneut en runt NWGA K9 Rescue, met slechts af en toe hulp van een andere vrouw die soms een select aantal honden kan opvoeden.
De rest van de honden blijven bij Tracy en ze prijst zichzelf gelukkig genoeg te hebben met een schuur en genoeg eigendom om alle dieren die op haar pad komen te huisvesten. Toen ik haar vroeg hoe ze alles regelt, zei ze:
“Ik kan je eerlijk zeggen dat er geen geld binnenstroomt voor de ondersteuning van de dieren onder mijn hoede. Wanneer huisdieren worden geadopteerd, dekken die fondsen soms de kosten die we in het huisdier hebben en misschien genoeg om een andere hond te laten vaccineren. We vragen om donaties en proberen mensen zover te krijgen een huisdier te sponsoren, maar dat gebeurt zelden. Omdat ik voor zoveel dieren werk en voor zoveel dieren zorg, heb ik weinig tijd om geld in te zamelen.”
Technisch gezien is Tracy's redding alleen voor honden, maar ze houdt er gewoon van om dieren in het algemeen te helpen. Ik zag katten en baby-eekhoorns op de Facebook- en Instagram-pagina's van de redding. "Ik heb onlangs een ondervoed Arabisch paard opgevangen", vertelde Tracy me. "Sindsdien hebben we hem gerehabiliteerd en een opvangcentrum gevonden waar hij en een ander paard van ons plaatselijke dierenasiel hun leven zullen leiden."
Een citaat op de website van NWGA K9 Rescue luidt:“Sommige mensen begrijpen niet waarom ik dieren in nood help. Ik begrijp niet waarom ze zich afvragen.”
Een citaat op de Facebook-pagina van NWGA K9 Rescue luidt:"Je kunt iets groots of iets kleins doen. Wat je ook doet, het is beter dan helemaal niets. Voeden. Adopteer. Redden. Advocaat.”
Als je in staat bent, overweeg dan om te helpen bij het opvangen van honden. Als je kunt, adopteer dan een hond. (Mensen in Georgië die een hond een thuis willen geven, kunnen hier de NWGA K9 Rescue-aanvraag invullen.) Als u een hond kent die in een slechte situatie verkeert en die gered moet worden, neem dan contact op met de ASPCA. Als je geen van deze dingen kunt doen, deel dan dit verhaal en anderen vinden het leuk om te pleiten voor degenen die geen eigen stem hebben.
Overweeg een eenmalige of terugkerende donatie om het werk van Tracy te financieren of een hond te sponsoren. Mensen zoals zij helpen de wereld een betere plek te maken, en de huisdieren van mensen verrijken ook echt hun leven.
Als je niet kunt geven, kun je Tracy misschien een bericht sturen op Facebook, Instagram of de NWGA K9 Rescue-website om haar te bedanken voor het helpen van Luna en haar aan te moedigen het goede werk met andere dieren voort te zetten. Ik vermoed dat het uitvoeren van een reddingsoperatie vaak een vermoeiende, ondankbare taak is. Soms zijn dieren beter in het uiten van dankbaarheid dan mensen!
Bijwerken: Kleine Alex en Dikke Freddy hebben voor altijd een thuis gevonden sinds dit verhaal oorspronkelijk werd gepost!
