Voordat Kolby Amelia ontmoette, wist ze nauwelijks wat een Collie was. Toen haar trainer een Rough Collie voorstelde voor haar volgende geleidehond, zei Kolby:"Wat?"
"Weet je, net als Lassie," was het antwoord.
"Wie?" vroeg Kolby.
Haar trainer lachte, zuchtte en zei:"Oh, Google maar. Door jou voel ik me oud!”
Kolby had een goede band met haar eerste blindengeleidehond, een Golden Retriever genaamd Sunny; maar haar tweede geleidehond, een andere Golden genaamd Mo, was gewoon niet geschikt voor de baan. Hij was overal bang voor en kon niet zelfstandig denken. Na ongeveer een jaar bij Kolby, werd besloten dat Mo vervroegd met pensioen zou gaan naar een dierentehuis.
(Kanttekening:hoewel sommige mensen geleidehonden voor blinden en slechtzienden misschien kennen door de term 'blindengeleidehonden', is die term eigenlijk auteursrechtelijk beschermd voor de honden van de organisatie The Seeing Eye.)
Toen de trainer van Kolby haar vroeg naar wat voor soort hond ze op zoek was, was ze meer bereid om te antwoorden dan toen ze een beginnende geleider was. 'Ik wil nog een Sunny,' verklaarde ze. Kolby, een snelle prater en snelle wandelaar, had een geleidehond nodig die haar energieke tempo en drukke leven kon bijhouden, een hond die haar zou uitdagen en zelf zou genieten van uitdagingen en nieuwe situaties.
Vandaar de suggestie van de Collie van haar trainer.
Normaal gesproken zou Kolby naar de Guide Dog Foundation in New York zijn gegaan om daar een paar weken door te brengen terwijl ze werd gekoppeld aan een nieuwe hond, maar zoveel vrije tijd kon ze niet nemen tijdens haar studie. De GDF neemt het matchingsproces zeer serieus, maar ze hebben ook rekening gehouden met haar situatie. Naast interviews met een trainer stuurde Kolby video's in om haar loopstijl en snelheid te evalueren.
Toen de dag aanbrak om Amelia te ontmoeten, was Kolby in de dierenwinkel om wat last-minute dingen voor haar op te halen, maar ze haastte zich naar huis nadat ze een telefoontje had gekregen dat haar nieuwe hond was gearriveerd. Toen ze uit de auto stapte, eigenlijk trillend van opwinding, was het eerste wat ze opmerkte het geblaf. "Moet ze dat doen?" vroeg ze.
"Welkom in het leven met een Collie!" lachte haar trainer.
Kolby ontdekte dat het leven met een Collie niet hetzelfde was als het leven met een Golden Retriever. Nadat ze had gehoord dat er een bepaald type geleider voor nodig was om met een hoedend ras te werken, was ze opgelucht toen ze ontdekte dat ze dat bepaalde iets had. Toen haar trainer haar aanvankelijk had verteld dat het respect en het vertrouwen van een Collie verdiend moest worden, Kolby wist niet wat ze bedoelde. Het klikte toen ze een artikel las waarin werd beschreven hoe de jongen die Timmy speelde tijd doorbracht op een ranch met de hondenacteur Lassie om te zien of hij compatibel was met de hond.
Kolby vertelde in het bijzonder twee gelegenheden waarbij Amelia bewees dat ze weet hoe ze haar persoon veilig moet houden. Toen Kolby eens een straat overstak, gaf hij Amelia het commando "vooruit", alleen om haar te weigeren te bewegen. "Waarom gaat ze niet?" vroeg Kolby aan haar vriend.
"Er kwam net een hybride voorbij", legde ze uit. Met zijn stille motor had Kolby hem helemaal niet gehoord!
Er was nog een close call bij een straatovergang toen Kolby "vooruit" zei en van de stoeprand afstapte. Amelia trok haar snel naar links toen er een auto voorbij reed. Beide gevallen waren perfecte voorbeelden van waarom een geleidehond die voor zichzelf kan denken - zoals collies zo vaak doen - cruciaal is. Ze kunnen niet robotachtig gehoorzaam zijn; ze moeten weten wanneer niet om te luisteren.
Kolby zei dat Amelia "altijd klaar is om te gaan" en houdt van werken, vooral in uitdagende situaties. "Soms voel ik haar denken door het handvat van het harnas," legde Kolby uit. Amelia's hogere drive is perfect voor Kolby, tot en met de manier waarop ze zich aan het harnas trekt om een strakke verbinding met haar te behouden.
Persoonlijkheid, levensstijl, omgevingsfactoren en buitenschoolse activiteiten worden allemaal in overweging genomen wanneer de Guide Dog Foundation een geleider aan een hond koppelt. Kolby zingt in haar kerk en woont NASCAR-races bij, dus het was belangrijk voor haar om een geleidehond te hebben die standvastig en kalm zou blijven te midden van lawaai en chaos.
Kolby beschouwt het als haar verantwoordelijkheid als begeleider om ervoor te zorgen dat Amelia zich op haar gemak voelt terwijl ze haar door deze ervaringen begeleidt. Als ze naar NASCAR-races gaan, draagt Amelia gehoorbescherming van militaire kwaliteit, "Mutt Muffs" genaamd, om haar gevoelige gehoor te behouden. Kolby beweert dat dit een van de beste $ 52 was die ze ooit heeft uitgegeven! Amelia's onverstoorbare temperament en haar Mutt Muffs zorgen ervoor dat ze gewoon kan gaan liggen en slapen tijdens de races of luide muziek in de kerk of concerten.
Tijdens de extreme hitte van de zomers in Noord-Carolina draagt Amelia ook Ruffwear Grip Trex Boots om haar voetzolen te beschermen tegen verbranding door zonverbrande stoep of asfalt. Ze is een bekend gezicht in het plaatselijke winkelcentrum, waar ze in haar slofjes rondloopt, meestal recht op de roltrappen af.
Amelia is getraind om op commando roltrappen te vinden, evenals liften, stoelen, balies en bepaalde mensen die ze bij naam kent. Maar ze heeft geen aansporing nodig als het gaat om het verkennen van roltrappen. Kolby zei:'Als ze een roltrap ziet en we gaan er niet op, wordt ze boos op me. Ze HOUDT van roltrappen.” Ze zijn als een amusementsrit voor haar - een terecht verdiende beloning voor haar zeer goede gedrag.
Als Kolby met vrienden of familie naar het winkelcentrum gaat, raakt ze soms eerder verveeld met winkelen dan zij. Ze zal zeggen:"Je weet waar je me kunt vinden", en neemt Amelia mee naar de roltrappen, herhaaldelijk op en neer, totdat haar mede-shoppers klaar zijn om te gaan.
Video afspelen Videobeschrijving: Kolby neemt Amelia mee op een roltrap.
Daarom is Kolby meer geamuseerd dan verontrust als mensen medelijden hebben met Amelia en vragen:"Krijgt ze nooit de kans om gewoon een hond te zijn?" Als ze getuige waren van Amelia's vreugde tijdens een ritje met een roltrap, of de manier waarop ze thuis transformeert als haar harnas loskomt, of hoe ze kreunt van voldoening wanneer ze gezichtswrijven en kontkrasjes van haar familie krijgt, zouden ze die vraag nooit stellen.
Kolby is ook op andere manieren dol op Amelia, zoals urenlang haar rawfood-dieet voorbereiden met een verscheidenheid aan vis, rood vlees, eieren en gefermenteerde groenten. Ze is een zeer verzorgde Collie, zoals blijkt uit de tweemaal daagse tandenpoetsbeurten en wekelijkse verzorging die Kolby biedt. Een keer per week knipt ze Amelia's nagels ook met een draadloos, oplaadbaar Dremel-slijpgereedschap. Op maandelijkse basis stelt hun zeer begripvolle trimmer Kolby in staat om tijdens het professionele proces bij Amelia in de kamer te blijven, waardoor ze er verzorgd uitziet en het onderhoud thuis gemakkelijker wordt.
(Ironisch genoeg vond Kolby Collie Chatter aanvankelijk via een Google-zoekopdracht die haar naar mijn bericht over het verzorgen van Rough Collie leidde, maar ik leerde een aantal dingen toen Kolby de methode beschreef die ze gebruikt om Amelia's lange, luxueuze vacht in topvorm te houden. Ze begint met een gladder penseel, gaat opnieuw door de vacht met een grove kam en eindigt dan met een fijne kam.)
Het is duidelijk dat de toewijding tussen Kolby en Amelia zeer wederzijds is. Op hun eigen manier besteden ze een groot deel van hun leven aan de zorg voor elkaar, en Kolby beweert dat de band die ze delen woorden overstijgt. Toen ik vroeg of het mogelijk zou kunnen zijn dat Amelia weet dat Kolby blind is, antwoordde ze:"Ik denk dat ze weet dat ik anders ben en niet zie zoals andere mensen."
Om met succes op te treden als Kolby's ogen, werd Amelia geleerd om richtingaanwijzingen te volgen (links, rechts, vooruit) en te stoppen om veranderingen in hoogte zoals stoepranden en trappen aan te geven. Ze blinkt uit in 'intelligente ongehoorzaamheid', zoals stoppen op een commando naar voren om randen van metroperrons en willekeurige hellingen op trottoirs of parkeerplaatsen aan te geven, waardoor Kolby haar voet kan uitstrekken en het terrein voor hen kan voelen.
Video afspelen Videobeschrijving: Amelia in harnas, die Kolby door de straat leidt.
Soms vragen mensen aan Kolby:"Doet ze trucjes?"
Kolby probeert onfeilbaar beleefd te zijn, maar ze vertelde me met enige ergernis:"Ik denk dat het een goede truc is om een geleidehond te zijn!" Amelia doet dagelijks het gespecialiseerde werk dat volgens velen de hoogste roeping voor een hulphond is. Een truchond hoeft slechts herhaaldelijk hetzelfde gedrag uit te voeren, terwijl een geleidehond regelmatig moet beredeneren hoe hij aangeleerd gedrag kan aanpassen en toepassen op nieuwe situaties.
Amelia leert nieuwe dingen, zoals toen Kolby haar de namen leerde van mensen die ze moest vinden (mama, haar vriendin Jen) of met haar werkte om badkamerkastjes en wastafels toe te voegen aan de lijst met items die ze kan vinden. Identificatie is logisch voor Amelia. Het is handig. Maar wanneer Kolby's zus Kyleigh Amelia probeert te leren schudden, steekt Amelia haar met gas aan.
(Sommigen van jullie die bekend zijn met het gedrag van honden - met name het gedrag van Collie - weten misschien waar ik het over heb. Gaslighting is dat moment waarop je je hond vertelt iets te doen, alleen om ze naar je te laten staren alsof ze geen>idee waar heb je het over. Als je jezelf ooit iets hebt horen zeggen als:"Ik ben niet gek om te denken je weet hoe je dit moet doen, toch? Je hebt het gisteren drie keer gedaan!” de kans is groot dat je door je hond bent gegaslight, mijn vriend. Als een aanbod van traktaties plotseling hun geheugen op magische wijze wakker schudt, beschouw het dan als bevestigd.)
Video afspelen Videobeschrijving: Amelia rent los van de lijn naar Kolby.
In plaats van Kyleigh de gevraagde poot te geven - schijnbaar een zinloze oefening, volgens Amelia - biedt ze een alternatief gedrag aan en gooit zichzelf op de grond met een ka-thunk. Liggen heeft een doel. Het is iets waar de mensen over het algemeen heel blij mee zijn, en het is beter dan met een poot in de lucht te zwaaien als een dwaze jonge puppy. (Tenminste, dit is wat mijn vrouwelijke Collie Yoshi me heeft gecommuniceerd.)
Collies vertonen vaak kenmerken zoals niet luisteren naar iedereen die ze wil ordenen en commando's negeren die ze zinloos of ronduit verkeerd vinden. Amelia erfde ook de stem die veel herdershondenrassen gemeen hebben. Collies zijn groot in communicatie, en Amelia is geen uitzondering. Kolby heeft met haar moeten werken om niet te blaffen op ongepaste tijden of te jammeren als er een andere hond voorbij komt.
Het grote publiek heeft grotendeels de misvatting dat blindengeleidehonden, in tegenstelling tot puur gezelschapshonden, perfect zullen zijn. Maar zoals de trainer van Kolby het zo treffend zei:"Je kunt de assistent in de hulphond, maar je mag nooit de hond uit de hulphond.” Uiteindelijk is zelfs de best getrainde hulphond nog steeds precies dat:een hond.
Rastendensen spelen een rol in het temperament van een hond, en wat ooit een aanwinst was in het oorspronkelijke werk van het ras, kan een nadeel zijn in een ander beroep. In het geval van Amelia, waar hulphonden bij voorkeur worden gezien en niet gehoord, is haar wens om alles aan Kolby te communiceren niet altijd behulpzaam. Technisch gezien kan een hulphond uit etablissementen worden gezet omdat hij storend is, en sommige mensen kunnen zelfs een gejank als storend beschouwen.
Video afspelen Videobeschrijving: Een bezorgde Amelia blafte naar Kolby om het zwembad te verlaten.
Zonder te kunnen zien wat Amelia blaft tegen haar, haar corrigeren kan moeilijk zijn. (In mijn huishouden zijn de twee Collies gemiddelde blaffers en de Aussie/Pyreneeën-mix is de echte lawaaimaker. Ik heb ontdekt dat een van de beste manieren om ze het zwijgen op te leggen, is te erkennen en vervolgens te negeren wat ze onder mijn aandacht brengen, en visuele aanwijzingen zijn een groot deel daarvan.) Kolby wees erop dat haar familie Amelia lijkt te kunnen kalmeren met slechts een blik, maar bij gebrek aan oogcontact probeert Amelia haar misschien via auditieve middelen bewust te maken van wat er om haar heen gebeurt.
Het was verheugend om te horen dat Kolby mijn artikel over Rough Collies las en zei:"Oké, ik ben geen slechte handler!" Ik stemde toe en vertelde haar dat ze gewoon een Collie heeft! Zoals het gedrag gaat, is Amelia geen Collie-afwijking.
Als Rough Collie is Amelia echter niet het typische materiaal voor geleidehonden. Ze is misschien zelfs een van de laatste Rough Collies of schapenhoedende rassen in het algemeen die door de GDF voor dergelijk werk zijn opgeleid. De vocale neigingen hebben veel te maken met het besluit van de Stichting Geleidehonden om geen Collies of Duitse Herders meer te gebruiken. Sommigen vonden ze te moeilijk om te hanteren, en ze hadden niet een voldoende hoog slagingspercentage om ze te matchen met nieuwe handlers.
Sommige organisaties, zoals Freedom Guide Dogs in New York, gebruiken nog steeds Smooth Collies. Deze kortharige versies van het "Lassie-ras" hebben vaak de voorkeur boven Roughs als hulphonden, omdat ze minder vacht hebben en dus minder onderhoud. Amelia's moeder, Brooke, was een Smooth Collie die door een Californische vrouw aan de GDF werd geschonken, en haar vader was ook een Smoothie. Ze moeten allebei een langharig gen hebben, aangezien Amelia een van de twee ruwharige puppy's was uit hun nest van zes. Kolby ontmoette Amelia's ouders en enkele van haar nestgenoten, van wie er één een ambassadeur is geworden voor de GDF.
Nadat ze was gespeend, werd Amelia opgevoed, zindelijk en gesocialiseerd door een geweldige vrouw genaamd Andrea, een van de vele vrijwillige puppy-opvoeders die de moeilijke, hartverscheurende taak op zich nemen om puppy's gedurende 16-18 maanden op te voeden en ze vervolgens over te geven aan een hogere roeping. Na 3-4 maanden formeel werk met een ziende trainer, was Amelia 1 van de slechts 2 honden in haar klas die afstudeerden en zich voegde bij de elitegroep van honden die geschikt werden geacht voor het intensieve werk van het begeleiden van een persoon die blind of slechtziend is. Kolby heeft nog steeds contact met Andrea en doet zelfs FaceTime-videogesprekken met haar zodat ze Amelia kan zien.
Wanneer Amelia met pensioen gaat, heeft Kolby de mogelijkheid om Amelia terug te bieden aan Andrea of aan Glenna, die toezicht hield op Amelia's eerste levensweken en nog steeds Brooke heeft, Amelia's moeder. Maar als ze er op dat moment financieel toe in staat is, hoopt Kolby Amelia haar meer ontspannen, gouden jaren te laten beleven met haar als dierbare metgezel. Als Kolby noch Andrea Amelia konden houden, zou ze bij een andere vriend of familielid kunnen gaan wonen die ze goed kent, zoals Kolby's zus Kyleigh.
In het onwaarschijnlijke geval dat niemand in hun binnenste cirkel zou kunnen voldoen aan Kolby's voorwaarde om Amelia een rauw dieet te blijven geven, zou er nog steeds geen tekort zijn aan mensen die haar als een emeritus koningin zouden willen behandelen. Op jaarbasis worden de namen van veel mensen die graag een gepensioneerde hulphond willen adopteren, toegevoegd aan wachtlijsten.
Maar al die zorgen zijn jaren in de toekomst voor Kolby en Amelia. Ze zijn al meer dan 5 jaar een team en hebben samen nog veel te bereiken. Momenteel werkt Kolby om haar snelheid en nauwkeurigheid te vergroten met een steno-machine en een rechtbankstenograaf te worden. Ze moet nog slagen voor vaardigheidsexamens in 3 verschillende dicteercategorieën waarvoor een typsnelheid van 180-225 woorden per minuut met 95% nauwkeurigheid vereist is. Kolby zegt dat het de moeilijkste dingen zijn die ze ooit heeft gedaan om de focus te behouden om geen woorden te missen en haar vingers zo snel te laten bewegen.
Zodra die hindernissen zijn genomen, zal Kolby een officiële rechtbankverslaggever zijn. Gelukkig heeft Amelia een goede aan/uit-schakelaar waarmee ze naast Kolby kan gaan liggen en een dutje kan doen terwijl ze het anders druk heeft. Afgezien daarvan heeft Amelia het begrip om te weten dat ze, terwijl ze in het harnas zit, dienst heeft. Binnenkort gaan Kolby en Amelia samenwerken.
Kolby maakte duidelijk dat de beste manier om respect te tonen voor een geleider en een hulphondenteam is door te doen alsof ze er niet zijn. Hier zijn enkele algemene richtlijnen die u moet volgen wanneer u een persoon met zijn hulphond ziet:
Zoals het is, besteden Kolby en Amelia veel tijd aan het opleiden van het publiek en het zijn van onofficiële rasambassadeurs. Ze horen wel "Lassie!" talloze keren, maar Kolby wordt ook gevraagd of haar hond een Border Collie of een Sheltie is (of 'mini Collie', zoals sommige mensen ten onrechte Shetland Sheepdogs noemen). Amelia is groter dan een Border Collie (lengte:18-22 inch) en twee keer zo groot als een Shetland-herdershond (gewicht:15-25 pond). Maar als mensen horen:"Dit is een Rough Collie", kan het enigszins een openbaring zijn als ze niet bekend zijn met "Lassie-honden".
Amelia is misschien geen filmster, maar Kolby noemt haar een 'sassy Lassie' en 'een beetje een diva'. Ze zegt dat Amelia's top vier descriptoren "bruisend, enthousiast, eigenzinnig en vocaal" zijn. Hoewel ze niet zo knuffelig was als Sunny was en technisch gezien niet zonder toestemming op meubels mocht, gaat ze graag naar bed met Kyleigh, die minder streng is in zulke dingen.
Toen ik Kolby om een laatste woord vroeg voordat ik ons interview afsloot, zei ze:
Volg deze link voor meer informatie over blindengeleidehonden in het algemeen.
Als je deze post leuk vond, ontvang dan gratis updates per e-mail.
Als je vragen of opmerkingen hebt over dit bericht, laat het dan gerust achter in de reacties hieronder!
Video afspelen Videobeschrijving: Amelia rust op een ventilatierooster na hard te hebben gespeeld.
