Toen ik opgroeide, zag ik hondentraining niet als iets anders dan mijn honden een paar trucjes te leren en ze betrouwbaar buiten naar het toilet te laten gaan.
Verdorie, ik heb niet eens nagedacht over zaken als het hebben van goede riemmanieren, het versterken van ontspanning of het gebruik van proactieve maatregelen om problemen te voorkomen. We deden gewoon wat we deden, en dat waren eigenlijk een paar trucjes, onze dagelijkse wandelingen maken en apporteren.
En toen werd ik volwassen, kreeg ik eigen honden en begon ik interessante nieuwe concepten te horen van mensen als Ian Dunbar, Victoria Stilwell &Kikopup (om er maar een paar te noemen).
Ze legden uit hoe positieve bekrachtigingstraining werkt, en het was alsof een heel nieuw begrip van hondengedrag vorm begon te krijgen in mijn gedachten. Tegenconditionering, clickertraining en consistentie. Dingen die ik nooit had overwogen bij het werken met honden, maar ze waren allemaal volkomen logisch met weinig dat ik wist van het leven met honden mijn hele leven.
Dit is hoe ik ben begonnen met positieve bekrachtiging en waarom ik nooit meer terug zal gaan naar op straf gebaseerde training.
Ik had al duizend keer gehoord dat honden ons willen plezieren, maar ik had er nooit aan gedacht, behalve om ze iets lekkers te geven als ze op commando zaten. Kun je hetzelfde concept voor allerlei soorten gedrag gebruiken? Ik was verbluft.
Het is een van de lessen die voelt als "hoe heb ik dit in godsnaam niet eerder gerealiseerd?" Positieve training is krachtig spul, en het is een beetje gênant hoe lang het duurde voordat ik het volledig omarmde.
Ik had altijd een sterke liefde voor honden gehad en las daarom elk hondengerelateerd boek dat ik kon vinden toen ik opgroeide, maar ze leerden zeker niet zoiets als dit. Ze waren voorstanders van het straffen van ongevallen met zindelijkheidstraining en alfarollende puppy's om een goed beeld te krijgen van hun persoonlijkheid...
En het trieste is dat dit niet echt schokkend is, dit was lange tijd de norm. Mensen waren al jaren bezig met het rollen van hun honden en wrijven over hun gezicht in de urine, waarschijnlijk zonder er twee keer over na te denken of het wel of niet de "beste" manier is om je hond echt te leren wat je wilt.
Ik ben blij te kunnen zeggen dat ik niet heb deelgenomen aan die alfa-rollende onzin of de straffasen van zindelijkheidstraining. Maar ik maakte me schuldig aan het schreeuwen tegen mijn hond als ze zich misdroegen, en helaas trok ik van tijd tot tijd aan hun lijnen als ze zich misdroegen. Les geleerd Jen, les geleerd.
Ik denk dat velen van ons die in de jaren 80 of 90 (of daarvoor) zijn opgegroeid, soortgelijke herinneringen hebben. Het corrigeren van ongepast hondengedrag door te schreeuwen of te trekken was de norm. We dachten niet aan dingen als "hoe kan ik voorkomen dat dit gebeurt?" of "is er iets dat ik kan gebruiken om de aandacht van mijn hond te herleiden?" We deden deze dingen omdat we anderen ze zagen doen. Het was de norm.
Dus ja, ik geef het toe:ik ben een ‘crossover trainer’. Ik gebruikte vroeger schreeuwen en negatieve bekrachtiging met mijn honden. Het is zeker niet iets waar ik trots op ben, maar het is wat het is.
Hoe verschrikkelijk sommige van de methoden die ik gebruikte ook waren, het heeft zeker als een belangrijke levensles gediend. Mensen veranderen. We zijn niet dezelfde persoon als 10 jaar geleden, en onze veranderende meningen, methoden en vaardigheden zijn geen teken van zwakte of een waardeloze 'flip-flopper', ze zijn (meestal) een teken van groei.
Denk hier eens over na:als u precies zou handelen zoals u 10 jaar geleden deed in uw huidige functie, zou dat dan een goede zaak zijn? Ik geloof dat ik beter ben geworden, vooral als het gaat om interacties en relaties met anderen.
Leren over positieve bekrachtiging leidde niet alleen tot meer begrip van het gedrag en de impulsen van honden, het heeft me ertoe gebracht positiever te zijn met alle mensen met wie ik omga. Ik sta veel meer open om "goed gedaan" of "dat was geweldig" te zeggen dan vroeger - en dat voelt verdomd goed.
Ik word niet zomaar in paniek en begin te schreeuwen om te krijgen wat ik wil of om te voorkomen dat iets gebeurt - ik denk aan alle aspecten die erbij betrokken zijn en probeer voor iedereen een positieve oplossing te bedenken. Leren over positieve bekrachtiging leidde tot het ontwikkelen van een aantal hardcore probleemoplossende vaardigheden. Is dat alleen te wijten aan het leren over honden? Waarschijnlijk niet, maar het heeft zeker geholpen.
Maar om terug te gaan naar hoe ik was (en zoals we waarschijnlijk allemaal ooit waren), ben ik gewoon blij dat ik werd blootgesteld aan andere theorieën dan "leer je hond wiens baas." Ik herinner me nog steeds dat ik naar deze geweldige Ted Talk van Ian Dunbar keek en het gevoel dat het me gaf - vol ontzag en inspiratie. Waarom heb ik hier in godsnaam niet eerder aan gedacht – het is allemaal zo logisch!
Hoe ik positieve bekrachtigingstraining definieer en gebruik met Laika is misschien niet de exacte technische of wetenschappelijke beschrijving, maar het is een methode die voor ons werkt. Ik ben vrij liberaal in het geven van lof, of het nu is omdat ze besloot niet in paniek te raken bij die eekhoorn of dat ze besloot om aan mijn voeten te ontspannen terwijl ik dit typ.
Ik hoef niet tegen haar te schreeuwen of aan haar ketting te rukken om haar zich te laten gedragen, ik hoef alleen vooruit te denken om te voorkomen dat ze faalt (haar buiten laten terwijl er een kat op de oprit is), en vergeet niet om haar te vertellen elke keer dat ze iets geweldigs doet.
Ik heb de afgelopen 10 jaar meer over honden geleerd (niet alleen vanwege deze blog) door positieve bekrachtiging te gebruiken dan met al mijn voorgaande jaren en ervaring gecombineerd. Honden willen ons een plezier doen , maar er is meer om ons te plezieren dan alleen een paar trucjes te leren.
Ze willen deel uitmaken van het gezin, ze willen betrokken zijn bij ons en ze willen weten wat het van hen verwacht. Helaas doen veel van die ouderwetse negatieve strafmethoden heel weinig om dat aan te pakken. Ze doen misschien goed hun best om ongenoegen weg te werken, maar ze doen zeker niets om een alternatief te bieden.
Positieve bekrachtigingstraining heeft dat allemaal voor mij veranderd. Mijn relatie met Laika is dieper dan met eerdere honden, en dat komt allemaal door de vaardigheden die positieve methoden me hebben gegeven. Ik heb niet langer de behoefte om mijn hond te domineren. Tegenwoordig voel ik de behoefte om mijn hond beter te begrijpen en een goede leider voor haar te zijn.
Ik wil haar dingen geven om te doen en ik wil haar duidelijke verwachtingen en doelen blijven geven. Ik wil dat ze begrijpt hoe geweldig ze is als ze besluit om rustig een nieuwe hond te ontmoeten.
Positieve bekrachtiging lijkt langzaam de norm te worden, en ik geloof dat we daardoor allemaal betere relatievaardigheden zullen krijgen. Hoe lang zal het duren voordat de meesten van ons het als de norm beschouwen? Ik weet het niet, maar we hebben de afgelopen 10 jaar zeker een lange weg afgelegd.
Door goed gedrag duidelijk te definiëren met lof of traktaties, kan ik haar vertellen wat een geweldige hond ze is. En weet je hoe ze heen en weer beweegt? Door de beste hond ooit te zijn.
Wanneer ben je begonnen met het toepassen van positieve bekrachtiging bij je hond? Wat zijn enkele van de methoden die u gebruikte? Ben je opgegroeid met de gedachte dat het wrijven van de neus van een hond in de urine de enige manier is om zindelijk te worden?
We doen mee aan de Positive Pet Training Blog Hop, georganiseerd door Tenacious Little Terrier en Rubicon Days. Het begint op de eerste maandag van elke maand en loopt de hele week door.
