Het begon allemaal in 1977. Om de volgende Nationale Show van de British Kennel Club leuker te maken, bedachten een paar vrienden, onder leiding van Peter Lewis, een vermakelijke cursus voor de honden en hun baasjes en aangenaam om naar te kijken voor iedereen, ervaren of beginnende hond - liefhebbers gelijk. Er waren ook verschillende soorten behendigheidsklassen voor honden.
Tussen twee podia die alleen kenners interesseren, draaien, springen en draaien honden in een ring. En in vreugde. Een voorstelling. Durf te vergelijken:als cheerleaders tijdens de rust in NBA-basketbalspellen! Maar we zijn op deze zeer selecte show in Londen genaamd Crufts. Er zijn veel mensen en veel media. Het is John Varley, lid van het organisatiecomité van Crufts, die een beetje... afwisseling in de show wilde brengen.
Agility verschijnt op het juiste moment, op de juiste plaats en krijgt een onverwacht en onverhoopt succes. Peter Lewis en zijn vrienden worden uitgenodigd om het volgende jaar terug te komen. Ze komen terug met een iets uitgebreider programma. En vanaf 1980 is het een behendigheidswedstrijd die wordt voorgesteld in het kader van Crufts. De bedoeling van de uitvinders van deze discipline was niet om het te promoten. Het was ook niet hun ambitie om een nieuwe selectiediscipline te creëren. Maar ze bereikten doelen die ze zichzelf niet hadden gesteld en bereikten succes dat ze zich niet eens hadden kunnen voorstellen...
Behendigheid, geboren in Engeland, werd al snel geëxporteerd. Tegenwoordig wordt het beoefend in alle landen met een georganiseerde hondensport.
Na de Engelsen die als eerste schoten, duurde het niet lang voordat de Fransen aan de behendigheid begonnen. Clubs van gebruik bloeien overal een beetje. Het is in deze clubs en nergens anders dat wat iedereen nog "dressuur" noemt, wordt beoefend en onderwezen. De clubs hebben alleen de ring, de Schutzhund en de tracking te bieden aan hun leden die verleid worden door concurrentie. Maar dit zijn veeleisende disciplines die niet voor alle rassen en onderwerpen toegankelijk zijn. Dus oefenen we bijten, speuren, gehoorzaamheid ook, althans het gehoorzaamheidsgedeelte van de ring of de Schutzhund omdat het een goede zaak is, zelfs voor honden die niet bijten, om de beginselen van hondenopvoeding of sport te leren:doorlopen een riem, afwezigheid van de meester, ophalen van voorwerpen, sprongen, enz..
Gepromoveerd om een deel van de leden van de clubs te behouden en te bezetten, zal behendigheid daar zijn "gat" maken.
We zijn in 1986. Royal Canin biedt een hondenbehendigheidscursus aan clubs die de structuren en de organisatoren hebben om de discipline te lanceren. Het is pure en harde marketing:een hond die beweegt is beter en eet meer...
Begin 1988, met een paar keurmeesters en al veel oefenende mensen, werd de discipline in heel Europa en de Verenigde Staten gelanceerd. Het zal, zo niet verdringen, in ieder geval de uitbreiding van alle anderen vertragen. Tegelijkertijd probeert de Franse ring door te breken in de Verenigde Staten, Canada, Marokko, Spanje...
Zonder ooit te slagen op het niveau van de inspanningen van degenen die het probeerden te promoten. Wendbaarheid daarentegen begint sterk en kent een eeuwige expansie in Europa.
Op 1 oktober 1989 kwam de International Canine Federation in Straatsburg bijeen en benoemde de Fransman Jean-Paul Petitdidier tot voorzitter van de nieuwe behendigheidscommissie. Het is het begin van de wereldwijde ontwikkeling van het vakgebied. Een discipline uitgevonden door de Engelsen. Maar het blijkt dat de Fransen de beste promotors waren.
In 2011 zijn 34 landen vertegenwoordigd. In 2016 hebben alle lidstaten van de F.C.I. zijn lid van de behendigheidscommissie. En in landen zoals de Verenigde Staten waarvan de hondenvereniging of -verenigingen niet zijn aangesloten bij de F.C.I. behendigheid wordt ook steeds succesvoller.
Zoals Maryannic Jourden, internationaal keurmeester en manager van behendigheid in Frankrijk, opmerkt:"Voor veel beoefenaars is behendigheid een passie en zelfs een manier van leven. Campers ingericht voor de hond(en), data en vakantiebestemmingen geprogrammeerd volgens de wedstrijden en oefenterreinen... Dit is hoeveel agilitisten er leven".
Wat begon als een animatie voor beurzen en tentoonstellingen is uitgegroeid tot een sport. De deelnemers zorgen niet alleen voor de fysieke conditie van hun hond, maar ook voor die van henzelf. Wat begon als een spel, een spel dat voor iedereen toegankelijk is en voor alle rassen, is een selectietest geworden, of we het nu leuk vinden of niet en hoewel de promotors het altijd hebben verdedigd.
Gebruikers hebben opgemerkt dat border-collie in de grote en shetlands in de kleine het meest begaafd waren voor behendigheid. In categorie C zijn Belgische herders en Aussies, in categorie A, poedels en Jackrussell nog steeds serieuze buitenbeentjes. Maryannic Jourden, zeer gehecht aan de herder van de Pyreneeën, zette twee jaar geleden ook haar hart op de border-collie:"de border-collie die zeer succesvol is in behendigheidstraining, toont ook een opmerkelijke intelligentie. Agilityisten gebruiken ze ook als hengsten in de hoop onderwerpen te produceren die ook zeer succesvol zullen zijn. "Ze nemen dus deel aan een werk dat men hen niet heeft gevraagd:de verbetering van de rassen.
De bordercollie werd al zeer gewaardeerd om zijn kwaliteiten als herdershond. Voor de Shetland, die in categorie A aan de top racet, is behendigheid een nieuwe uitlaatklep omdat het ras tot vijf jaar geleden niet erg populair was bij het publiek.
Nu, zelfs als bepaalde rassen de competities domineren en bijgevolg de gunsten van de beoefenaars winnen, zijn ze allemaal toegelaten en zelfs welkom. In de branche is discriminatie niet toegestaan. Agility was geen selectie-evenement. Het is er toch een geworden, of we het nu leuk vinden of niet...
De media-aandacht voor agility heeft ook bijgedragen aan het succes ervan. Het is waarschijnlijk niet de enige referentie, maar Wikipedia wijdt verschillende pagina's aan deze discipline wanneer het de ring, de Schutzhund, de tracking of de jachtgebeurtenissen negeert.
Tv-zenders zenden beelden uit van rodelraces omdat deze plaatsvinden in schilderachtige landschappen en zenden nog meer reportages uit over behendigheid. In de ogen van algemene hondenliefhebbers, en de meeste dierenartsen, zijn er tegenwoordig veel hondentrainingsevenementen:behendigheid en andere.
Het is waar dat de cursussen van de kampioenen en zelfs van de anderen zeer spectaculair zijn en dat het niet nodig is een kenner van de hond te zijn of de discipline te waarderen. Het is ook wat het succes van behendigheid maakt. Het is leuk om te zien, levendig, het verbetert de hond. Er zijn ook vreugden en teleurstellingen, discussies en polemiek... Eindelijk verveelt niemand zich.
Geschreven door mijn beste vriend, Jean-Yves Reguer
Thuis je eigen behendigheidscursussen voor honden bouwen is niet zo moeilijk als het klinkt! Je kunt beginnen met eenvoudige cursussen zoals sprongen, palen weven en tunnels. Voor springcursussen kun je lege wasmanden en een gordijnroede gebruiken. Door eenvoudige items zoals multiplex en sintelblokken te gebruiken, kun je hellingen maken voor je lieve hond.
Voordat u begint met het trainen van uw hond, moet u eerst met uw dierenarts overleggen of ze er oud genoeg voor zijn. U kunt beginnen door te werken aan basis gehoorzaamheidstraining, zoals uw huisdier leren liggen, zitten en blijven. Zodra uw hond deze dingen weet, kunt u geleidelijk beginnen met het introduceren van obstakels, te beginnen met de gemakkelijkste zoals sprongen, tunnels en weefstokken.
Ja. Elke hond kan behendigheidstraining doen! Sommige rassen zijn er van nature goed in, vooral de werk- en hoedende types. Sommige rassen hebben misschien meer training en geduld nodig dan andere, maar uiteindelijk kunnen alle honden behendigheidscursussen volgen.
