Honden staan bekend om hun scherpe reukvermogen en gehoor, en je kunt vaak de uitdrukking horen dat honden de wereld om hen heen echt met hun neus zien. Hier ligt de nadruk echter op hun zicht en hoe ze de wereld om hen heen daadwerkelijk zien. Het gezichtsvermogen van uw hond is ook een heel sterk zintuig en zij nemen de wereld iets anders waar dan wij.
Hun kleurenpalet is bijvoorbeeld anders, dus ze zullen dingen anders zien en erop reageren dan wij. Vraagt u zich af of uw hond bijvoorbeeld de regenboog kan zien? Lees verder en ontdek het.
Wanneer uw hond een voorwerp of gebeurtenis ziet, kunt u dat aan zijn lichaamstaal zien. De lichaamstaal zal verschillen afhankelijk van hun perceptie van dat object of fenomeen. Sommige honden zijn bijvoorbeeld bang voor onweer, terwijl anderen het helemaal niet erg vinden. Hun reactie zal verschillen, afhankelijk van hoe ze donder waarnemen.
Dit geldt eigenlijk voor alles dat de aandacht van uw hond trekt, zelfs regenbogen. Onthoud dus dat wanneer uw hond een object of fenomeen ziet, hij erop zal reageren als hij erin geïnteresseerd is, of als hij zich op een of andere manier bedreigd voelt.
Een hond die positief geïnteresseerd is in een object of fenomeen zal meestal de volgende tekenen vertonen:
Alertheid – de hond zal alert zijn op het object in kwestie en proberen te bepalen of het object potentieel gevaarlijk is.
Opgeheven oren - meestal, wanneer een hond ergens in geïnteresseerd is, zullen de oren omhoog en alert zijn.
Snuiven – de hond zal, als het mogelijk is, proberen het object te ruiken, omdat hun reukvermogen hun belangrijkste manier is om te bepalen of iets goed of slecht is, eetbaar of niet eetbaar.
Kwispelen met de staart – zodra uw hond zeker weet dat het object of fenomeen in kwestie geen bedreiging vormt, kan hij met zijn staart kwispelen om te laten zien dat hij vriendelijk is.
Een hond die een voorwerp of fenomeen heeft opgemerkt waar hij niet zeker van is en waar hij op zijn hoede voor is, zal de volgende symptomen vertonen:
blaffen – de hond blaft wanneer hij zich bedreigd voelt door een voorwerp of fenomeen.
Zeuren – uw hond kan zelfs gaan zeuren als het voorwerp of fenomeen hem stress bezorgt.
Cowering - als de hond niet weg kan, wat een natuurlijke reactie is op alles wat ze als een bedreiging beschouwen, zullen ze ineenkrimpen in de hoop dat het object / fenomeen zal verdwijnen.
Growling - als ze zien dat er geen andere manier is dan te vechten, zal de hond gaan grommen om dominantie te laten gelden.
Het zicht van de hond, van ontwikkeling tot gelijkenis, is in principe hetzelfde als dat van hun wolvenvoorouders. Om te weten hoe honden de wereld om hen heen waarnemen, is het belangrijk om te weten dat elk dier zijn gezichtsvermogen ontwikkelt, afhankelijk van zijn specialisatie. Met hun voorouders van wolven betekent dit focus op bewegingsdetectie en goed zicht bij weinig licht.
Als we kijken naar de ontwikkeling van het gezichtsvermogen bij wolven en honden, ontwikkelen de pups rond dezelfde tijd, dat is ongeveer zes weken oud. Vanwege de manier waarop hun voorouders hebben gejaagd, dat wil zeggen in roedels, en omdat ze geen pure roofdieren zijn en ook aaseters zijn, verschilt de positie van hun ogen en hun gezichtsveld enigszins van andere roofdieren.
Roofdieren hebben bijvoorbeeld vaak ogen in de voorkant van hun hoofd en een kleiner gezichtsveld omdat ze niet bang zijn dat iets hen zal proberen aan te vallen. Wolven daarentegen zijn aaseters en lastdieren. Dit betekent dat ze hun omgeving en hun roedelleden in de gaten moeten houden wanneer ze samen jagen. Hun ogen zijn wat meer naar de zijkant ontwikkeld, wat betekent dat hun gezichtsveld veel breder is.
Wij mensen hebben een gezichtsveld van 180° en wolven en onze honden hebben ongeveer 270°. Dit betekent dat ze dingen gemakkelijker kunnen spotten, vooral met een focus op bewegingsdetectie. Maar hoe zit het met een regenboog? Het beweegt niet echt, maar kunnen honden het zien?
Omdat de voorouders van honden zich concentreerden op de jacht in de schemering, nacht en zonsopgang, ontwikkelden hun ogen zich voor een beter zicht bij weinig licht en het spotten van prooien zodra deze een beweging maakt. De anatomie van het oog werd hierdoor sterk beïnvloed. Onze honden hebben een ander kleurbereik dan wij. Mensen hebben een zogenaamd trichromatisch zicht:ze zien het hele kleurenspectrum. Honden daarentegen hebben een dichromatisch zicht:ze zien er maar een deel van.
Het verschil komt neer op de staafjes en kegeltjes in het netvlies van het oog. Zowel mensen als honden hebben meer staafjes dan kegeltjes, maar de honden hebben veel meer. Deze staven helpen om beter te zien bij weinig licht en worden gebruikt voor bewegingsdetectie.
De kegeltjes werken beter in omstandigheden met gemiddeld tot veel licht en detecteren de kleur beter. Het hondenoog heeft slechts 1/5 kegels in het centrale gebied, terwijl mensen 100% kegels hebben in een deel dat fovea wordt genoemd. Het menselijk oog is gewijd aan kegels, terwijl het oog van de hond is gewijd aan staafjes. Honden zullen ongeveer vier keer beter zien in het donker.
Mensen hebben ook drie soorten kegels voor rood, groen en blauw, terwijl honden alleen blauw en geel hebben. Dus eigenlijk zouden honden hetzelfde zien als een kleurenblind persoon. Dit betekent dat ze een regenboog kunnen zien, maar niet alle kleuren die wij kunnen zien.
Je zult je hond niet kunnen trainen om op een regenboog te reageren, omdat dit object voor hen weinig betekenis heeft:het is ver weg, het beweegt niet, het ruikt niet en ze kunnen het niet in het geheel zien zijn glorie.
U kunt echter een basistraining volgen over hoe uw hond reageert op bepaalde objecten die een veel gunstiger resultaat voor de training zouden hebben dan proberen uw hond te laten reageren op een regenboog.
