Als je je hond vertelt dat hij "zo'n goede widdle-jongen" is en zijn staart zo snel begint te kwispelen dat je zou denken dat hij weg zou vliegen, begrijpt hij dan echt de woorden die je zegt? Of reageert hij gewoon op je hoge, enthousiaste toon?
Een groep onderzoekers van de Eotvos Lorand University in Hongarije ging op zoek naar een experiment dat die vraag zou beantwoorden. De groep verzamelde 13 honden en mat hun hersenbanen via een MRI-machine, terwijl verschillende woorden en intonaties voorgelezen door een trainer voor de honden werden gespeeld.
GERELATEERD:Hoe moet ik met mijn hond praten?
Naast het feit dat ze 13 honden konden trainen om volledig bewegingloos in een MRI-machine te liggen, bewijst het baanbrekende onderzoek van de groep dat "Honden zowel wat we zeggen als hoe we het zeggen op een manier verwerken die verbazingwekkend veel lijkt op hoe menselijke hersenen doen," hoofdonderzoeker Attila Andics vertelde NPR.
Tijdens het experiment lichtte het beloningspad in elk van de hersenen van de hond alleen op wanneer "ze zowel lovende woorden als een goedkeurende intonatie hoorden - maar niet wanneer ze willekeurige woorden hoorden die op een lovende toon werden uitgesproken of lovende woorden op een vlakke toon werden uitgesproken."
Dit bewijst dat het juiste woord en de juiste intonatie moet aanwezig zijn zodat de honden kunnen begrijpen wat je zegt. De honden verwerken de betekenis van woorden met de linkerhersenhelft en verwerken de intonatie in de rechterhersenhelft. Ze analyseren elk onderdeel afzonderlijk en kunnen het allemaal samenvoegen. Dit is iets waarvan men dacht dat het alleen van toepassing was op mensen, tot nu toe.
MEER:Wat doet een hond besluiten dat ze iemand niet mag
De resultaten schokten niet alleen het onderzoeksteam, maar het schokte ook andere wetenschappers zoals Brian Hare, een cognitief neurowetenschapper aan het Duke Institute for Brain Sciences in Durham, N.C.
"Mensen lijken de enige soort te zijn die woorden en intonatie gebruikt om emoties, gevoelens en innerlijke toestanden te communiceren," zei Hare. "Om te ontdekken dat honden een zeer vergelijkbaar neuraal mechanisme hebben om betekenisvolle woorden te onderscheiden van betekenisloze geluidsreeksen, is, denk ik, echt verbazingwekkend."
