Wat gebeurt er als uw hond (reactief of anderszins) betrokken raakt bij een incident en hun cortisolpieken.
Dit gaat over de nawerkingen en de nazorg van wat er gebeurt nadat uw hond in een van deze stressvolle situaties is geweest, zoals een hondengevecht, zoals heel, heel sterk reageren op een andere persoon of een gebeurtenis of wat er ook is gebeurd.
Omdat deze dingen gebeuren voor heel veel dokken.
Maar dit gaat vooral over hondengevechten, want dat is tenminste voor zover ik weet, zo ongeveer het meest kritieke stressvolle punt in alles wat met honden te maken heeft.
Tenzij je oprecht pech hebt, is het zeer, zeer onwaarschijnlijk dat je hond daadwerkelijk heen en weer gaat vechten met een persoon. Oke? En ik bedoel, begrijp me niet verkeerd, dat is de hel, wat in vredesnaam, dat is niet wat we willen zien.
Dat is niet wat we willen meemaken met onze honden.
Met onze omgeving willen we die persoon niet zijn. Maar dat is ook ongelooflijk onwaarschijnlijk. Dus voor mij is het meer reguliere of het meest voorkomende, stressvolle scenario een hondengevecht. Dus dat is een beetje waar we vandaan gaan.
Dit is behoorlijk poëtisch getimed. Want eigenlijk hadden Indie en Shelby vandaag een beetje ruzie. En het is, ik weet niet wat ik deed, ik moet het vervloekt hebben of zoiets, in wezen voel ik me niet goed, ik heb een fout gemaakt. En ze kwamen met z'n tweeën de kamer binnen. En dat was dat was dat. We hebben het opgesplitst, we hebben het opgelost en iedereen is op verschillende plaatsen - dus ik ben hier nu letterlijk mee bezig.
Let op!
Dit bericht is voornamelijk door AI gegenereerd uit de onderstaande video! Als je een vreemde formulering opmerkt?
Ping me een e-mail en laat het me weten, want ik heb het duidelijk gemist tijdens het bewerken!
Maar laten we beginnen met het uitleggen van cortisol.
Cortisol is een hormoon, het staat bekend als het stresshormoon.
Jij en ik hebben het, je honden hebben het. Iedereen heeft het. En het is wat verantwoordelijk is voor de vecht- of vluchtreactie.
Dit dekt niets medisch! Neem contact op met uw dierenarts als u hulp nodig heeft!
Als je je herinnert dat de wetenschapsles op de middelbare school je vecht- of vluchtreactie vermindert, is dat wat moeder Natuur heeft ingesteld om je veilig te houden. Het vertelt je, oké, je moet je mannetje staan en vechten, of je moet wegrennen. En deze twee dingen zitten ingebakken in onze dieren, juist, ze zijn net zo ingebakken in ons als al het andere.
Dat is waarom veel mensen zeggen:"Oh, we houden niet van conflicten".
Weet je, niemand van ons houdt echt van conflicten en niemand van ons geniet er echt enorm van, maar het is hetzelfde antwoord. Dus het is hetzelfde dat diep doordringt in alle zoogdieren, omdat we in de kern zijn, allemaal hetzelfde. We hebben allemaal dezelfde leerervaring gehad. En ik weet zeker dat we allemaal een beetje kunnen sympathiseren.
Cortisol is een stresshormoon. En in wezen wat het als functie zal doen, is het verhogen van de bloedsuikerspiegel die door uw lichaam stroomt. En zoals we weten, hebben we extra suikers die extra energie ronddraaien, het zal de hersenfunctie verbeteren.
De manier waarop ik het aan mensen probeer uit te leggen is als, als je de matrix hebt bekeken, is het net bullet time, toch? Dus je verwerkt dingen ineens sneller, je maximaliseert het vermogen van je hersenen om de situatie te begrijpen en te reageren, het zal ook energie afleiden van systemen die niet nodig zijn om op dat exacte moment te worden gebruikt, zoals het spijsverteringsstelsel, en in plaats daarvan al onze energie naar de spieren duwen of naar plaatsen die het nodig heeft, zoals de hersenen.
Dat is een beetje wat cortisol doet.
De reden dat het belangrijk is, is dat wanneer uw hond ruzie krijgt, wanneer hij reageert op een andere hond, wanneer hij op een persoon reageert, hij niet op het woord reageerde, wat goed is.
Telkens wanneer deze dingen gebeuren, nemen ze een piek in, dus als je het op een grafiek toevoegt, zou het recht omhoog schieten over hoe die cortisolproductie tot stand komt. Die aanmaak van cortisol blijft een tijdje staan. Dus hoewel honden heel erg in het moment leven, leven ze daarvoor zoals precies wat er op dit moment aan de hand is, en daarom moeten we op een bepaalde manier belonen.
Ze hebben ook dezelfde hormoonveranderingen als wij. Dus wanneer het stresshormoon recht omhoog gaat, zal het tijd kosten om weer naar beneden te komen. Gedurende de tijd dat hij probeert terug naar beneden te komen, zal dit betekenen dat uw hond meer geneigd is om opnieuw te vechten of weer te vluchten.
Dus het betekent dat als een reactieve hond, als een angstige hond als een hulpbronbewaker, dat al deze dingen waarschijnlijker zijn binnen dat tijdsbestek, precies rond die doos waar alles mis ging. En als eigenaar is dat ongelooflijk, ongelooflijk stressvol, oké, want er gaat iets mis, en je gaat,
"O, mijn God, het is allemaal misgegaan. ”
"Oh, mijn trainingen voor niets, alles gaat uit het raam."
"En hier ben ik. En nu gebeurt het weer. En opnieuw. En nog een keer.”
“Ik heb de slechtste hond ter wereld, ik ben een totale mislukkeling, alles gaat fout. En ik moet gewoon stoppen. Als daar iets van resoneert, ken ik dat gevoel. Ik weet waar je bent geweest. Maar daarom is het begrijpen van cortisol echt, heel belangrijk. Oke. Ik doe veel theorie. Ik weet dat ik veel theorie doe, maar ik denk dat de theorie heel belangrijk is.
Want voor mij, als je begrijpt wat erachter zit, heb je een betere kans om het te veranderen, dan niet goed. En ik wil er zeker van zijn dat jullie zoveel mogelijk informatie hebben. Dus dat brengt ons dan bij wat doen we?
Het is een geweldige vraag.
Hoe lang blijft cortisol in een hondensysteem?
Er zijn een paar rudimentaire antwoorden die je online zult vinden, sommigen zeggen een week, sommigen zeggen een dag, sommigen zeggen een paar uur en om eerlijk te zijn, het is heel erg een "Hoe lang is een touwtje".
Ongestoord,
want als jij, zoals ik al eerder zei met de cortisol over andere triggers die binnenkomen en die cortisol weer oppoetsen wanneer ze weer reageren.
In theorie, als je in wezen, als je uitgaat een paar uur nadat ze ruzie hebben gehad en in een hachelijke situatie zijn beland, dan kan het gebeuren dat je gewoon een soort van piek blijft houden waardoor cortisol weer omhoog gaat.
Je hond zal nooit een leven leiden zonder dat is gedeeltelijk waarom we kijken naar geluksmaatregelen die we vorige week bespraken, denk ik, bij het trainen van een reactieve hond, bij het trainen van een angstige hond, omdat de omgeving en de wereld waarin ze leven is echt heel belangrijk.
We moeten de wereld om hen heen zo ontspannen en kalm mogelijk houden, zodat wanneer bijvoorbeeld de ongecontroleerde gebeurtenis of onvoorspelbare gebeurtenis waar mijn vorige vraag vandaan kwam, we de mogelijkheid hebben om ze snel weer naar beneden te halen en in wezen terug te gaan snel te trainen.
Want zo hoeven ze niet te zijn. Rechts, ze hoeven niet bang te zijn voor de wereld om hen heen.
Ze hoeven niet over-alert of hyper-hyper alert te zijn met dingen. Dus als je een kalmerende omgeving kunt creëren, kunnen die cortisolspiegels binnen een paar uur verdwijnen. Als je die omgeving niet kunt koesteren, kan het dagen duren. Dus dit is waarom ik zeg dat als we dingen naar beneden kunnen halen, het gemakkelijker zal zijn.
Na een van deze evenementen? Wat willen we eigenlijk doen en waar moeten we ons van bewust zijn binnen dat soort eindige venster waarin de cortisol naar beneden komt en ze meer geneigd zijn om terug te keren in een situatie die we willen vermijden?
Geef een ander niet de schuld, het maakt niet uit wat er is gebeurd. Uiteindelijk ben jij de verantwoordelijke verzorger van je hond. En hoe graag ik ook ga zeggen:straf jezelf niet in één adem, we moeten ons ervan bewust zijn dat er bijna altijd iets is dat we hadden kunnen doen om dat te veranderen. Oke.
Dus probeer niet zomaar te gaan, oh, daarom hoef ik me er geen zorgen over te maken. Oké, want ja, oké, als ze hun golden retriever of Chihuahua, Pommeren, wat het ook is, hebben laten lopen, hebben ze die voorsprong als ze hun hond over het veld hebben laten stromen naar je reactieve hond die is gemarkeerd in verschillende, in wezen verpakt in kerstverlichting, ga ik reactief weg.
Het maakt niet uit.
Want er zijn nog dingen die je kunt doen. Je kunt nog steeds in wezen de verantwoordelijkheid nemen, ervan leren en vooruit gaan. Oke. Vermoord jezelf er niet over. Maar soms is het toch heel belangrijk om verantwoordelijkheid te nemen, zelfs als het niet per se direct jouw schuld is.
Vraag vervolgens wat er precies mis is gegaan en leer ervan.
Dus bijvoorbeeld de foto die ik op de voorkant van deze live heb gezet, de foto die deze aflevering voor mij representeert, is een van de keren dat het bij mij mis ging. Je zult zien dat het een gebroken musketonhaak is.
Soms zijn deze dingen totaal, totaal onvermijdelijk. En wat ik daardoor heb geleerd, is een stapje terug te doen en wat extra beschermingsniveaus toe te voegen. En in dat geval leerde ik eigenlijk dat mijn systeem, maar niemand raakte gewond.
Waarom? Omdat ik Indie gemuilkorfd had, had ik die situatie vermeden door hem een muilkorf te geven en ervoor te zorgen dat zelfs als mijn riem brak met mijn reactieve hond, er iets niet mis zou gaan. Dus wat ik heb geleerd, is dat ik gelijk had om back-up te hebben, en soms kun je leren dat je gelijk hebt.
Maar vaak geeft het je de ruimte om een systeem te verbeteren, het geeft je de ruimte om te gaan, oh, nou, misschien is die hoek blind, misschien moet ik er een bredere hoek op nemen. En dan kan ik zien of er een hond is. En in tegenstelling tot noodzakelijkerwijs een pad volgen in een park dat hier naartoe gaat en het naar de tee volgen.
Als je het in een breder scenario toepast, en je kijkt naar meer hoeken en gaat, Oh, dat is blind voor dat is blind voor je leren de hele tijd. Oke? Dus elke keer dat je een fout maakt, probeer ervan te leren. Het is geen hogere wiskunde.
Op deze manier blijven we verbeteren, en de manier waarop we betere hondenouders worden, en de manier waarop we onze honden beter dienen, is door te leren van dingen als ze toch fout gaan, oké, dus probeer ze niet als een nee te zien. We willen geen fouten maken, niemand wil fouten maken. Als je dat echter doet, en ze gebeuren, beschouw ze dan als een leermoment.
Ten derde, schrijf het op. Als u een incident heeft dat gebeurt. En ik krijg het veel met klanten, als ik met mensen werk, online of face-to-face, zullen ze gaan, oh, er is daar geen patroon dat ik gewoon niet begrijp wanneer het gebeurt.
Er zal vrijwel zeker iets zijn dat ze allemaal samenbrengt.
Als je niet alles opschrijft wat er in die tijd gebeurt, is de kans heel groot dat je het hele kleine draadje gaat missen dat alles met elkaar verbindt, het kan een tijdstip van de dag zijn, het kan zijn dat je bent in het donkere deel van de straat, het kan zijn dat je langs een huis loopt dat ruikt dat dit een echt belachelijk voorbeeld wordt.
Maar wat als het altijd buiten de lokale Marajuana-teler is?
Dus ja, er is een omgeving, er is zoiets als situationeel, en er zijn allerlei dingen gaande rond je hond die je niet per se zult opmerken, tenzij je ze opschrijft. Dus ik zal altijd iedereen aanmoedigen na een incident, probeer het op de een of andere manier op een notitie in je telefoon en agenda te hebben waar je maar wilt, waar het je uitkomt.
Nu wil je dat je iets neemt dat door trainers wordt genoemd, een cortisolpauze, wat een mooie manier is om een hond te trainen om een tijdje te stoppen met het uitlaten van je hond. Maar het is heel, heel waar. En ik zal u enkele tips geven aan het einde van dit dat zal u helpen om dit te doen.
In wezen hebben we dat cortisolniveau nodig om naar beneden te komen. Ik sprak in het begin over hoe gevechten en dingen en incidenten cortisol kunnen verhogen.
Die blijft hoog, zolang er maar dingen gebeuren. Dus als we de mogelijkheid wegnemen dat dingen blijven terugkeren, betekent dit dat het cortisol naar beneden kan komen en onze hond weer normaal wordt. En we kunnen in wezen de normale service hervatten.
En als je dan teruggaat, om met je hond te wandelen, naar het park te gaan, te doen wat je normaal deed, en je normale trainingsprocessen.
Begin opnieuw, maar neem een paar stappen terug van waar je was. Trainen dus. Ik wou dat training een lineaire reis was, ik wou dat we je gewoon van A naar B brengen. En bij B is alles gedaan.
Maar het is geen rechte lijn, er zitten altijd kronkels in, het gaat altijd heen en weer.
Je kunt beter twee stappen terug doen en goed gaan, oké, normaal gesproken hun bubbel, of zoals toen we voor het laatst lesgaven, de persoonlijke ruimtebubbel van mijn reactieve honden was drie meter lang.
Als je drie meter doet, doe je het trouwens heel goed.
Maar breng dat tot vijf of zes meter, en begin gewoon opnieuw op die afstand en ga zo'n beetje, het is oké, je neemt in wezen een moment om je hond gerust te stellen, dat deze dingen in orde zijn dat ze acceptabel zijn, en dat wat eerder is gebeurd, zal niet meer gebeuren.
Dat is wat we onze honden in deze situatie moeten herinneren, want het is alsof het nu buiten ijskoud is.
Het heeft ze net dat beetje extra steun gegeven dat ze wel nodig hebben. En het is vrij eenvoudig, toch? Dus we hoeven niet helemaal terug te gaan naar het allereerste begin, doe gewoon een paar stappen terug en wat je hebt gedaan en ga er weer voor. Omdat het goed zal helpen. Rechts.
Cortisol, vechtpartijen en stress? Kan moordend zijn.
Het kan dingen escaleren en tonnen hard werk totaal ongedaan maken.
Je moet weten wat je doet als dit gebeurt.
Ik hoop dat dit je wat meer vertrouwen geeft in hoe je met de situatie om moet gaan, dat je weet hoe je zoveel mogelijk van je trainingsvoortgang fysiek kunt behouden. Omdat deze reis al zwaar genoeg is zonder te veel stappen achteruit doen.
