Dat honden ons niet kunnen vertellen wat ze denken of voelen, betekent niet dat ze niet met ons kunnen communiceren. In plaats van spraak gebruiken honden vaak lichaamstaal om mensen of andere dieren aanwijzingen te geven over hoe ze zich voelen. Appeasement-gebaren zijn een voorbeeld van dit soort hondencommunicatie.
Er zijn een aantal dingen die honden doen die als verzoeningsgebaren worden beschouwd. Hier volgen enkele voorbeelden van gebaren van verzoening:
Turid Rugaas, een Noorse hondentrainer en gedragstherapeut, bedacht de term 'kalmerende signalen' om te verwijzen naar de kalmerende gebaren die honden maken. Dit is een passende term, aangezien de meeste honden dit soort lichaamstaal gebruiken om een situatie te kalmeren. Honden gebruiken kalmerende gebaren wanneer ze zich gestrest, ongemakkelijk of angstig voelen.
Honden gebruiken kalmerende gebaren zoals geeuwen of liplikken om een persoon of een ander dier te laten weten dat ze in vrede komen. Een hond die wordt benaderd door een andere hond kan bijvoorbeeld zijn blik afwenden en zijn lippen likken. Dit laat de andere hond weten dat hij niet van plan is met hem te vechten. U kunt uw eigen hond dit ook zien doen als u hem uitscheldt of straft. De hond probeert gewoon duidelijk te maken dat hij geen bedreiging voor je is.
Honden kunnen ook kalmerende gebaren of kalmerende signalen gebruiken als afleiding. Dit staat bekend als verplaatsingsgedrag. Mijn eigen hond, Toby, is daar een goed voorbeeld van. Telkens als ik Toby begin te trainen om iets nieuws te doen, doet de hoeveelheid krabben die hij doet het lijken alsof hij de hele ochtend in een veld met gifsumak heeft gerold. De waarheid is echter dat Toby een beetje gestrest of angstig wordt wanneer het tijd is om iets nieuws te leren, een gevoel waarmee de meesten van ons zich kunnen identificeren. Als hij niet 100% zeker weet wat ik hem vraag te doen, gebruikt hij krabben als afleiding. Zodra hij het nieuwe commando echter begrijpt, stopt het krabben..
Hoe u reageert op de appeasement-gebaren van een hond, hangt af van de situatie. In het bovenstaande voorbeeld met Toby was het antwoord om langzaam door te drukken, met veel positieve bekrachtiging en een vrolijke stem, totdat hij begon te begrijpen wat er van hem werd gevraagd. Zodra hij het begrijpt, verdwijnen zijn angst, en dus het gebaar van verzoening.
Als hij echter, naast het krabben, zijn lippen begon te likken en te gapen, zou het een redelijke veronderstelling zijn dat hij meer stress voelde dan normaal. In dit geval is het een goed idee om even afstand te nemen van wat u aan het doen bent en de hond de kans te geven om te ontspannen.
Hetzelfde geldt in het geval van een hond die verzoeningsgebaren maakt als hij wordt uitgescholden of gestraft. Doorgaan met schelden zal de stress en angst van de hond alleen maar vergroten, dus het is een goed idee om een stapje terug te doen en een nieuwe manier te vinden om de situatie aan te pakken, in plaats van het risico te lopen dat je hond bang voor je wordt.
Er zijn ook enkele gevallen waarin angst ervoor kan zorgen dat een hond agressief wordt. Natuurlijk mag je in geen geval verwachten dat elke hond die gaapt in een dreigende situatie, op het punt staat te bijten. U moet zich echter realiseren dat naarmate het angstniveau van een hond toeneemt, ook zijn gevoel voor de noodzaak om zichzelf te verdedigen, toeneemt. Als je een hond benadert die je niet goed kent, en hij maakt een gebaar van verzoening, dan is het een goed idee om achteruit te gaan en hem wat tijd te geven om zich meer op zijn gemak te voelen. Dit verlicht de angst van de hond en beschermt u tegelijkertijd tegen een hondenbeet.
Bewerkt door Jenna Stregowski, RVT
Als u vermoedt dat uw huisdier ziek is, bel dan onmiddellijk uw dierenarts. Raadpleeg voor gezondheidsgerelateerde vragen altijd uw dierenarts, aangezien zij uw huisdier hebben onderzocht, de gezondheidsgeschiedenis van het huisdier kennen en de beste aanbevelingen voor uw huisdier kunnen doen.