- Leer uw hond om te "wachten" en gebruik het gedrag consequent als onderdeel van uw "zeg alstublieft" -programma (ga zitten en wacht op uw voerbak), en om uw hond veilig te houden (wacht bij deuropeningen en uitstappen van auto's ).
- Leer uw hond om te "blijven" en gebruik het gedrag wanneer u uw hond steviger moet parkeren (voor fotoportretten, trainingsles, gehoorzaamheidswedstrijd), wanneer u haar nodig heeft om voor een discrete periode in positie te blijven.
– Oefen regelmatig, in korte sessies. Stel de oefening zo in dat het gemakkelijk voor haar is om te slagen. "Wacht" en "blijf" moeten aangeven dat uw hond de kans heeft om iets lonends te verdienen.
Onlangs werd ik getroffen door het besef dat terwijl "Wacht!" is een van de meest waardevolle aanwijzingen die ik met mijn honden gebruik, het is een gedrag dat we gewoonlijk niet aanleren in ouderwetse gehoorzaamheidslessen met choke-keten. Oh, we hebben de ijzersterke gehoorzaamheidsring "Stays" geleerd. Sommige trainers hebben het woord "wachten" vervangen door "blijven" om onderscheid te maken tussen terugroepacties ("wacht" betekent dat je opstaat en naar me toe komt als ik je roep) en de sit-and- down-stays (blijf betekent dat je nooit mag bewegen, wat er ook gebeurt, totdat ik terugkom om je los te laten). Over het algemeen gebruikten we "Wachten" echter niet om "pauze" te betekenen, zoals velen van ons hondenbezitters tegenwoordig doen. "Wacht" is een waardevolle aanwijzing; Ik zou verloren zijn zonder.
Natuurlijk krijgt een keu elke betekenis die u eraan geeft wanneer u uw hond een nieuw woord of handsignaal leert. We hebben de neiging om woorden te gebruiken die voor ons betekenisvol zijn (ze zijn veel gemakkelijker te onthouden!) Maar als je zou willen, zou je je hond dat "Banaan!" betekent zitten, "Oranje" betekent naar beneden, "Pompoen" betekent blijven en "Kiwi" betekent wachten. Zolang u uw hond leert welk gedrag u wilt dat hij associeert met uw woorden en ze consequent gebruikt, zal uw hond de betekenis leren die u eraan heeft gegeven en zullen de aanwijzingen voor u werken.
Aangezien de meeste trainers zich hiervan bewust zijn, zal het je misschien verbazen te ontdekken met welke intensiteit trainers soms discussiëren over de betekenis van de signalen "wachten" en "blijven". Het hele debat is dwaas; onze aanwijzingen betekenen wat we onze honden ook leren, ze bedoelen. Ik zal uitleggen hoe ik de wacht- en blijf-cues gebruik (en train). Ongeacht de woorden die je kiest en hoe je ze gebruikt, ik hoop dat je de immense waarde zult ontdekken van het onderscheid tussen wachten en blijven.
Ik leer dat "Wacht!" betekent pauze. Als ik het huis verlaat, laat ik mijn honden bij de deur zitten en wachten als ik vertrek. Geen deur darters hier! Ze weten dat zodra de deur sluit, ze vrij zijn om door het huis te rennen en acceptabele hondendingen te doen. Meestal gaan ze liggen, na een paar blaffen van Lucy de Corgi en Missy de Aussie, die allebei routinematig een beetje gestrest zijn omdat ze achterblijven. Ik leer dat "Blijf!" betekent "blijf in de exacte positie waarin ik je heb achtergelaten totdat ik aan jouw zijde terugkeer en je loslaat" - het standaard gehoorzaamheidswedstrijd-achtige verblijf.
Ik gebruik overal "wacht". Ik gebruik bijna nooit 'blijf'. Als sommige, maar niet alle, van onze honden met mij meegaan, kan ik er twee vragen te wachten terwijl ik de andere twee uitnodig om door de deur te gaan. (Body blocking is handig voor deze manoeuvre.) Al mijn honden zitten en wachten op hun voerbak - een uitstekend gedrag voor goede manieren en een belangrijk onderdeel van een "zeg alsjeblieft" -programma. Dit herinnert hen eraan dat het mijn eten is - de leider controleert alle goede dingen - en ik deel het met hen uit de goedheid van mijn welwillende leidershart.
Mijn honden "wachten" als ze in of uit de auto stappen. Ze "wachten" als we loslopen en ze lopen me te ver voor op het pad. Ze "wachten" als ze vragen om op de bank of het bed te springen en ik wil ze nog niet op. Ze "wachten" op de overloop zodat ik veilig de trap af kan lopen zonder te struikelen over een mengelmoes van honden.
Ik leer mijn honden het "wacht"-gedrag met zowel voerbakken als deuren. In mijn basislessen voor goede manieren voor volwassenen en puppy's, leer ik "wachten" met alleen voerbakken (we hebben gewoon niet genoeg deuren om rond te gaan) en bewaar "blijf" voor mijn lessen op het hoogste niveau. Hoewel het verblijfsgedrag zeker waarde heeft, bedoelen de meeste hondenbezitters 'pauzeren' wanneer ze 'blijven' zeggen in plaats van 'in de exacte positie blijven waarin ik je heb achtergelaten totdat ik terugkom en je vrijlaat'. Ik wil dat ze het verschil tussen de twee gedragingen al vroeg leren en hun honden eerst het gemakkelijkere, nuttigere leren.
De gemakkelijkste manier om "wachten" te leren, is door uw hond te helpen slagen door het gedrag in kleine stappen vorm te geven. Elke keer dat uw hond niet meer slaagt, heeft u de stappen te groot gemaakt of heeft u te snel te veel stappen geprobeerd. Probeer altijd de plaats te vinden waar uw hond wint en ga vanaf die plaats in kleine stapjes vooruit. (Zie "Leuke hondentrainingstechnieken met behulp van Shaping", maart 2006.)
Opmerking: Als uw hond haar voerbak agressief bewaakt, leer deze oefening dan pas als u het bewakingsgedrag van hulpbronnen met succes hebt aangepast. (Zie "Elimineren van agressief hondenbewakingsgedrag", september 2001.) Terwijl uw hond loodrecht op u zit, houdt u een kom met het voer van uw hond op borsthoogte en zegt u tegen haar dat ze moet wachten. Verplaats de voerbak (met voedsel erin, gegarneerd met smakelijke lekkernijen) ongeveer 4 tot 6 inch naar de vloer. Als uw hond blijft zitten, klik dan op uw clicker (of gebruik een verbale markering zoals "Ja!" of een tongklik) en geef haar een traktatie uit de kom.
Als je hond opstaat, zeg dan vrolijk "Oeps!" en til de kom weer op en vraag haar weer te gaan zitten. Uw "Oeps!" is wat bekend staat als een "no-reward marker". Het laat uw hond weten dat opstaan uit de zithouding de voerbak doet verdwijnen.
Als ze blijft zitten, laat je de kom weer 4 tot 6 inch zakken. Klik en geef haar wat lekkers als ze nog zit.
Als ze voor de tweede keer opstaat, zeg dan "Oeps!" en til de kom op, en laat haar dan zitten. Bij je volgende poging, laat je de kom slechts een centimeter of twee zakken. Klik en trakteer voor elk succes.
Herhaal deze stap meerdere keren totdat uw hond consequent blijft zitten terwijl u de kom laat zakken. Verplaats de kom geleidelijk naar de grond met opeenvolgende herhalingen totdat je hem op 60 cm afstand van je hond op de grond kunt zetten zonder dat ze probeert op te staan of op te eten. Ga na elke herhaling rechtop staan en til de kom weer helemaal omhoog.
Plaats ten slotte de kom op de grond en geef uw hond toestemming om te eten. Nadat ze een paar happen heeft gehad, til je de kom op en probeer je het opnieuw.
Herhaal deze stappen, afwisselend het oppakken van de kom voordat ze eet en haar toestemming geven om te eten, totdat je de kom consequent op de grond kunt zetten en ze niet beweegt totdat je haar vertelt dat ze dat kan. Een van de geweldige dingen van "wachten op de voerbak" is dat als je je hond twee keer per dag voert, je al twee natuurlijke trainingssessies in je schema hebt ingebouwd!
Terwijl je hond naast je zit voor een deur, zeg je tegen haar dat ze moet "wachten". (Het werkt het beste als je een deur gebruikt die van je af opengaat; als de deur naar binnen opengaat, is het veel moeilijker om het te gebruiken om de hond te blokkeren als ze naar buiten begint te gaan, vooral als je voorbij de "open het een kiertje" bent. ” stadium.) Beweeg uw hand een paar centimeter naar de deurknop. Als uw hond niet beweegt, klik dan op uw clicker of gebruik uw verbale marker en geef haar een smakelijke traktatie. Herhaal deze stap meerdere keren, waarbij u uw hand in kleine stappen dichter bij de deurknop brengt, klikt en haar elke keer dat ze blijft zitten iets lekkers geeft.
Onthoud dat je het gedrag in kleine stappen vormgeeft. Als ze opstaat, zeg dan "Oeps!" en laat haar zitten, en probeer het dan opnieuw. Als ze twee of drie keer achter elkaar opstaat, ga je te snel vooruit; ga terug naar het bewegen van uw hand slechts enkele centimeters in de richting van de knop, en maak uw stappen nog kleiner.
Wanneer ze blijft zitten terwijl je je hand naar de deur beweegt, probeer dan de knop daadwerkelijk aan te raken. Klik en geef haar een traktatie als ze op haar plaats blijft. Schud dan met de deurknop. Klik en beloon haar als ze niet beweegt. Herhaal dit een paar keer, klik en geef haar elke keer iets lekkers, voordat je de deur langzaam op een kier opent.
Als uw hond niet beweegt, klik en behandel. Als ze toch opstaat, zeg dan "Oeps!" en sluit de deur. Je leert haar dat opstaan de deur dicht doet - als ze de mogelijkheid wil hebben om naar buiten te gaan, moet ze blijven zitten.
Open de deur geleidelijk een beetje meer, een centimeter of twee per keer. Elke keer dat ze opstaat, zeg je "Oeps!" en sluit de deur en probeer het opnieuw. Als je twee of drie "oeps" achter elkaar krijgt, doe je te veel; een paar stappen achteruit en langzamer vooruitgaan. Klik en beloon haar voor het niet bewegen, meerdere keren bij elke stap. Wanneer je de deur helemaal kunt openen, doe er dan een stap doorheen, stop, draai je om en kijk je hond aan. Wacht een paar seconden, klik, ga dan terug naar je hond en geef haar een voerbeloning.
Als ze echt solide is als je de deur uitloopt, kun je haar soms uitnodigen om voor je uit, met jou of achter je de deur uit te gaan - haar "echte beloning" - en soms loop je door en sluit je de deur, terwijl je haar binnen laat zoals je zou doen als je naar je werk zou gaan. Zodra de deur is gesloten, is ze vrij om op te staan en te bewegen.
Een van de prachtige dingen van de "wacht"-cue is dat honden het vrij gemakkelijk lijken te generaliseren. Als je het aan een deur in je huis leert, zullen ze het vrij snel begrijpen als je ze vraagt "Wacht!" wanneer u de autodeur opent - een geweldig veiligheidsgedrag, zodat uw hond niet op de snelweg springt als u aan de kant van de weg uit de auto moet stappen om een lekke band te verwisselen.
Als je eenmaal hebt geleerd "wachten" met de voerbak en deur, probeer het dan tijdens een wandeling aan de lijn. Als uw hond te ver voor u begint te bewegen, zeg dan "Wacht!" Als ze niet uit eigen beweging pauzeert, stop dan met bewegen en de riem zal haar stoppen (trek haar niet tot stilstand!). Een paar herhalingen hiervan en ze zal het binnen de kortste keren doorhebben.
Ik gebruik het formele verblijf echt niet veel. In feite was de enige keer dat ik een van mijn honden heb gevraagd om in de afgelopen twee maanden te blijven, voor een groepsfoto van een familiehond en in een trainingsklasse.
Ik leer 'blijven' als een veel nauwkeuriger gedefinieerd gedrag dan 'wachten'. Het betekent:"Blijf in de exacte positie waarin ik je heb achtergelaten, totdat ik bij je terugkom en je vrijlaat van het verblijf."
Dit gedrag bestaat uit drie componenten:duur, afleiding en afstand. Je moet deze drie elementen – de “drie D's” – apart aanleren.
2. Afleiding: Je hond blijft ook als er veel leuke en spannende dingen om haar heen gebeuren. Nogmaals, je geeft hier vorm aan door te beginnen met kleine afleidingen en door te gaan naar grotere en betere.
3. Afstand: Uw hond zal blijven, zelfs als u erg ver van haar verwijderd bent. Het zou geen verrassing moeten zijn dat jij deze ook vormgeeft. Verplaats een zeer kleine afstand en werk tot langere afstanden.
Bepaal voordat u begint wat uw "release" -cue zal zijn. Dit is het woord dat u gebruikt om uw hond te vertellen dat het verblijf voorbij is en dat ze moet opstaan. Veel trainers gebruiken het woord "oké", en zoals zoveel andere dingen in de hondentraining, is er onenigheid over het gebruik ervan. Sommigen beweren dat "oké" zo vaak in gesprekken wordt gebruikt dat uw hond waarschijnlijk per ongeluk van een verblijf wordt vrijgelaten. Andere veelgebruikte vrijlatingswoorden zijn 'vrijgeven', 'breken', 'alles gedaan' en 'vrij' of 'gratis hond'. Ik gebruik "oké" al meer dan 30 jaar en heb mijn hond nog niet per ongeluk vrijgelaten uit een verblijf.
Noodzakelijkerwijs moet je beginnen met het duurstuk van de "drie D's". U kunt pas aan afstand en afleiding werken als uw hond voor een redelijk langere tijd (minimaal 30 tot 60 seconden) blijft. Vraag je hond om tegenover je te gaan zitten. Wacht een seconde of twee, klik, behandel en laat los. Zorg ervoor dat je het lekkers rechtstreeks in haar mond geeft, op neushoogte, zodat ze niet opspringt om het te pakken voordat je haar loslaat!
Als ze opstaat voordat je kunt klikken, zeg je "Oeps!" en klop de traktatie achter je rug en vraag haar om weer te gaan zitten. Herhaal deze stap totdat ze zich realiseert dat opstaan de traktatie doet verdwijnen. Vraag haar weer te gaan zitten. Houd indien nodig een snoepje tegen je borst, of laat haar er zelfs vlak voor haar neus aan knabbelen, om haar te laten zitten totdat je kunt klikken. Als je weet dat ze minstens twee seconden zal blijven, kun je beginnen te zeggen "Blijf!" nadat je haar hebt gevraagd te gaan zitten, en voordat je klikt, behandelt en loslaat.
U kunt desgewenst ook een handprompt gebruiken voor het verblijf door uw hand uit te steken met uw handpalm naar de neus van uw hond. Als u dit doet, weersta dan de verleiding om uw hand gedurende het hele verblijf uit te steken - uw hond zal afhankelijk worden van uw hand om het verblijfsgedrag vast te houden en het zal moeilijk zijn om het later te "vervagen".
Vorm geleidelijk voor een langer verblijf door de tijd dat u haar laat zitten te verlengen voordat u haar loslaat. Vervaag zo snel mogelijk het gebruik van de traktatie om haar te laten zitten. Als ze langer dan een paar seconden blijft, kun je tijdens het verblijf meerdere keren klikken en behandelen, zodat ze begrijpt dat de klik van de clicker niet 'loslaten' betekent. In het begin herhaal ik de stay-cue nadat ik klik en behandel, om mijn hond te helpen slagen. Over time, I fade the use of the additional stay cues and the hand prompt.
I mentioned that the release cue means your dog must get up. This is the only way you know for sure she understands that she was released from the stay. If you use it to mean “You can get up if you want but you don’t have to,” you won’t know for sure if she heard or understood the release. If you make sure she gets up after the release, you’ll know she’s getting it.
I like to add distractions before I add distance, just in case distractions happen incidentally when I’ve moved away from my dog. To shape the distraction component, start small:
The possibilities are endless!
Adding distance is the ultimate goal of training the stay behavior:to be able to walk away from your dog and leave her in a solid stay. We add distance last because the stay needs to be solid before you leave your dog, to maximize your likelihood of success. Again, add distance in small steps, to help your dog succeed.
I start with a half-step back, click, return to my starting position, and treat. Each time you leave your dog you’ll click when you’re away – sending your dog the message that she’s getting rewarded for staying when you’re a distance from her, but return all the way to her to deliver the treat, so you don’t inadvertently lure her out of position. One step at a time, move farther and farther away, move to the side, move behind her, until she’ll stay wherever you are. Then begin adding duration and distractions as well as distance, and you’re done! Almost.
The final step to a really solid stay is “stay with human out of sight.” The most common use of this behavior is for upper-level obedience competition – the Open Class in AKC obedience includes a three-minute out-of-sight sit-stay and a five-minute out-of-sight down-stay. Few owners expect their dogs to stay frozen in place in the real world while they go shopping, if for no other reason than the safety risk. Leaving a dog tied in public outside a store is risky, to say nothing of the huge risk of leaving them untethered and out of your sight.
To teach an out-of-sight stay, go back to shaping. Your dog is already solid on distance, distraction, and duration. As you practice your stays, occasionally step through the doorway and out of sight for a second, and return before your dog has time to realize you’re gone. Click, return, and treat. As you gradually increase the time you’re out of the room, you can set up a mirror at an angle that will let you observe the dog in your absence, so you don’t click while she’s making a mistake. Be careful – if your dog learns that she can watch you in the mirror, it will defeat the purpose of being out of sight.
Some trainers insist that a “Stay” cue is redundant. They teach their dogs that the sit cue means “Sit and stay sitting until I tell you to do something else.” If they tell a dog to “Down” it means “Lie down and stay down until I tell you to do something else.” Same with “Stand” or any other position cue.
One of the many things I love about positive training is that we now accept that there are many different (positive) ways to train. So yes, it is certainly possible to eliminate the “Stay” cue by teaching the dog that a position cue means to hold that position until I tell you to get up. I fully understand and respect the trainers who do it that way. More power to them – and I choose not to.
I like the wait and stay cues, and I also know that there are many time I ask my dogs to do something like “Go lie down” because I want them to go away from me and settle somewhere — and I know I won’t remember to tell them when it’s okay for them to move around again When I’ve asked for a stay I know I have to pay attention until I release them again, so I set us both up to succeed by teaching “stay” as a separate cue.
If I could only teach my dogs one of these behaviors, I’d choose “wait.” My assistant, Shirley, recently adopted a young Siberian Husky that she was fostering for the shelter in order to modify the pup’s resource-guarding behavior. Shirley brings Myah to work with her, and because people come and go all day, she has lots of opportunities to use the Wait cue, to remind Myah not to exit the office as people enter and leave. Shirley mentioned to me the other day that “Wait” was the most useful cue she’d taught her dog. I have to agree.
Pat Miller, CBCC-KA, CPDT-KA, is de trainingsredacteur van Whole Dog Journal. Miller woont in Hagerstown, Maryland, de locatie van haar Peaceable Paws-trainingscentrum. Pat is also author of De kracht van positieve hondentraining; Positieve perspectieven:hou van je hond, train je hond; Positieve perspectieven II:ken uw hond, train uw hond; en Speel met je hond.
