De meeste huidproblemen bij poedels zijn het gevolg van een onderliggende erfelijke ziekte, zoals talg-adenitis of de ziekte van Cushing. Nadat uw dierenarts de ziekte heeft vastgesteld die de huidproblemen veroorzaakt, kan de systemische behandeling beginnen. Bepaalde huidproblemen bij poedels komen voornamelijk voor in slechts een van de drie rassen:speelgoed, miniatuur of standaard, waarbij de laatste bijzonder kwetsbaar is voor huidaandoeningen.
Een probleem, voornamelijk bij standaardpoedels, talg-adenitis is het gevolg van ontstoken talgklieren. Tekenen van dit huidprobleem zijn onder meer een droge, schilferende huid, fragmentarisch haarverlies, gematteerde haarklontjes en algemene huidverdikking. Omdat het jeuk kan veroorzaken, kunnen aangetaste poedels onophoudelijk krabben. Secundaire infectie komt vaak voor, dus de hond kan stinkende laesies vertonen.
Hoewel er geen remedie is voor talg-adenitis, kunnen symptomen komen en gaan. Uw dierenarts kan antibacteriële shampoos aanbevelen en antibiotica voorschrijven om infecties te bestrijden. Actuele oliën kunnen uw hond enige verlichting bieden. Poedels met de diagnose talg-adenitis mogen niet worden gefokt.
De ziekte van Cushing, die veel voorkomt bij poedels, treedt op wanneer de bijnieren te veel van het hormoon cortison produceren. De ziekte kan zich ook op lange termijn ontwikkelen bij honden die overmatige hoeveelheden steroïden krijgen. Poedels van middelbare tot oudere leeftijd worden het vaakst getroffen.
Symptomen zijn onder meer een doffe, droge, schilferige vacht en haaruitval. De huid van de hond krijgt gemakkelijk blauwe plekken en er kunnen puistjes ontstaan. Eventuele wonden kunnen geruime tijd nodig hebben om te genezen. Poedels met de ziekte van Cushing kunnen meer drinken en vervolgens plassen vertonen, samen met een vraatzuchtige eetlust. Er kan een dikke buik ontstaan.
Als bij uw poedel de hypofyse-afhankelijke ziekte van Cushing is vastgesteld, het meest voorkomende type, moet hij medicijnen gebruiken om de aandoening voor de rest van zijn leven onder controle te houden. Als de bijnierafhankelijke vorm van de ziekte wordt gediagnosticeerd, betekent dit dat hij een tumor op zijn bijnier heeft die operatief moet worden verwijderd.
Hypothyreoïdie, die optreedt wanneer de schildklier niet langer voldoende hormoon produceert, komt veel voor bij het ras. Symptomen zijn vaak poedelhuidproblemen, vooral verdikking of pigmentveranderingen, overmatige droogheid en haaruitval. Andere symptomen zijn lethargie, constante honger en koude-intolerantie. Gelukkig, eenmaal gediagnosticeerd via een bloedtest, zorgt een dagelijkse schildklierpil - die levenslang nodig is - voor de aandoening.
Pyodermie bij poedels treedt meestal op vanwege onderliggende hypothyreoïdie of de ziekte van Cushing. Pyodermie, of "pus in de huid", bestaat uit drie basistypen. De oppervlakkige pyodermie, ook wel een hotspot genoemd, veroorzaakt jeuk en het aangetaste gebied ruikt meestal slecht. Oppervlakkige pyodermen lijken op grote puistjes of steenpuisten, terwijl diepe pyodermen pus afvoeren.
Uw dierenarts neemt een monster van het pyodermie-exsudaat om de betrokken bacteriën te bepalen. Hoewel hotspots kunnen reageren op plaatselijke therapie, vereisen oppervlakkige en diepe pyodermen orale antibiotica, waarbij het laatste type vaak een behandeling van enkele maanden vereist. Uw dierenarts zal waarschijnlijk antibacteriële shampoos voorschrijven om de huidinfectie te behandelen.
Als u of de trimmer van uw poedel tekenen van huidproblemen opmerkt, raadpleeg dan uw dierenarts om de onderliggende oorzaak te achterhalen. Regelmatige veterinaire controles kunnen helpen om problemen vroegtijdig te diagnosticeren, zodat uw poedel de beste zorg krijgt.
