Anatolische herdershonden hebben grote, gespierde frames bedekt met korte jassen die in bijna elke kleur kunnen voorkomen. Ze hebben grote, ietwat brede koppen met vierkante snuiten, hangende V-vormige oren en amandelvormige ogen. Hun dikke staarten krullen soms iets op aan het einde. Over het algemeen heeft deze hond een zelfverzekerde maar rustige uitstraling.
Anatolische herdershonden zijn liefhebbende en loyale huisgenoten. Beschermend en alert, het zijn uitstekende waakhonden. Ze vormen ook een sterke band met kinderen, zowel zachtaardig als speels. Omdat ze zo groot en sterk zijn, is een zorgvuldige training van jongs af aan nodig. Ze zijn echter erg intelligent en leren snel commando's en regels.
Anatolische herdershonden kunnen wel 14 jaar oud worden. Veel voorkomende gezondheidsproblemen zijn oogproblemen, heupdysplasie en hypothyreoïdie. Ze hebben weinig verzorging nodig, behalve tijdens hun ruiperiode. Af en toe poetsen is voldoende tijdens niet-verharende maanden.
De Anatolische herdershond is meer dan 5000 jaar geleden ontstaan in Turkije. Gebruikt door nomadische herders voor het hoeden, bewaken en bewaken van kuddes, hadden ze de grootte, robuustheid en aanpassingsvermogen voor het ruwe terrein van Turkije. Ze werden voor het eerst populair in de VS in de jaren vijftig.
