Knap, krachtig en alert, de Briard is sterk, zonder grof te zijn. Hij is gefokt als herdershond en is leergierig en avontuurlijk, maar niet al te populair in de Verenigde Staten.
De Briard ziet er zeer verfijnd uit, met een lichaam dat vierkant is geproportioneerd of iets langer dan groter is. Het is fysiek sterk met bewegingen die gemakkelijk en licht zijn, maar ook soepel. In feite wordt de beweging van een Briard vaak beschreven als 'kwikzilver'. De lange kop en wenkbrauwen van de hond wekken ondertussen een indruk van vertrouwen.
De buitenvacht van het ras is ruw en droog van structuur, en de ondervacht is strak en fijn. Zijn vacht heeft ook golvende lokken bij de schouder, die zes of meer centimeters lang zijn.
De Briard brengt graag tijd in huis door en heeft bewezen een liefdevol ras te zijn met een aangenaam karakter. Speels van aard, hebben Briard-puppy's vooral socialisatie nodig. Deze intelligente, onafhankelijke en zelfverzekerde hond is ook erg toegewijd aan zijn baas, wat hem een uitstekende metgezel of waakhond maakt.
Hoewel sommige Briard-honden gereserveerd zijn tegenover vreemden en andere honden, houden de meesten ervan om met kinderen te spelen. Ze knijpen zelfs speels in de hiel van een kind tijdens spelletjes.
De vacht van de Briard moet regelmatig worden geborsteld om klitten te voorkomen. Hoeden is zijn favoriete bezigheid, maar het kan ook worden gebruikt voor lange wandelingen of joggen om aan zijn trainingsvereisten te voldoen. En hoewel het aanpasbaar is aan het buitenleven, wordt het meestal als een binnenhond beschouwd. Zorg er wel voor dat je hem meeneemt naar grote velden en laat hem regelmatig spelen.
De Briard, die een gemiddelde levensduur heeft van 10 tot 12 jaar, is vatbaar voor ziekten zoals heupdysplasie (CHD) en maagtorsie. Het bezwijkt ook voor hartproblemen, progressieve retinale atrofie en kleine gezondheidsproblemen zoals nachtblindheid. Om enkele van deze vroegtijdig te identificeren, kan een dierenarts regelmatig oog- en heuponderzoeken uitvoeren bij dit hondenras.
De Briard komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Een uitstekende herder, het was de officiële hond van het Franse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog. En van de vier herdershondenrassen van Frankrijk (Pyrenean, Beauceron en Picardië) zijn Briards de oudste.
Er is bewijs van honden die op de Briard lijken in 8e-eeuws kunstwerk. Er zijn ook gegevens van Briards tijdens de jaren 1300.
Sommigen geloven dat het ras afkomstig is van honden uit de provincie Brie; daarom werden ze Chien Berger de Brie genoemd of Shepherd Dog of Brie al vroeg. Volgens de 14e-eeuwse legende zou het zelfs afkomstig kunnen zijn uit de Chien d'Aubry , of Aubry de Montdidier 's hond, die wraak nam voor de moord op zijn meester.
Pas in 1809 werd het ras bekend als de Briard. De Briard werd voor verschillende doeleinden gebruikt, waaronder het af en toe bewaken van landgoederen en kuddes tegen indringers en wolven. Maar toen de Franse Revolutie ten einde liep, was er meer behoefte om het vee dichter bij huis te houden. De Briards verschoven daarom hun taken van het bewaken van boerderijen naar het hoeden van vee.
De standaard van het ras, geschreven in 1897, werd in 1909 bijgewerkt. Rond dezelfde tijd begon de Briard als showhond te worden gebruikt. Pas na de Eerste Wereldoorlog begonnen Amerikaanse soldaten Briards naar de VS te brengen. Het ras moet echter nog veel populariteit verwerven onder families.
