Puistjes zijn niet alleen een probleem voor mensen. Honden kunnen er ook mee worstelen. Bepaalde rassen zijn er vatbaar voor en als ze niet behandeld worden, kunnen ze leiden tot secundaire bacteriële infecties in de huid van een hond.
Puistjes, of puisten zoals hun medische term is, zijn verheven, met pus gevulde bultjes. Ze zijn het gevolg van hondenacne, een ontstekingsaandoening, en bevinden zich vaak op de lippen en snuit van een aangetaste hond, maar kunnen ook elders op het lichaam worden gevonden.
Technisch gezien worden puistjes zelf beschouwd als een symptoom van de grotere, omvattende acne bij honden. Er zijn andere klinische symptomen die u in samenhang hiermee kunt zien.
Lokale alopecia (haaruitval)
Puistjes/puisten
Schurft op het gezicht/snuit
Zwelling van de lippen/snuit
Acne littekens
Gezichtswrijven
Omdat puistjes het gevolg zijn van een ontstekingsproces, kun je symptomen opmerken die hiermee samenhangen. Zwelling kan hiervan het gevolg zijn, evenals wrijven in het gezicht. Ontstoken gebieden kunnen jeuken, wat resulteert in wrijven en krabben, wat kan leiden tot open zweren. Schurft kan voortkomen uit dit zelftrauma. Littekens kunnen zich vervolgens ontwikkelen zodra deze gebieden met korsten ook genezen.
Puistjes bij honden worden niet veroorzaakt door hormonale onevenwichtigheden zoals bij mensen. Ze zijn ofwel van een genetische aanleg of door een trauma aan de haarzakjes. Boxers, pitbulls, Duitse Doggen, Rottweilers en Weimaraners zijn enkele hondenrassen die meer kans hebben op puistjes. Een trauma aan de huid rond de snuit en lippen van een hond, of het nu gaat om wroeten in het vuil, het schuiven van kommen en speelgoed langs de vloer, enz. kan ervoor zorgen dat de korte haren op de snuit afbreken bij de follikel. Dit kan op zijn beurt irritatie en verdere ontstekingen veroorzaken. In deze vroege stadia zijn de geïrriteerde laesies meestal niet geïnfecteerd, maar bacteriën kunnen na verloop van tijd in de gebieden sijpelen.
Omdat alle symptomen van puistjes bij honden betrekking hebben op de huid, kan het diagnosticeren ervan relatief eenvoudig zijn. Vaak is het eenvoudigweg visualiseren van de puistjes diagnostisch genoeg. Een dierenarts wil misschien iets nemen dat een tape-prep wordt genoemd om te controleren op een secundaire bacteriële infectie, een schimmelinfectie of schurft. Dit houdt in dat u een stuk doorzichtige tape over een laesie drukt en in het gebied knijpt om huidcellen aan het oppervlak en een deel van de inhoud van de puisten op te nemen. Dit wordt vervolgens gekleurd en onder een microscoop bekeken om te zien welke organismen aanwezig zijn.
Als de acne van uw hond aanhoudend is, kunnen aanvullende tests nodig zijn. Dit kan huidafkrabsels zijn om te controleren op mijten die demodectische of sarcoptische schurft kunnen veroorzaken, evenals biopsieën voor elke neoplastische of kankerachtige oorsprong. Als diepe laesies aanwezig zijn en niet genezen, kan een bacteriecultuur en gevoeligheid worden uitgevoerd om definitief te bepalen welke bacteriën aanwezig zijn en te zien welk antibioticum het beste tegen hen zou zijn.
Zoals met veel huidaandoeningen, omvat de behandeling meestal zowel actuele als systemische of orale medicijnen. Uw dierenarts kan u een actueel antisepticum voorschrijven, zoals chloorhexidine of benzoylperoxide, om de aangetaste gebieden schoon te maken. Beide oplossingen zijn zonder recept verkrijgbaar, maar sommige menselijke preparaten kunnen meer geconcentreerd zijn en dus irriterender voor de huid van uw hond. Neem dus contact op met uw dierenarts voordat u OTC-producten gebruikt.
Orale antibiotica kunnen ook worden voorgeschreven. Bij diepe infecties kan een lange kuur van 4 weken of langer nodig zijn om het probleem volledig op te lossen.
Uw dierenarts kan ook een korte kuur met steroïden voorschrijven. Deze zijn bedoeld om zwelling en ontsteking te helpen verminderen. Uw dierenarts kan kiezen voor een plaatselijke steroïde, maar hij kan ook kiezen voor een oraal preparaat. Orale steroïden kunnen niet abrupt worden gestopt, dus volg de instructies van uw dierenarts. Ze moeten ook voorzichtig worden gebruikt met sommige medicijnen, waaronder diuretica zoals furosemide en niet-steroïde ontstekingsremmers, zoals Rimadyl (carprofen) en Deramaxx (deracoxib). Zorg ervoor dat u uw dierenarts op de hoogte stelt van alle medicijnen die uw hond momenteel gebruikt, inclusief vitamines en supplementen.
Puistjes zijn een algemeen goedaardig probleem, dus de prognose is meestal goed. Hoewel dit meestal geen urgente aandoening is, moet u ervoor zorgen dat u veterinaire hulp inroept voordat er ernstigere mogelijke symptomen optreden.
Er zijn dingen die u kunt doen om het risico van uw hond op puistjes te verminderen. Door het gezicht en de gezichtsplooien van uw hond af te vegen, kunt u vuil en vuil buiten de deur houden dat irritatie van de huid en het haar kan veroorzaken. Er zijn veterinaire doekjes die antibacterieel en schimmelwerend zijn, maar vaak werken babydoekjes net zo goed. Het gebruik van roestvrijstalen of keramische voer- en waterbakken in plaats van plastic kan ook helpen, omdat sommige honden een contactallergie voor het plastic kunnen hebben.
Puistjes kunnen hinderlijk zijn voor uw hond, maar u kunt er zeker van zijn dat ze waarschijnlijk geen ernstige aandoening zijn en met eenvoudige behandelingen kunnen verdwijnen.
