Heupdysplasie is een veelvoorkomend gezondheidsprobleem bij honden dat de stabiliteit en functie van het heupgewricht aantast. Het kan elke hond treffen, maar komt vaker voor bij grote hondenrassen. Honden met heupdysplasie ervaren pijn, kreupelheid en verlies van mobiliteit. Gelukkig zijn er verschillende behandelingsopties om de kwaliteit van leven van honden met heupdysplasie te verbeteren.
Heupdysplasie bij honden is een orthopedische aandoening die wordt gekenmerkt door een abnormale ontwikkeling van een of beide heupgewrichten, wat leidt tot instabiliteit en degeneratie van de gewrichten. Heupdysplasie kan een of beide ledematen aantasten en kan variëren van mild tot ernstig.
Het heupgewricht is een kogelgewricht dat uit twee hoofdcomponenten bestaat:
In een normaal functionerend heupgewricht zit de heupkop in het acetabulum en beweegt soepel met behulp van kraakbeen en gewrichtsvloeistof. Het gewricht wordt vastgezet met banden. Het gewrichtskapsel zorgt voor stabiliteit, produceert vocht en houdt het vocht vast in het gewricht.
Wanneer een hond heupdysplasie heeft, ontwikkelt het heupgewricht zich niet goed. De heupkop past slecht (of helemaal niet) in het acetabulum en er is laksheid in het heupgewricht. Omdat het gewricht onstabiel is, veroorzaakt beweging van het been overmatige wrijving in het gewricht, wat leidt tot verdere misvorming. Na verloop van tijd slijt het kraakbeen in het gewricht. Het heupgewricht ontwikkelt uiteindelijk artrose, inclusief abnormale benige gezwellen die osteofyten worden genoemd. De beschadiging in het gewricht beperkt het bewegingsbereik van de hond en maakt het geleidelijk moeilijker voor de hond om het been pijnloos te bewegen.
Tekenen van heupdysplasie verschijnen vaak geleidelijk en variëren afhankelijk van de ernst van de ziekte. Puppy's met ernstige heupdysplasie kunnen al vanaf zes tot twaalf maanden pijn en kreupelheid krijgen. Honden met mildere gevallen kunnen een normaal leven lijken te leiden totdat ze ouder worden en artritis in het heupgewricht ontwikkelen.
Houd er rekening mee dat de tekenen van heupdysplasie vergelijkbaar kunnen zijn met de tekenen van andere gezondheidsproblemen die bij honden worden gezien. als u deze of andere ziekteverschijnselen bij uw hond opmerkt, neem dan contact op met uw dierenarts voor een afspraak.
Verschillende factoren kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van heupdysplasie bij honden. De primaire oorzaak is erfelijkheid (erfelijke eigenschap). Verschillende hondenrassen zijn vatbaar voor heupdysplasie, waarvan de meeste grote hondenrassen zijn. De volgende zijn slechts enkele van de hondenrassen die vatbaar zijn voor heupdysplasie:
Een factor die bijdraagt aan de ontwikkeling van heupdysplasie bij honden is snelle groei (vaak als gevolg van voedingsfactoren). Dit is een van de redenen waarom veel eigenaren van grote rassen kiezen voor speciaal samengesteld puppyvoer voor grote rassen. Vraag uw dierenarts of voer voor grote rassen geschikt is voor uw puppy.
Hoewel obesitas geen heupdysplasie veroorzaakt, kan het de symptomen aanzienlijk verhogen. Als uw hond aanleg heeft voor heupdysplasie of de diagnose is gesteld, zorg er dan voor dat u zijn gewicht onder controle houdt om de symptomen te minimaliseren.
Wanneer u uw hond naar de dierenarts brengt voor kreupelheid of heuppijn, zal uw dierenarts uw hond eerst grondig onderzoeken. Dit omvat manipulatie van de gewrichten en observatie van het looppatroon van uw hond. Vervolgens zal uw dierenarts waarschijnlijk röntgenfoto's (röntgenfoto's) aanbevelen van de heupen, achterpoten en mogelijk de wervelkolom van uw hond. Een juiste positionering is uiterst belangrijk om een nauwkeurige diagnose te krijgen. Dit kan voor veel honden moeilijk zijn, vooral degenen die pijn hebben. Veel honden moeten worden verdoofd voor goed gepositioneerde röntgenfoto's.
Zowel het onderzoek als de röntgenfoto's zijn essentieel om heupdysplasie bij honden goed te diagnosticeren. Houd er rekening mee dat andere orthopedische problemen kunnen worden ontdekt als de primaire oorzaak voor de tekenen van uw hond. Heupdysplasie kan incidenteel worden ontdekt, maar er kan een ander probleem zijn dat behandeling vereist, zoals een kruisbandletsel of patellaluxatie. Daarom is het examen zo belangrijk.
Als uw hond is gediagnosticeerd met heupdysplasie, zijn er opties voor behandeling. Aanbevelingen zijn gebaseerd op de ernst van de ziekte plus de leeftijd, grootte en algehele gezondheid van uw hond. In sommige gevallen kan heupdysplasie conservatief worden behandeld met medische behandeling. Chirurgie is vaak nodig in matige tot ernstige gevallen. Uw dierenarts kan u doorverwijzen naar een dierenarts voor verdere evaluatie en behandeling.
Wanneer heupdysplasie mild tot matig is, kunnen medische behandeling en fysiotherapie zeer nuttig zijn. In de meeste gevallen reageren volwassen honden met secundaire artritis eerder op medische behandeling dan de jongere honden zonder artritis.
Er is geen medische remedie voor heupdysplasie. Het doel van medische therapie is om de symptomen te verlichten en de ziekteprogressie te vertragen.
De zorg voor honden met heupdysplasie lijkt veel op de zorg voor mensen met artritis. Misschien wilt u bepaalde aanpassingen voor uw hond maken om zijn kwaliteit van leven te verbeteren. Aanpassingen aan de omgeving van uw hond kunnen in de meeste gevallen nuttig zijn.
Deze aanpassingen kunnen ook honden met ernstige heupdysplasie helpen, maar een operatie wordt vaak beschouwd als de beste behandelingsoptie voor deze gevallen, vooral bij jongere honden zonder artritis.
Er zijn verschillende chirurgische opties voor de behandeling van heupdysplasie bij honden. Uw dierenarts heeft u hoogstwaarschijnlijk doorverwezen naar een dierenarts die gecertificeerd is via het ACVS. Deze chirurg zal met u praten, uw hond onderzoeken en de röntgenfoto's bekijken. In sommige gevallen zullen aanvullende röntgenfoto's of andere diagnostische tests worden aanbevolen. Vervolgens zal de chirurg verschillende factoren in overweging nemen, zoals grootte, leeftijd, ernst van de ziekte en risicofactoren voordat hij de juiste behandelingskuur voor uw hond bepaalt.
Als een operatie wordt aanbevolen, zal hoogstwaarschijnlijk een van de volgende chirurgische procedures worden uitgevoerd:
Uw hond zal na de operatie moeten herstellen, zodat hij goed kan genezen en weer zo goed mogelijk kan functioneren. De hersteltijd hangt af van het type operatie dat is uitgevoerd en de individuele genezingssnelheid van uw hond. Bewegingsbeperking is vereist, maar uw hond moet ook de heupen op een gecontroleerde manier bewegen. Fysiotherapie is een belangrijk onderdeel van het herstelproces, of u het nu thuis doet met instructies van uw dierenarts, of u neemt uw hond mee naar een hondenrevalidatiearts.
Praat met uw dierenarts of dierenarts over de verwachte risico's, hersteltijden, slagingspercentages en kosten van de aanbevolen opties, zodat u een weloverwogen beslissing kunt nemen. Overweeg bij twijfel een second opinion te vragen.
Omdat heupdysplasie wordt geërfd en wordt beïnvloed door de ontwikkeling van een hond, kunt u mogelijk niet voorkomen dat het bij uw hond optreedt. U kunt echter voorkomen dat de symptomen erger worden door uw hond naar de dierenarts te brengen nadat de eerste tekenen van pijn of kreupelheid verschijnen.
Het optreden van heupdysplasie kan bij rashonden worden geminimaliseerd door selectief fokken. Honden met heupdysplasie mogen niet worden gefokt. Gerenommeerde fokkers van gepredisponeerde hondenrassen laten de heupen van hun honden vaak screenen en certificeren via de Orthopaedic Foundation for Animals of PennHip voordat ze worden gefokt. Bij screening worden nauwkeurig gepositioneerde röntgenfoto's van de heupen gemaakt, meestal onder sedatie. Honden kunnen gecertificeerd worden vanaf de leeftijd van twee jaar. Röntgenfoto's die al vanaf de leeftijd van vier maanden zijn genomen, kunnen echter de gevoeligheid van een hond voor heupdysplasie onthullen.
