Wat is Myasthenia Gravis? Je hebt deze term misschien wel eens gehoord en dacht dat het klonk alsof iemand een mond vol knikkers had. Veel hondenbezitters hebben geen idee wat myasthenia gravis eigenlijk is en hoe het honden beïnvloedt.
Myasthenia Gravis is een neuromusculaire aandoening die honden, katten en mensen kan treffen. Het wordt veroorzaakt door een tekort aan acetylcholinereceptoren op het oppervlak van de spiercellen. Het ontbreken van adequate ACh-receptoren veroorzaakt een verstoring van de signalen tussen de zenuwen en spieren, wat leidt tot spierzwakte in verschillende delen van het lichaam.
Myasthenia gravis kan aangeboren (aanwezig bij de geboorte) of verworven zijn. Hoewel geen van beide vormen veel voorkomt bij honden, is de aangeboren vorm het zeldzaamst.
Aangeboren myasthenia gravis wordt over het algemeen duidelijk bij puppy's tussen de zes en acht weken oud. Deze honden werden niet geboren met een voldoende hoeveelheid ACh-receptoren. Ze vertonen meestal tekenen van door inspanning veroorzaakte zwakte die kan leiden tot verlamming en zelfs de dood. Bepaalde hondenrassen zijn vatbaar voor myasthenia gravis, zoals Springer Spaniels, Jack Russell Terriers en Smooth Fox Terriers. Sommige teckels worden geboren met een vorm van myasthenia gravis die eigenlijk vanzelf verdwijnt.
Verworven myasthenia gravis begint bij volwassen honden, meestal rond de leeftijd van twee tot vier jaar. Dit is een immuungemedieerde vorm van myasthenia gravis. De antistoffen van de hond vernietigen ACh-receptoren, wat leidt tot een tekort. Verworven myasthenia gravis kan elke hond treffen, maar bepaalde hondenrassen kunnen vatbaar zijn voor aanleg.
Zonder de benodigde hoeveelheid ACh-receptoren kan er geen effectieve signaaloverdracht tussen spieren en zenuwen zijn. De spieren worden zwak en kunnen geen belangrijke lichaamsfuncties meer uitvoeren. Honden met myasthenia gravis kunnen een aantal symptomen vertonen.
De spierzwakte veroorzaakt door myasthenia gravis kan algemeen zijn (over het hele lichaam) of focaal (komt alleen voor in specifieke delen van het lichaam). De meest voorkomende getroffen focale gebieden zijn. In beide gevallen variëren de symptomen van licht tot ernstig.
Algemene spierzwakte als gevolg van myasthenia gravis kan bij sommige honden optreden als inspanningsintolerantie die verbetert met rust. Sommige honden hebben gewoon moeite met lopen en worden snel moe. Aan het andere uiterste kunnen sommige honden plotselinge verlamming ontwikkelen als gevolg van myasthenia gravis.
Focale spierzwakte als gevolg van myasthenia gravis beïnvloedt vaak de spieren van de slokdarm, keelholte en gezicht. Symptomen kunnen mild tot ernstig zijn. Myasthenia gravis focale spierzwakte resulteert meestal in een aandoening die megaesophagus wordt genoemd. Dit is misschien wel het meest voorkomende teken van verworven myasthenia gravis en is eigenlijk een secundaire aandoening.
Megaesophagus is een vergroting van de slokdarm (de buis die de keel met de maag verbindt). De slokdarm heeft spieren die op een golfachtige manier bewegen en voedsel en vloeistof naar de maag sturen. Als een hond megaesophagus heeft, verliest de slokdarm spierspanning, wordt vergroot en kan niet goed functioneren. Voedsel en vloeistoffen kunnen vast komen te zitten in de slokdarm en/of door de hond worden uitgebraakt (opgespuugd).
Megaesophagus kan gemakkelijk leiden tot aspiratiepneumonie. Dit gebeurt wanneer voedsel of vloeistof in de longen wordt ingeademd en er een infectie ontstaat. De slokdarm en de luchtpijp (luchtpijp) liggen naast elkaar, zodat voedsel of vloeistof gemakkelijk in de luchtpijp kan komen als de spieren in die regio niet goed functioneren.
Verworven myasthenia gravis kan er ook voor zorgen dat sommige honden een type tumor in de borst ontwikkelen dat een thymoom wordt genoemd.
Symptomen en behandelingen van veelvoorkomende hondenziektenAls u denkt dat uw hond tekenen van myasthenia gravis of een andere ziekte vertoont, neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts.
Uw dierenarts zal eerst de geschiedenis van uw hond met u bespreken en vervolgens een grondig lichamelijk onderzoek uitvoeren. Aanvullende diagnostiek, zoals laboratoriumwerk en röntgenfoto's (röntgenfoto's) kan worden aanbevolen om onderliggende problemen te zoeken. Het is erg belangrijk om andere ziekten, aandoeningen of verwondingen uit te sluiten voordat een definitieve diagnose wordt gesteld. Uw dierenarts kan u aanraden om uw hond naar een dierenarts-specialist (meestal een veterinaire neuroloog) te brengen om een definitieve diagnose te stellen.
Een specifieke bloedtest (AChR-antilichaamtest) kan worden gedaan om te controleren op antilichamen tegen acetylcholinereceptoren. Deze test kan de meeste honden met myasthenia gravis effectief diagnosticeren.
Als de symptomen van uw hond gemakkelijk worden opgemerkt, kan een speciaal medicijn worden gegeven om te controleren op myasthenia gravis. Dit wordt vaak een Tensilon-test genoemd. De hond krijgt een intraveneuze injectie van een acetylcholinesteraseremmer, edrofonium genaamd. Als de hond myasthenia gravis heeft, zal het medicijn een significante (hoewel tijdelijke) verbetering van de spierzwakte veroorzaken.
Er is geen remedie voor myasthenia gravis. Helaas zullen veel puppy's die met myasthenia gravis worden geboren, het niet overleven. Er zijn echter behandelingen voor verworven myasthenia gravis die veel honden kunnen helpen een gelukkig leven te leiden. Sommige honden ervaren zelfs spontane remissie na de diagnose.
De sleutel tot een succesvolle behandeling van de myasthenia gravis van uw hond is om effectief te communiceren met uw dierenarts en ijverig te blijven in de dagelijkse verzorging van uw hond. Werk nauw samen met uw dierenarts om uw hond het beste therapeutische plan te geven. Houd u aan een vaste routine en meld eventuele veranderingen in de toestand van uw hond onmiddellijk. Medicijnen moeten altijd precies worden gegeven zoals voorgeschreven door de dierenarts. Pas nooit behandelingsaanpassingen aan zonder uw dierenarts te raadplegen.
Er kunnen verschillende behandelingen worden gebruikt om honden met myasthenia gravis te behandelen.
Anticholinesterasemiddelen (pyridostigmine of neostigmine) worden voorgeschreven om de neuromusculaire signaaloverdracht te verbeteren. Deze geneesmiddelen kunnen de werking van acetylcholine op de neuromusculaire overgang verlengen. Honden met verworven myasthenia gravis moeten dit type medicatie meestal levenslang blijven gebruiken. Voor veel honden is deze behandeling voldoende om hun symptomen onder controle te houden.
Immunosuppressieve therapie kan worden overwogen als aanvullende behandeling nodig is. Omdat verworven myasthenia gravis immuungemedieerd is, kunnen immunosuppressieve medicatie effectief zijn. Uw dierenarts kan corticosteroïden voorschrijven om het immuunsysteem te onderdrukken. Echter, immunosuppressieve therapie kan het risico op infecties verhogen, vooral voor honden met megaesophagus die al vatbaar zijn voor het ontwikkelen van aspiratiepneumonie.
Therapeutische plasma-uitwisseling is een behandeling die soms wordt gebruikt voor mensen met ernstige gevallen van myasthenia gravis. Dit is in sommige regio's beschikbaar voor honden, maar het kan onbetaalbaar zijn. TPE houdt in dat het "zieke" plasma wordt verwijderd en vervangen door plasma van een gezonde donor. Deze therapie kan effectief zijn bij honden met zeer ernstige gevallen van myasthenia gravis.
Ondersteunende zorg is een belangrijk onderdeel van de behandeling van honden met myasthenia gravis.
Na de diagnose van myasthenia gravis kan ziekenhuisopname nodig zijn om uw hond te stabiliseren, vooral als secundaire problemen een probleem zijn. De ziekenhuisopname zal uw dierenarts ook helpen uw hond nauwlettend in de gaten te houden tijdens de aanpassingsperiode van de medicatie.
Afhankelijk van hoe ernstig de ziekte van uw hond is, kan de dagelijkse verzorging tijdrovend zijn (vooral als uw hond megaesophagus heeft). Zorg ervoor dat u georganiseerd blijft en let goed op details. Wees echter geduldig met uzelf en uw hond. Vraag indien nodig om hulp van vrienden en familieleden. Overweeg om lid te worden van een gemeenschap van mede-eigenaren van myasthenia gravis-honden of eigenaren van megaesophagus-honden. Houd een logboek bij van de dagelijkse medicatie en behandelingen, zodat dingen minder snel over het hoofd worden gezien.
Hoe goed u uw hond ook in de gaten houdt, er kunnen altijd problemen optreden. Uw hond moet mogelijk periodiek in het ziekenhuis worden opgenomen om aspiratiepneumonie of andere secundaire problemen te behandelen. Daarom is het zo belangrijk om met uw dierenarts te communiceren over elke verandering bij uw hond, hoe klein ook.
