Als bij uw hond of kat epilepsie of een andere epileptische aandoening is vastgesteld, kan uw dierenarts een geneesmiddel voorschrijven dat een anticonvulsivum wordt genoemd om de frequentie van hun symptomen te verminderen. Traditionele anticonvulsiva omvatten fenobarbital, levetiracetam of kaliumbromide. Hoewel deze medicijnen effectief zijn bij het behandelen van aanvallen, kunnen ze ongewenste bijwerkingen veroorzaken. Er zijn ook beperkingen op basis van soort of de aanwezigheid van gelijktijdige ziekten (bv. kaliumbromide wordt niet aanbevolen bij katten vanwege het veroorzaken van luchtwegaandoeningen). Een alternatieve anticonvulsieve optie met weinig bijwerkingen is zonisamide.
Zonisamide is een anticonvulsivum dat geen verband houdt met andere anticonvulsiva die routinematig worden gebruikt voor de behandeling van honden en katten. Zonisamide kan alleen of in combinatie met fenobarbital en/of kaliumbromide worden gebruikt. Dit is handig wanneer de aanvallen van uw huisdier onvoldoende onder controle worden gehouden met deze medicijnen.
Zonisamide kan op zichzelf worden gebruikt of in combinatie met andere anticonvulsiva. Traditionele anti-epileptica kunnen bijwerkingen veroorzaken, waaronder sedatie, rusteloosheid, verlies van coördinatie, veranderingen in dorst en eetlust, of meer plassen, naast vele andere problemen. Voor huisdieren die deze medicijnen niet kunnen verdragen, of voor eigenaren van gezelschapsdieren die geen risico willen lopen op de bijwerkingen, kan zonisamide een haalbare optie zijn.
Bij huisdieren die fenobarbital of kaliumbromide krijgen, moeten ook de bloedspiegels van deze geneesmiddelen worden gemeten om er zeker van te zijn dat ze de juiste dosis krijgen. Met zonisamide kan meting van de bloedspiegels nodig zijn om te beoordelen of de dosering adequaat is en de toxische niveaus niet benadert. Monitoring van de aanvalsactiviteit om de werkzaamheid van de medicatiedosering voor het huisdier te bepalen, is belangrijk.
Hoewel zonisamide relatief veilig lijkt te zijn voor honden, effectief is bij het beheersen van aanvallen en goed wordt verdragen, ontbreekt in onderzoek de klinische werkzaamheid. Zoals met de meeste anti-epileptica, kan zonisamide bij honden slaperigheid, coördinatiestoornissen (verlies van spiercontrole) en een verminderde eetlust veroorzaken. Het kan ook braken, verlies van eetlust en in zeldzame gevallen huidreacties en leverproblemen veroorzaken.
Zonisamide mag niet worden gegeven aan drachtige of zogende dieren. Het mag ook niet worden gegeven aan dieren die gevoelig zijn voor sulfamedicijnen.
Uw dierenarts zal de beste toedieningswijze en dosering voor uw hond bepalen, rekening houdend met het beste resultaat en de veiligheid van uw huisdier. De meest voorkomende vorm van dit medicijn is een met suiker omhulde tablet. De gemiddelde dosering voor een hond met epilepsie is 5 tot 10 mg/kg, om de 12 uur via de mond toegediend.
Als u vermoedt dat uw huisdier ziek is, bel dan onmiddellijk uw dierenarts. Raadpleeg voor gezondheidsgerelateerde vragen altijd uw dierenarts, aangezien zij uw huisdier hebben onderzocht, de gezondheidsgeschiedenis van het huisdier kennen en de beste aanbevelingen voor uw huisdier kunnen doen.