Of je nu Engels of western rijdt, je bent waarschijnlijk begonnen met het berijden van je eigen paarden of door op een schoolmeesterpaard te worden bereden terwijl je een trensbit gebruikte. Deze bitten zitten comfortabel in de mond van het paard in de achterste opening tussen de boven- en ondertanden, en kunnen worden gebruikt met rubberen lipbeschermers om te voorkomen dat de lippen bekneld raken.
Een trensbit is een veelvoorkomend type paardenbit dat zacht is voor de mond van het paard. Bestaande uit een enkele staaf of twee tot drie scharnierende stukken tussen grote ringen aan weerszijden, maken trensbits het gemakkelijk voor ruiters om met hun paard te communiceren en worden vaak gebruikt om jonge paarden en beginnende ruiters te trainen.
Ook als je niet begint met het gebruik van een trens, is de kans groot dat je ergens op het pad van je rijopleiding met een trens gaat rijden. Weten hoe het trensbit werkt, is nuttig bij het ontwikkelen van effectieve teugelhulpmiddelen en om te voorkomen dat het ineffectief of te zwaar is voor de mond van uw paard.
Hoewel de basisactie van de meeste trensbits hetzelfde is, moet je soms een paar verschillende bitten proberen om er een te vinden waar je paard zich prettig bij voelt. Soms kan het wat tijd kosten om het juiste bit te kiezen, zelfs als je tussen trensen kiest.
Een trensbit heeft een recht of verbonden mondstuk met ringen aan elk uiteinde van het mondstuk. Er zijn veel verschillende soorten trensbits. De basisstructuur is voor iedereen hetzelfde en de basisactie in de paardenmond is vergelijkbaar, met enkele subtiele aanpassingen. Het trensbit wordt beschouwd als een relatief zacht bit. De toevoeging van draadomwikkeling of andere soortgelijke variaties in het mondstuk kan het veel harder maken.
Wanneer aan de teugels wordt getrokken, wordt er druk uitgeoefend op het gebied van het tandvlees dat geen tanden heeft, de staven van de mond. Deze opening bevindt zich tussen de voortanden die gras maaien, en de achterste tanden, die het voedsel vermalen. Een goed passend bit zit comfortabel in deze opening, net voor de slijptanden. Af en toe zal een paard problemen hebben om een bit comfortabel te dragen en kleine tanden, wolventanden genaamd, moeten misschien worden getrokken of er moet een bitzitting worden gemaakt.
De eenvoudige trens oefent druk uit op de tralies van de mond van het paard. Er is nergens anders druk op het hoofd van het paard en er komt geen hefboomwerking in het spel zoals bij een stoeprandbit. Wanneer je recht naar achteren trekt, zal het paard begrijpen dat gelijke druk aan beide kanten van zijn mond betekent om te stoppen. Een trek naar rechts, die druk uitoefent op de rechter balk, betekent naar rechts draaien en een trek naar links betekent natuurlijk naar links draaien.
Terwijl u leert uw teugelhulpmiddelen te verfijnen, door ze te combineren met het gebruik van uw zit- en beenhulpmiddelen, leert u uw paard te cues voor zaken als beenopbrengst, halfpassages, veranderingen van het lood, verandering van gang en andere, meer geavanceerde rijvaardigheden. Terwijl je in het begin misschien gewoon aan de teugels 'trekt', leer je in korte tijd veel subtielere signalen af te geven die wel door het paard kunnen worden gevoeld, maar voor de gemiddelde waarnemer bijna onmerkbaar zijn.
De ringen op een trens kunnen D-vormig zijn of een klein stukje naar boven of beneden steken, zoals een trens met volledige wang en Fulmer-trens. De ringen kunnen verschuiven of aan het mondstuk worden bevestigd. De schachten loodrecht op het mondstuk op de volle wang en de stutten voorkomen dat het bit door de mond van het paard glijdt. Grote leren of rubberen schijven kunnen worden gebruikt om te voorkomen dat het bit ook langs de zijkanten van de mond van het paard schuurt. De ringen kunnen het gewicht van het bit beïnvloeden en voorkomen dat het bit zijwaarts door de mond van het paard trekt.
Ga verder naar 5 van 7 hieronder.Bitten met scharnierende mondstukken hebben een notenkrakereffect, terwijl rechte mondstukken de druk gelijkmatig over tong en staven verdelen. Een eiertrens heeft ovale ringen en het mondstuk wordt dikker naarmate het de ringen nadert. Deze bitten behoren tot de mildste omdat ze de druk van de teugelhulp over een groter deel van het stuur verdelen. Over het algemeen geldt:hoe dikker het mondstuk, hoe milder het bit. Een paard met een grote tong of een laag gehemelte kan zich ongemakkelijk voelen in een bit met een dik mondstuk.
De Franse schakel wordt beschouwd als de mildste gelede trens. De Dr. Bristol-link, hoewel hij er hetzelfde uitziet, is veel ernstiger, vanwege de manier waarop de plaat in het midden van het bit constant in contact is met de tong - plat of onder een hoek, afhankelijk van hoe de rijder de beetje aan de teugel.
Trens kan hol zijn om het gewicht te verminderen, flexibel, gedraaid, verbonden met een of meer schakels, sleutels of rollen hebben, vierkant of ovaal zijn, of een combinatie van vormen en verbindingen hebben. Mullen mondbitjes zijn van begin tot eind even breed. Draadbits zijn vrij dun en met draad omwikkelde bits dragen bij aan de scherpte van de druk op de staven van de mond.
Al deze variaties zijn bedoeld om de teugelhulpmiddelen te verbeteren. Verschillende metalen en materialen kunnen worden gebruikt om het paard aan te moedigen het bit naar zijn smaak te accepteren of om de speekselvloed aan te moedigen. Koper, zoet ijzer, vulcaniet en andere synthetische stoffen kunnen worden gebruikt. Sommige bitten, die vaak worden gebruikt om een jong paard te leren het bit vast te houden, zijn gearomatiseerd.
Trenzen zijn vaak het eerste bit dat een paard draagt. Velen zullen hun hele leven bereden worden met een trensbit.
