Veel hondenbezitters weten dat antivries giftig is voor honden, maar niet alle mensen begrijpen hoe gevaarlijk antivriesvergiftiging echt kan zijn. Helaas kan blootstelling aan zelfs een kleine hoeveelheid giftige antivries snel tot de dood leiden. Antivriesvergiftiging bij honden is een zeer ernstige zaak.
Antivries is een veelvoorkomend gevaar in de winter, maar honden kunnen er op elk moment van het jaar gemakkelijk aan worden blootgesteld. Honden worden het meest waarschijnlijk vergiftigd als ze het inslikken, maar het kan technisch gezien door de huid worden opgenomen). Er wordt aangenomen dat honden worden aangetrokken door antivries omdat het een zoete smaak heeft. Een hond kan antivries vinden in opslagruimtes, maar het is niet ongewoon om kleine plassen ervan te vinden op opritten, garages en wegen. Pas op voor plassen met een groenachtige kleur of iriserende waas. Laat uw hond de grond niet likken, vooral niet als er plassen zijn.
Sommige soorten antivries zijn giftiger dan andere. De meeste merken bevatten de werkzame stof ethyleenglycol, de meest giftige soort. Antivries met de werkzame stof propyleenglycol of methanol is nog steeds giftig, maar niet zo ernstig als antivries met ethyleenglycol.
Er is heel weinig ethyleenglycol nodig om een hond te vergiftigen. De gemiddelde toxische dosis hangt af van de grootte van de hond.
(bedragen zijn bij benadering)
Gewicht van de hond (lbs) Toxische dosis (tbsp)
10 1-2
20 2-3
40 5
60 8 / >
De veterinaire handleiding van Merck stelt:"De minimale dodelijke dosis onverdunde EG is 1,4 ml/kg lichaamsgewicht bij katten, 4,4 ml/kg bij honden, 7-8 ml/kg bij pluimvee en 2-10 ml/kg bij rundvee. Jongere dieren kunnen vatbaarder zijn."
Na blootstelling aan ethyleenglycol beginnen de meeste honden zeer snel tekenen te vertonen. In eerste instantie kan het lijken op alcoholintoxicatie. Gedurende de eerste 30 minuten tot 12 uur na blootstelling vertonen honden vaak de volgende symptomen:
Deze eerste tekenen verdwijnen meestal na de eerste 12 uur. Helaas kan dit je doen denken dat de hond beter wordt. Het toxine blijft echter ernstige schade toebrengen aan de interne organen.
Ergens tussen 36 en 72 uur na intoxicatie zullen de nieren van de hond beginnen te falen. Op dit punt zal de hond opnieuw tekenen van ziekte vertonen:
Als agressieve veterinaire behandeling niet is begonnen vóór deze laatste fase, wordt de overlevingskans aanzienlijk verminderd.
Helaas leidt ethyleenglycolvergiftiging vaak tot de dood. Hoe eerder het kan worden opgespoord en behandeld, hoe groter de kans op herstel. Als u vermoedt dat uw hond is blootgesteld aan antivries, neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts . Het beste wat u kunt doen, is rechtstreeks naar de dichtstbijzijnde open dierenarts gaan. Als het buiten kantooruren is, zoek dan een spoedkliniek bij jou in de buurt.
Zet niet aan tot braken, tenzij uw dierenarts u dit opdraagt. Wacht ook niet alleen tot uw hond verbetering laat zien. Zonder behandeling zullen honden die vergiftigd zijn door antivries vrijwel zeker nierfalen krijgen, gevolgd door de dood. Tijd is van essentieel belang om de dood te voorkomen.
Als u denkt dat uw hond is blootgesteld aan antivries, maar u weet het niet zeker, praat dan met uw dierenarts over alle feiten die u weet. De dierenarts kijkt samen naar de geschiedenis van uw hond, lichamelijk onderzoek en laboratoriumgegevens om een diagnose te stellen.
Als u zeker weet dat uw hond is blootgesteld aan antivries, zal uw dierenarts nog verschillende tests moeten uitvoeren. De dierenarts zal op zijn minst bloedonderzoek uitvoeren om de orgaanfunctie en het aantal cellen te beoordelen. Er zal ook een urineonderzoek worden gedaan om te zoeken naar afwijkingen (zoals calciumoxalaatkristallen, die vaak worden gezien na ethyleenglycolvergiftiging).
Zodra de dierenarts de omvang van de schade tot nu toe en de toestand van de hond kan bepalen, zal een behandelplan worden ontwikkeld.
Als ethyleenglycolvergiftiging vroeg genoeg wordt ontdekt (binnen 8-12 uur na blootstelling), is het eerste doel van de behandeling het voorkomen van verder metabolisme van ethyleenglycol. Dit wordt gedaan door het medicijn fomepizol (ook bekend als 4-MP) of ethanol (ook bekend als ethylalcohol, wat alcohol is) toe te dienen.
Omdat 4-MP erg duur is, zullen niet alle dierenartsen het bij de hand hebben. Daarom wordt ethanol vaak gebruikt in de vorm van graanalcohol of zelfs wodka. Het is belangrijk om te weten dat alcohol normaal gesproken giftig is voor huisdieren. Wanneer het echter zorgvuldig en correct wordt toegediend door een dierenarts om antivriesvergiftiging te behandelen, verstoort het de opname van ethyleenglycol. Probeer uw hond nooit alleen met ethanolalcohol te behandelen - dit kan meer schade aanrichten en zelfs tot de dood leiden.
De volgende stap in de behandeling is intensieve ondersteunende zorg. IV-vloeistoffen worden toegediend om de hond gehydrateerd te houden en de verstoring van de elektrolytenbalans te corrigeren. Medicijnen worden gegeven om de symptomen te verlichten. De vitale functies van de hond worden nauwlettend gevolgd en het laboratoriumwerk wordt vaak gecontroleerd om het herstel te meten.
Helaas zullen niet alle honden een vergiftiging met ethyleenglycol overleven, zelfs niet met een agressieve behandeling. Hoe eerder u de aangedane hond naar de dierenarts kunt brengen, hoe groter de overlevingskans. Wacht niet langer als de kans bestaat dat uw hond is blootgesteld aan antivries!
Het beste wat u kunt doen, is uw hond beschermen tegen blootstelling aan ethyleenglycol. Naast antivries is deze chemische stof te vinden in remvloeistof, ontdooimiddelen, bepaalde reinigingsmiddelen en andere huishoudelijke of auto-oplossingen.
Antivries is dodelijk, maar uw hond hoeft geen last te hebben van deze vreselijke toxiciteit als u voorzichtig bent in en om uw huis.
Als u vermoedt dat uw huisdier ziek is, bel dan onmiddellijk uw dierenarts. Raadpleeg voor gezondheidsgerelateerde vragen altijd uw dierenarts, aangezien zij uw huisdier hebben onderzocht, de gezondheidsgeschiedenis van het huisdier kennen en de beste aanbevelingen voor uw huisdier kunnen doen.