De meeste ouders van huisdieren zijn het erover eens dat onze huisdieren niet alleen belangrijk zijn, maar als gezinsleden worden beschouwd. Het is dus niet verwonderlijk dat 75% van de ouders van huisdieren de verjaardag van hun huisdier viert en meer dan 50% een verjaardagsfeestje geeft. Verrassend genoeg worden huisdieren, als het op de wet aankomt, nog steeds als "eigendom" beschouwd en genieten ze weinig rechten.
Omdat huisdieren volgens de wet worden gecategoriseerd als persoonlijk eigendom, verschillen huisdierverzekeringen enigszins van menselijke polissen omdat ze meer als eigendomsverzekeringen werken. Met andere woorden, een huisdierenverzekering helpt ouders van huisdieren ervoor te zorgen dat hun kostbare bezit gezond blijft. Als gevolg hiervan zijn huisdierenverzekeringen relatief minder gecompliceerd dan polissen voor mensen, en bieden ze vaak meer flexibiliteit terwijl ze toch bescherming bieden.
Hoewel alle dieren, inclusief huisdieren, historisch gezien als eigendom zijn aangemerkt volgens de wet, valt de belangrijke rol die huisdieren in ons leven spelen niet te ontkennen. Naarmate het belang van huisdieren in de samenleving is geëvolueerd, is er een groeiende beweging om huisdieren een grotere wettelijke status te geven.
Volgens het Animal Legal Defense Fund omvat "dierenrecht" de wettelijke en jurisprudentie die gevolgen heeft voor niet-menselijke dieren, waaronder huisdieren en dieren in het wild. Onder de paraplu van het dierenrecht vallen twee grote inspanningen:dierenwelzijn en dierenrechten. Voorstanders van dierenwelzijn streven naar versterking van wetten die dieren beschermen, terwijl de strijd voor dierenrechten zich richt op het verkrijgen van een wettelijke status voor dieren die verder gaat dan alleen eigendom.
De juridische basis van belangenbehartiging voor dierenwelzijn is de Animal Welfare Act van 1966 (AWA), die werd uitgevaardigd om dieren te beschermen bij onderzoek en tentoonstellingen. Sindsdien is de AWA acht keer gewijzigd en wordt de reikwijdte van de wettelijke bescherming van dieren steeds verder uitgebreid. Het doel van belangenbehartiging voor dierenwelzijn is het versterken van de huidige wetgeving om de mishandeling van dieren te verminderen. Volgens de Humane Society zijn er bijvoorbeeld ongeveer 10.000 puppymolens in de VS waar honden in erbarmelijke omstandigheden worden gefokt en winst belangrijker is dan het welzijn van de dieren.
De strijd tegen onmenselijke puppymolens is een goed voorbeeld van de complexiteit van belangenbehartiging voor dierenwelzijn. Bij invallen bij puppy-molens zijn dieren ontdekt die in armoede worden gehouden met onvoldoende medische zorg en soms helemaal geen menselijk contact. Maar het sluiten van puppymolens is vaak moeilijk omdat een puppymolen technisch gezien niet illegaal is. De enige manier om een puppyfabriek te sluiten en de dieren te redden, is door staatswetten op te leggen die dierenmishandeling verbieden.
Veel voorstanders van dierenrechten stellen dat het karakteriseren van huisdieren als eigendom achterhaald is en moet worden veranderd. Voor veel ouders van huisdieren is het gewoon niet logisch dat een geliefde hond of kat simpelweg als eigendom wordt beschouwd, zoals een broodrooster of een tv. volgens de wet. Maar tot nu toe aarzelden rechtbanken om zich over dierenrechten te buigen en jurisprudentie over dit onderwerp vast te stellen. Critici van toenemende dierenrechten beweren dat huisdieren geen mensen zijn en daarom geen rechten zouden moeten krijgen volgens de wet.
Er is echter vooruitgang geboekt in de zoektocht naar dierenrechten. Momenteel hebben twee staten, Alaska en Illinois, de echtscheidingswetten gewijzigd die vereisen dat een rechter rekening houdt met het welzijn van een huisdier bij het beslissen over voogdijzaken. Dit is belangrijk omdat deze wetten erkennen dat huisdieren rechten hebben die los staan van de juridische status van eigendom. Hoewel huisdieren volgens de wet nog steeds als eigendom worden beschouwd, lijkt er een bereidheid te zijn om op zijn minst een verandering te overwegen.
In Texas erkende het hooggerechtshof van de staat dat "Texanen van hun honden houden" in een onrechtmatige daad uit 2013 tegen een medewerker van het asiel die per ongeluk een huisdier had laten inslapen. De rechtbank merkte ook op dat honden meer zijn dan 'alleen maar persoonlijke eigendommen' en geliefde 'familieleden' zijn. De rechtbank oordeelde echter dat een wet uit 1891 die honden als 'persoonlijk eigendom' categoriseerde, de waarde van de hond beperkte tot 'marktwaarde'. Met andere woorden, ondanks het feit dat de rechtbank het emotionele verlies erkent dat wordt toegeschreven aan de onrechtmatige dood van het familiehuisdier, kan de familie niet vervolgen voor verlies van gezelschap omdat een hond eigendom is en geen mens.
Hoewel het onduidelijk is of de wet dieren ooit zal erkennen als wezens met gevoel (die het vermogen hebben om waar te nemen, te redeneren en te denken) en individuele rechten verdienen; inspanningen om de wetten ter bescherming van dieren te versterken en het streven naar dierenrechten vertonen geen tekenen van vertraging. Sterker nog, de reikwijdte van juridische vraagstukken op het gebied van het dierenrecht lijkt toe te nemen. Advocaten zijn nu gespecialiseerd in dierenrecht en rechtsscholen geven cursussen over dierenrechten. Hoewel sommige juridische kwesties behoorlijk ingewikkeld zijn, blijven de fundamentele doelen dezelfde:de bescherming van alle dieren versterken en de status van huisdieren als louter persoonlijk eigendom aanvechten.
Ondanks enkele tekenen dat rechtbanken bereid zijn te erkennen dat dieren rechten hebben, verloopt de voortgang traag en blijven rechtbanken de kwestie van dierenrechten alleen in de context van persoonlijke eigendom plaatsen. Met andere woorden, dieren hebben geen individueel recht om een rechtszaak aan te spannen omdat de wet dieren niet als mensen erkent. Als dieren echter een wettelijke status zouden krijgen, zou dat aanzienlijke veranderingen betekenen in de manier waarop rechtbanken en de samenleving naar dieren kijken. Bijvoorbeeld, in een voogdijzaak, een advocaat of ad litem-voogd , zou waarschijnlijk worden aangesteld om het huisdier in de rechtbank te vertegenwoordigen, net zoals in voogdijzaken waarbij mensenkinderen betrokken zijn.
Andere mogelijke veranderingen zouden zijn dat huisdierverzekeringspolissen worden geschreven om het huisdier als individueel wezen te beschermen, en niet als het eigendom van de ouder van het huisdier. Als een huisdier schade wordt toegebracht door nalatigheid, kan het huisdier ook lichamelijk letsel, medische kosten, emotionele stress, pijn en lijden aanklagen. Een centraal en belangrijk onderdeel van de strijd voor dierenrechten is te erkennen dat alle dieren gevoelens hebben en emoties verwerken, net als mensen.
Dierenrecht wordt niet langer als marginaal of ongebruikelijk beschouwd, maar wordt gezien als een belangrijk rechtsgebied dat van belang is voor het dagelijks leven en het geluk van veel mensen en dieren. Terwijl voorstanders blijven aandringen op sterkere bescherming en rechten voor dieren, is het aan gekozen functionarissen en regelgevende instanties om te beseffen dat huisdieren en dieren voor veel mensen meer zijn dan alleen eigendom.
Bronnen:
