Als je je hond behandelt als een klein harig lid van je menselijke familie, begint de wetenschap te bewijzen dat je misschien meer gelijk hebt in die keuze dan eerder werd gedacht. Hoewel het duidelijk geen mensen zijn, hebben honden veel meer gedragskenmerken met ons gemeen dan wij zelfs met sommige van onze nauwere genetische relaties, zoals chimpansees. En een groeiend onderzoeksgebied in het afgelopen decennium leert ons over de motivaties en het brein achter onze honden metgezellen.
Een van de grootste redenen waarom onze pups zo soortgelijk gedrag en neurologische paden hebben aangepast die onze eigen menselijke eigenschappen weerspiegelen, is omdat hun soort en de onze zo diep met elkaar verweven zijn.
Hier zijn slechts een paar manieren waarop honden meer als mensen denken en handelen dan enig ander dier. Dus de volgende keer dat iemand op uw zaak komt over het behandelen van uw pelsbaby als een mensenbaby, kunt u alle redenen aangeven waarom u volledig terecht bent.
Van hun fysieke signalen tot hun duidelijke gejank, honden communiceren constant met hun menselijke tegenhangers. Misschien het meest interessante is dat ze zelfs oogcontact gebruiken om contact met ons op te nemen, waardoor ze de enige niet-primaat in het dierenrijk zijn die dit doet. In plaats van het te gebruiken als een signaal van agressie of onderwerping, wordt oogcontact voor pups gebruikt om contact te maken en zich te binden met hun mens. Door oogcontact te maken en naar je hond te glimlachen, kan de band tussen jou en je hond zelfs sterker worden.
Honden begrijpen zelfs menselijke gebaren, zoals het volgen van je blik en het wijzen in bepaalde richtingen, wat zelfs onze naaste genetische overeenkomsten niet doen. Honden begrijpen niet alleen dat wanneer u wijst, ze moeten volgen waar u wijst , maar ze weten ook dat het vaak betekent dat je wilt dat ze iets gaan halen en terugbrengen, wat een indrukwekkend ingewikkeld signaal is om op te pikken.
Net als mensenkinderen en hun ouders, zoeken honden, wanneer ze ergens nerveus over zijn, hun menselijke ouders op voor troost. Andere gedomesticeerde dieren hebben niet altijd dezelfde reactie, maar honden weten duidelijk dat je hun rug hebt, wat er ook gebeurt, en ze zoeken die veiligheid liever in hun tweebenige besties dan in elkaar .
Honden herkennen je geur natuurlijk als je aanwezig bent. Maar studies hebben ook aangetoond dat hun favoriete mensen zo'n speciaal plekje in hun hart (en neus) hebben, dat ze hun geur verkiezen boven die van andere honden. In feite blijft de herinnering aan je geur langer in hun hersenen dan alleen maar terwijl ze eraan ruiken, waardoor ze meer positieve reacties in hun omgeving krijgen door simpelweg aan hun beste vriend te denken, zelfs zonder dat ze fysiek aanwezig zijn.
Een interessante studie met MRI's ontdekte dat honden de stemmen van hun familielid herkennen. Onderzoekers beweren dat mensen en honden hetzelfde deel van de hersenen gebruiken om spraak te verwerken. Bovendien hebben honden een duidelijke neurologische reactie op emotioneel geladen menselijke geluiden zoals lachen en huilen.
Onderzoekers geloven dat honden niet alleen zowel verbale als non-verbale signalen begrijpen, maar dat ze ook manifestaties van fundamentele menselijke emoties begrijpen. Kortom, ze verwerken communicatie en emotionele signalen op dezelfde manier als wij mensen.
Je hebt vast wel eens gehoord dat geeuwen bij mensen besmettelijk is. Maar onderzoekers hebben ontdekt dat honden die hun mensen nauwlettend in de gaten houden, ook een geeuw van hen kunnen opvangen, wat bewijst dat ze dezelfde mate van empathie met ons voelen als wij met elkaar. En hoewel we vaak hun grootste zorg zijn, stopt hun empathie niet alleen bij mensen. Ze kunnen meevoelen met anderen in hun soort en zelfs andere vrienden in het dierenrijk, terwijl ze actief tekenen van sympathie en troost tonen om te proberen hen op te vrolijken. Kortom, hun harten zijn net zo groot en lief als hun grote, lieve, schattige hondenogen.
Hoewel er allerlei redenen zijn waarom honden bepaalde gewoonten oppikken, is het niet ongebruikelijk dat een pup een bepaalde fysieke handeling begint te doen, simpelweg omdat het een positieve reactie van een persoon krijgt. Net zoals je honden traint om te reageren op specifieke verbale signalen met fysieke acties, kun je soms je hond per ongeluk trainen om het op te eten als je zwijmelt bij hun schattige keuzes.
