Een leven in herpetologie heeft me meer avonturen opgeleverd dan ik had durven verwachten. Van het taggen van lederschildpadden in St. Croix tot het hijsen van groene anaconda's uit een Venezolaans moeras, ik heb heel veel geluk gehad. Maar ik heb altijd geweten dat natuurlijke wonderen ook in overvloed dichtbij zijn. Een van mijn meest opwindende herpingtrips vond zelfs plaats in een buitenwijk van NYC.
Opmerking:ik zou het leuk vinden om te horen over je eigen onvergetelijke (en "ik zou willen dat je het zou vergeten"!) Herping-ervaringen. Of je verhalen nu over kousebandslangen in de achtertuin of krokodillenmonitors in Nieuw-Guinea gaan, schrijf alsjeblieft in zodat ik ze met andere lezers kan delen, bedankt.
In juli 1993 woonde ik een geweldige internationale conferentie van een week bij die werd gehouden in Westchester County, NY - The Conservation, Restoration and Management of Tortoises and Turtles. Gehost door de toegewijde mensen van de NY Turtle and Tortoise Society, moet deze bijeenkomst van vooraanstaande professionals en serieuze hobbyisten, naar mijn ervaring, nog worden geëvenaard. De conferentieverslagen van 500 pagina's zijn van onschatbare waarde en ik beveel ze ten zeerste aan aan iedereen met meer dan een voorbijgaande interesse in schildpadden en schildpadden. Je kunt de procedure hier bestellen, voor de ongelooflijke prijs van $20.
Romulus Whitaker, een van 's werelds meest vooraanstaande herpetologen, was aanwezig als spreker. Hoewel hij meestal wordt geassocieerd met zijn werk in India, groeide de heer Whitaker eigenlijk op in NYC; Ik was al lang onder de indruk van de prestaties van mijn mede-New Yorker. In die tijd was ik reptielenhouder in de Bronx Zoo, waar ik werkte met Indiase Gharials die waren uitgekomen op de Madras Crocodile Bank, opgericht door Mr. Whitaker. Vreemd genoeg gingen de Gharials elk jaar 5 maanden van het voer af, ondanks dat ze warm werden gehouden, maar toch actief bleven en weinig gewicht verloren.
Ik stelde me voor aan meneer Whitaker en ontdekte meteen dat hij zijn reputatie als een prettige ziel waarmaakte, altijd bereid zijn expertise te delen. We spraken elkaar de volgende dagen vaak, en ik leerde veel over gavialen, schildpadden, reuzenrivierschildpadden, smalhoofdige softshells en andere Zuid-Aziatische reptielen waar ik voor zorgde (de Gharials, ontdekte ik, reageerden op een interne "klok" die hen informeerde dat het winter was in hun geboorteland).
Tegen het einde van de conferentie vroeg dhr. Whitaker of ik hem mee mocht nemen naar een plek waar hij enkele inheemse NY-slangen kon zien... die slangen die hem als kind voor het eerst interesseerden. Het kwam voor dat we op dat moment midden in een hete, droge periode zaten en bovendien kende ik de omgeving niet zo goed. Dus daar stond ik dan, op het punt om met Romulus Whitaker op slangenjacht te gaan op een moment dat ik geluk zou hebben een bruine slang te vinden!
Ik heb wat verwoede telefoontjes gepleegd naar lokale contacten en hoorde dat Ward Pound Ridge Reservering mijn beste optie zou zijn. Ik was daar eerder betrokken geweest bij onderzoek naar salamander en was opgelucht toen ik me herinnerde dat dit grootste van de beschermde gebieden van Westchester een soort herpparadijs was, ondanks dat het zo dicht bij NYC lag.
Alle herpers (of vogelaars, of naturalisten van welke soort dan ook) leren al snel dat dieren zelden of nooit komen opdagen wanneer je dat wilt, of doen wat "van hen wordt verwacht". Maar zoals geldt voor iedereen met een passie voor reptielen, toonde meneer Whitaker bijna kinderlijke opwinding bij het vooruitzicht zelfs de meest voorkomende slangen te vinden. Gesteund door zijn enthousiasme, besloot ik mijn best te doen.
Was ik in voor een verrassing! Snel achter elkaar vonden we zwarte rattenslangen, zwarte racers, oosterse kousebandslangen, noordelijke waterslangen, bruine slangen en noordelijke roodbuikslangen; de meest productieve near-city trip van mijn leven. Nog verrassender, gezien het feit dat we half juli in een droge periode zaten, was de ontdekking van schemerige, roodrug- en slijmerige salamanders en salamanders. Een aantal interessante spinnen maakten de dag compleet. (Opmerking:alle dieren zijn vrijgelaten).
Ik ben zelden bijgelovig, maar ik geloof dat de man echt gecharmeerd was! Het was een genoegen om hem in actie te zien... ondanks dat hij op het hoogtepunt van zijn beroep was, was hij net zo opgewonden om in het veld te staan als mijn 4-jarige neefje vandaag is. Ik kende de reputatie van meneer Whitaker op het gebied van snelheid en behendigheid, maar was nog steeds verbaasd over hoe goed hij zelfs door de zon verwarmde Black Racers kon vangen. Hij sprong halsoverkop in een dikke dekking tijdens zijn achtervolgingen, en kwam zelden met lege handen overeind. Hoewel ik jonger, in een zeer goede vorm en met veel ervaring was, zat ik helemaal niet in zijn klas... Ik weet zeker dat hetzelfde vandaag de dag nog steeds zo is!
Wat een dag en wat een conferentie. Kort daarna vertrok dhr. Whitaker om te beginnen met het nestelen van koningscobra's in India, en ik ging op weg om groene anaconda's in Venezuela te taggen (zie onderstaande artikelen). Maar als ik terugkijk, zie ik dat we net zo genoten hebben van onze tijd op Ward Pound Ridge als van die 'exotische' avonturen. Wij herpers zijn inderdaad een gelukkig stel ... de wereld, dichtbij en veraf, heeft zoveel interesse voor ons. Ik ben benieuwd naar je eigen reizen en observaties.
