In het wild hebben kalkoenen een behoorlijk paringsritueel met een pikorde, opgeblazen veren en baltsdansen. Het is een fascinerend proces dat jaarlijks plaatsvindt voor wilde kalkoenen.
Aan de andere kant hebben gedomesticeerde kalkoenen een andere ervaring. Ze hebben een andere bouw vanwege selectief fokken, dus ze nemen niet deel aan dezelfde rituelen als een wilde kalkoen. We bespreken hoe elk type kalkoen part en beantwoorden ook veelgestelde vragen over hun unieke paarproces.
Mannelijke kalkoenen, of toms, worden geslachtsrijp als ze ongeveer 7 maanden oud zijn. Vrouwtjes of hennen worden geslachtsrijp tussen 1-2 jaar oud.
Interessant is dat wilde kalkoenen en gedomesticeerde kalkoenen dezelfde soort zijn:Meleagris gallopavo . Ze kunnen echter verschillende gedragingen en paringsrituelen hebben.
Het paarseizoen voor wilde kalkoenen hangt af van de ondersoort van kalkoen, maar ze paren over het algemeen tussen de late lente en de vroege zomer. Je zult weten dat het de paartijd is wanneer katers dominantie en verkeringsrituelen beginnen te vertonen.
Omdat kalkoenen in koppels leven, zullen toms elkaar gaan opmeten en zelfs in handgemeen en gevechten terechtkomen. Als ze dominantie vertonen, beginnen ze te scheiden en hun eigen kleinere koppel kippen te vestigen.
Toms zullen ook luid gaan schrokken om de aandacht van de duivinnen te trekken. Zodra hij zijn kudde kippen heeft, zal hij zijn verkeringsdans beginnen. Deze dans bestaat uit de tom die zijn staartveren uitspreidt en de veren op zijn lichaam opheft. Terwijl hij zich opblaast, danst hij om de kip heen.
Als de duivin de kater interessant vindt, gaat ze voor hem staan. Nadat ze gehurkt zit, gaat de kater bovenop de hen staan en paren.
Zowel toms als hennen hebben cloacas, de opening die naar hun voortplantingsorganen leidt. Sperma wordt overgedragen van de cloaca van de tom naar de cloaca van de kip. Dit gebeurt binnen enkele minuten, en dan bereidt de duivin zich voor om te nestelen.
Kalkoenen zijn polygaam, dus ze paren met meerdere partners. Dominante mannetjes paren meestal, maar minder dominante mannetjes in de kudde hebben soms ook kansen om te paren.
Het paarproces is anders voor gedomesticeerde kalkoenen. Fokkers gebruikten selectief fokken om tamme kalkoenen met grotere borsten te produceren. Daarom kunnen de meeste binnenlandse kalkoenen, in tegenstelling tot wilde kalkoenen, niet vliegen. Omdat ze veel zwaarder zijn, kunnen ze zelfs kleinere kippen verpletteren als ze proberen te paren.
Daarom is kunstmatige inseminatie de meest gebruikelijke methode om gedomesticeerde kalkoenen te paren. Dit is de veiligste en meest efficiënte manier om als huisdier gehouden kalkoenen te kweken.
Nu we de paringsrituelen en -processen voor zowel wilde als gedomesticeerde kalkoenen hebben behandeld, volgen hier andere factoren die worden meegenomen in hun jaarlijkse paarseizoen.
Kalkoenen broeden maar één keer per jaar. Een hen hoeft maar één keer te paren om een eitje te leggen. Als ze haar bevruchte eieren eenmaal heeft gelegd, zal ze meestal pas in het volgende paarseizoen meer bevruchte eieren produceren.
Toms paren meestal met meerdere partners. Meer dominante mannetjes kunnen ongeveer 10 partners hebben tijdens het paarseizoen.
Kalkoenkippen kunnen de dag na het paren al bevruchte eieren leggen. Ze zoekt een veilige, goed verborgen plek om te nestelen. Bij voorkeur nestplaatsen zijn struikgewas en onder omgevallen bomen. Kalkoenen zijn sociale wezens die in koppels leven, dus als je in de lente een eenzame kip vindt, is de kans groot dat ze op zoek is naar een nest.
Een kip legt één ei per dag en legt meestal tussen de 9 en 13 eieren. Sommige kunnen zelfs tot 18 eieren leggen. Kippen kunnen ook verdubbelen en een nest delen. Deze nesten kunnen ongeveer 30 eieren bevatten.
Als een kip al haar eieren heeft gelegd, duurt het ongeveer 28 dagen voordat ze uitkomen. Hoewel de eieren op verschillende dagen worden gelegd, zitten kippen strategisch op hun eieren om de uitkomstdatum te synchroniseren. Daarom komen de meeste van hen binnen enkele uren na elkaar uit.
Als een hen haar legsel verliest, kan ze proberen opnieuw te nestelen. Ze hoeft niet per se opnieuw te paren, omdat sperma van de paring tot 30 dagen eieren kan bevruchten. Als een hen dus kort na de paring opnieuw moet nestelen, kan ze meer bevruchte eieren leggen zonder kater.
Kalkoenen hoeven niet te paren om het hele jaar door eieren te leggen. Deze eieren worden echter niet bevrucht. Een kip kan ongeveer twee onbevruchte eieren per week leggen.
Gerelateerde Lees: 16 fascinerende en leuke feiten over Turkije die u nooit wist
In zeldzame gevallen kunnen hennen een bevrucht ei leggen zonder tom. Dit fenomeen wordt parthenogenese genoemd en kan voorkomen bij andere diersoorten, zoals haaien.
Het voorspellen van parthenogenese is nog onduidelijk, maar onderzoek toont aan dat het kan gebeuren als er geen partner beschikbaar is. Eén studie isoleerde kalkoenkippen van toms, en de gegevens toonden aan dat 16,3% van de eieren die de kippen legden bevruchte eieren waren.
Wanneer een eicel wordt bevrucht door parthenogenese, is de overlevingskans extreem laag en zijn de meeste kuikens te zwak om te overleven tot volwassenheid. Ook, als het gaat om aviaire parthenogenese, worden alle embryo's uiteindelijk mannetjes.
Wilde kalkoenen geven zeker een show tijdens het paarseizoen, vooral als je ze vergelijkt met gedomesticeerde kalkoenen. Vrouwelijke kalkoenen ondergaan ook een interessant proces na het paren om ervoor te zorgen dat hun nakomelingen de beste overlevingskans hebben.
Af en toe kan een vrouwelijke kalkoen een bevrucht ei leggen zonder te paren. Deze gevallen zijn zeer zeldzaam en produceren vaak zwakkere kuikens.
Over het algemeen kan het paarseizoen voor wilde kalkoenen een interessant schouwspel zijn, en het is altijd leuk om een tom te zien dansen en alles uit de kast halen om te zien welke kippen hij kan aantrekken.
