De locatie die wilde konijnen kiezen, hangt meestal af van de specifieke ondersoort en de normen waarmee ze vertrouwd zijn geraakt. Gedomesticeerde konijnen hebben zich daarentegen aangepast aan een totaal andere omgeving en dynamiek dan hun wilde neven.
In het wild zijn konijnen te vinden in een groot aantal habitats, zoals grasland en heide, eenvoudige velden en prairies, landerijen en verschillende soorten bos of bosbouw.
Hoewel konijnen vaak als een zacht dier worden beschouwd, hebben ze laten zien dat ze flexibel en robuust zijn wanneer ze worden geconfronteerd met een verscheidenheid aan scenario's en weersomstandigheden.
Inderdaad, wilde konijnen bewonen zelfs enkele van de meest onherbergzame woestijnterreinen en zijn ook te zien op zandstranden. Bovendien heeft hun nauw verwante soort - de haas - rassen die gedijen in de kou, zoals arctische hazen en sneeuwschoenhazen.
Dit alles is mogelijk omdat de dagelijkse behoeften van een wild konijn vrij eenvoudig zijn. Ze hebben ofwel grond nodig waarin ze zich kunnen ingraven of schaduw om zich te verstoppen en koel te blijven, naast een eenvoudige en overvloedige voedselbron van vers of gedroogd gras.
Hoewel de veelzijdigheid per ras en ondersoort kan verschillen, blijft het zo dat wilde konijnen op één continent na – Antarctica – hebben bevolkt. Ze zijn zelfs te vinden in Australazië, maar omdat ze niet inheems zijn in deze regio, kan hun aanwezigheid problematisch zijn voor andere dieren in het wild.
De meest voorkomende ondersoorten zijn:
De meeste mensen zullen een katoenstaartkonijn hebben gezien omdat ze, hoewel ze het meest voorkomen in bergachtige gebieden, ook in bossen, graslanden en zandduinen kunnen leven. Ze hoeven zelfs niet te graven als ze schaduw kunnen vinden, waardoor ze zich over het grootste deel van Europa en Noord-Amerika hebben kunnen verspreiden, en zelfs naar sommige woestijnomgevingen zoals Arizona.
Alle tamme konijnen stammen af van het Europese konijn, dat grasland verkiest boven andere habitats en vooral te vinden is in Zuidwest-Europa, met name Spanje en Portugal, met populaties ook in Noordwest-Afrika.
Konijnen hebben een schemerige levensstijl, wat betekent dat ze zijn geëvolueerd om het meeste uit zonsopgang en zonsondergang te halen. Overdag zijn ze nog steeds te zien, maar ze zullen altijd actiever zijn bij zonsopgang en zonsondergang.
Omdat niet alle konijnen afhankelijk zijn van het graven van warrens, zullen ze overdag vaak vegetatieve gebieden bezetten, waardoor ze zich kunnen verbergen voor roofdieren. 'S Nachts voelen ze zich meer op hun gemak bij het grazen in de open lucht.
Als u een wild konijn ziet, kunt u er zeker van zijn dat er een voedselbron in de buurt is die hen in leven houdt. Ze zullen ook proberen te wonen in habitats weg van de dreiging van dieren die hen kunnen doden. Kort gras en andere gekauwde vegetatie is een duidelijk teken dat er wilde konijnen in het gebied zijn, aangezien elke voedselbron in toom zal worden gehouden door constant te grazen.
De grootste konijnenhabitats zijn te vinden in ecotone-gebieden, die veelzijdiger zijn en het mogelijk maken om meer dan één konijnengemeenschap naast elkaar te laten bestaan. Een konijnengemeenschap die zich specifiek op grasland of struikgewas bevindt, is daarentegen waarschijnlijk kleiner.
Konijnen zijn sociale wezens en vinden het fijn om in de buurt van andere konijnen te zijn. De groepen waarin ze leven, worden nauwkeurig 'kolonies' genoemd en hun holen kunnen groot genoeg worden om 'warrens' te worden genoemd.
Katoenstaartkonijnen leven echter in bovengrondse nesten, wat verklaart waarom je in een kolonie katoenstaartkonijnen geen konijnenhol zult tegenkomen. Ze lijken op deze manier eigenlijk erg op hazen, hoewel hazen meestal solitaire wezens zijn.
Die wilde konijnen die wel warrens graven, zullen vertrouwen op talloze uitgangen en een diepte van ongeveer 120 inch. Veel tunnels zullen een wirwar vormen, die ook meerdere nestkamers zal hebben waar de vrouwtjes zullen baren en voor hun jongen zullen zorgen. Het is daarom typerend voor de vrouwelijke konijnen om hard te werken als het gaat om het graven van holen.
Konijnen hebben veel vijanden in de natuurlijke wereld, en de soort waar ze op moeten letten, is afhankelijk van waar ze leven.
Op dezelfde manier zullen tamme konijnen ook potentiële vijanden tegenkomen in de vorm van andere huisdieren.
Laten we eens kijken naar enkele van de typische bedreigingen die een konijn wil vermijden:
De grootste bescherming van een konijn tegen roofdieren zijn zijn zintuigen. Konijnen hebben een goed gehoor en zicht op grote afstand, en reageren snel als ze moeten ontsnappen.
Konijnen planten zich zeer snel voort, dus ondanks hun vele roofdieren blijven de populaties meestal stabiel. Een vrouwtjeskonijn kan jongen krijgen als ze slechts drie maanden oud zijn en meerdere keren per jaar bevallen. Bovendien hebben babykonijnen maar een paar weken verzorging nodig voordat ze onafhankelijk worden.
