De veerloze kop van de gier helpt hem schoon te houden tijdens zijn rommelige maaltijden. Zie meer foto's van vogels. De Indiase regering wil zijn gieren terug. Ja, de onaantrekkelijke, aasvoedende en over het algemeen beschimpte roofvogels worden in gevangenschap gefokt in een poging om de vogelsoort te redden. Waarom zo'n gepieker over de gemene gier? Gieren voeden zich vaak met dode lichamen van zieke dieren en remmen de verspreiding van bacteriën. Als ze verdwijnen, kan dit de deur openen naar een piek in ziekten, waaronder miltvuur en brucellose bij vee, die zich vervolgens naar mensen zou kunnen verspreiden [bron:Gross].
De populatie oosterse witruggieren in India is vanaf mei 2008 gedaald van tientallen miljoenen tot ongeveer 11.000 [bron:Morrison]. Ongeveer 97 procent van twee verwante soorten, de gieren met lange snavel en slanksnavel, is ook in grote aantallen in India uitgestorven [bron:Morrison]. Wetenschappers hebben een ontstekingsremmend medicijn geïdentificeerd genaamd diclofenac als de boosdoener. In 2006 werd het gebruik in India verboden en veeboeren behandelden er hun vee mee. Als runderen die diclofenac kregen stierven en gieren zich voedden met hun karkassen, was er maar één blootstelling aan het bedorven vlees nodig om de vogels te doden [bron:Morrison].
De gieren die in India en het oostelijk halfrond worden gevonden, staan gezamenlijk bekend als gieren uit de Oude Wereld . De 12 bestaande soorten gieren uit de Oude Wereld zijn verwant aan haviken en adelaars en bouwen nesten van stokken. Het westelijk halfrond is de thuisbasis van zeven soorten gieren uit de Nieuwe Wereld . In tegenstelling tot hun tegenhangers uit de Oude Wereld, bouwen gieren uit de Nieuwe Wereld geen nesten en zijn ze genetisch nauwer verbonden met ooievaars. Deze westerse gieren omvatten bekende soorten zoals de Californische condor, de kalkoengier en de Amerikaanse zwarte gier.
Hoewel ze op rottende karkassen van dode dieren jagen, worden gieren roofvogels genoemd. . Ze zweven op hoogtes van duizenden meters boven de grond op zoek naar vlees. Vooral gieren uit de Nieuwe Wereld hebben een scherp reukvermogen om hen te helpen hun maaltijden te vinden. Maar hoewel ze zich voeden met het afval van de natuur, zijn gieren verrassend hygiënische vogels. Ze hebben bijvoorbeeld geen veren op hun hoofd, waardoor ze schoner kunnen blijven terwijl ze graven in rommelig bloedbad dat ongezonde bacteriën kan bevatten. Gieren plassen ook op zichzelf om comfortabel en ziektevrij te blijven. Terwijl de urine verdampt, koelt het het lichaam van de gier af op dezelfde manier als zweet bij mensen werkt. Het zuur in de urine vernietigt tegelijkertijd schadelijke ziekteverwekkers van hun laatste diner.
Dat zuur in het lichaam van een gier kan ook worden gebruikt als een effectief verdedigingsmechanisme.
Als u zich in de zeldzame situatie bevindt dat u een gier kunt laten schrikken, weersta dan de verleiding. Wanneer gieren zich bedreigd voelen, hebben ze een handige manier om te reageren:ze wekken braken op. Hoe weerzinwekkend het ook lijkt, gieren zijn niet de enige leden van de vogelfamilie die defensief braken beoefenen. Van reigers, meeuwen en sterns is bekend dat ze dit ook doen [bron:Deng].
Om een idee te krijgen hoe onaangenaam gierenbraaksel is, denk eens terug aan de laatste keer dat je een boterham met veel uien at. Waarschijnlijk heb je daarna je tanden gepoetst of kauwgom gekauwd om je adem te reinigen van die zure uienstank. Bedenk nu eens hoe vreselijk je adem zou stinken als je een boterham van ranzig vlees zou eten. Het zou waarschijnlijk een grap zijn voor iedereen die langskwam.
Aas-etende gieren gaan nog een stap verder in dit scenario als ze in gevaar zijn. Hun defensieve braaksel is stinkend genoeg om roofdieren weg te jagen. Als vijanden te dichtbij komen, is de grote hoeveelheid zuur in het braaksel sterk genoeg om ze ook te verbranden. In een onderzoek naar whiteback-gieren waren de pH-waarden in hun magen tussen een 1 en 2 [bron:Houston en Cooper]. Die meting is vergelijkbaar met maag- en zoutzuur uit de menselijke maag en is veel corrosiever dan zure regen, die een pH tussen 4 en 5 heeft. Het was ook zuurder dan de maaginhoud van andere vleesetende vogels, waaronder reigers en kerkuilen .
Naast het afschrikken van roofdieren, verklaart het maagzuur van de gier ook hoe hij overleeft van zijn vreemde dieet van rottend vlees. Gieren blijven gezond, zelfs na het eten van het karkas van een ziek dier. Het maagzuur van de vogel is zo krachtig dat het het vlees snel afbreekt, voordat ziekteverwekkers de kans krijgen het te infecteren. Maar het zuur doodt bacteriën mogelijk niet volledig terwijl het door het lichaam beweegt. Gieruitwerpselen hebben bijvoorbeeld sporen van miltvuursporen van besmet dierlijk vlees gedragen [bron:Saggese et al].
Hoewel de meeste dieren terugdeinzen voor het braaksel van gieren, eten Amerikaanse zeearenden het graag als onderdeel van hun dieet. Het is bekend dat ze op zoek gaan naar de moorden van andere vogels en genoegen nemen met gierenkots. Wanneer gieren kuikens uitbroeden, in plaats van voedsel in hun nesten te brengen om ze te voeden, braken de ouders verteerd aas uit. In het licht hiervan zouden gieren misschien de titel van ultieme freegans moeten dragen in plaats van bekend te staan als de vuilnisbemanning van de natuur.
Californische condor
Een van de meest bekende - en meest bedreigde - gieren van de Nieuwe Wereld is de Californische condor. De populatie daalde in de jaren tachtig tot een dieptepunt van 25 bekende individuen [bron:Peregrine Fund]. Een federaal fokprogramma in gevangenschap hielp de populatie te herstellen, waardoor sommigen al in 1992 in het wild werden vrijgelaten. De Californische condor blijft echter geclassificeerd als bedreigd met een huidige populatie van ongeveer 200.
Cristen Conger, stafschrijver Eerlijk gezegd was ik niet blij met het vooruitzicht om over gierenkots te schrijven. De gevederde vleeseters zijn niet bepaald de schattigste gevleugelde wezens in de lucht, en hun voedingsgewoonten zijn enigszins maag-draaiend. Maar het leren over het afweermechanisme van gieren bleek een verrassend leuke ervaring te zijn, aangezien ik een wagenlading fascinerende feiten tegenkwam die mijn negatieve perceptie van roofvogels veranderden. Ten eerste dient de smaak van gieren voor rottend vlees een belangrijk doel om de verspreiding van ziekten en bacteriën te voorkomen. Ze zijn ook niet de enigen in hun neiging om te kotsen over bedreigende voorbijgangers; statige reigers, meeuwen en sterns vertrouwen ook op de braakbescherming. En zonder hun extreem zure magen zouden gieren niet voldoen aan de kwalificaties van de werknemers om te werken als de broodnodige vuilnisophalers van Moeder Natuur.
