Hartwormziekte wordt op een dier overgedragen door de beet van een mug die hartwormlarven draagt, die zich uiteindelijk in de bloedvaten van de longen of in het hart zelf nestelen. Hoewel katten minder vatbaar zijn voor hartworminfecties dan honden, lopen onze kattenvrienden nog steeds een groot risico op hartwormziekte.
"Katten hebben een aangeboren weerstand tegen infecties en de wormen lijken liever in honden te leven dan in katten", zegt Dr. Audrey Cook, universitair hoofddocent aan het Texas A&M College of Veterinary Medicine &Biomedical Sciences. "Bovendien zijn de tests die we traditioneel bij honden gebruiken, zoals de Knotts-test en hartworm-antigeentests, niet erg gevoelig bij katten, omdat het aantal wormen veel lager is."
Dr. Cook legt uit dat hoewel er nu meer gevoelige tests beschikbaar zijn, katten nog steeds niet routinematig worden gescreend op infectie. Het is zeer waarschijnlijk dat veel katten besmet zijn, maar eenvoudigweg niet worden geïdentificeerd.
Hoewel de kans groter is dat buitenkatten in aanraking komen met besmette muggen, hebben binnenkatten toch een niet onbelangrijke kans om de infectie op te lopen. "Omdat infectie een beet van een geïnfecteerde mug vereist, lopen binnenkatten over het algemeen minder risico", zei Dr. Cook. "We zien deze ziekte echter nog steeds bij strikt binnenkatten, hoogstwaarschijnlijk wanneer een geïnfecteerde mug het huis binnenkomt en vervolgens de kat bijt."
Enkele van de meest voorkomende symptomen van hartwormziekte zijn frequent hoesten, gewichtsverlies, braken, lethargie en ademhalingsmoeilijkheden. Omdat veel van de symptomen echter lijken op die van astma en andere aandoeningen, kan een verkeerde diagnose worden gesteld bij de getroffen patiënten.
"Hoewel sommige katten worden gediagnosticeerd omdat ze enkele van de klinische symptomen vertonen en de dierenarts vervolgens de juiste tests uitvoert, krijgen veel katten de diagnose hartwormziekte nadat ze plotseling zijn overleden en pas dan de wormen in het hart of de longen hebben gevonden", zei Dr. Cook. . "De beschikbare bloedtesten hebben aanzienlijke beperkingen, en soms bevestigen we de diagnose alleen door een worm in het hart te visualiseren met behulp van echocardiografie."
Als een dierenarts hartwormziekte bij een kat vermoedt, zal hij of zij waarschijnlijk röntgenfoto's (röntgenfoto's) van de borst aanbevelen, samen met antigeen- en antilichaamtesten. Afhankelijk van deze resultaten kan een echocardiogram (echografie van het hart) aangewezen zijn.
Helaas zijn er momenteel geen goedgekeurde behandelingen voor hartwormziekte bij katten. Dierenartsen raden vaak aan om medicijnen te gebruiken om klinische symptomen zoals hoesten te beperken, en katten te starten met preventieve medicijnen om toekomstige infecties te stoppen en de dood van wormen te versnellen.
"Bovendien kan een antibioticum, doxycycline genaamd, aan de kat worden voorgeschreven, omdat men ook denkt dat het de wormen verzwakt en hun dood bespoedigt", zei Dr. Cook. "Soms veroorzaakt de dood van de worm echter een acute en dodelijke reactie bij de kat, dus het is voor ons een zeer moeilijke ziekte om mee om te gaan."
Binnen of buiten, jong of oud, elke kat is kwetsbaar voor hartwormziekte. Aangezien er geen beschikbare behandelingen zijn voor deze wijdverbreide infectie, zijn preventieve medicijnen die regelmatig worden toegediend een must om uw kattenvriend te beschermen.
