Katten kunnen conjunctivitis krijgen, net zoals mensen dat kunnen. Deze aandoening wordt gekenmerkt door de zwelling van het bindvlies van een kat, het slijmvlies in het oog van de kat. Meestal is het bindvlies niet zichtbaar. Wanneer het echter geïnfecteerd raakt en opzwelt, begint het eruit te springen en zichtbaar te worden.
Deze aandoening kan in beide ogen voorkomen of slechts in één oog.
Hoe dan ook, deze ziekte vereist meestal veterinaire zorg. Gelukkig is het gemakkelijk te herkennen en leidt het meestal niet tot problemen op de lange termijn.
Er zijn verschillende oorzaken van conjunctivitis. Ten eerste kan het worden veroorzaakt door een infectieziekte. Deze soort wordt veroorzaakt door bacteriën, virussen, schimmels of parasieten. Meestal kunnen de feliene virale rhinotracheïtis en het feliene calicivirus aanvankelijk beide conjunctivitis veroorzaken. Deze aandoeningen kunnen ernstig zijn als ze niet worden behandeld, waardoor het nog belangrijker wordt om met uw kat naar de dokter te gaan zodra u symptomen opmerkt.
Bacteriële infecties kunnen dit probleem ook veroorzaken. Soms verschijnen deze na de eerste virale infectie. Andere keren zijn ze de oorzaak van de aandoening.
Conjunctivitis kan echter ook worden veroorzaakt door niet-infectieuze redenen, bijvoorbeeld allergieën en rudimentaire milieuredenen. Als iets het oog van uw kat kan irriteren, kan dit ertoe leiden dat het bindvlies opzwelt.
Zand en stof kunnen vast komen te zitten in het ooglid, of bepaalde chemicaliën kunnen het oog irriteren. Deze kunnen zelfs het oog openstellen voor een secundaire infectie.
Erfelijke aandoeningen en tumoren kunnen ook conjunctivitis veroorzaken. Deze oorzaken komen echter minder vaak voor dan andere. Himalayans en Perzen lijken meer kans te hebben om entropion te ontwikkelen, wat optreedt wanneer het ooglid naar binnen draait. Wanneer dit gebeurt, kan het de oogbol irriteren, wat conjunctivitis kan veroorzaken.
Meestal is het meest voor de hand liggende teken van conjunctivitis het uiterlijk van het bindvlies. Dit is de reden waarom deze aandoening "roze oog" wordt genoemd. Er zijn echter andere symptomen.
Tranen en tranen van één oog is bijvoorbeeld een veelvoorkomend teken en treedt meestal eerder op dan andere symptomen. Er kan ook ontlading optreden. Katten worden vaak gevoelig voor licht en kunnen hun ogen gesloten of slechts gedeeltelijk open houden.
In ernstige gevallen kan het derde ooglid opzwellen en de rest van het oog van uw kat bedekken. Als dit gebeurt, moet uw kat zo snel mogelijk naar de dierenarts. Hoewel er meestal geen ernstige complicaties optreden, kunnen ze dat wel als uw kat niet goed wordt verzorgd.
Meestal vindt de diagnose van conjunctivitis plaats wanneer er geen andere reden lijkt te zijn voor het "roze oog" -symptoom. Dierenartsen zullen factoren zoals een vreemd lichaam in het oog of een verstopt traankanaal uitsluiten als dit niet de oorzaak lijkt te zijn.
Er zijn specifieke tests die conjunctivitis kunnen bevestigen. Deze worden echter meestal niet gedaan, tenzij er een definitieve diagnose moet worden gesteld.
Als de toestand van de kat niet verbetert, kan een test worden uitgevoerd om de exacte oorzaak van de conjunctivitis te achterhalen.
Er zijn verschillende behandelingen voor conjunctivitis. Het hangt af van de oorzaak van deze aandoening, omdat verschillende medicijnen verschillende bacteriën of virussen zullen behandelen. De exacte oorzaak is echter niet altijd bekend. Daarom worden vaak antibiotica en ontstekingsremmende medicijnen gebruikt.
Als de aandoening wordt veroorzaakt door allergieën, kan een lokale corticosteroïdzalf of -druppels worden gebruikt. Deze kunnen zwelling en jeuk verminderen. Er kunnen verschillende medicijnen worden gebruikt als uw kat andere allergiesymptomen heeft.
In milde gevallen treedt deze aandoening meestal vanzelf op en is er mogelijk geen behandeling nodig. Het is echter niet vreemd dat geïnfecteerde katten regelmatig een terugval hebben. Daarom kan uw kat herhaaldelijk conjunctivitis krijgen.
L-lysine kan worden aanbevolen om het immuunsysteem van uw kat te verbeteren, wat verdere terugval kan voorkomen. Antibiotica zijn soms nodig om secundaire bacteriële infecties te voorkomen of bestaande te behandelen. Interferon-alfa kan ook worden gesuggereerd omdat het een ander immuunstimulans is.
In ernstige gevallen kan het nodig zijn antivirale medicijnen te gebruiken. Sommige katten hebben misschien meer hulp nodig dan andere.
In het geval van een bacteriële infectie heeft uw kat mogelijk antibiotica nodig. Oogdruppels of een zalf worden ook vaak gebruikt om ontstekingen te voorkomen en pijn te verminderen.
In veel gevallen duurt het een paar dagen voordat conjunctivitis beter wordt. Uw kat moet echter de hele antibioticakuur afmaken om volledig te genezen. Te snel stoppen met de medicatie kan ervoor zorgen dat de infectie terugkeert, en het zal vaak erger zijn. Na verloop van tijd kunnen antibioticaresistente bacteriën infecties extreem moeilijk te behandelen maken.
De prognose voor katten is redelijk goed. In veel gevallen zal uw kat binnen een paar dagen beter zijn, zelfs zonder behandeling. Met de behandeling zou u snel een verbetering moeten opmerken.
Er kunnen echter van tijd tot tijd opflakkeringen optreden, vooral als het immuunsysteem van uw kat wordt aangetast. In dit geval moet het doel zijn om de frequentie van de opflakkeringen te minimaliseren. Goede voeding en goede vaccinatie zijn nodig om opflakkeringen te voorkomen.
Er zijn verschillende oorzaken van conjunctivitis. De behandeling hangt grotendeels af van de oorzaak. Als de kat een bacteriële infectie heeft, hebben ze waarschijnlijk antibiotica nodig, bijvoorbeeld. In sommige andere gevallen kunnen ze echter antivirale middelen nodig hebben.
Het meest voorkomende symptoom van deze aandoening is ontsteking en roodheid in het oog. Als andere oorzaken zijn uitgesloten, wordt vaak de diagnose conjunctivitis gesteld.
De meeste katten worden snel beter en ernstige complicaties zijn zeldzaam. Sommige katten krijgen echter regelmatig opflakkeringen. In deze gevallen moet u mogelijk immuunondersteunende therapieën overwegen.
