Canine-ehrlichiose, ook bekend als tekenkoorts, is een infectieziekte die honden oplopen via beten van Lone Star-teken (Amblyomma americanum) en bruine hondenteken (Rhipicephalus sanguineus). Tekenkoorts komt voor bij gedomesticeerde honden en hun wilde tegenhangers over de hele wereld.
Tekenkoorts is een Rickettsia-infectie die wordt veroorzaakt door de organismen Ehrlichia lewinii en Ehrlichia canis. Lone Star-teken en bruine hondenteken introduceren de bacteriën die deze infecties veroorzaken. Rickettsia-bacteriën vestigen zich in witte bloedcellen en richten grote schade aan.
Teken voeden zich met hondenbloed. Wanneer bruine hondentikken en Lone Star-teken hun slachtoffers bijten, brengen ze Ehrlichia-organismen over naar de bloedbanen van de gastheren. Dit is hoe honden tekenkoorts oplopen.
Zowel honden als katten zijn vatbaar voor overdracht van tekenkoorts. Hoewel het hoogst ongebruikelijk is, zijn mensen soms ook vatbaar voor het krijgen van ehrlichiose. Doberman pinschers en Duitse herders zijn twee hondenrassen die over het algemeen meer intense en dramatische effecten van deze infectie ervaren.
Tekenkoorts komt in drie verschillende fasen voor. Deze fasen zijn acuut, subklinisch en chronisch. Als een hond acute tekenkoorts heeft, zal hij symptomen ervaren zoals ademhalingsproblemen, gezwollen lymfeklieren, gewichtsverlies, koorts, bloedingsproblemen en neurologische problemen. Acute symptomen verschijnen in de beginfase van tekenkoorts, meestal in de lente en zomer.
Wanneer honden zich in het subklinische stadium van tekenkoorts bevinden, vertonen ze geen indicatie van de ziekte en vertonen ze daarom geen symptomen. Als uw hond een goed immuunsysteem heeft, kan hij mogelijk tekenkoorts bestrijden tijdens de subklinische periode.
Als het lichaam van uw hond ehrlichiose niet overwint, gaat hij over op chronische infectie, wat de derde fase van de ziekte is. Een hond in de chronische fase kan ernstige symptomen vertonen zoals bloedarmoede, problemen met het gezichtsvermogen - oogbloedingen zijn een voorbeeld - kreupelheid, oncontroleerbare bloedingen, zwelling van ledematen en falen van het beenmerg. Sommige honden ervaren trombocytopenie, een gezondheidstoestand die wordt gekenmerkt door een laag aantal bloedplaatjes. Honden met chronische ehrlichiose bezwijken soms aan de aandoening.
Dierenartsen hebben het soms moeilijk om honden te diagnosticeren in het begin van een tekenkoortsinfectie, omdat het immuunsysteem van de hond ongeveer twee tot drie weken nodig heeft om op de organismen te reageren en antilichamen aan te maken. Wanneer enkele weken zijn verstreken nadat honden tekenkoorts hebben opgelopen, kunnen dierenartsen de ziekte detecteren door tests uit te voeren die op antilichamen zoeken. Dierenartsen diagnosticeren honden met tekenkoorts op basis van de resultaten van bloedonderzoek en symptomen. Als u gezwollen teken op uw huisdier ziet, verwijder deze dan en noteer de datum; een bloedtest zal ongeveer acht weken later in orde zijn.
Als de dierenarts vaststelt dat uw hond tekenkoorts heeft, kan hij de hond behandelen met antibiotica zoals doxycycline en tetracycline. De behandeling duurt over het algemeen drie tot vier weken. Als een hond een bijzonder intens geval van tekenkoorts heeft, kan hij intraveneuze vloeistof of een bloedtransfusie nodig hebben. Als uw hond in de acute fase wordt behandeld, is de kans op herstel meestal groot. Als hij in de chronische fase wordt behandeld, is zijn kans op herstel kleiner.
Praat met uw dierenarts over het vinden van een tekencontroleoptie om teken te doden en te verdrijven. Tekencontroleproducten die permethrins bevatten, zijn vaak een goed idee. Veel veterinaire klinieken raden maandelijkse tekencontrole aan. Er zijn halsbanden, ingestibles, dipsauzen, topicals en shampoos.
Sommige dierenartsen stellen voor om tekenkoorts bij honden te stoppen door ze tijdens het tekenseizoen lage doseringen doxycycline of tetracycline te geven. Dit komt vaak voor bij honden die in regio's wonen waar veel tekenkoorts voorkomt.
Neem altijd contact op met uw dierenarts voordat u het dieet, de medicatie of de lichaamsbeweging van uw huisdier verandert. Deze informatie is geen vervanging voor de mening van een dierenarts.
