In dit artikelEen aanval is het gevolg van plotselinge en abnormale neurologische activiteit - in feite is het een soort elektrische storm in de hersenen. Bij zowel mensen als honden kunnen epileptische aanvallen voortkomen uit een groot aantal oorzaken en gaan ze meestal gepaard met verandering of bewustzijnsverlies. Ze kunnen enkele seconden, enkele minuten of, in het ergste geval, uren duren. Afhankelijk van het probleem kan de behandeling zo eenvoudig zijn als een normale dosis medicatie. Toevallen die verband houden met hersenaandoeningen kunnen echter leiden tot hersenbeschadiging of zelfs de dood als ze niet worden behandeld. Het begrijpen van de oorzaken en soorten aanvallen bij honden kan de ervaring minder stressvol maken.
Aanvallen bij honden worden gecategoriseerd als algemeen (volledig lichaam, krampachtig), focaal (mild en geïsoleerd tot een specifiek deel van het lichaam), of cluster (gebeurt achter elkaar). Vaak worden aanvallen voorafgegaan door een periode van angst, rusteloosheid of vrees die de 'pre-ictale fase' wordt genoemd. De aanval zelf wordt 'ictus' genoemd. Na de aanval volgt de "post-ictale fase", die enkele minuten tot uren van desoriëntatie, verdoving of blindheid kan inhouden.
Gegeneraliseerde aanvallen (ook wel tonische of clonische aanvallen genoemd) treffen het hele lichaam en worden gekenmerkt door bewustzijnsverlies, algehele stijfheid of door spastische, onwillekeurige bewegingen. De hond kan de controle over zijn blaas en darmen verliezen en sommige honden kunnen zelfs vocaliseren tijdens de gebeurtenis. Focale aanvallen, ook wel partiële aanvallen genoemd, zijn geïsoleerd in een bepaald deel van de hersenen en beïnvloeden daarom een specifiek deel van het lichaam. Focale aanvallen zijn meestal vrij mild en kunnen worden gekenmerkt door spiertrekkingen in het gezicht of de ledematen. Soms lijkt een focale aanval op een korte periode van desoriëntatie, of kan de hond dwangmatig in de lucht happen (soms "vliegbijten" genoemd). Clusteraanvallen verwijzen naar een reeks van drie of meer aanvallen die plaatsvinden binnen een periode van een uur of twee of meer aanvallen die plaatsvinden zonder dat het bewustzijn ertussen volledig terugkeert. Honden die clusteraanvallen krijgen, hebben onmiddellijk medische behandeling nodig en moeten die dag door een dierenarts worden gezien.
De meeste aanvallen worden niet als levensbedreigend beschouwd, maar ze duiden wel op een probleem in de hersenen van de hond. Als u merkt dat uw hond zich onvast of nerveus gedraagt, in elkaar zakt, schokt en schuimt in de mond, kan hij een aanval krijgen. Epileptische aanvallen kunnen soms het gevolg zijn van vergiftiging of omgevingsfactoren, dus een korte aanval hoeft geen ernstige gebeurtenis te zijn. Toch worden meerdere aanvallen achter elkaar of een aanval die langer dan vijf minuten duurt, beschouwd als een noodsituatie die levensbedreigend kan zijn. Bel onmiddellijk uw dierenarts. Het optreden van meer dan drie aanvallen in een periode van 24 uur is ook een dringende zaak die onmiddellijk naar de dierenarts moet. En zelfs als de aanval kort was en niet terugkeerde, is het toch het beste om een afspraak met de dierenarts te maken zelfs als hij normaal doet.
Aanvallen treden om een aantal redenen op. Uw hond kan een reactie hebben op een toxine. Het kan lijden aan een bacteriële of virale infectie, die vaak kan worden behandeld met antibiotica of antivirale middelen. Een lage bloedsuikerspiegel kan epileptische aanvallen veroorzaken en wordt vaak gezien bij puppy's van kleine rassen. In ernstigere gevallen kan uw hond lijden aan een hersenziekte, zoals idiopathische epilepsie, of stofwisselingsproblemen zoals een lever- of schildklieraandoening. Ten slotte kunnen structurele afwijkingen of tumoren (zowel kwaadaardig als goedaardig) ook bijdragen aan epileptische aanvallen bij honden.
Als uw hond een aanval heeft, moet u eerst uw dierenarts bellen, die diagnostische tests zal uitvoeren, te beginnen met bloedonderzoek en een lichamelijk onderzoek en mogelijk röntgenfoto's, in een poging de oorzaak vast te stellen. Als de eerste tests geen uitsluitsel geven, kan een veterinaire neuroloog een CT-scan, een MRI uitvoeren of een cerebrospinale vloeistof (CSF) tappen om meer informatie over de toestand van uw hond te verzamelen. Gelukkig kunnen de meeste aanvallen bij honden worden gereguleerd met medicijnen, hoewel sommige doorbraakaanvallen mogelijk zijn. Maar afhankelijk van de oorzaak kan het simpelweg helpen om een giftige stof te vermijden, onderliggende aandoeningen in de hersenen of de lever te behandelen of alternatieve therapieën zoals acupunctuur te gebruiken. Soms, zoals in het geval van een tumor, moet uw hond geopereerd worden voordat de epileptische aanvallen verdwijnen. Het is belangrijk dat u zich houdt aan de aanbevelingen van uw dierenarts voor een succesvol resultaat.
Een langdurige aanval of een reeks aanvallen die continu optreedt, wordt status epilepticus genoemd. Dit is een benarde situatie die, indien onbehandeld, kan leiden tot hersenbeschadiging, hyperthermie (verhoogde lichaamstemperatuur) en zelfs de dood. Honden met status epilepticus moeten in het ziekenhuis worden opgenomen en hebben vaak een constante infusie van medicatie nodig om de aanvallen te stoppen.
Epilepsie bij honden is een idiopathische ziekte zonder bekende oorzaak. Het typische begin varieert tussen de leeftijd van 1 tot 5 jaar en ras- en familiegeschiedenis kunnen een rol spelen bij de ontwikkeling ervan. Er is geen specifieke test om epilepsie te diagnosticeren, dus geavanceerde diagnostische tests (zoals een CT-scan, MRI en ruggenprik) worden vaak aanbevolen om andere oorzaken uit te sluiten. Soms wordt echter een vermoedelijke diagnose gesteld wanneer een hond aan de criteria voor de ziekte voldoet. Veel epileptische honden reageren redelijk goed op medicamenteuze behandeling en hebben dit hun hele leven nodig om een gelukkige levensstijl te behouden.
Met een groot aantal oorzaken zijn er maar een paar manieren om aanvallen bij honden te voorkomen. Een preventieve maatregel is om uw hond uit de buurt te houden van giftige stoffen en vergiften zoals verfoplosmiddelen en antivries. Stress kan ervoor zorgen dat een hond die vatbaar is voor epileptische aanvallen een episode krijgt, dus als uw huisdier in het verleden epileptische aanvallen heeft gehad, is het erg belangrijk om de stress in zijn omgeving te minimaliseren.
