Als je voor het eerst een hondenbezitter bent, is een van de weinige dingen die je jezelf moet afvragen of je je hond moet castreren of niet.
Als eigenaren van gezelschapsdieren willen we alleen de beste gezondheidszorg bieden voor onze honden. Echter, tegenstrijdige informatie over castratie-castratie verwart ons om na te denken over wat goed of fout is.
De beslissing om onze hond te steriliseren of castreren zal waarschijnlijk van invloed zijn op ons en de gezondheid van onze honden.
Dit artikel bespreekt de mogelijke risico's van sterilisatie en castratie en alle dingen die u MOET overwegen voordat u het doet.
Voordat we in de discussie komen, moeten we begrijpen wat sterilisatie of castratie is en de tegenstrijdige informatie.
Sterilisatie en castratie is de medische (sterilisatie) procedure voor het verwijderen van de eierstokken of testikels van uw huisdieren. Het verschil tussen de twee is dat sterilisatie voor vrouwelijke honden is, terwijl castratie voor mannelijke honden is.
De formele term voor sterilisatie is Ovariohysterectomie, terwijl castratie castratie . is .
Hoewel beide termen in de diergeneeskunde worden gebruikt, is de term onzijdig wordt vaak gebruikt om beide processen te beschrijven.
Het lijdt geen twijfel dat er wereldwijd een toenemende populatie honden is, vooral in Amerika.
In een onderzoek van People for the Ethical Treatment of Animals (PETA) zwerven ongeveer 70 miljoen dakloze honden en katten door de straten van Amerika.
Daarom merkte de American Society for the Prevention of Cruelty to Animals (ASPCA) op dat jaarlijks 6,5 miljoen dakloze huisdieren worden afgestaan aan dierenasielen. De helft van hen zijn honden, terwijl de andere helft katten zijn.
Om hun massale populatie onder controle te houden, moeten verschillende hondenopvangcentra in elke staat hun honden steriliseren of castreren voordat ze worden vrijgegeven voor adoptie. Ze worden gedaan voor het onder controle houden van de populatie van huisdieren en voor de andere voordelen die ermee gepaard gaan.
De meeste eigenaren van gezelschapsdieren zijn van mening dat het castreren of castreren van hun honden verschillende voordelen heeft. Dit omvat het volgende:
Het voorkomt dat uw honden bepaalde soorten kanker, bacteriële infecties (d.w.z. pyometra) en gedragsproblemen ontwikkelen.
Het voorkomt dat ze het ongewenste zwerfvuil hebben en verzorgen.
Elk jaar worden miljoenen huisdieren geëuthanaseerd in verschillende dierenasielen. Dit komt door het gebrek aan middelen om deze dieren te ondersteunen.
In de loop der jaren werden beide processen populair onder eigenaren van gezelschapsdieren, dat het uiteindelijk een vuistregel werd.
Uit verschillende onderzoeken is echter gebleken dat vroegtijdig steriliseren en castreren verschillende risico's met zich meebrengt voor onze huisdieren. Enkele van deze risico's zijn:
Castratie of castratie zal in wezen resulteren in een verlies van verschillende hormonen, wat resulteert in een langzamer metabolisme.
Vergeleken met intacte honden is het aantal thyroxine significant lager bij gesteriliseerde of gecastreerde honden.
Dierenartsen ontdekten dat sterilisatie of castratie het risico op drie soorten kanker kan verhogen (d.w.z. hemangiosarcoom, lymfoom en mestceltumoren).
Gesteriliseerde of gecastreerde honden zullen eerder aan dementie lijden omdat er onvoldoende hormonen in hun lichaam worden aangemaakt.
Zoals hierboven vermeld, hebben verschillende onderzoeken aangetoond dat het steriliseren of castreren van uw huisdieren een langdurig effect kan hebben op hun gezondheid, vooral met hun gewrichten.
De belangrijkste reden voor dit probleem is de onvoldoende hoeveelheid oestrogeen en testosteron in hun lichaam.
Deze twee hormonen helpen bij het ontwikkelen en sluiten van de groeischijven in hun botten. Dus als een hond wordt gesteriliseerd of gecastreerd, zal dit over het algemeen zijn groeivoortgang beïnvloeden.
Als gevolg hiervan kan dit leiden tot ontwikkelingsorthopedische ziekten (DOD), zoals:
Heupdysplasie is een veel voorkomende skeletaandoening, die vaak wordt gezien bij honden van grote of grote rassen.
Bij honden met heupdysplasie ontwikkelen de functies van het heupgewricht zich niet goed. In plaats van soepel te slijpen, slijpt het kogelgewricht (sferoïde gewricht) pijnlijk op elkaar.
Dit resulteert in verslechtering en uiteindelijk verlies van de gewrichtsfunctie zelf.
Er zijn verschillende redenen waarom een hond heupdysplasie ontwikkelt. Een van deze redenen is echter vroegtijdige sterilisatie of castratie.
In 2005 bleek uit een onderzoek dat honden met heupdysplasie zes maanden voor hun diagnose werden gecastreerd. Vergelijkbare bevindingen zijn te vinden in een ander onderzoek waarin 5% van de gedesexeerde Golden Retrievers meer risico had op heupdysplasie dan hun intacte tegenhangers.
Bij het vermoeden van een voorste kruisbandletsel (VKB) wordt aangenomen dat een ligament op de knie is gescheurd en niet meer kan worden gebruikt.
Bij honden wordt dit bindweefsel echter craniale kruisband (CCL) genoemd.
Wanneer een hond een CCL-blessure heeft, kun je de symptomen meestal zien aan de zwelling van zijn knieën en achterpoten.
Deze verwonding kan ook leiden tot kreupelheid van de achterpoten en daaropvolgende knieartritis.
Onderzoek toont aan dat CCL-verwondingen vaker voorkomen bij gesteriliseerde of gecastreerde honden.
Een andere studie wees uit dat gesteriliseerde en gecastreerde honden van elke leeftijd twee keer zoveel kans hadden op CCL-ruptuur. Gelijkwaardige resultaten worden ook gevonden in een verhoogd risico op CCL-tranen.
Ze gingen ervan uit dat de reden hierachter het gebrek aan geslachtshormonen is die in het lichaam van de hond worden geproduceerd. Gesteriliseerde en gecastreerde honden hebben ze niet, dus het optreden van CCL-verwondingen.
In 2005 toonde een onderzoek aan dat gesteriliseerde/gecastreerde honden meer dan drie keer meer kans hebben op patellaluxatie.
Patellaire luxatie is een genetisch defect waarbij de knieschijf van een hond uit zijn groef springt. Deze aandoening treft in de meeste gevallen vaak beide knieën.
Honden die lijden aan Patellaire Luxatie worden vaak gezien overslaan of huppelen in hun sporen.
Vaker wel dan niet, merken eigenaren deze symptomen niet eens op vanwege hun subtiele uiterlijk.
Patellaluxatie komt vaker voor bij kleine tot middelgrote honden. Grote honden worden echter ook getroffen.
Van de 801 honden in het onderzoek bleken er 559 patellaluxatie te hebben. Ongeveer 73% van hen heeft last van mediale patellaluxatie, terwijl de overige 27% last heeft van laterale patellaluxatie.
Nu we de mogelijke risico's van sterilisatie voor gewrichtsaandoeningen hebben besproken, gaan we nu over naar de dingen waar u als eigenaar van een huisdier rekening mee moet houden.
Het is belangrijk op te merken dat de onderstaande lijst u alleen zal helpen beslissen of u uw hond wilt castreren of niet.
Deze dingen kunnen helpen om ze niet te haasten om ze te castreren. Sommige honden kunnen verschillende reacties hebben, afhankelijk van de kenmerken die ze hebben.
De hulp van een dierenarts zoeken zal u ook helpen, aangezien zij de individuele behoeften van uw huisdier kennen en een aanbeveling kunnen doen.
Maar er is niets mis met zelf onderzoek doen. Het is nog steeds uw verantwoordelijkheid als eigenaar om te doen wat het beste is voor uw huisdier.
Een studie uitgevoerd door de UC Davis School of Veterinary Medicine heeft aangetoond dat bepaalde hondenrassen eigenlijk kwetsbaar zijn voor de effecten van castratie.
Kleinere hondenrassen zoals Chihuahua, Shih Tzu en Pomeranians lopen geen risico op het ontwikkelen van een gewrichtsaandoening. Grote hondenrassen zoals Golden Retrievers en Duitse Herders lopen echter meer risico op drie verschillende veelvoorkomende complicaties.
Dienovereenkomstig zijn gemengde hondenrassen meer vatbaar voor gewrichtsaandoeningen in vergelijking met raszuivere honden. De reden hierachter is hun onvoorspelbare groei.
Hun genen kunnen hun reactie op sterilisatie of castratie stoppen of stimuleren, afhankelijk van welk gen dominanter is.
Traditioneel is de leeftijd voor castratie onder eigenaren van gezelschapsdieren vóór de leeftijd van zes maanden.
Uit een richtlijn van AAHA Canine Life Stage Guidelines in 2019 bleek echter dat de leeftijd van uw hond essentieel is bij het bepalen van de beste tijd om ze te steriliseren of castreren.
Deze richtlijn suggereerde dat kleine hondenrassen gecastreerd moeten worden na een leeftijd van zes maanden, terwijl grote hondenrassen gesteriliseerd moeten worden rond de leeftijd van 9 tot 12 maanden.
Houd er rekening mee dat de richtlijnen alleen zijn geschat op basis van de meerderheid van de hondenpopulatie. Sommige honden moeten mogelijk 2 tot 8 jaar oud zijn om de risico's te verminderen.
Het percentage gewrichtsrisico bij gecastreerde honden varieert ook afhankelijk van hun geslacht.
Mannelijke honden hebben meer kans op het ontwikkelen van gewrichtsaandoeningen dan vrouwelijke honden, met name de craniale kruisband (CCL).
In één onderzoek zijn mannelijke Golden Retrievers vatbaarder voor heupdysplasie, terwijl mannelijke Labrador Retrievers meer last hebben van elleboogdysplasie.
Bij sterilisatie hebben grote honden met een gewicht van 20 kg meer risico op het ontwikkelen van een gewrichtsaandoening dan kleinere honden die minder dan 20 kg wegen.
Het is 28% riskanter om een grote hond te castreren. Tegelijkertijd is er slechts een risico van 5-12% bij een hond van standaardformaat.
Vasectomie is een chirurgische ingreep waarbij de zaadleider wordt doorgesneden, vastgebonden en verzegeld.
Vas deferens is de buis die het sperma uit de testikel van de hond draagt.
Zodra een vasectomieprocedure is uitgevoerd, zal uw reu uw teefje niet langer bevruchten.
De reu zal nog steeds testosteron produceren via zijn testikels. Het verwijderen van het genoemde deel zal de vrouwelijke hond echter niet meer insemineren.
Het voordeel van deze procedure is dat het zorgt voor de balans van hormonen bij de reu. Daardoor ontstaat een gezondere groeiontwikkeling bij zowel mannelijke als vrouwelijke honden.
Tubal Ligation is het proces van het binden of snijden van de eileider.
Dit proces voorkomt de overdracht van eicellen van de eierstokken naar de baarmoeder, wat resulteert in onvruchtbaarheid.
In tegenstelling tot sterilisatie, mogen honden die deze procedure hebben ondergaan hun voortplantingsorganen behouden. Ze zullen ook nog steeds warmtecycli ervaren en voldoende stabiele hormonen produceren.
Er zijn producten op de markt waarmee u uw honden kunt steriliseren.
Deze producten voorkomen de aanmaak van sperma, wat onvruchtbaarheid bij uw reuen veroorzaakt. Gelukkig heeft dit geen invloed op de productie van hun hormonen.
Laten we eerlijk zijn; sommigen van ons castreren of castreren onze honden voor minder verantwoordelijkheden.
Ja, sterilisatie en castratie kunnen voorkomen dat we ongewenste nesten of agressieproblemen krijgen. Het kan ook helpen de oorzaak van sommige gezondheidsproblemen te verminderen.
Of u uw hond nu steriliseert of castreert, u moet het grootste deel van uw tijd besteden aan het trainen van hen om gedragsproblemen te voorkomen.
Als ze krols zijn, is het beter om ze geïsoleerd te houden en uit de buurt van andere honden die ze in de buurt kunnen ruiken.
In de loop der jaren is er ontelbaar veel onderzoek gedaan naar de voor- en nadelen van castratie.
Sommige eigenaren van gezelschapsdieren zijn van mening dat er meer voordelen aan zitten dan nadelen. Steeds meer dierenartsen zijn van mening dat het gunstiger is om uit te stellen bij sterilisatie of castratie.
Aan de andere kant moet het steriliseren of castreren van uw honden gebaseerd zijn op een individuele basis, niet omdat het een trend is onder eigenaren van gezelschapsdieren. Je moet overwegen of het echt is wat je wilt of wat je hond nodig heeft.
Wees proactief en doe je eigen onderzoek.
U moet dus alleen betrouwbare en wetenschappelijk onderbouwde bronnen vertrouwen.
Als u uw honden echter niet wilt steriliseren of castreren, zijn er altijd alternatieve opties voor u beschikbaar.
Verschillende mensen kunnen een andere mening hebben over uw beslissing, maar houd er rekening mee dat er voor- en nadelen zijn aan elke procedure waarover u wilt beslissen.
Houd in gedachten dat het u niet de verkeerde persoon maakt of u uw honden steriliseert of niet. Voor uw huisdieren zorgen is moeilijk, en de meeste mensen hebben er nog steeds moeite mee.
Deze beslissingen zijn complex, maar uiteindelijk wilt u alleen het beste voor uw huisdier en dat is bewonderenswaardig.
