Wanneer u een knobbel, bult of vreemde groei bij uw hond tegenkomt, kan dat een enge ervaring zijn.
De eerste gedachte die bij een hondenbezitter opkomt, is vaak 'kanker', maar gelukkig zijn er over het algemeen geen zorgen als het gaat om talgklieradenoom bij honden.
Huidaandoeningen komen vaak voor bij honden, en veel knobbels en bultjes zijn volkomen ongevaarlijk.
Dat gezegd hebbende, is het essentieel om uw hond hoe dan ook door een dierenarts te laten controleren. Dit artikel gaat over talgadenoom bij honden en geeft tips voor het identificeren van het probleem en welke actie moet worden ondernomen.
In dit artikel bespreken we:
Een talgklieradenoom (of talgklieradenoom) is een van de vijf soorten talgkliertumoren bij honden; het is een niet-viraal type van huidwrat (1).
Dit betekent dat het immuunsysteem van de hond de massa niet beïnvloedt.
Sebaceuze adenomen zijn in wezen goedaardige tumoren , die niet-kankerachtig en niet gevaarlijk zijn (2). Het is het meest voorkomende type tumor bij honden (3).
Hoewel ze er misschien angstaanjagend uitzien en klinken, zoals wratten, veroorzaken ze geen schade aan uw hond en kunnen ze in de meeste gevallen alleen worden gelaten.
Af en toe zie je kleine plukjes haar groeien uit het talg-adenoom van de hond, hoewel het over het algemeen haarloze uitsteeksels zijn die op een bloemkool lijken.
Ze worden vaak aangetroffen in de volgende delen van het lichaam van een hond (4):
De kans is groter dat u talg-adenomen ziet bij oudere honden, met een gemiddelde leeftijd tussen 9 en 10,5 jaar en waarbij de achterhand, buik en thorax de meest getroffen gebieden zijn (5, 6).
Honden die er vatbaar voor zijn, kunnen ook meer van deze gezwellen ontwikkelen naarmate ze ouder worden.
De talgklier is een olieklier in de huid van de hond (7). Het produceert een olieachtige substantie genaamd talg, die helpt om de huid te smeren.
Wanneer het overmatig olie begint te produceren , de klier zelf wordt groter en kan groter worden.
Het is echter gemakkelijk om een talg-adenoom te onderscheiden van virale wratten vanwege de vette aard .
Als je erin knijpt, komt er een heldere of soms zwartgekleurde olieachtige substantie uit de huidporiën.
Sebaceuze adenomen zijn niet gevaarlijk omdat ze goedaardig zijn en meestal geen kanker bevatten. Ze hoeft zelden te worden verwijderd , en als ze alleen worden gelaten, zullen ze uw hond vaak niet lastig vallen (8).
Er zijn echter een paar manieren waarop talg-adenomen uw hond kunnen beïnvloeden.
Omdat ze olie afscheiden, kunnen er zich soms korstjes vormen (9).
Het gebied kan ook jeukend worden , en als uw hond er last van heeft, kan de hond de situatie verergeren door te krabben en secundaire korstvorming te veroorzaken.
Soms bevindt het talg-adenoom zich op een lastige locatie op het lichaam van uw hond, waardoor een probleem ontstaat door ofwel te groot te worden of geïrriteerd te raken wanneer de hond gaat liggen, eten of, in sommige gevallen, knippert - alles afhankelijk van waar de massa zich op het lichaam van uw hond bevindt.
Het verwijderen van talgadenomen wordt meestal alleen overwogen om de kwaliteit van leven van een hond te verbeteren als ze constant aan het gebied kauwen en likken of als er zich andere problemen hebben ontwikkeld (10).
De diagnose van een talg-adenoom bij een hond hangt vaak af van de geschiedenis en het onderzoek van de massa (11).
Wanneer u uw hond laat controleren door een dierenarts, kunt u een aantal van de volgende vragen verwachten:
Uw dierenarts zal ook een lichamelijk onderzoek uitvoeren om te bepalen of de massa al dan niet gehecht lijkt te zijn aan de onderliggende huid of zweren, en of er sprake is van olie of afscheiding (12).
Ze zullen controleren of de hond pijn of ongemak heeft of dat de massa warm aanvoelt.
Als uw dierenarts er niet zeker van is dat het een talg-adenoom is door er alleen maar naar te kijken, of als hij geen ervaring heeft met deze gezwellen en liever een second opinion heeft, kan hij een fijne naaldaspiratie doen. (13).
Als je twijfelt over de diagnose van een dierenarts, kun je hem vragen dit te laten doen.
De delicate naaldaspiratieprocedure omvat het gebruik van een zeer kleine naald om cellen uit de groei te verwijderen. De cellen worden vervolgens naar een patholoog gestuurd voor evaluatie en er kan een definitieve diagnose worden gesteld.
Talgcysten bij honden komen minder vaak voor (14). Men denkt dat ze zich ontwikkelen door een obstructie van de follikels, wat leidt tot een abnormale talgophoping.
Een talgcyste is in wezen een klein zakje met een opeenhoping van talg.
Net als talg-adenomen zijn deze cysten ook goedaardig , niet-pijnlijke gezwellen, hoewel ze soms gevoelig kunnen zijn om aan te raken.
Het verschil tussen de twee is dat de ene een cyste is en de andere een tumor.
Cysten zijn weefselzakjes gevuld met een andere stof, zoals lucht of vloeistof. Tumoren daarentegen zijn stevige weefselmassa's.
Er is geen behandeling nodig als de diagnose is dat het een sebaceous adenoom is (15).
Er zijn echter gevallen waarin het gebied openbreekt en bloedt of is geïnfecteerd als gevolg van het wrijven van een halsband of riem of als uw hond eraan kauwt.
Verzorgingsprocedures zoals poetsen kunnen ook een wond in het gebied oplopen en veroorzaken. Als het talg-adenoom zich in de buurt van de bek van de hond bevindt, kan het beschadigd raken wanneer de hond aan het eten is.
Als het op het ooglid van de hond zit, kan dit leiden tot andere problemen, zoals wrijven over het oog en het veroorzaken van hoornvlieszweren (16).
Wanneer de omstandigheden dit vereisen, zoals bij de hierboven beschreven incidenten, kan de dierenarts het talgadenoom operatief verwijderen samen met een wig van de onderliggende huid om ervoor te zorgen dat er niets van achterblijft.
De operatie wordt meestal uitgevoerd onder algemene anesthesie.
Een professionele dierenarts moet altijd een knobbel, bult of groei op het lichaam van uw huisdier controleren om ernstige aandoeningen uit te sluiten.
Als uw hond een talgklieradenoom heeft, ziet u dit misschien als goed nieuws, aangezien deze over het algemeen geen ernstige problemen voor uw hond veroorzaken, zolang de situatie maar in de gaten wordt gehouden.
Als u meer informatie nodig heeft over de behandeling van tumoren van de talgklieren bij honden of als u de eerdere informatie beknopter wilt, dan zou deze FAQ u moeten helpen.
Meestal zijn talg-adenomen puur cosmetische laesies. Ze hebben meestal geen invloed op de gezondheid van uw hond, dus u hoeft ze niet agressief te behandelen.
Dat gezegd hebbende, kunnen talg-adenomen uw hond irriteren. Ze kunnen ook veranderen of groeien. Wanneer dit gebeurt, zal uw dierenarts de talgtumoren willen verwijderen. Hij zal ze dan biopsie geven.
Het ding om te onthouden is dat de dierenarts van uw hond de goedaardige tumoren kan verwijderen. Maar er zullen zich waarschijnlijk nieuwe vormen. Dit geldt met name naarmate uw hond ouder wordt.
Sebaceous adenomen hebben de neiging om niet van honden af te vallen. Het zijn echter goedaardige gezwellen, dus u hoeft ze meestal niet te behandelen.
Als ze uw hond irriteren, moet uw dierenarts een operatieve verwijdering uitvoeren, omdat ze niet vanzelf verdwijnen.
Zodra honden talg-adenomen ontwikkelen, kunnen ze groeien. Ze groeien echter meestal langzaam.
Daarom raadt uw dierenarts doorgaans niet aan om een talgtumor te verwijderen, tenzij deze in de weg zit of een bedreiging vormt voor de gezondheid van uw hond.
Bij honden zijn talgcysten verhoogde bultjes. Ze kunnen een beetje blauw zijn, of ze kunnen licht zijn.
Als ze barsten, zullen ze afscheiding vertonen die lijkt op kwark, bruin of grijsachtig wit. De meeste van deze huidtumoren of cysten ontwikkelen zich op de bovenbenen, romp, hoofd of nek van uw hond.
Als de cyste donker van kleur lijkt, is het waarschijnlijk een valse cyste. Dit betekent dat het gevuld is met bloed.
Of het nu gaat om een goedaardige tumor of een zeldzame kwaadaardige tumor, een operatie is de enige methode om de talgcyste te verwijderen.
Dat gezegd hebbende, als de tumoren optreden bij een infectie, zal uw dierenarts uw hond waarschijnlijk ook antibiotica voorschrijven.
Histiocytomen beïnvloeden meestal de ledematen, oren, nek of hoofd. Het zijn meestal enkele haarloze knobbeltjes die klein van formaat zijn.
Soms verschijnen er meerdere tegelijk. Dit komt vooral veel voor in Shar Peis.
Papillomen bij honden hebben meestal ruwe oppervlakken die bijna gekarteld zijn.
Veel mensen vergelijken hun uiterlijk met dat van een bloemkool of zeeanemoon. Ze komen vaker voor bij jonge honden, vooral op de snuit of lippen.
Hondenbezitters kunnen dierenartsen vragen om een van de verschillende methoden te gebruiken om huidgroei van hun honden te verwijderen. Kleine die niet pijnlijk zijn, zijn eenvoudig te verwijderen.
Uw hond heeft mogelijk een plaatselijke verdoving nodig. Dan kan uw dierenarts de groei bevriezen of afsnijden. Uw dierenarts kan ook elektrocauterisatie of een laser gebruiken om het te verwijderen.
De exacte methode om de huidgroei te verwijderen, hangt af van het type groei in kwestie.
