Rabiës is een dodelijk vermijdbaar virus met in de meeste gevallen bijna 100% dodelijke afloop (1).
Als uw hond besmet raakt met hondsdolheid, is er weinig tot geen overlevingskans, daarom is vaccinatie cruciaal (2).
Als u de tekenen van hondsdolheid bij honden kent, kunt u in sommige gevallen uw huisdier en uzelf redden, aangezien hondsdolheid een zoönose is (3).
Hondsdolheid bij honden is een virus dat het centrale zenuwstelsel, het ruggenmerg en de hersenen van een hond aantast (4). Helaas blijven zowel hondsdolheid bij honden als hondsdolheid bij mensen verwaarloosd en voortdurend terugkerende ziekten (5, 6).
Het virus nestelt zich aanvankelijk in het spierweefsel en verplaatst zich naar het zenuwstelsel van de hond, waar het uiteindelijk de speekselklieren binnendringt (7).
Dit is de reden waarom de meeste foto's van deze ziekte honden laten zien die kwijlen of schuimen bij de mond, zoals de hondsdolheidsfoto hierboven.
Het rabiësvirus zal de dierlijke gastheer in bijna 100% van de gevallen doden (8). Het virus kan niet langer dan 24 uur overleven buiten de gastheer, een mens, een huisdier of een wild dier.
Het virus is wereldwijd in bijna alle landen geconstateerd (9). Jaarlijks sterven ongeveer een miljoen dieren aan hondsdolheid. Zelfs vandaag de dag doodt hondsdolheid ongeveer 60.000 mensen per jaar.
Statistisch gezien zijn honden de meest voorkomende dragers van hondsdolheid (10). Andere veel voorkomende dragers van hondsdolheid zijn wilde dieren omdat ze niet zijn ingeënt, en hondsdolheid wordt het vaakst aangetroffen bij vossen, vleermuizen en wasberen (11).
Honden krijgen zelf meestal hondsdolheid via speeksel afkomstig van een ander aangetast dier (12). Het kan het gemakkelijkst worden overgedragen door een hondenbeet.
Andere transmissiemethoden zijn ook mogelijk:ogen, neus, mond, aerosoltransmissie of orgaantransplantatie, maar ze komen veel minder vaak voor (13, 14, 15, 16).
Honden zijn vatbaarder voor het oplopen van hondsdolheid als ze een schram, snijwond of een open wond hebben waardoor het virus hun lichaam kan binnendringen.
Als u een hond in uw buurt opmerkt met symptomen van hondsdolheid, moet u dit onmiddellijk melden aan de dierenbescherming om de verspreiding naar andere dieren te stoppen.
Tekenen van hondsdolheid bij honden verschijnen niet altijd meteen . Symptomen van hondsdolheid kunnen tien dagen na de infectie of zelfs enkele maanden verschijnen.
In sommige zeldzame gevallen kan de incubatietijd een jaar duren (17).
Tijdens de "geen symptomen"-periode bevindt het virus zich in zijn latente fase waarin een hond zich gewoonlijk gedraagt, en u merkt niets aan uw pup.
Er zijn drie fasen tot rabiëssymptomen bij honden (18, 19). Nadat uw huisdier is geïnfecteerd met hondsdolheid, hoeft hij niet noodzakelijkerwijs alle onderstaande stappen te doorlopen en kan hij enkele van de symptomen overslaan.
In de eerste fase beginnen de symptomen zich pas anders te manifesteren.
Onrust . Een hond met hondsdolheid zal paranoia hebben en zich gedragen alsof ze constant bang zijn of wachten tot er iets vreselijks gebeurt.
Opname . Honden kunnen erg verlegen worden en zich gaan verstoppen voor mensen, waardoor ze veel tijd alleen doorbrengen.
Zelfs als je hond nog steeds vriendelijk tegen je is, zullen ze hun opgewektheid verliezen en melancholisch worden.
De hap likken . Als een virusdrager een hond heeft gebeten, zal deze vaak geïnfecteerde wonden likken, krabben, snuiven of bijten.
Agressie . Honden met hondsdolheid kunnen ongewoon agressief worden. Rabiës-agressie zal in de beginfase optreden, of het kan komen nadat het virus het zenuwstelsel van een hond heeft bereikt.
De hond blaft naar mensen en andere dieren, zelfs naar levenloze dingen, en probeert ze zelfs te bijten.
Op dit moment heeft het virus de hersenen van de hond al bereikt en mogelijk het ruggenmerg van de hond aangetast. Dit is wanneer uw huisdier door de agressiepiek gaat.
Woede . De hond zal soms boos lijken. Ze blaffen naar alles wat voorbij komt en vallen andere dieren, mensen en objecten aan.
In dit stadium kan een hond ook op zijn baasje schieten alsof hij hem niet meer herkent.
Verwijde pupillen . Als je in de ogen van een hondsdolle hond kijkt, zul je zien hoe hun pupillen aanzienlijk verwijd zijn alsof ze iets engs hebben gezien.
Het gaat gepaard met het gevoel van verwarring en desoriëntatie van een hond, zelfs in een krappe ruimte.
Aanvallen . In het vergevorderde stadium van hondsdolheid worden de spieren van uw hond aangetast. Je zult de hond zien trillen en hevig beven. Uiteindelijk kan de aangedane hond een of meerdere aanvallen krijgen.
Gebrek aan angst . Een hond met hondsdolheid zal paranoia en verhoogde agressiviteit hebben, waardoor hun gewoontegedrag wordt overschaduwd.
Ze zullen alles en nog wat aanvallen, aangezien alle aangeboren en aangeleerde angst zal verdwijnen doordat de hersenen troebel zijn door het virus.
Deze laatste fase van tekenen van hondsdolheid bij honden omvat de verlammingsfase. De verlamming kan gedeeltelijk beginnen en na een paar dagen overgaan in volledige verlamming, coma en de dood.
Het is ook mogelijk dat een hond de tweede fase volledig overslaat en deze laatste onmiddellijk na de eerste rabiëssymptomen ingaat.
Kwijlen . Dit is een veelvoorkomend teken dat een hond hondsdolheid heeft. Zodra het virus de speekselklieren binnendringt, veroorzaakt het overmatig kwijlen en kwijlen, wat op schuim lijkt.
De hond lijkt niet in staat zijn mond te sluiten, met de mond volledig naar beneden. Bovendien zal de hond niet eten en zullen ze de controle over hun keel verliezen.
Verlamming . De verlamming heeft invloed op de mond, keel en spieren van de hond. Het lichaam van de hond begint te trillen en ze kunnen de controle over hun benen en het vermogen om te lopen verliezen.
De verlamming zal zich snel uitbreiden naar de andere delen van het lichaam van de hond, wat uiteindelijk leidt tot coma en de dood.
Nadat de eerste tekenen van hondsdolheid bij honden verschijnen, gaat het dier binnen ongeveer zeven dagen door het actieve stadium van een virus, aangezien elke fase waarschijnlijk ca. 2-3 dagen .
De meest effectieve manier om hondsdolheid bij honden te voorkomen is vaccinatie (20). Honden die zijn ingeënt, hebben een perfecte kans om ongeschonden door rabiës te gaan.
Niet-gevaccineerde honden zullen vrijwel zeker met de dood te maken krijgen (21).
Om de risico's te minimaliseren, Houd uw huisdier uit de buurt van zwerfhonden en wilde dieren (wasberen, vossen, vleermuizen), omdat ze de grootste kans hebben om drager te zijn van hondsdolheid.
Het is raadzaam om onbevolkte en ongecontroleerde natuurgebieden zoals bossen te vermijden. In plaats van daarheen te gaan, kun je altijd met je pup door een park wandelen.
Houd uw hond aan de lijn tijdens regelmatige wandelingen, vooral tijdens het kamperen of wandelen. Zorg ervoor dat uw huisdier de meest elementaire gehoorzaamheidscommando's gehoorzaamt, zodat u de hond onder controle kunt houden voor het geval ze besluiten achter een wasbeer of vos aan te jagen.
Verspreid het alsjeblieft over hondsdolheid, de symptomen en de gevolgen ervan bij uw buren, vrienden en hondenbezitters.
Als meer mensen zich bewust zijn van de ernst ervan, is de kans groter dat ze verdachte gevallen melden en hun honden vaccineren.
Als je een hond of een ander dier in je straat ziet met symptomen van hondsdolheid, meld dit dan bij het dierenasiel of de dierenambulance.
Probeer nooit zelf een verdachte of in de steek gelaten hond te vangen, aangezien u ook met hondsdolheid besmet kunt zijn.
Als u vermoedt dat uw hond hondsdolheid heeft, is het van cruciaal belang om onmiddellijk uw dierenarts te bellen. De hond krijgt een boostervaccinatie tegen hondsdolheid en wordt gedurende één tot twee maanden geobserveerd.
Wanneer u uw hond naar de dierenarts brengt, vergeet hem dan niet in bedwang te houden voor het geval dat.
Als je kunt, raak de hond dan niet aan en draag als het moet dikke beschermende handschoenen. Als uw hond kwijlt, kom dan niet in de buurt van zijn bek.
Terwijl u uw hond naar de dierenarts vervoert, dient u hem in een bench te houden totdat de dierenarts het overneemt.
Rabiës is een ernstig virus met een bijna specifieke fatale afloop voor zijn gastheer. Het wordt meestal overgedragen door een beet, speeksel en een open wond. De meest voorkomende dragers van hondsdolheid zijn wasberen, vleermuizen en vossen.
Tekenen van hondsdolheid bij honden variëren van de eerste milde, zoals rusteloosheid en het likken van de wond tot de voor zichzelf sprekende, zoals benadrukte agressie, grillig gedrag en toevallen, eindigend met de symptomen van schuim bij de mond volledige verlamming.
Om hondsdolheid bij uw hond te voorkomen, moet u deze altijd vaccineren. Het is ook raadzaam om uw huisdier uit de buurt van wilde en zwerfdieren te houden en het bewustzijn over de gevaren van hondsdolheid te vergroten.
