Vorig jaar zijn we overgestapt naar een nieuwe dierenarts. We hebben de wijziging aangebracht op aanbeveling van een goede vriend en konden niet gelukkiger zijn. Onze nieuwe dierenarts is grondig, meelevend, slim als een zweep en een uitstekende diagnosticus. Haar medewerkers zijn ook bekwaam en gastvrij. Een bijkomend voordeel van deze clinic is het onderwerp van dit artikel. Het standaardbeleid van onze nieuwe dierenarts is dat eigenaren bij hun honden en katten blijven voor lichamelijk onderzoek en voor alle zorgprocedures die goede diergeneeskundige praktijken toestaan.
Hier is een voorbeeld:Afgelopen zomer ontwikkelde een van onze Goldens, Cooper, een oorhematoom. Ik was weg, dus mijn man, Mike, nam Cooper mee naar de kliniek.
Na een eerste onderzoek (uitgevoerd terwijl Mike Coop vasthield en de hele tijd met hem praatte), adviseerde onze dierenarts een relatief nieuwe benadering van hematoombehandeling, waarbij de plaats wordt gedraineerd met een grote naald en een ontstekingsremmend middel rechtstreeks in de resterende zak. Het is een poliklinische procedure, vereist geen verdoving en is minder invasief dan traditionele behandelingsprotocollen. Maar omdat het een steriele procedure is, zou Cooper in de pre-operatiekamer van de kliniek moeten worden behandeld.
Gelukkig - verbazingwekkend genoeg - vertelde de dierenarts Mike dat de pre-operatiekamer een groot observatievenster heeft, zodat Mike kon kijken terwijl Cooper werd behandeld, als hij dat wilde.
Mike deed dat verlangen. Terwijl Coop door het raam naar hem keek (de hele tijd met zijn staart kwispelend), was Mike getuige van zowel de procedure als de zachte manier waarop Cooper tijdens de behandeling werd behandeld en aangesproken. Na de procedure bracht de veterinaire technicus (Coopers nieuwe beste vriend) Cooper terug naar Mike, en ze waren klaar om te gaan.
Nogmaals, voor de nadruk:tijdens het hele onderzoek en de behandeling was Cooper ofwel bij Mike (voor wegen, onderzoek en diagnose) of Mike kon hem door het raam zien (tijdens de behandeling).
Zoals veel hondenmensen weten, is dit niveau van transparantie en betrokkenheid van de eigenaar niet langer standaard in veel dierenklinieken. Het is tegenwoordig heel gewoon dat klinieken eisen dat eigenaren hun hond afstaan aan een personeelslid terwijl ze nog in de wachtkamer zitten. Alle lichamelijke onderzoeken, vaccinaties en behandelingen worden vervolgens buiten het zicht van de eigenaar uitgevoerd in een behandelkamer en de hond wordt aan het einde van de afspraak teruggebracht naar de eigenaar.
Ik zal bot zijn; Ik heb hier een uitgesproken mening over. Er is absoluut geen kans dat ik zou toestaan dat een van mijn honden "achterin" wordt genomen in een dierenkliniek voor iets minder dan een operatie. Onze nieuwe dierenarts gaat verder dan de mate van betrokkenheid van de eigenaar bij haar kliniek, maar we zijn nooit klant geweest in een kliniek waar onze honden moesten worden weggenomen voor onderzoeken.
Net zoals ik aanneem dat ouders een dergelijk beleid van de kinderarts van hun kind niet zouden accepteren, zou ik niet verwachten dat eigenaren ermee instemmen dat ze worden uitgesloten van het veterinaire onderzoek van hun hond. Toch is dit niet alleen het standaardprotocol in veel klinieken, maar ook een vereiste van sommigen voor acceptatie als cliënt.
Ja, dat zal bij geen van mijn honden gebeuren. Ik ben de pleitbezorger van mijn honden, evenals hun bron van comfort en veiligheid. Onze honden vertrouwen erop dat we hun rug hebben en dit is nooit belangrijker dan wanneer ze nerveus of bang zijn, een veel voorkomende gemoedstoestand van veel honden tijdens veterinaire bezoeken.
Tot voor kort was dit een kwestie van mening. In een nieuwe studie, uitgevoerd aan de Nationale Veterinaire School van Alfort in Frankrijk, werd echter onderzocht of het stressniveau van een hond tijdens een veterinair onderzoek werd beïnvloed door de aanwezigheid van de eigenaar en het bieden van comfort* .
*Bron: Csoltova E, Martineau M, Boissy A, Gilbert C. "Gedrags- en fysiologische reacties bij honden op een veterinair onderzoek:interacties tussen eigenaar en hond verbeteren het welzijn van de hond." Fysiologie &Gedrag 2017; 177:270-281.
De doelstellingen van het onderzoek waren om de fysiologische en gedragsreacties van honden op een standaard veterinair onderzoek te meten en om te bepalen of het aanwezig zijn van de eigenaar en het bieden van comfort het stressniveau van de hond verminderde.
Een groep van 33 gezonde honden en hun eigenaren werden ingeschreven. De honden waren minstens zes maanden oud en hadden allemaal eerdere ervaring in een dierenkliniek. Hartslag, rectale temperatuur, oculaire (oog) oppervlaktetemperatuur, speekselcortisol en stressgerelateerd gedrag werden geregistreerd voor, tijdens en na een lichamelijk onderzoek dat werd uitgevoerd in een kliniek in twee verschillende omstandigheden:
Er werd een uitgebalanceerd, crossover-ontwerp gebruikt. Dit betekent dat elke hond twee bezoeken heeft gehad (met een tussenpoos van één tot twee weken) en aan beide voorwaarden werd onderworpen. Om te controleren op een "volgorde-effect", varieerde de volgorde van de voorwaarden en werd deze willekeurig toegewezen. Onderzoeken duurden ongeveer vijf minuten en omvatten milde terughoudendheid, onderzoek van de ogen, oren, mond en tanden van de hond; palpatie van de lymfeklieren en de buik; manipulatie van gewrichten; en hart- en longonderzoek met een stethoscoop.
Het is niet verwonderlijk dat dierenartsbezoeken stressvol zijn voor honden:
Alle honden ervoeren op zijn minst een laag niveau van stress tijdens de pre-onderzoeksperiode in de wachtkamer. Terwijl ze wachtten, vertoonden veel van de honden vaak geeuwen, wat wordt beschouwd als verplaatsingsgedrag tijdens perioden van emotionele conflicten. Sommige honden janken en maakten ook geluiden.
De onderzoekers ontdekten dat alle honden, of hun baas hen nu troostte of niet, een meetbare stressreactie vertoonden tijdens het veterinaire onderzoek. Hartslag, oogtemperatuur en liplikken namen allemaal toe tijdens de onderzoeksperiode.
Toen eigenaren dicht bij hun honden stonden en troost boden door met ze te praten en ze te aaien, daalden de hartslag en oogtemperatuur van de honden in vergelijking met de toestand waarin eigenaren geen interactie hadden met hun honden. Beide veranderingen gaan gepaard met een afname van stress. Honden probeerden ook minder vaak van de onderzoekstafel af te springen wanneer hun baas hen troostte dan wanneer de eigenaar hen niet troostte.
De auteurs concluderen:"Het welzijn van honden tijdens veterinaire bezoeken kan worden verbeterd door affiliatieve interacties tussen eigenaar en hond."
Ik weet het, deze resultaten zijn voor veel hondenmensen een no-brainer:bezoeken aan de dierenarts zijn stressvol voor honden en aanwezig zijn om onze honden te troosten en gerust te stellen, vermindert hun angst en stress.
Helaas ging dit onderzoek naar mijn mening niet ver genoeg, omdat het niet de aandoening bestudeerde waar ik het meest over wil leren:wanneer honden worden weggehaald bij hun baasjes en onderzocht buiten het bijzijn van de eigenaar.
Interessant is dat het argument dat wordt aangevoerd om deze praktijk te ondersteunen in de klinieken die erop aandringen, is dat ze honden van hun eigenaren verwijderen omdat de aanwezigheid van de eigenaar ervoor kan zorgen dat de hond meer gestrest raakt, niet minder. Nou, op zijn minst leveren deze resultaten bewijs tegen dat excuus.
En - een excuus is het echt. Misschien klinkt dit hard (denk eraan, ik sta op een zeepkist!), maar ik ben van mening dat dit beleid meer voor het gemak van de kliniek is dan voor het welzijn van de honden. Ongetwijfeld is het verminderen van klantinteracties in een onderzoekskamer handiger en efficiënter (voor de kliniek).
En dan is er nog die vervelende kwestie van transparantie. Een eigenaar die niet in de gelegenheid is om te zien hoe haar hond wordt behandeld, gesproken, onderzocht of behandeld, kan geen vragen stellen of kritiek leveren. Er is echt geen andere manier om dit te zeggen:het risico op ongenoegen en klachten van eigenaren wordt verminderd door eigenaren niet aanwezig te hebben terwijl honden worden onderzocht en behandeld.
Dus persoonlijk ben ik blij om deze resultaten te zien, omdat ze kunnen worden gebruikt als bewijs bij het reageren op een kliniek die beweert dat het minder stressvol is voor honden om van hun eigenaar te worden verwijderd tijdens onderzoeken en routineprocedures. Het aaien en praten met onze honden wanneer ze van streek zijn tijdens een dierenartsbezoek, vermindert hun stress. We hebben de gegevens. (Om het niet te fijn te zeggen, maar deze resultaten bieden ook meer munitie om de nog steeds aanwezige [en valse] overtuiging te bestrijden dat het kalmeren van een angstige hond "angst versterkt". , Honden slim ).
Hopelijk zullen we een vervolgonderzoek zien waarin de reacties van honden op het beleid "geen eigenaar aanwezig" wordt onderzocht. Hoe dan ook, de gegevens die we momenteel hebben, moedigen ons aan om bij onze honden te blijven tijdens veterinaire bezoeken en onderzoeken. Het is eigenlijk heel simpel:gewoon. Zijn. Daar. Dring erop aan.
Linda P. Case is de eigenaar van AutumnGold Consulting &Dog Training Center in Mahomet, Illinois. Linda is de auteur van Dog Food Logic, heeft een nieuw boek, Dog Smart, en schrijft The Science Dog-blog.
