Ik wilde je schrijven en je vertellen over een buitengewone ervaring die ik had met het gebruik van homeopathie voor mijn hond.
Afgelopen zomer ontwikkelde onze zevenjarige Shepherd-mix een harde knobbel bij haar schouder. Het groeide uit tot de grootte van een grote knikker. We hebben haar naar onze dierenarts gebracht, die een naaldbiopsie heeft uitgevoerd. Het kwam terug als reactief lymfeweefsel - verbijsterend omdat er geen lymfeweefsel in dat gebied zou moeten zijn. Voor de zekerheid adviseerde hij een operatie, omdat een naaldbiopsie alleen een fragment van de knobbel kan testen. De operatie zou diep moeten gaan omdat de knobbel in haar spier was ingebed.
Ik haalde diep adem, luisterde naar mijn eigen innerlijke rust en besloot meteen haar immuunsysteem een boost te geven met het kruid astragalus en een maitake paddenstoelentinctuur. Ik heb ook haar vitamines een boost gegeven.
We verspilden geen tijd en namen haar mee naar twee natuurgerichte dierenartsen. Eentje gaf ons meer supplementen en adviseerde een operatie. De volgende stuurde ons meteen naar een chirurg. De chirurg wilde natuurlijk een operatie doen en vertelde ons dat als er knobbels in haar longen waren dat het geen zin had om het te proberen, het een doodvonnis zou zijn. Ik zat in onze auto en huilde.
Maar voordat we actie ondernamen, haalde ik nog een keer diep adem en vertrouwde opnieuw op mijn innerlijke stem. De bult zat er nog. We gingen terug naar onze oorspronkelijke dierenarts die nog een naaldbiopsie deed. Hij stuurde het naar een patholoog en het kwam hetzelfde terug, behalve deze keer, interessant genoeg, het had macrofagen eromheen - de "killer" cellen van het immuunsysteem die naar binnen gaan om vreemde stoffen uit het lichaam te verwijderen, wat precies is wat astragalus wordt verondersteld Te doen. Het was geweldig om wetenschappelijk bewijs te hebben dat het een immuunversterkend effect heeft.
Daarna ben ik naar een homeopathische apotheek gegaan. Ik vertelde de apotheker het probleem en hij adviseerde een homeopathisch middel genaamd Silicea, 30c, dat voor het lymfesysteem is. Ik gaf haar drie pillen, drie keer per dag op een lege maag en raad eens? Binnen twee weken was de bult verdwenen, tot grote schrik van de vier dierenartsen die we zagen. Het is al maanden zonder teken van de knobbel en ons meisje is zo gelukkig en gezond als altijd. Dit is de derde keer dat we een operatie hebben vermeden door naar onze innerlijke stemmen te luisteren en de natuurlijke route te volgen. De andere twee keren waren voor aanbevolen knievervangende operaties bij twee van onze andere honden. Ze zijn allebei helemaal genezen. Ik zeg altijd tegen andere hondenbezitters:"Luister naar je Geest en blijf proberen."
-Janet Katz
via e-mail
Vanuit mijn ervaring zijn Doggie Dooleys (besproken in het juni 2000 nummer van WDJ) een geweldig concept. Wat is er handiger om hondenpoep op te ruimen? Geen zakken meer, geen geur meer? Super goed! Het enige probleem is dat ze niet altijd werken. Hun effectiviteit wordt sterk beïnvloed door het klimaat en het bodemtype. Toen we in Tennessee woonden, hadden we kleigrond en die zou niet weglopen. Bovendien waren de winters koud genoeg om de biologische processen te stoppen die nodig zijn om het afval af te breken.
Nu wonen we aan de kust van Oregon (en ik bedoel echt aan de kust, 300 meter van het strand). Onze bodem is erg zanderig en de zomers en winters zijn mild. Nu is onze grond te zanderig! In de zomer loopt de Dooley in piramidestijl te snel leeg, dus er blijft niet genoeg water in om het ontbindingsproces in stand te houden, zelfs als ik elke dag vijf gallons warm water toevoeg. In de winter loopt ons grondwaterpeil soms zo hoog op dat het water meerdere dagen op het erf staat. Ook wordt de temperatuur in de winter en herfst nog steeds te koud. Het werkt dus nog steeds niet.
Ik heb het grotere model en slechts één hond. Ook heb ik de Dooley nog dieper gemaakt door een rij sintelblokken toe te voegen. Doggie Dooley suggereerde enkele "super start-up" enzymen om het proces een vliegende start te geven. Ik voegde elke dag water en enzymen toe volgens hun instructies. Geen geluk. Erg teleurstellend. Negen maanden nadat er geen afval aan de Dooley is toegevoegd, zit er nog gedeeltelijk afgebroken materiaal in.
Hoewel het mogelijk is dat het "emmertype" (vergelijkbaar met degene die we in Tennessee hadden en in tegenstelling tot de open bodem die we nu hebben) effectiever is op onze huidige locatie, ben ik terughoudend om nog eens $ 50 uit te geven om het opnieuw te proberen.
-Patricia Riley
via e-mail
We geven toe dat de Doggie Dooley zo goed werkte voor de VS, dat we niet hebben overwogen hoe hij zou werken op uitdagende gronden zoals harde klei of extreem zanderige grond. lezers? Nog andere ideeën voor een milieuvriendelijkere verwijdering van poep?
De laatste tijd vroeg ik me af hoe ik mijn talenten zou kunnen gebruiken om misschien geld in te zamelen voor dierlijke doelen. Ik zou graag een manier vinden om een dierenliefhebbend publiek te bereiken dat misschien geïnteresseerd is in het kopen van kunstwerken, wetende dat het grootste deel van de opbrengst naar zo'n goed doel zou gaan. Waar zou ik beginnen?
Vrijdag gaf ik twee schilderijen af aan een lijstenmaker en vroeg of hij me een pauze wilde geven over de lijsten terwijl ik de foto's aan onze lokale Humane Society schenk. Hij zei dat hij dat zou doen. Onze Humane Society heeft een nieuwe faciliteit gebouwd en een bericht in hun nieuwsbrief geplaatst waarin ze om kunst vragen voor hun nieuwe muren. Ik zal deze foto's naar hen brengen als ze zijn ingelijst en hen ook om ideeën vragen. Ik heb afgelopen augustus mijn Shepherd-mix van hen gekregen en wil graag meer doen, maar heb ideeën nodig.
-Susan Mandli
Rochester, New York
Nogmaals, we hebben een oproep gedaan aan onze lezers:wie kent een aantal creatieve manieren om hun lokale opvangcentra ten goede te komen?
