Een paar jaar geleden kreeg ik te horen dat het hondenpension dat ik vertrouwde - de enige plek waar ik me op mijn gemak voelde om mijn eigen hond achter te laten - voor onbepaalde tijd de deuren sloot omdat de eigenaar ernstig ziek was geworden. Uiteraard was mijn familie in de eerste plaats erg bezorgd om de eigenaar. We waren weliswaar sterk afhankelijk van haar diensten, maar ze was in de loop der jaren ook een persoonlijke vriendin geworden. (Het verhaal heeft een happy end, aangezien ze sindsdien volledig is hersteld en in uitstekende gezondheid verkeert.) Terwijl ze een zeer ernstige persoonlijke uitdaging ondervond, werden wij - en al haar vaste klanten - ook plotseling geconfronteerd met enkele belangrijke ongemakken:Wie zou op onze honden passen?
Het lijkt misschien een banale vraag, gezien de omstandigheden, maar voor een gezin als het mijne, waarvan de leden vaak reizen voor hun werk, staat het regelen van de verzorging van onze hond tijdens onze afwezigheid erg hoog op onze prioriteitenlijst bij het maken van reisplannen. Als de enige persoon die we vertrouwen om voor onze hond te zorgen niet beschikbaar is, proberen we geen andere regelingen te treffen voor onze hond. In plaats daarvan veranderen we onze reisdata, of we gaan niet. Periode.
Dus terwijl onze vriend en hondenoppas herstelden, herschikten we ons leven om ervoor te zorgen dat er iemand thuis kon zijn om voor onze hond te zorgen. Dit duurde 15 maanden!
Gedurende deze tijd werd ik benaderd door veel van de klanten van de kennel die advies vroegen over waar ze anders in het gebied hun honden konden instappen. Verscheidene waren klanten van mijn trainingsbedrijf en ze wilden mijn aanbevelingen weten. "Waar zou je Gaan?" ze zouden vragen. Ze waren op zoek naar iemand die ze impliciet konden vertrouwen, en ze wisten dat mijn normen hoog zouden zijn.
Ik had geen antwoord voor ze. Ik zat in hetzelfde schuitje als zij en vertelde hen dat ik ook op zoek was naar een andere opstapmogelijkheid. Ze vroegen me:"Hoe kies je? Hoe herken je een goede plek van een minder goede plek?”
Dit zette me aan het denken aan welke criteria een hondenoppasoperatie zou moeten voldoen. Naar welke functies moeten we zoeken? Wat zijn de dealbreakers? Met welke functies of services kun je prima leven?
Wat volgt is een lijst met vragen die u aan een pension kunt stellen voordat u ermee instemt uw hond tijdens uw afwezigheid onder hun hoede te laten. "Boarding facility" kan ook bedrijven omvatten die hondenoppasdiensten aanbieden in hun privéwoning. (Houd er rekening mee dat hoewel sommige bedrijven huisdieroppasdiensten aanbieden, waaronder het bezoeken van uw eigen huis om voor uw hond te zorgen terwijl u weg bent, dit artikel specifiek gaat over faciliteiten waar uw hond gaat logeren.)
Als een exploitant van een instapfaciliteit weigert een vraag te beantwoorden, of aangeeft dat ze deze vragen helemaal niet hoeft te beantwoorden, is dat een uitstekende aanwijzing voor u om weg te lopen en ergens anders te zoeken. Als ik zou aanbieden om voor de hond van iemand anders te zorgen, zou ik verwachten dat ze mij dezelfde vragen zouden stellen. Ze zijn volkomen redelijk.
Dit is natuurlijk een vraag die je voor jezelf wilt beantwoorden. Bezoek het pand. Vraag om te zien waar uw hond het grootste deel van zijn tijd zal doorbrengen. Het oordeel is of u van tevoren moet bellen om een bezoek te regelen, of dat u onaangekondigd moet verschijnen om de plaats "in actie" te zien.
Ik denk dat het beleefd is om vooraf te bellen en een tijd af te spreken die het beste uitkomt voor de eigenaar van de faciliteit. Het runnen van een kennel vereist veel bekwaam tijdbeheer en er zijn veel taken die op een systematische manier moeten worden uitgevoerd. Houd er rekening mee dat het verstoren van het schema van de operators rechtstreeks van invloed is op de honden die momenteel onder hun hoede zijn. Hoewel het verleidelijk is om een verrassingsbezoek te brengen om te zien "wat er werkelijk gebeurt als niemand kijkt", moet je er op een gegeven moment op vertrouwen dat je vragen eerlijk worden beantwoord en de informatie geven die je zoekt.
Gebruik je zintuigen terwijl je daar bent:ziet het er schoon uit? Ruikt het schoon? Is het verwarmd of voorzien van airconditioning? Bezoek meer dan eens als je wilt controleren of de omstandigheden die je waarneemt consistent zijn.
Dit is een vraag die u niet wilt overslaan. Sommige exploitanten van pensions geven er de voorkeur aan om op bepaalde tijden van de dag geen water te geven om het aantal keren dat een hond moet plassen te minimaliseren. Ik vind dit persoonlijk onaanvaardbaar. Honden moeten te allen tijde toegang hebben tot schoon drinkwater, vooral als ze stress ervaren, zoals veel honden doen als ze niet thuis zijn.
Opmerking: Honden van bepaalde rassen en lichaamstypes (honden met een diepe bovenlijf, honden van grote rassen ouder dan zeven jaar, reuen van grote rassen die ouder zijn dan zeven jaar) zijn vatbaarder voor een opgeblazen gevoel dan andere. Als u de waterinname van uw hond vlak voor en na het eten beperkt, of als u andere protocollen volgt die door uw dierenarts zijn aanbevolen om een opgeblazen gevoel te voorkomen, zorg er dan voor dat de beheerder van het pension deze protocollen ook volgt en dat zij weet waarom u ze heeft aangevraagd.
Afhankelijk van het ontwerp van de faciliteit, hebben sommige overdekte kennellopen een hondenluik dat naar een buitenren leidt en overdag open kan blijven staan (als het klimaat het toelaat), zodat de hond naar binnen en naar buiten kan gaan zoals hij wil.
Als er geen hondenluik is, vraag dan hoe vaak de hond overdag uit zijn verblijf wordt gehaald en hoe lang. Moet hij gewoon plassen en gaat hij dan meteen terug naar zijn kennel? Of mag hij wat rondsnuffelen of wandelen?
Controleer idealiter of uw hond minimaal 15 tot 20 minuten per keer uit zijn verblijf wordt gelaten, minstens twee keer per dag.
Als u ziet dat een kennelfaciliteit in het hoogseizoen 40 honden kan huisvesten en dat er slechts twee personeelsleden tegelijkertijd dienst hebben, kunt u waarschijnlijk zelf uitrekenen of het mogelijk is dat elke hond persoonlijke verzorging krijgt. aandacht buiten zijn verblijf.
Is het bijvoorbeeld menselijk mogelijk voor een werknemer om op een 12-urige werkdag 20 honden uit hun omheining te laten, individueel, gedurende 15 minuten, tweemaal? Nou ja, het is mogelijk. Er zou echter heel weinig tijd overblijven om alle andere taken uit te voeren, zoals schoonmaken en maaltijdbereidingen, om nog maar te zwijgen van de tijd voor de eigen badkamer van het personeelslid en de maaltijdpauzes! Zorg ervoor dat het internaat voldoende bemand is.
Als de deur van het verblijf van uw hond wordt geopend en hij glipt naar buiten en wurmt zich langs het personeel van de kennel, hoe ver kan hij dan komen? Is de deur van het gebouw goed gesloten? Is er een hek of een poort waardoor hij niet van het terrein of de weg kan rennen?
Stevige muren, soms gemaakt van beton of hout, scheiden sommige behuizingen; andere zijn eenvoudige omheiningen met kettingschakels, al dan niet met een canvas of vinylzeil dat de omheining bedekt. Dit is een belangrijke overweging als u een hond heeft die zich niet op zijn gemak voelt in de aanwezigheid van andere honden. Een visuele barrière is vaak het beste om de rust te bewaren en het stressniveau te verminderen. Honden mogen nooit fysiek contact kunnen maken tussen verblijven, zoals door ruimten onder of boven de scheidingswanden.
U wilt ervoor zorgen dat de persoon of personen die voor uw hond zorgen, weten wat ze moeten doen in een medisch noodgeval. Zijn medewerkers gecertificeerd in eerste hulp bij huisdieren? Is er te allen tijde vervoer beschikbaar om uw hond in geval van nood naar de dierenarts te brengen? Uiteindelijk heeft u ook schriftelijk vastgelegd welke medische beslissingen de kennelbeheerder namens u kan nemen en welke door u moeten worden genomen.
Of honden al dan niet met elkaar kunnen communiceren, roept een hele reeks andere vragen op. Sommige bedrijven staan hond-hond-interacties toe (en promoten ze zelfs), terwijl andere ze te allen tijde verbieden. Sommige honden doen het heel goed in het gezelschap van andere honden, en een zekere mate van goed beheerde, goed begeleide interactie kan gezond zijn.
Sommige honden kunnen echter om verschillende redenen het beste apart van andere honden worden gehouden. Ze kunnen angstig of agressief zijn in de buurt van andere honden, of ze zijn fysiek misschien niet goed genoeg om direct contact te hebben (bijvoorbeeld als ze ouder zijn, gewond zijn of herstellende zijn van een operatie). Als interactie tussen hond en hond is toegestaan, stel dan de volgende vragen:
Vraag wat er precies met uw hond gebeurt als hij overmatig blaft. Zullen ze hem met water besproeien? Zullen ze een speciale halsband gebruiken om het geblaf onder controle te krijgen? Wat doen ze precies aan blaffende honden? Vraag hen om specifiek te zijn. Elke vorm van "correctie" is onaanvaardbaar.
Hoe zit het met een hond die gromt naar medewerkers of naar een andere hond? Hoe reageren zij hierop? Medewerkers moeten voldoende gekwalificeerd zijn om te erkennen dat een grommende hond in een onbekende omgeving hoogstwaarschijnlijk angst of ongemak uitdrukt. Er moeten maatregelen worden genomen om de hond te helpen zich meer op zijn gemak te voelen. Net als bij blaffen, is elke vorm van "correctie" voor grommen ook onaanvaardbaar.
In elk willekeurig scenario moet uw hond vriendelijk en geduldig worden behandeld. Vraag specifiek of medewerkers fysieke correcties toepassen die bedoeld zijn om uw hond te laten schrikken of bang te maken (zoals porren, schokken aan de lijn, "alfarollen", uw hond op de grond vastpinnen, schreeuwen, enz.) of hulpmiddelen die bedoeld zijn om aversief zijn voor uw hond, zoals choke, prikpen of halsbanden die een schok, trilling of citronella afgeven. Geen van deze methoden of hulpmiddelen is acceptabel, en geen enkele gekwalificeerde kennelbeheerder met kennis van hondengedrag zou ze gebruiken om de honden onder hun hoede te beheren.
De meeste kennels vereisen dat de vaccinaties van uw hond "up-to-date" zijn, maar u wilt weten wat ze hiermee bedoelen. Zou een positieve vaccintitertest voldoende zijn? Of vereist de kennel dat aspirant-pensionairs in de afgelopen drie jaar of een jaar zijn ingeënt? Hoe zit het met het Bordetella (kennelhoest) vaccin? Wat uw persoonlijke gevoelens ook zijn ten aanzien van immunisatieprotocollen, u zult waarschijnlijk aan de vereisten van het internaat moeten voldoen om gebruik te kunnen maken van hun diensten.
Zoek uit of het personeel van de kennel bereid en in staat is om het dieet te volgen dat u voor uw hond hebt gespecificeerd. Zullen ze uw instructies respecteren om geen bepaald voedsel aan uw hond te voeren? Als u een week lang gevulde Kongs en speciale traktaties voor uw hond meeneemt, zullen ze dan regelen dat ze aan uw hond worden gegeven zoals gevraagd? Als je een rauw dieet voert, hebben ze dan de nodige vriezers en koelkasten om het voedsel te bewaren? Zijn ze goed in het omgaan met rauw voedsel? Zijn ze bereid de tijd te nemen om gedehydrateerd voedsel te mengen en te bereiden?
Een van de redenen waarom ik voor de faciliteit heb gekozen die ik gebruik, is omdat deze zich op het terrein van de eigenaar bevindt, naast haar huis, dus er is altijd iemand aanwezig 's nachts, de hele nacht. Maar sommige kennels hebben 's nachts geen personeel ter plaatse. Vraag of er iemand achterblijft bij de boarders. Als de honden 's nachts alleen worden gelaten, is dat een dealbreaker voor mij. Ik wil dat er altijd iemand binnen gehoorsafstand van de kennels is.
Uiteindelijk zegt de reputatie van een internaat veel over de werking ervan. Vertrouw niet op advertenties of een goed uitziende website. Krijg referenties van mensen die hun diensten gebruiken. Vraag het personeel van de plaatselijke dierenartskliniek ernaar.
Persoonlijk is veiligheid mijn eerste zorg bij het kiezen van een internaat. Ik wil mijn hond kunnen achterlaten bij iemand die ik vertrouw, en me geen zorgen maken over haar veiligheid.
Ik kies er ook voor om mijn hond geen interactie te laten hebben met andere honden terwijl ze aan boord is (het pension dat ik gebruik staat honden niet toe om met elkaar in contact te komen). Ze is geen sociaal zelfverzekerde hond en ik sta erop toezicht te houden op alle interacties tussen hond en hond die ze aangaat. Dat is mijn persoonlijke keuze, en ik moet weten dat de exploitant van de faciliteit dit niet zal negeren.
Ik maak van tevoren tonnen interactief voedselspeelgoed klaar en pak ze in met de spullen van mijn hond om de verveling van de tijd die ik in een internaat doorbreng, te verlichten. Ik rationaliseer dat als het ergste dat mijn hond kan overkomen is dat ze zich verveelt terwijl ik weg ben, dat vind ik prima! Ik zou liever "verveeld" zijn dan "getraumatiseerd", "gekwetst" (door een andere hond), of "gestraft", "gecorrigeerd" of "gedisciplineerd" door een vreemde.
Nancy Tucker, CPDT-KA, is een fulltime trainer, gedragsconsulent en seminarpresentator in Quebec. Ze schrijft over hondengedrag voor verschillende publicaties in Quebec, met de nadruk op het leven met de onvolmaakte gezinshond.
