Bruno was waarschijnlijk niet meer dan vier weken oud toen hij achtergelaten werd op een straathoek in Hercules, Californië. Maar de mensen die hem vonden, wisten precies wie ze moesten bellen:Marilynn Hanson, een professionele dierenoppas en vrijwilliger in het asiel. Terwijl Hanson vaak in de verleiding komt om de pechgevallen die ze in het asiel ziet mee naar huis te nemen, verzet ze zich om praktische redenen meestal. Maar ze kon het niet helpen, maar reageerde op deze kleine vondeling, nam de pitbull-cross met groene ogen meteen mee naar huis en noemde hem Bruno.
Hanson merkte dat de pup een beetje lusteloos was, met een loopneus rechterneusgat, en dus nam ze hem mee voor een veterinair onderzoek. Hansons dierenarts dacht dat een infectie van de bovenste luchtwegen waarschijnlijk de oorzaak was van Bruno's loopneus, dus schreef hij een antibioticum voor. Helaas was het oplossen van Bruno's problemen niet zo eenvoudig!
Wetende dat de puppy nog steeds borstvoeding zou geven als hij bij zijn moeder was, probeerde Hanson hem zonder succes uit een fles te voeden; hij kon gewoon niet goed zogen. Een hongerige Bruno leerde echter al snel hoe hij een slurry-mengsel van A/D Lambert-Kay-melkvervanger voor honden gemengd met babyrijstgraan moest opleppen.
Hoewel hij de hele tijd een ongewone hoeveelheid water dronk en daarna natuurlijk buitengewoon veel urineerde, schreef Hanson dat gedrag toe aan puppytijd. Een meer alarmerend symptoom was zijn loopneusgat, dat niet reageerde op de antibiotica en zelfs zijn rechteroog leek te laten huilen.
Een aanwijzing voor de aard van het echte probleem van de puppy kwam in de vorm van een uitgezette tand. "Zijn hoektand rechtsboven viel net voor me op de grond", beschrijft Hanson. Ze nam Bruno mee naar Dr. Michael Floyd, een specialist op het gebied van veterinaire tandheelkunde. Een röntgenfoto onthulde een gebroken neus en bovenkaak, met een scheur op driekwart van zijn schedel aan de rechterkant. Of de verwonding het gevolg was van opzettelijke wreedheid voorafgaand aan de verlating van de pup, of van een ongeluk op straat, het was onmogelijk om te weten. Er zat niets anders op dan de verwonding vanzelf te laten genezen, zei Dr. Floyd.
In de tussentijd boekte Bruno geweldige vooruitgang in zijn puppytrainingslessen, hij ging gemakkelijk over naar gehoorzaamheid en vervolgens naar "click and treat" -lessen. Hanson geeft uiting aan zijn verrukking wanneer hem wordt gevraagd naar Bruno's gehoorzaamheidswerk. "Zijn exterieur, drive, trainbaarheid en temperament zijn zo bijna perfect dat ik hem zou klonen", zegt ze. "Persoonlijk was hij altijd zo'n lieverd, en zijn training ging goed", vertelt Hanson.
Het is een geluk dat de groenogige pup zo'n winnend karakter had, want zijn gezondheid was nog steeds niet goed. Toen hij ongeveer zes maanden oud was, werd Bruno's adem plotseling verschrikkelijk, dus Hanson nam hem mee terug naar Dr. Floyd. Verschillende tanden aan de rechterkant van Bruno's mond waren gegroeid en zagen er vreemd en misvormd uit, en één had zelfs geen glazuur. Dr. Floyd verwijderde enkele misvormde en geabcesseerde kiezen en voerde corrigerende tandheelkunde uit op de tanden die niet recht waren doorgebroken. Eén tand had zelfs een "renamel" over het naakte dentine.
Maanden gingen voorbij en Bruno bleef groeien, at zijn slurrybrokjes op, maar dronk nog steeds elke dag overmatige hoeveelheden water. "Het was erg vervelend, want ik kon hem niet echt inbreken", zegt Hanson. “Krattraining werkte ook niet, omdat hij het maar een uur of zo achter elkaar kon ‘houden’. Overdag ging ik op huisdieren passen, en dus kon ik hem meestal meenemen, of ik kon naar huis gaan om hem om de paar uur uit te laten. 's Avonds werkte ik een routine uit waarbij ik hem om de paar uur mee naar buiten zou nemen, met de laatste rit om 22.00 uur, en hem dan in de garage naar bed zou brengen, waar hij kon opstaan en zichzelf uit de buurt van zijn slaapruimte.”
Bruno was de moeite waard voor zijn aanbiddende eigenaar, zelfs nadat de gedrongen puppy vast kwam te zitten met de bijnaam "de Urinator" van de instructeur van zijn puppycursus. Maar omdat hij er niet in slaagde om "uit te groeien" wat leek op een hardnekkig puppyprobleem, zocht Hanson medisch advies.
Na een grondig onderzoek vermoedde de dierenarts van Bruno dat de pitbull mogelijk diabetes insipidus (DI) heeft, een zeldzame vorm van diabetes. DI is een zeldzame aandoening, veroorzaakt door ofwel een gebrek aan ADH, een hormoon dat de urineproductie beperkt, ofwel doordat de nieren niet op het hormoon reageren. Een tekort aan ADH wijst op een storing in de hypofyse (die het gevolg kan zijn van ernstig schedeltrauma). Hoe dan ook, een solide diagnose kon alleen worden gesteld door uitgebreidere tests voor hypofyse- en nierfunctie uit te voeren, of door de medicamenteuze behandeling van keuze voor DI toe te dienen. Hanson koos ervoor om de behandeling te starten, die bestond uit intra-nasale “DDAVP”-druppels.
Gelukkig werkte het medicijn! Dat bevestigde de diagnose en verbeterde de toestand van Bruno. Hij stopte met zoveel drinken en stopte met zo vaak te plassen. Tegen de tijd dat Bruno een jaar oud werd, had Hanson het gevoel dat ze eindelijk een normale hond had.
Het slechte nieuws was de exorbitante prijs van de behandeling. Hoewel de dosering twee keer per dag slechts twee druppels per neusgat was, kostte het medicijn $ 185 voor vijf milliliter. Hanson heeft de kosten een aantal maanden doorstaan en besloot toen dat er een alternatief moest zijn voor faillissement. "Ik geef toe, ik werk om mijn talrijke huisdieren te ondersteunen, maar vond dat ik andere opties moest onderzoeken voor Bruno's behandeling voor financieel welzijn", legt Hanson uit.
Gezien een eerdere positieve ervaring met een geriatrische kat die toevallig ook een hypofyse-aandoening had, besloot Hanson een veterinaire acupuncturist te raadplegen om te zien of Bruno baat zou kunnen hebben bij deze aanvullende therapie. Een afspraak met Dr. Lisa Pesch, een dierenarts en acupuncturist in de praktijk in het Broadway Pet Hospital in Oakland, bevestigde Bruno's kandidatuur voor acupunctuur. Dr. Pesch had vóór de acupunctuurbehandeling een bloedonderzoek nodig, wat haar in staat zou stellen meetbare verschillen op te sporen die bij deze therapie zouden kunnen optreden. Tests toonden toevallig aan dat Bruno's bloedureumstikstof (BUN) en creatinine extreem hoog waren, wat wijst op nierproblemen, maar Dr. Pesch had er vertrouwen in dat Bruno's medicamenteuze behandeling veilig kon worden beëindigd met acupunctuur en een kruidensupplementregime.
Eind mei stopte Hanson met het gebruik van de DDAVP-druppels; op dezelfde dag onderging Bruno zijn eerste acupunctuurbehandeling, met een half dozijn vervolgbehandelingen in evenveel weken. Er werden geen significante veranderingen gezien in de bloedtesten en Hanson moet toegeven dat ze soms in paniek raakte terwijl ze naar de resultaten keek. "Maar ik kreeg van verschillende dierenartsen te horen dat je niet aan de cijfers kunt blijven hangen, dat elk individu uniek is en dat wat voor de een normaal is, voor de ander misschien niet normaal is", vertelt ze.
Bruno's bloedwaarden waren onveranderd door de acupunctuur, maar het verschil in zijn symptomen was dramatisch. De hond die niet meer dan twee uur kon zonder te hoeven plassen, kan nu zes uur achter elkaar slapen (en zijn baasje ook!) zonder op te staan om naar buiten te gaan. Zijn dorst nam af en zijn eeuwigdurende loopneus droogde op. "Deze verbeteringen hebben ervoor gezorgd dat ik sterk geloofde in complementaire therapieën", bevestigt Hanson. "De westerse geneeskunde heeft natuurlijk veel te bieden, maar soms is het even waardevol om het lichaam 'in balans' te brengen en te houden met alternatieve therapieën!"
Hanson heeft de gezondheid van Bruno altijd ondersteund met een geweldig dieet en een verscheidenheid aan natuurlijke supplementen. "Ik heb hem zo veel als ik kon een vers rauw dieet gegeven, waarbij ik zijn gepureerde groenten en fruit en rauw vleesdiners aanvulde met Flint River Ranch-brokjes", beschrijft ze. Hanson geeft ook twee keer per dag Bruno Cell Tech's Super Blue Green Algae, Cosamine (glucosamine chondroïtine) voor zijn kaakaandoening, cranberry-extract voor de gezondheid van de blaas, Nature's Life Golden Flax Meal voor nierondersteuning en New Visions' Una de Gato om zijn plasfrequentie onder controle.
Tegenwoordig is Bruno een glanzende, gladde amberkleur, met sprankelende groene ogen en een stevig, gespierd lichaam. Hij kronkelt van geluk als iemand zijn aandacht op hem richt, wat vaak gebeurt met zo'n aantrekkelijke man. Wie weet? Met een beetje geluk, misschien in zijn volgende gehoorzaamheidsles, zal Bruno bekend worden onder een bijnaam die geschikt is voor een meer verfijnde actieheld.
