Leptospirose is een ziekte die wordt veroorzaakt door de bacterie Leptospira, die via de urine wordt uitgescheiden en lange tijd kan overleven in vochtige grond of stilstaand water. De ziekte veroorzaakt schade aan vitale organen, zoals de lever en de nieren, en is vaak dodelijk.
Pro-tip :De hondenverzekering dekt de behandelingskosten van leptospirose als uw huisdier is ingeschreven vóór een infectie. De ziektekostenverzekering voor huisdieren dekt geen reeds bestaande aandoeningen, dus het is belangrijk om je in te schrijven voordat er problemen ontstaan.
De leptospirose-bacteriën worden wereldwijd aangetroffen in water en bodem, maar komen vaker voor in gebieden met veel jaarlijkse regenval en warme klimaten.
De bacteriën kunnen het lichaam binnendringen via de neus, mond, schrammen en wonden. Honden kunnen besmet raken door:
Loopt de mens gevaar? Leptospirose is een zoönotische ziekte, wat betekent dat het van dier op mens kan worden overgedragen. Leptospirose bij mensen is een ernstige ziekte die ook wel de ziekte van Weil wordt genoemd. Het kan griepachtige symptomen veroorzaken, evenals braken, conjunctivitis, diarree, hoesten, maagpijn en geelzucht. Slechts ongeveer 10% van de mensen ontwikkelt ernstige symptomen, waaronder lever- of nierfalen, ademhalingsmoeilijkheden, meningitis en bloedingen.
In de VS worden jaarlijks ongeveer 100 tot 150 gevallen van menselijke leptospirose gerapporteerd. De meeste gevallen van menselijke leptospirose in de Verenigde Staten zijn echter het gevolg van recreatieve activiteiten waarbij water betrokken is. Infectie als gevolg van contact met een geïnfecteerde hond is mogelijk, maar vrij zeldzaam.
De symptomen van leptospirose bij honden variëren vaak. Sommige pups vertonen geen tekenen van ziekte, terwijl anderen milde symptomen hebben die verdwijnen met minimale tot geen behandeling. In feite bleek uit één onderzoek dat 25% van de gezonde niet-gevaccineerde honden antilichamen tegen leptospirose had, wat erop wijst dat ze aan de ziekte waren blootgesteld zonder dat hun baasjes enige symptomen hadden opgemerkt.
Wanneer leptospirose echter een ziekte veroorzaakt bij pups, is deze meestal ernstiger bij niet-gevaccineerde huisdieren jonger dan zes maanden. In deze gevallen ontwikkelt de ziekte zich meestal snel (het duurt ongeveer 4 tot 12 dagen na blootstelling voordat een pup zich ziek begint te voelen) en is vaak dodelijk. Het kan ook ziekte veroorzaken bij honden van elke leeftijd en kan zeer ernstig en moeilijk te behandelen zijn.
Symptomen van leptospirose omvatten :
(Bron afbeelding:Arlington Animal Hospital)
Leptospirose kan worden vermoed op basis van de symptomen en blootstellingsgeschiedenis, maar veel van de klinische symptomen kunnen gemakkelijk worden verward met andere ziekten. Naast een lichamelijk onderzoek kan uw dierenarts verschillende andere tests aanbevelen, zoals bloedonderzoek, een echografie en een röntgenfoto.
Routinematige bloedonderzoeken (CBC, serumbiochemie en urineonderzoek) geven geen definitieve diagnose, maar ze geven wel aanwijzingen, wat betekent dat ze het beste startpunt zijn voor het diagnosticeren van leptospirose. Als routinetests erop wijzen dat een dier met de ziekte is geïnfecteerd, zijn aanvullende tests nodig om de diagnose te bevestigen.
De twee meest gebruikte tests om leptospirose te bevestigen zijn:
DNA-PCR - een test die het DNA van de ziekte in de urine of in het bloed detecteert. Een urinemonster heeft meestal de voorkeur vanwege het grote aantal aanwezige bacteriën. De test moet worden uitgevoerd voordat antibiotica aan het dier worden toegediend, omdat de leptospira-bacteriën gemakkelijk door deze medicijnen worden gedood. DNA-PCR is het meest nauwkeurig in de vroege stadia van ernstigere gevallen waarin een groot aantal bacteriën aanwezig is. Huisdieren die slechts milde symptomen hebben of al langere tijd ziek zijn, kunnen met deze test moeilijk te diagnosticeren zijn.
Microscopische agglutinatietest (MAT) is een test die de aanwezigheid van leptospira-antilichamen in de bloedbaan detecteert. Als het niveau van antilichamen hoog is, wordt de infectie bevestigd. De MAT-test is langzamer dan DNA-PCR (kan ongeveer 2 weken duren) en vereist soms een vervolgtest om de aanwezigheid van een infectie te bevestigen. Bovendien, als de hond eerder in de loop van de ziekte antibiotica heeft gekregen of is ingeënt tegen leptospirose, kunnen de resultaten niet doorslaggevend zijn.
Antibiotica zijn meestal effectief bij de behandeling van leptospirose en de meeste pups reageren snel zodra de therapie is gestart. Bij een agressieve en tijdige behandeling zijn de kansen op herstel redelijk goed, maar er is nog steeds een risico op blijvende resterende lever- of nierbeschadiging. Eigenaars moeten er goed op letten dat ze de ziekte niet oplopen terwijl ze voor hun huisdieren zorgen. Dit omvatte het isoleren van uw huisdier en het plaatsen van beschermende uitrusting zoals handschoenen en jassen.
Pups met ernstige lever- of nierbeschadiging kunnen ook ziekenhuisopname vereisen voor intraveneuze vloeistoffen, medicijnen tegen misselijkheid en zorgvuldige monitoring. De prognose voor ernstig geïnfecteerde huisdieren is redelijk - afhankelijk van de casus kan 50% - 90% van de dieren na een verblijf van maximaal 10 dagen uit het ziekenhuis worden ontslagen. Er moet echter worden opgemerkt dat een ernstige infectie gewoonlijk aanzienlijke orgaanschade veroorzaakt, met een snelle achteruitgang en zelfs de dood tot gevolg, ondanks de juiste behandeling.
Helaas, als uw harige metgezel ernstig ziek wordt van leptospirose, moet u misschien overwegen om hem in te laten slapen.
(Bron afbeelding:Today's Veterinary Practice)
Huisdieren met leptospirose kunnen behoorlijk ziek zijn en de behandeling kan erg duur zijn. Gemiddeld kost het ongeveer $ 2.000 om te diagnosticeren en te behandelen een geval van leptospirose bij honden. Deze prijs kan aanzienlijk stijgen als de ziekte van uw huisdier ernstiger is.
Een huisdierenverzekering is een besparingsinstrument dat elke eigenaar van een huisdier zou moeten overwegen om de veterinaire kosten drastisch te verlagen. Zolang u zich inschrijft voordat er ziektes of verwondingen ontstaan, kan de verzekering u tot 90% van de onverwachte dierenartsrekeningen vergoeden.
Vaccinatie en het verminderen van de blootstelling van uw huisdier aan mogelijke bronnen van de leptospira-bacterie is de beste manier om de kans op infectie te verkleinen.
Dieren met leptospirose moeten geïsoleerd worden behandeld om te voorkomen dat ze het verspreiden naar hun eigenaren, andere huisdieren of ziekenhuismedewerkers.
Zelfs na herstel kan uw huisdier de leptospirose-bacterie via zijn urine blijven verspreiden en enige tijd een risico blijven voor mensen en andere huisdieren.
De American Animal Hospital Association (AAHA) beschouwt leptospirose als een "niet-kern" vaccin voor honden, d.w.z. het wordt niet sterk aanbevolen, tenzij uw huisdier een hoog risico loopt om de ziekte op te lopen of u in een risicogebied woont. Dat gezegd hebbende, beschouwen veel eigenaren het vaccineren van hun huisdieren voor leptospirose alleen maar om veilig te zijn.
In sommige gebieden wordt het leptospirosevaccin door veel dierenartsenklinieken als de kern beschouwd vanwege het verhoogde risico in dat specifieke gebied. Het wordt aanbevolen om contact op te nemen met uw dierenarts om te zien of dit nodig is in het gebied waar u woont.
Er zijn verschillende soorten leptospirose-bacteriën en er zijn verschillende vaccins op de markt om de verschillende stammen te dekken. De meeste dierenartsen gebruiken een vaccin om de meest voorkomende bacteriestammen te dekken. Het is belangrijk op te merken dat uw huisdier een andere vlek van de ziekte kan krijgen waarvoor hij niet is ingeënt. Momenteel beschikbare vaccins beschermen honden effectief tegen de opgenomen stammen gedurende ten minste een jaar en hoewel ze infectie niet altijd voorkomen, hebben ze de neiging om de ziekte milder te maken in het geval dat een infectie optreedt.
Zorg ervoor dat u het vaccin voor Leptospirose met uw dierenarts bespreekt. De beslissing over het vaccin zal gebaseerd zijn op de levensstijl van u en uw hond en of uw gemeenschap ervaring heeft met de ziekte.
Sommige honden ervaren milde bijwerkingen na vaccinatie, zoals lethargie en verlies van eetlust. Zelden kan kort na vaccinatie een anafylactische shockachtige reactie optreden. Vaccinreacties kunnen echter medisch onder controle worden gehouden, dus bel uw dierenarts als u zich zorgen maakt.
Zoals we eerder vermeldden, vormt een geïnfecteerd huisdier een laag risico op infectie voor eigenaren van gezelschapsdieren en veterinair personeel, maar er is nog steeds enig risico.
Als bij uw harige vriend de ziekte is vastgesteld, moet u de volgende voorzorgsmaatregelen nemen:
Als u zich onwel voelt na blootstelling aan een besmet dier, roep dan medische hulp in. Als u immuungecompromitteerd bent (vanwege kankerbehandeling, medicijnen of bepaalde medische aandoeningen) of zwanger bent, raadpleeg dan uw arts.
