Micronutriënten zijn vitamines en mineralen die nodig zijn voor onze gezondheid en die van onze honden. Een tekort aan een of meer micronutriënten kan ziekte of zelfs de dood veroorzaken, afhankelijk van verschillende factoren, zoals hoeveel van de vitamine of het mineraal ontbreekt, de rest van het dieet van de hond en zijn genen. Tegelijkertijd kan te veel van een bepaalde micronutriënt ook problemen veroorzaken. Het is belangrijk om te weten welke vitamines en mineralen uw hond nodig heeft voor zijn gezondheid en welzijn, en om samen te werken met een integrale of holistische dierenarts of veterinaire voedingsdeskundige om ervoor te zorgen dat hij de juiste hoeveelheden van elk krijgt.
Als u vitamines en mineralen aan de voeding van uw hond wilt toevoegen, is het belangrijk om te weten welke bij te veel voeding ziektes kan veroorzaken. Vitamine A en D zijn bijvoorbeeld in vet oplosbare vitamines die in de lever worden opgeslagen en kunnen bot- en gewrichtsaandoeningen veroorzaken als de niveaus te hoog zijn. De belangrijkste keer dat ik dit heb zien gebeuren, is wanneer de goedkope levertraan wordt vervangen door duurdere visolie, die uit de lichamen van vissen komt. Hoewel levertraan Omega 3-vetzuren bevat, is het vitaminegehalte te hoog voor honden.
Hoewel levertraan Omega 3-vetzuren bevat, is het vitaminegehalte te hoog voor honden.
Vitamine A kan nuttig zijn voor chronische huidaandoeningen en sommige oogproblemen. Bij mensen wordt vaak bètacaroteen aanbevolen in plaats van vitamine A. Bètacaroteen is niet giftig en wordt omgezet in vitamine A. Grote hoeveelheden bètacaroteen alleen worden echter omgezet in de pro-oxidante vorm van vitamine A, en bij mensen longkanker erger maakte (met kortere overlevingstijd en grotere kans op overlijden) dan bij patiënten die geen bètacaroteen kregen. Een betere benadering is om uw hond de hele caroteenfamilie (bekend als carotenoïden) te geven, die aanwezig is in wortelen of wortelpoeder. Carotenoïden worden niet vermeld als een vereiste vitamine voor honden, maar u kunt een verschil in de vacht zien wanneer u ze gebruikt.
Vitamine D is belangrijk voor de opname en het gebruik van calcium.
Vitamine E is de meest bruikbare in vet oplosbare vitamine bij het gebruik van hoge doses vitamines om een chronische ziekte te behandelen. Het heeft een ontstekingsremmende werking en kan zowel het hart als de gewrichten helpen. De officiële naam van de meest voorkomende vorm van vitamine E is natuurlijk “d-alfa-tocoferol”. Mogelijk ziet u ook de goedkopere "dl-alpha" -vorm, een gefabriceerde versie die zowel de "d" - als de "l" -vorm bevat. Hondenlichamen vinden de "d"-vorm veel gemakkelijker te gebruiken en gooien het grootste deel van de "l"-vorm weg, dus de werkelijke kosten voor wat de hond opneemt, zijn bijna twee keer het bedrag dat u op het etiket ziet.
Vitamine E is een antioxidant, maar als het zo werkt, verandert het als volgt in een schadelijke pro-oxidant, en dat is waar vitamine C om de hoek komt kijken.
Vitamine C herstelt vitamine E uit zijn pro-oxidantvorm. Hondenlichamen maken net genoeg vitamine C aan om normale hoeveelheden vitamine E te recyclen, maar als je extra E geeft, moet je altijd extra C geven om te voorkomen dat te veel pro-oxidant vitamine E zich ophoopt in het lichaam van je hond.
Vitamine C kan ook nuttig zijn bij kennelhoest en andere aandoeningen van de luchtwegen. Als je het op deze manier gebruikt, voeg dan bioflavonoïden toe (die meestal samen met vitamine C in voedsel worden geleverd) en zink (later meer over dit mineraal).
B-vitamines zijn oplosbaar in water, wat betekent dat overtollige hoeveelheden uit het lichaam worden geplast zonder schade aan te richten. Niacine en vitamine B6 kunnen echter giftig zijn voor honden als u te veel gebruikt. Als groep zijn B-vitamines vooral goed voor bloedarmoede, eetlust en het zenuwstelsel. Vitamine B12 is bijzonder effectief en niet-toxisch en kan veilig aan het dieet van uw hond worden toegevoegd. Choline is nuttig als hij problemen heeft met zijn lever. Foliumzuur wordt aanbevolen door de NRC, maar de folaatvorm wordt meestal beter opgenomen.
Calcium is nodig om gezonde tanden en botten op te bouwen en normale spiersamentrekkingen en zenuwbanen te behouden. Pups van grote rassen zijn echter bijzonder gevoelig voor zowel te veel als te weinig calcium, vooral als ze tegelijkertijd te veel vitamine D krijgen. Zogende vrouwtjes kunnen een aandoening krijgen die bekend staat als eclampsie als ze niet genoeg calcium en/of vitamine D binnenkrijgen. Kleine rassen die volledig vlees eten, hebben niet genoeg calcium in hun botten.
Fosfor is de partner van calcium. De twee mineralen compenseren elkaar, wat betekent dat ze goed in balans moeten zijn in het dieet van de hond. NRC-richtlijnen stellen dat een hond van 33 pond die 1.000 calorieën per dag consumeert, dagelijks minimaal 1 gram calcium en 0,75 gram fosfor nodig heeft.
Zink is nuttig voor een goede wondgenezing en voor een gezonde huid. Omdat chronische huidziekte vaak wordt geholpen door zinksuppletie, is het mogelijk dat de aanbevolen doseringen te laag zijn.
Selenium heeft veel van dezelfde functies als vitamine E. Als vitamine E alleen niet het gewenste effect geeft, kan de toevoeging van selenium soms de oplossing zijn, vooral bij spier- en gewrichtsproblemen. Seleniumvergiftiging kan echter optreden als de doses te hoog zijn. Helaas is een van de tekenen van seleniumvergiftiging spierdegeneratie, dus sommige mensen denken dat ze te maken hebben met een tekort en geven hun honden nog meer van dit mineraal. Zolang je echter binnen de aanbevolen richtlijnen blijft, zou het gebruik van een vitamine E/selenium-combinatie geen probleem moeten zijn.
Jodium is belangrijk voor een goede werking van de schildklier en is in grote hoeveelheden aanwezig in kelp. Honden met een borderline schildklierprobleem, waarbij de schildklierhormoonspiegel slechts licht verlaagd is, kunnen geholpen worden door een kelptablet aan het dieet toe te voegen. Te veel jodium kan roos en een slechte vacht veroorzaken; het gebruik van een vloeibaar jodiumsupplement in plaats van een kelptablet zal dit waarschijnlijk veroorzaken.
Honden met een borderline schildklierprobleem, waarbij de schildklierhormoonspiegel slechts licht verlaagd is, kunnen geholpen worden door een kelptablet aan het dieet toe te voegen.
Extra mineralen die nodig zijn voor de gezondheid van honden zijn magnesium, mangaan, natrium, kalium, chloor, ijzer en koper. Ze veroorzaken niet vaak problemen, tenzij een hond een erfelijke of chronische ziekte heeft.
Magnesium heeft verschillende functies en is nodig voor de stabiliteit van spier- en zenuwcelmembranen, evenals voor de minerale structuur van botten en tanden.
Mangaan is nodig voor een goede botontwikkeling en neurologische functie.
Natrium helpt bij het zuur-base-evenwicht in het lichaam en bij het reguleren van de osmotische druk. Het is ook nodig voor het genereren en doorgeven van zenuwimpulsen.
Kalium is een ander mineraal dat essentieel is voor de zuur-basebalans van het lichaam en de overdracht van zenuwimpulsen.
Chloor helpt bij de overdracht van extracellulaire vloeistoffen door celmembranen en helpt, samen met natrium en kalium, het zuur-base-evenwicht in het lichaam in stand te houden.
IJzer is essentieel voor de synthese van bloedbestanddelen en voor de energiestofwisseling.
Koper is nodig voor verschillende functies, waaronder de vorming van bindweefsel, ijzermetabolisme, vorming van bloedcellen, vorming van melaninepigment en vorming van myeline. Het biedt ook bescherming tegen oxidatieve schade.
Het is belangrijk om samen te werken met een veterinaire voedingsdeskundige bij het bepalen welke vitamines en mineralen uw hond nodig heeft en in welke hoeveelheden.
De minimaal aanbevolen hoeveelheden van de National Research Council voor vitamines en mineralen bij honden waren gebaseerd op onderzoeken die tientallen jaren geleden zijn uitgevoerd, waarbij gebruik werd gemaakt van gezuiverde diëten met één micronutriënt weggelaten. Deze diëten werden aan honden gevoerd totdat ze tekenen van een tekort begonnen te vertonen. Vervolgens werden kleine hoeveelheden van de vitamine of het mineraal toegevoegd om te bepalen hoeveel het tekort zou voorkomen of herstellen, met een extra hoeveelheid toegevoegd aan de aanbevelingen om te proberen er zeker van te zijn dat er genoeg was.
Het probleem met deze aanpak is dat er alleen eisen worden weergegeven voor jonge, gezonde honden, opgroeiende puppy's, drachtige of zogende honden. Er zijn geen studies gedaan bij oudere honden of mensen met een chronische ziekte.
Deze benadering laat ook niet zien of een chronische ziekte die verband houdt met ouderdom kan worden verbeterd door de aanbevolen niveaus van deze vitamines en mineralen te verhogen. Het is slechts een aanbeveling voor de hoeveelheden die nodig zijn voor een in principe gezonde hond, en dit is wat hondenvoerbedrijven moeten gebruiken bij het formuleren van hun dieet. Commerciële petfoodbedrijven voegen micronutriënten toe uit een mix die is gemaakt volgens de huidige NRC-eisen.
